เมื่อวันที่คุณเริ่มจะเผย่อหน้าขึ้นมองดูผู้คนรอบข้าง หลังจากที่ก้มหน้าก้มตาทำงานงก ๆ มาสักระยะ คุณอาจรู้สึกว่าอันตัวข้านั้นทำอะไรอยู่ เพื่อนฝูงเขาไปเจริญ ไปก้าวหน้าถึงไหนต่อไหนแล้ว

คราวนี้ล่ะ...ความวิตกกับอนาคตตนเองจะวิ่งเข้ามาหาคุณแล้ว เพื่อน ๆ เค้ามีตังค์กัน 5- 6 บาท เรายังเก็บอยู่ 1-2 บาทอยู่เลย อยากมีอย่างเขาบ้าง คราวนี้ล่ะนอนไม่หลับ จะทำอย่างเขาบ้างดีมั๊ย เปลี่ยนงาน...อาจมีได้อย่างเขา อือ...มากมายนะความคิด มันจะฟุ้งไปเรื่อย จะเอาอย่างไรกับชีวิตดี

อย่าเพิ่งตระหนกไปกับอารมณ์และความกังวลในอนาคตตนเอง เพราะอาการนี่เป็นอาการของคนที่จะก้าวขึ้นไปเป็นรุ่นใหญ่... คือ เริ่มหันมองอนาคตตนเอง มากกว่าสนุกไปวัน ๆ ขอเสนอแนะให้คุณนั่งนิ่ง ๆ กับจิตใจตัวเองสักพัก แล้วค่อย ๆ ตั้งคำถามกับตัวเองไปทีละข้อ
ประการแรก ตรวจสอบความพร้อมของตนเองและสภาพแวดล้อมของคุณก่อน เพราะชีวิตเราไม่ใช่ของเราซะทั้งหมด ใช่อยากทำอะไรก็กระโจนลงไปทำ ทุนทรัพย์ที่ติดตัวล่ะ แบมือออกมาอาจมีไม่เท่ากับเขา ครั้นผลตอบแทนที่เห็นว่ามากมายนั้น เขาอาจต้องแลกมากด้วยการทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่เป็นเวลา ห่างจากครอบครัวและคนที่รัก จิปาถะ... ไหน ๆ จะเป็นรุ่นใหญ่แล้ว แนะนำให้มองอย่างมีเหตุมีผลมองกันเป็นข้อ ๆ เลย แล้วลองถอยจิตใจตนเองออกมามองความจริงที่ไกลกว่าที่คุณและเขาเป็น เพราะเป้าหมายที่สุดไม่ว่าใครก็อยากอยู่อย่างสบาย มีความสุขอย่างไม่ลำเค็ญ ซึ่งทั้งเขาและคุณ ก็เป้าหมายเดียวกัน เพียงแต่วิธีการไปหาเป้าหมายมันคนละแบบ ก็เท่านั้น

จงหาหนทางและไปในแบบที่เป็นตัวคุณสิ...มันอาจดูไม่สวยงาม ไม่สง่า แต่จะไปสนอะไรในเมื่อรู้แล้วว่า...เป้าหมายข้างหน้ามันก็ไม่ต่างกัน ขอเพียงเรา Active และกระหายไปสู่เป้าหมายนั้น ภายใต้ความพอดีและรู้จักพอ หยุดเติม หยุดพักบ้างตามประสา เริ่มเก็บเกี่ยวความสุขกับเป้าหมาย เพื่ออนาคตของคุณกันได้แล้ว ยินดีต้อนรับ...สู่รุ่นใหญ่ด้วยความจริงใจ


Don Tum Hospital Hall
by Pine Studio