“ผมจะไม่พูดมากขอพูดธุระเลยละกัน พราวพรรณนาต้องการหย่า เพื่อจะมาแต่งงานกับคุณ คุณยังรักเมียผมอยู่หรือ?”

ไฮยาโตะรีบร้อนเริ่มพูดขึ้นก่อน

“แน่นอน ทุกวันนี้เรายังรักกันอยู่และเรารักกันมาก่อน ถึงคุณได้เป็นสามี แต่เป็นคนมาทีหลัง”

“แต่หลังจากแต่งงานอยู่กินกันผมและพราวพรรณนารักกันมาก ถ้าหากไม่มีคุณเข้ามาแทรก ครอบครัวผมคงปรับความเข้าใจกันได้”

“ปรับความเข้าใจ?คุณพราวพรรณนาเล่าให้ผมฟังแล้ว เรื่องที่คุณเป็นเกย์เขาเห็นคุณทำอะไรกับคู่ขาด้วยตาของเขาเองไม่ใช่หรือครับ”

เดนิสบอก

ทำให้ไฮยาโตะรู้ว่าพราวพรรณนาไว้วางใจผู้ชายคนนี้จึงเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง นึกได้อย่างนั้นยิ่งเจ็บใจในภรรยาของตนเอง

“นี่คุณพราวพรรณนาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วหรือ”

ไฮยาโตะยังไม่วายถามย้ำให้แน่ใจลึก ๆ รู้สึกละอาย... แต่จำเป็นต้องแข็งใจไว้

“ใช่ครับ ว่าแต่...เป็นเกย์จริงหรือ”

เดนิสถามสั้นๆ สีหน้าสงสัยจริง ๆ

“คงอย่างนั้นมั้งคุณสนใจผมหรือไง”

ไฮยาโตะแกล้งพูดประชดแถมอ่อยยิ้มยั่วยวนชวนเชิญให้ด้วย เห็นเขานิ่งแววตาประหลาดใจ จึงโลมเล้าด้วยสายตา...มองไล่ลงมาตั้งปลายจมูก เรียวปาก คาง คอถึงหน้าอก ใช้ปลายมือสัมผัสกรีดไล้ไล่ลงจากกลางอกลงมาถึงพุง

ปฏิกิริยาทางกายชายหนุ่มจอมเจ้าชู้อย่างเขาตอบสนองรสสัมผัสวาบหวามนั้นอย่างใจง่าย... ความสยิวผุดขึ้นมาชั่ววูบหนึ่ง ถึงรู้สึกว่องไวต่อความใคร่กระหายกามหวิวไหวใจเต้นแรง ใบหน้าแดงในบัดดล

ไฮยาโตะช้อนมองชม้ายชายตายั่วยวนซ้ำด้วยคำกล่าว...

“ผมแบบว่า...อยาก-โดน-เอา ...เข้าใจไหม”

“อ้อ... บางทีผมชอบลองของแปลกน่าสน...”

ลากเสียงอุทานยาวราวครางอย่างสั่นๆ ของเดนิส พูดพลางส่งสายตาเจ้าชู้ให้ทันที

ท่าทางอย่างนั้น...ทำให้ไฮยาโตะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ประเภทซื่อตรงจงรักภักดีต่อผู้เป็นที่รักนั่นเองจึงจุดประกายความคิดร้ายขึ้นมาได้ฉับพลัน ไฮยาโตะจะใช้กลมารยาในฐานที่รู้ใจผู้ชายด้วยกันได้ดีดึงดูดความสนใจจากเดนิส ให้หันเหเบี่ยงเบนมาทางเขา เรียวปากรูปกระจับเผยอเชิดชะเง้อทำราวกับอยากจะจุมพิต แต่ก็มิได้ทำอย่างนั้น แค่กระซิบพูดใกล้ข้างใบหูให้ลมหายใจอุ่นรัญจวนชวนเชิญเป่ารดต้นคอระหงฝ่ายตรงข้าม

“อยากลอง... ก็ลองดูสิจะได้รู้...”

เดนิสคิดว่า...

‘มายั่วกันให้อยากอย่างนี้ได้อย่างไรคนมีของดีอย่างเราชอบลองของอยู่แล้ว’

เดนิสคิดไปด้วยใจโหยตัณหาให้อยาก... และอยากมากจนใจฟุ้งซ่านไปไกล

............ไฮยาโตะคิดแย่งคนรักของพราวพรรณนา

“พี่ทาคุโตะ...ผมคิดออกแล้วจะจัดการยังไงกับเมียผมและไอ้เจ้าเดนิสนั่น”

ไฮยาโตะกล่าวอย่างไรเสียเขายังไม่วายมาเล่าให้คนสนิท ได้รับฟัง...

“คุณไฮยาโตะจะจัดการยังไงเหรอครับ”

“ผมจะยั่วเดนิสให้มันหัวปั่น มาหลงรักผม”

“ทำไมต้องทำ ทั้งที่คุณไฮยาโตะไม่ได้เป็นเกย์”

ทาคุโตะมีคำถามแน่นอน... เขาไม่พอใจในความคิดเช่นนี้ มันเป็นการถูกแย่งของรักอย่างแรง

“อยากดูน้ำหน้าพราวพรรณนาจะอกหักช้ำรักสักเพียงไหนอยากหย่ากับผมเพื่อไปแต่งงานกับมัน คงจนหนทางหมดสิ้นท่า ไปไม่เป็นเลยล่ะ ฮะ ฮะฮะ...”

ไฮยาโตะหัวเราะชอบใจในแผนการเจ็บๆ หักหลังภรรยาของตัวเอง

“แล้วคุณไฮยาโตะจะทำถึงขั้นไหนจะยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัว ยอมให้ผู้ชายด้วยกันทั้งที่ไม่มีใจคุณสามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ ผมเห็นว่าเป็นความคิดไม่เข้าท่า”

ทาคุโตะกล่าวตำหนิด้วยน้ำเสียงให้รู้ว่าเขาไม่พอใจ

“พี่ทาคุโตะอย่าหึงเลยน่าผมจะไม่ยอมเปลืองตัว ถึงขั้นลึกซึ้งด้วยหรอก เพราะจริง ๆ แล้วผมเกลียดมันต้องการทำลายล้างให้ความรักของมันล่มสลาย ใครที่คิดมาแย่งเมียผมมันจะต้องมีอันเป็นไป... ตามคำสาปแช่งจากผม”

ไฮยาโตะเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดสายตานั้นแน่วแน่ เต็มไปด้วยแรงอาฆาต

ทาคุโตะดูเหมือนจะเข้าใจและยอมปล่อยให้ไฮยาโตะได้ทำตามตั้งใจ

............ไฮยาโตะแอบคบหากับเดนิสอย่างลับๆ ยังไม่บอกให้พราวพรรณนารับรู้

“ดีจังที่คุณไฮยาโตะชวนผมมาฟิตเนสได้ออกกำลังบ้าง ช่วยให้สุขภาพดี ขอบคุณครับที่พาผมมาด้วย”

“ผมมีอาชีพนายแบบต้องรักษาหุ่น มันจำเป็นครับ ต้องมาฟิตร่างกาย เพื่อให้ดูเฟิร์มอยู่เสมอ ไม่อย่างนั้นเวลาออกเดินโชว์ชุดว่ายน้ำคงอายเขาแย่เลย”

ชุดเสื้อคลุมแขนยาวกับกางเกงวอร์มมิดชิดของไฮยาโตะนั้นเปียกเหงื่อชุ่มโชกหลังการออกกำลังกายมาเป็นชั่วโมง จึงหยุดพักเพียงนั้น เดินเข้าไปในห้องล็อกเกอร์แล้วหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่า

“เฮ้อ...เหงื่อออกท่วมตัวแล้ว ผมเหนียวตัวไปหมด คงต้องขอตัวไปอาบน้ำละครับ”

มีเดนนิสเดินตามมาด้วยเขาเองก็เช่นกันเหงื่อออกมาก จนอยากอาบน้ำ

“ไปด้วยกันสิ”

ทั้งสองเข้าไปอยู่ในห้องอาบน้ำด้วยกันในสภาพร่างกายเปลือยเปล่าเหมือนกัน

“ผมถูสบู่ข้างหลังให้ไหมครับ”

ไฮยาโตะอาสา จงใจยั่วให้เดนิสยิ่งเกิดกิเลสตัณหาเต็มที่

“ดีเหมือนกันครับเอาเลย...”

เดนิสตอบรับร่างกายของเขาสูงใหญ่กว่าด้วยส่วนสูง 182 สัดส่วนรอบอกขนาด 90 เซนติเมตร รอบเอว 77รอบสะโพก 95 ซึ่งใหญ่โตกว่า ปล่อยกายปล่อยใจให้ไฮยาโตะถูหลังให้ และแล้วเขาเพิ่งเคยเจอ...

ไฮยาโตะถูสบู่ให้เดนิสทางด้านหลังทั่วแผ่นไหล่กว้างไล่ลงล่างถูสีข้างทั้งสองถึงเอวและบั้นท้ายใหญ่ ลูบไล้ล้วงลึกลงเบื้องต่ำใต้สะดือ...ความที่เป็นผู้ชายด้วยกัน นั่นทำให้รู้จุดปลุกกระสันของกันและกันอย่างดีทีเดียว

“อย่างนี้ชอบไหมครับ”

“ไม่เคยเจออะไรอย่างนี้มาก่อนวิเศษมาก... คุณไฮยาโตะทำให้ผมเพลินดีจัง”

เดนิสเอ่ยชมไม่ขาดปากเมื่อมือของไฮยาโตะควานถูกเป้าหมายระหว่างโคนขา จับกำเต็มไม้เต็มมือ

“พอแค่นี้ก่อนดีกว่าครับเดี๋ยวผมอดใจไม่ไหว เอาไว้เราไปต่อกันที่อื่นดีกว่า ที่นี่คงไม่สะดวก”

ไฮยาโตะแกล้งพูดกระซิบข้างใบหูเดนิส

“ว้า...เสียดายจัง ถ้าอย่างนั้นไปที่ห้องผมไหมครับ”

“เอาจริงเหรอ”

“จริงสิเรื่องอย่างนี้ผมไม่พูดเล่น”

เดนิสเข้าโอบกอดไหล่ของไฮยาโตะทำราวกับอีกฝ่ายเป็นสาวสวยน่าพิศวาส

“รีบอาบน้ำให้เสร็จแล้วค่อยพูดกัน”

ไฮยาโตะแสร้งทำมารยาเขินอายและผลักเดนิสออกอย่างหยอกเย้า

ทั้งคู่พากันอาบน้ำชำระล้างร่างกาย...ยังไม่ทันได้ออกจากห้องน้ำด้วยซ้ำ

“ผมชอบร่างกายคุณนะเดนิส ขอถ่ายรูปได้ไหมครับ อยากแอบเก็บไปฝันถึงต่อ... ตอนก่อนนอน”

ไฮยาโตะขออนุญาตซึ่งเดนิสยินยอมโดยดี ไม่มีความระแวงสงสัยใด ไฮยาโตะจึงหยิบมือถือมาถ่ายรูปเพื่อแสดงมิตรภาพอันแน่นแฟ้นแสนสนิท ชนิดแก้มแนบแก้มและเนื้อตัวเปล่าเปลือยกับเดนิสอ้างว่าจะเก็บไว้ดูคนเดียว (ซะเมื่อไหร่)!

............ที่สุดจึงถึงเวลาที่จะแสดงตัวให้พราวพรรณนาได้รับรู้ และเป็นการแก้เผ็ดเล็ก ๆ กับเธอ

“เอ... คุณไฮยาโตะส่งรูปอะไรมา‘ผมเป็นแฟนใหม่ของเขา’ข้อความนี่มันหมายความว่าไง?”

พราวพรรณนาพูดกับตัวเองกดมือถือดูรูปที่ถูกส่งมาเข้ามือถือของเธอ สักครู่จึงได้ดูรูป เป็นรูปถ่ายที่ทำให้หัวใจหล่นหาย...ใจตกไปอยู่ประมาณตาตุ่มได้ ความรู้สึกที่ไหลเวียนไปทั่วทั้งตัวนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บและชา...

“คุณพราวพรรณนา...ถ้าอยากเห็นอะไรดี ๆ มาที่ห้องของเดนิสสิ ผมอยู่กับเขาในห้องนอนล่ะ อ้อ...ไม่ต้องเคาะประตูนะ เปิดเข้ามาเลย จะได้เห็นอะไรเป็นอะไร”

“ฉันไปแน่... แล้วอย่าหนีไปไหนก่อนละกัน”

พราวพรรณนาเสียงแข็งตอบรับกับคำท้าใบหน้าไร้รอยยิ้ม เพราะยิ้มไม่ออกอีกแล้ว

“คุณจะได้เห็นด้วยตาตัวเองใครกันแน่เป็นเกย์”

พราวพรรณนารีบเรียกแท็กซี่ให้ขับไปส่งในทันที

“นอนเล่นกันเถอะเดนิส”

ไฮยาโตะคุยเล่นกับเดนิสกำลังใช้สมองกะคำนวณเวลาคร่าว ๆ ถ้าพราวพรรณนามาถึง คงจะพอดีได้เห็นภาพเขากับเดนิสนอนด้วยกันในสภาพเปล่าเปลือย!

“ถอดออกเถิดน่าเสื้อผ้าไม่จำเป็นหรอก เราอยู่กันตามลำพัง”

ไฮยาโตะชักชวนให้แก้ผ้าพร้อมยิ้มอย่างยั่วยวนชวนเชิญ

เดนิสตอบรับด้วยการแกะกระดุมเสื้อของไฮยาโตะ

“นั่นสิ...อย่างนั้นผมถอดให้คุณก่อนดีกว่า”

เดนิสกล่าว จากนั้นทั้งสองช่วยกันถอดเสื้อผ้าของกันและกันเพียงครู่เดียว... ต่างคนต่างไม่เหลือเสื้อผ้าติดกายกันแม้สักชิ้น

ไฮยาโตะอยู่ข้างบนทาบกายลงทับร่างที่ใหญ่โตกว่า แล้วจูบปากเดนิส

“ผมชอบจูบของคุณจังให้ผมอยู่บนดีกว่า จะได้ทำอะไรได้ถนัด”

ว่าอย่างนั้นแล้วพลิกกายขึ้นอยู่ข้างบน

ไฮยาโตะนอนหงายภายใต้เรือนร่างเดนิสรอรับจูบตอบกลับจากอีกฝ่าย

ซึ่งแน่นอน...เดนิสก้มลงจูบปากไฮยาโตะอย่างเร่าร้อน ชนิดลิ้นแลกลิ้นสอดประสานกันอย่างเมามัน

“คุณพราวพรรณนา...”

ไฮยาโตะเอ่ยชื่อเมื่อพราวพรรณนามาถึงได้ครู่หนึ่ง กำลังยืนตะลึง... จ้องมองดูเขากับเดนิสทำอะไรกัน!

“ฉันนึกไม่ถึงเลยเดนิส... คุณยุ่งกับสามีฉัน คุณเป็นเกย์... ฉันโง่มากไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณเป็นอย่างนี้”

“คุณเข้าใจผิดแล้วเราล้อเล่นกัน มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเห็น...”

เดนิสพยายามพูดแก้ตัวแม้เวลานี้มันจะฟังไม่ขึ้นเลย

“ต่อไปฉันจะไม่โทรหาคุณอีกอย่าได้เจอกันอีกเลย เดนิส...”

ว่าแล้วพราวพรรณนากลับหลังหันวิ่งหนีออกมาตามลำพัง

ทั้งสองหนุ่มนั้นไม่มีใครตามเธอออกมาเพราะว่าเปลือยกายกันทั้งคู่

............พราวพรรณนาร้องไห้ฟูมฟายไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร จึงมาฟ้องทาคุโตะ เขากำลังนั่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน

“พี่ทาคุโตะคุณไฮยาโตะ... เขาแย่งแฟนฉัน ฮือ... ฮือ...”

“แฟนเธอ? หมายถึง...เดนิสใช่ไหม”

“เอ่อ...นั่นล่ะ”

พราวพรรณนาตอบอ้อมแอ้ม...ยังไม่กล้ายอมรับเต็มปากนัก และอีกใจคิดว่า... ต่อไปคงไม่ใช่อีกแล้ว

“พี่ทาคุโตะรู้ไหม?เขานอนด้วยกัน เปลือยเปล่าอยู่บนเตียงทั้งสองคน เขาคงมีอะไรกันแล้ว ฉันอยากตาย...”

“ไม่จริงน่า”

ทาคุโตะให้ใจหายวาบ...ไม่อยากเชื่อ ทั้งอีกใจยังรับไม่ได้หากนี่เป็นเรื่องจริง

“ฉันเห็นมากับตาตัวเองก่อนหน้านั้น... ยังส่งรูปถ่ายทางมือถือมาให้ดูด้วย คุณไฮยาโตะช่างเป็นผู้ชายแพศยาจริงๆ พี่ทาคุโตะไม่รู้เรื่องอะไรบ้างเหรอ พวกเขาสองคนแอบคบกันตั้งแต่ตอนไหนฉันไม่รู้เรื่องเลย”

“คุณไฮยาโตะเคยพูดถึงเดนิสบ้างเหมือนกันครับแต่ผมไม่คิดว่าจะเป็นไปได้”

“ฉันรู้มาก่อนแล้วพี่ทาคุโตะกับคุณไฮยาโตะเป็นอะไรกัน มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันยังไงแบบที่เรียกว่าเป็นคู่ขากันนั่นล่ะ”

พราวพรรณนาบอกความจริงตามสิ่งที่เธอเคยพบเจอมา...

“คุณพราวพรรณนารู้แล้วอย่างนั้นหรือ”

“ใช่ค่ะฉันรู้แล้ว”

ทาคุโตะอึ้งไปเล็กน้อย...

นี่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่พราวพรรณนาหล่อนคงอาละวาดหึงหวงและทำร้ายเขา โทษฐานเป็นชู้กับผัว นึกละอายใจ...ตนเองเคยแกล้งเป่าหูไฮยาโตะให้ใช้งานภรรยาสารพัดเยี่ยงข้าทาสบริวารเธอยังไม่บ่นว่าสักคำ ดีแสนดีขนาดนี้ถ้าหากไฮยาโตะไปได้เมียเป็นผู้หญิงอื่นตัวเขาเองอาจเดือดร้อนแน่ ในใจจึงคิดเสียดาย ไม่อยากให้สองสามีภรรยาคู่นี้ต้องเลิกกันเพราะเป็นห่วงสถานะชู้รักของตัวเอง อาจจะหาความสุขอีกไม่ได้มากกว่า

“แต่ฉันรับไม่ได้ที่เขายุ่งกับเดนิสฉันไม่ไหวกับคุณไฮยาโตะแล้ว บางทีอาจจะต้องหย่ากันในเร็ววันนี้ พี่ทาคุโตะช่วยจัดการคุณไฮยาโตะทีเถิด”

พราวพรรณนาหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลออกมากล่าวอย่างแน่วแน่ ด้วยเหลือจะทนรับได้กับพฤติกรรมนอกใจซ้ำซากจากสามีซึ่งตอนนี้คงรักไม่ลง ไม่รักไม่หลงคงมีแต่ความเกลียด!

“จะให้ผมจัดการยังไงล่ะครับคุณพราวพรรณนา”

“ห้ามเขา...อย่ามายุ่งกับฉัน บอกให้ยอมหย่ากับฉัน เพราะฉันจะไม่ทนอยู่กับเขา”

“ผมจะลองพูดกับคุณไฮยาโตะ”

ทาคุโตะรับปากพราวพรรณนาอย่างลมๆ แล้ง ๆ เขาไม่มีวันทำอย่างที่รับปากแน่ ถ้าทั้งสองหย่ากันแล้วไฮยาโตะยังมีเดนิสมาเป็นคู่ขาคนใหม่ นั่นทำความวุ่นวายใจให้เขาต้องยุ่งยากจัดการลำบากสู้มีภรรยาของไฮยาโตะคนนี้ไว้กันท่า น่าจะเป็นก้างขวางคอ และช่วยผ่อนให้เขาเบาแรงเรื่องเดนิสนึกแล้วไม่วายกล่าวอาฆาตมาดร้ายศัตรูความรัก

“แล้วเราจะต้องได้เจอดีกันแน่เดนิส...”

.