บทสวดมนต์นี้ คุณครูเพ็ญศรี(ครูสอนภาษาอังกฤษ) สมัยเรียนประถมปีที่สามสอนให้เป็นการเฉพาะ samelaaใช้สวดก่อนนอนมาจนโตล่ะค่ะ ปัจจุปันนี้วันไหนไม่มีเวลาสวดชินบัญชร ก็จะสวดบทนี้ค่ะภุณณะจัง(ตอนนี้ สี่ขวบ) ฟังแม่สวดมาตั้งแต่อยู่ในท้อง คงซึมลึกล่ะค่ะ ภุณจังก็สวดมนต์ก่อนนอนบทนี้ได้ค่ะ แต่ตอนท้ายบท เค้าจะเพิ่ม "กราบ......แม่ โอโต้(พ่อในภาษาญี่ปุ่นค่ะ) ครูบาอาจารย์และภุณณะจัง"(มีกราบตัวเองด้วย)ทุกปีกลับไทย ไปทำบุญที่วัด เวลาพระให้ตั้งนโม ภุณจังสวดเสียงดังเชียวค่ะ บรรดาหลวงพ่อ หลวงพี่ นั่งอมยิ้มกัน (พระท่านรู้ค่ะ ภุณจังลูกครึ่งญี่ปุ่น พูดไทยไม่ได้)ท้ายนี้ขอกราบขอบพระคุณ ...คุณครูเพ็ญศรี.....และถ้าบทสวดนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น...ก็ขอยกความดีและบุญกุศล แด่.. คุณครูเพ็ญศรี..(ผู้ล่วงลับ)
samelaa บล๊อกนี้ต้องการเพื่อนเปิดบล๊อกเพราะเหงา โดดเดี่ยวในต่างแดนด้วยตระหนักว่ามนุษย์คือสัตว์สังคมย่อมมิอาจอยู่โดดเดี่ยวตามลำพังขอบคุณโลกไซเบอร์และพันธุ์ทิพย์************************เริ่มบล๊อกแรกเมื่อวันที่ 04-06-2007
ก่อนบอกลาฤดูชมดอกซากุระ...กับซากุระอีกสองสายพันธุ์ พาไปชมซากุระสีชมพู...สายพันธุ์ ยะเอะ เบะนิ ชิดะเระ八重紅枝垂桜 ซากุระเอะโดะ ฮิกาน...ต้นเก่าแก่ที่วัดชุกุเอ็น ทสึ ดอกซากุระโซเมอิโยชิโนะ...ที่ปราสาทโอคาซากิ ดอกไม้บาน...ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนแล้วจ้า 春(はる)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
