Return to Dubai

หลังจากกลับไปคลอดลูกคนที่ 2 เมื่อปลายปี 2005 และอยู่เมืองไทยได้เกือบ 2 ปี สามีก็คิดจะลาออกจากที่ทำงานเพื่อกลับไปอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวที่เมืองไทยอย่างถาวร.....เราก็วางแผนกันไว้เรียบร้อยว่าถ้ากลับไปจะทำมาหารับประทานอะไรกันดี

ก็ถึงวันที่สามียื่นจดหมายลาออก.........เราและลูกๆ ก็กระดี้กระด้ากันใหญ่ว่าอีกไม่เกิน 1-2 เดือนก็จะได้อยู่ด้วยกันอีก

แต่สามีโทรมาบอกว่า "เจ้านายเรียกไปคุย บอกว่าไม่อยากให้ลาออกแต่จะเลื่อนตำแหน่งให้แล้ว offer ให้ครอบครัวไปอยู่ดูไบด้วย โดยให้อพาร์ตเม้นท์ ตั๋วเครื่องบิน และวีซ่า" เอาละสิ คุณสามีก็คิดแล้วคิดอีก แทบจะเอาขาก่ายหน้าผาก (ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะได้ช่วยเอาขาอวบๆ ของเราก่ายด้วย)

1 อาทิตย์ผ่านไป เจ้านายก็เรียกไปฟังคำตอบ สามีก็ตัดสินใจอยู่ดูไบต่อโดยที่ให้เราและลูกเป็นฝ่ายกลับไปแทน...

โดยสามีให้เหตุผลกับเราว่า อยากจะรับโอกาสที่ทางบริษัทยื่นให้ อยากจะให้ลูกได้มีโอกาสไปลองใช้ชีวิตที่ดูไบดู และที่สำคัญเศรษฐกิจทั่วโลกเริ่มมีปัญหาเลยอยากจะหยุดเรื่องที่เราจะไปลงทุนทำธุรกิจที่เมืองไทยไว้ก่อนชั่วคราว

กว่าจะหาบ้านได้ กว่าจะเดินเรื่องเรื่องเอกสารต่างๆ ทั้งของสามีและของเรา เพราะเลื่อนตำแหน่งและต้องเป็น sponsor ให้ครอบครัว สามีเราก็ต้องเปลี่ยนวีซ่าซึ่งเอกสารต่างๆ ยุ่งยากมากพอสมควร ประกอบกับช่วงนั้นพ่อเราป่วยหนัก แต่หลังจากที่พ่อเสียประมาณ 1 เดือนเอกสารทุกอย่างก็เรียบร้อย

วันที่ 7 เม.ย.52 ได้วีซ่า
วันที่ 8 เม.ย.52 ได้ e-ticket
วันที่ 9 เม.ย.52 บินจากหาดใหญ่-สุวรรณภูมิ-ดูไบ

บทจะได้ก็ได้ทุกอย่างอย่างรวดเร็ว..........

ตอนแรกนึกสภาพ แม่กับลูกสาวอีก 2 คนเดินทางต่อเครื่องจากหาดใหญ่ไปถึงดูไบ คงทรหดน่าดู ไหนจะสัมภาระอีกแต่ถ้าจะให้สามีกลับมารับก็ต้องจ่ายค่าตั๋วของสามีเอง ไหนจะต้องไปรายงานตัวที่กรมแรงงานอีก เราเลยตัดสินใจลุยไปเองดีกว่า...อิอิ...ไม่ค่อยจะอยากไปเลย แต่โชคดีที่ตอนอยู่บนเครื่องเด็ก 2 คนไม่ซน พี่ตูนมีการ์ตูน bolt ให้ดู ส่วนน้องตองหลับตลอดการเดินทาง ทำให้การเดินทางครั้งนี้เป็นไปอย่างราบรื่น

และแล้วเวลา 20.00 น.ของวันที่ 9 เม.ย.52 ก็ได้กลับมาเหยียบดูไบอีกครั้ง หลังจากจากไป 3 ปี 5 เดือนกับอีก 9 วัน...................อยากจะยืมเพลง "กลับมายืนที่เดิม" ของเจ๊ติ๊นามาร้องเหลือเกิน

แต่จากสนามบินถึงบ้านใช้เวลาประมาณ 45 นาที ก็ได้รู้ว่า....ดูไบเปี๋ยนไป๋...ต่างจาก 3 ปีก่อนมาก เราเลยกลายเป็นกะเหรี่ยงเข้ากรุงไปเลย....เฮ้อ...แต่ก็ยังดีที่ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าครอบครัวกันอีกครั้ง

คนที่มีความสุขที่สุดก็เห็นจะเป็นลูกๆ ทั้ง 2 คน............แค่นี้ก็โอเคแล้วละ

Create Date : 24 มิถุนายน 2552		3 comments
Last Update : 24 มิถุนายน 2552 18:19:59 น.
Counter : 487 Pageviews.
Share Tweet