เด็กอาร๊ายยยย...ช่างน่า....จุด จุด จุด สองสามวันมานี้..มิวมิว ทำอะไรหลายๆ อย่างให้มะมี๊ อึ้ง ทึ่ง เสียว อยู่เนืองๆ.....ไม่รู้ว่าเพราะอัพเดทเฟริมแวร์ มาขาดๆ เกินๆ หรือเปล่า    2-3 วันมานี้ มิวมิวเดินเองเยอะมากกก..แต่เป็นระยะทางไม่ไกล สัก 2-3 เมตร...(มันก้อทั่วบ้านละล่ะนะ) ข้อดีของการที่บ้านรก ดีอย่างนี้เอง เพราะมิวมิว มีจุดพักกลางทางเป็นระยะๆ เดินไปเกาะโต๊ะ ละเดินต่อ ไปเกาะเก้าอี้ ละเดินต่อ ไปเกาะตู้เย็น เป๋ไปเป๋มา จะถึงดี ไม่ถึงดี  เดินจากห้องแม่ไปห้องยายได้ละ เรียก "ยาย ยาย  ยาย ยาย" เคาะประตูป๊อกๆ เองด้วยย...พอเล่นกะยายเบื่อละ ยายก้อพามาส่ง..บ๊ายๆ ส่งจูบ ให้ยายด้วย..โฮะๆๆๆๆ   เมื่อวาน กะวันนี้ มิวมิวเล่นร้อยลูกปัดได้หลายเม็ด (แบบแม่ช่วยถือไม้ มิวแยงรู แม่แยงรู มิวถือไม้) เสร็จแล้ว ก้อช่วยกัน "เกะ เกะ เกะ" (ให้เค้าหน่อยเหอะ มีฟันอยู่สี่ซี่ ) เราเก็บๆ ลูกปัดแต่ว่า มันหายไปอันนึง ก้อเลยก้มดูตามใต้โต๊ะ ใต้เก้าอี้...มิวมิว ก้อก้มลงดูด้วย ทำท่ามองหาจริงจังมาก..เหมือนจะรู้ว่า แม่หาอะไรอยู่...ละก้อ ชี้ๆๆๆ ไปทางด้านหลังเรา "มะ มะ มะ" ทำหน้าตา แปลกๆ เราเลยหันไปมองตามมือที่ชี้ อ๋อ...จะบอกว่า อยู่นั่นไง  พอแม่ก้มไปหยิบมา มิวมิว ก้อพยักหัว หงึกๆๆๆ ยิ้มแป้น ละมาช่วยปิดฝา...ท่าทางมันภูมิใจมาก..ฮ่า   นอกจากนี้ ถ้าโทรสับดัง..มิวมิวก้อจะเรียกๆๆ ละเอามือแนบหู ทำท่าโทรสับ...ละก้อชูจักกุแร้ ให้อุ้ม(จะได้เดินไปรับโทรสับไงล๊า รู้หน้าที่มากมาย) เป็นสเตบมากๆ   หยิบขนม หยิบของกินที่อยากกิน เดินมาให้มะมี๊...ละก้อ เรียก " มะ มะ มะ" เราต้องถามย้อนกลับไปว่า มิวมิว จะกินหรอคะ...มิวมิวก้อพนักหน้าหงึกๆ ละยกมือไหว้..น่ารักโพดดดดด..... กินข้าวเองด้วยย.....(จิงๆ คือไม่ยอมให้ป้อน) เลือกหยิบกินแต่ที่ตัวเองชอบกินอีกตะหาก ตับไม่กิน กินแต่ข้าวโพด ถั่วลันเตา แครอท เอานิ้วไล่บี้ๆๆ ในจาน พอบี้เสร็จ แบนแต๋ ติดก้นจาน หายสนุก ก้อหยิบเข้าปากกินต่อ แต่ถามว่าปริมาณเยอะไหม ขอบอกว่า..โคตะระ น้อย..แต่ก้อยังดีกว่าไม่กิน..   กิจกรรมสอนเลข...นั่งเล่นๆ อยู่ ถามมิวมิวว่า.."มิวมิว...ไหน หยิบเอา นัมเบอ์ไฟว์ ให้มะม๊าหน่อยสิ" มิวมิวก้อมองๆๆ หา..ละคลานไปที่กองแผ่นโฟมตัวเลข..คุ้ยๆ ละหยิบมั่วขึ้นมา.."นี่ อะไยอะ" "ไม่ช่ายๆ นั่น นัมเบอร์ วัน" มิวมิว หยิบแผ่นใหม่ ขึ้นมาอีก " นี่ อะไยอะ " "ไม่ช่ายๆ นี่ นัมเบอร์ โฟว์" สรุป มั่วไปจนหยิบถูกนั่นแหละ พอหยิบขึ้นมา...ก้อ เอามือ push เอง แบบไม่ต้องบอก.. เสร็จละก้อแย่งตัวเลข ที่หลุดออกมาไปถือ แล้วเอามือสัมผัส ถูไถไปมาแบบมั่วๆ เอง...(ตามแนวการสอนแบบมอนเตสเซอรี่ อะไรนั่นน่ะ ให้จับมือเด็กสัมผัส ลากๆ ไป) ต้องจับมือลาก (ซึ่งไม่ค่อยจะยอม) หลังๆมานี่ เลยลากมือให้ดูแทน ละแต่ก่อน ถ้าอยากกินนม ง่วงไม่ง่วง ก้อจะงอแงๆ หงิกๆ เล็กน้อย พอตอนนี้ ถ้าเวลาไม่ง่วง(ง่วงๆ ไม่ต้องพูดถึง) แต่อยากจะขอด๊วบนมหน่อยนึง มิวมิวก้อจะคลานมา..ชี้ๆที่ นม..ละ "มะ มะ มะ" ทำหน้าตา ที่แปลได้ว่า "อยากกินอะ..ขอหน่อยนึง นะ นะ นะ" พอถามว่า มิวมิวจะกินนมหรอคะ...มิวมิวก้อ ทำ ไซน์ นม พยักหัวหงึกๆๆ ยกมือไหว้ปลกๆ ถกเสื้อแม่ซะงั้น... ที่บ้าน เวลาเดินขึ้นลงบันได..ก้อจะชี้ถามโคมไฟที่ บันได ทุกครั้ง ทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว.."อะไยอะ" ถ้าขยัน เราก้อบอก ไลท์ออน...ไลท์ออฟ..ละทำไซน์...มิวมิวก้อหัวเราะคิกคัก ชอบใจ ถามอีก ขับรถเจอไฟแดง ไฟเขียว ก้อชี้ถาม เจอเสาไฟฟ้า ก้อชี้ถาม...ไฟบ้านคน ไฟหน้าคอนโด ไฟท้ายรถ ก้อชี้ถาม...ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วล่ะนะ...มันน่าเขกกะโหลกมะ... เพราะงั้นตอนนี้ เวลามิวมิว ชี้ หรือ ถาม หรือ แสดงอาการอะไร...เราเลยต้องใส่ใจดูและฟังมากขึ้น... ถ้าเป็นแต่ก่อน อาจจะละเลย ขี้เกียดตอบ ขี้เกียดดู หรือ อาจจะเพราะคิดว่า "ยังไม่รู้เรื่องหรอก" "มั่วแหง" แต่จริงๆ แล้ว เด็กๆ นี่ เก่งกว่าที่เราคิดจริงๆ ด้วย... รู้เรื่อง สื่อสาร และจดจำ ได้เยอะมาก ในระยะเวลาเร็วมากกกก หลายๆ อย่าง ทำเรา อึ้งไปเลยล่ะ.. เช่นที่ว่า ช่วยก้มลงหาของ พอเจอแล้ว ชี้ๆ บอกไรงี้ (point คือ รู้ใจแม่ได้ไง ว่าแม่กะลังหาอีกอันนึงอยู่)..มันน่าจะเป็นเด็กโตกว่านี้ (หรือเปล่า) แม่อยากทำอะไร จะไปทำอะไร (เช่น..โทรสับบ้านดัง ต้องเดินไปรับโทรสับ มิวมิวก้อเรียก แล้วชูมือให้อุ้มเค้าไปด้วย) บางที เห็นสีหน้า ท่าทาง มิวมิว เหมือนกับ อยากจะบอก อยากจะเล่าอะไรให้ฟัง..ตลกดี... บางทีก้อเป็นภาษาต่างดาว กะยอย กะยอย กะยอย @#@#$@#% บางที ก้อเหมือนจะจำทำนอง น้ำเสียง สำเนียง ที่ผู้ใหญ่พูด แล้วมาทำตาม...บางที ก้อพูดตาม ด้วย น้ำเสียง และทำนอง ที่เหมือนเดี๊ยะๆๆๆๆ...จับ pitch ของท่วงทำนอง ทุกอย่างได้หมด..จนฟังแล้ว..เฮ้ยย นี่มันเสียงฉานน คำพูดฉานนนน.... เพียงแค่ยังไม่สามารถพูดได้เท่านั้นเอง.. ในหนังสือโทนี่ บูซาน เขียนไว้ว่า..ลองสมมติ ว่า ถ้าเราเป็นแบบเด็กทารก..ที่ต้องฟังภาษาอะไรก้อไม่รู้ ที่เราไม่เคยได้ยินมาก่อน ไม่รู้จักเลย แต่เราต้องเรียนรู้จากสีหน้า ท่าทาง และจดจำ มันเป็นการยากมากทีเดียว..แต่เด็กเล็กๆ สามารถทำได้!!! เพราะฉะน๊านน..แม่ๆ ทุกคน จงระวังไว้ให้ดี เรากะลังถูกแอบจ้องมอง พฤติกรรม จากคนที่คุณก้อรู้ว่าใคร อยู่ตลอดเวลา   Create Date : 25 ตุลาคม 2551 9 comments Last Update : 25 ตุลาคม 2551 3:18:05 น. Counter : 1060 Pageviews. Share Tweet

ดีค่ะ..คุณแม่น้องมิว มิว..พอดี..แม่ของตะโก้..เดินแวะมารอบดึก..ก็เลยเจอเรื่องของ มิว มิว แล้วก็เหลือบเห็น..ตากล้องรุ่นแม่อยู่ใน display ด้านบน..ก็เลย..คิดว่า..สงสัย..จะชอบถ่ายภาพ..ลูกเหมือนกันกะเราเลย..รึเปล่าหนอ.. ยินดีรู้จักค่ะ ปล..เว็ปน่ารักมากค่ะ.. แล้วจะแวะมาอีกนะค่ะ   โดย: ขนมตะโก้ 25 ตุลาคม 2551 4:01:49 น.

ขอ add น้องมิว ไปที่บ้านตะโก้ด้วยครับ สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่   โดย: ขนมตะโก้ 25 ตุลาคม 2551 4:03:11 น.

มิวมิวฉลาดดดดดดดดดดมากมาย อิอิ เหมือนแม่เกดบอก ลูกกำลังจ้องมองแม่อยู่ว่าทำอ่ะไร ถึงว่าน้องไนน์ชอบมาดึงคีย์บอด์รจะจิ้มท่าเดียว 5 5 5   โดย: Pure_away IP: 222.123.93.51 25 ตุลาคม 2551 7:18:22 น.

ตามมาอ่าน นี่เล่าเรื่องธรรมดาๆ ยังสามารถเล่าได้ฮาขนาดนะเคอะ ทำได้ไงเนี่ย ปล. มิวๆ copy machine ของจิง!   โดย: แม่วัวตัวสุดท้าย IP: 58.136.96.48 25 ตุลาคม 2551 9:44:00 น.

มิวมิวเก่งจังเลย คุณแม่ก็ช่างสังเกตนะคะ อิอิอิ   โดย: หนูป่าน 25 ตุลาคม 2551 10:45:09 น.

เข้ามาชื่นชมสาวน้อยมิวมิวกะคุงแม่อะ เก่งจริงๆ เลย ตบมือแปะๆๆๆ อ่านไปขำไปหนุกหนาน ชอบๆๆๆ   โดย: PORBUA 25 ตุลาคม 2551 21:46:28 น.

เด็กช่วงนี้จะเร็วมากเลยนะเกด อย่าพลาดทุกช่วงจังหวะของเค้า สอดแทรกการสอนทีละนิดทีละหน่อยลงไป มิวมิวมีแววดีมากๆ ขอบอก น้องๆพี่บันเลยหละ เรื่องช่างพูดเนี่ย ฮ่า ฮ่า   โดย: IcyRose 25 ตุลาคม 2551 22:56:23 น.

เคยอึ้งที่ตลกคาเฟ่ร้องเพลงฝรังเหมือนเด๊ะทั้งๆ ที่อ่านภาษาอังกิดไม่ออกเลยป่ะละ เหมือนกันเด๊ะเรยยยยยยย ตอนนี้ไอ้ลิงแสบออกเสียง จีแน่ จีเน่ ละก็เอามือจิ้มๆๆๆ มืออีกข้างว่ะ ยังมิสามารถเดาได้ว่ามันหมายถึงอาราย -*-   โดย: Jeban 26 ตุลาคม 2551 0:34:44 น.

น้องมิวมิว เก่งจังค่ะ คุณแม่เองก้อเอาใจใส่ดีมากๆ เก็บรายละเอียดได้หมดเลย   โดย: ปลายดินสอ 26 ตุลาคม 2551 15:01:20 น.