๐..ต่อเเต่นี้จะฝืนเพื่อยืนเดียว..๐
๏ เหนื่อยยิ่งนักอกใจรักใครนั้น วาบรอวันมิวายเขาหน่ายหนี โอ้ดวงเอยอยากลาทุกนาที เเต่จิตนี้ไม่จำยังย้ำคอย
๏ วนเเต่เวียนว้าวุ่นยังครุ่นคิด พรหมลิขิตขีดพร่าพาเหงาหงอย ให้ซึมโศกพอซึ้งคิดถึงรอย ใจจึงพลอยเปล่าเปลี่ยวถึงเดียวดาย
๏ ครบใกล้ค่ำซึมเหม่อละเมอหา ในวงหน้ารูปเน้นเร้นห่างหาย เยื่อสายใยผูกพันยังหวั่นคลาย เเค่เหมือนคล้ายลืมเลือนใครเลื่อนรอ
๏ หากยังหวนหากันขอฝันบ้าง เรือนมาร้างแรมไกลใยห่างหอ อกเคยอุ่นอิงเเนบเเอบพนอ คราเคล้าคลอข้างกายคงหมายเคียง
๏ จะทำใจเข้มเเข็งสู้เเรงต้าน อกสะท้านร่ำไห้ยามไร้เสียง พาจากพร่ำเจียนแผ่วเเว่วสำเนียง จึงจะเลี่ยงหลีกหลบไม่พบพลี
๏ เมื่อเขาเมินมาหายมิให้เห็น ปล่อยทำเป็นแปรไปไกลหลีกหนี หลบเร้นบ้างอาลัยเลิกไยดี ต่อเเต่นี้จะฝืนเพื่อยืนเดียว
Create Date : 30 สิงหาคม 2553 |
|
13 comments |
Last Update : 30 สิงหาคม 2553 7:38:53 น. |
Counter : 606 Pageviews. |
|
|
|
อยากจะฝาก น้ำคำ คอยย้ำห่วง
เมื่อรักร้อน อ่อนร้าว จึงเศร้าทรวง
ทุกข์ทั้งปวง เกิดจาก รักมากไป....
...