เล่ห์ร้ายนิยายรัก...ศรีสุรางค์

          วันนี้ณดามีโอกาสได้อ่านนวนิยาย (น้ำเน่า ) ฮ่า ๆ ๆ   เพราะคนเขียนเขาบอกเอาไว้ว่า เป็นนวนิยายที่มีพล็อตเรื่องมาจากน้ำเพาะยุง จริงๆ

   นิยายเรื่องนี้ ชื่อว่า “เล่ห์ร้ายนิยายรัก” ของคุณ ศรีสุรางค์  

             เป็นนวนิยายที่มีแนวการนำเสนอที่แปลกไปจากนวนิยายหลายๆเรื่องที่เรารู้จักกันมา โดยใช้ตัวเอกเป็นคนเล่าเรื่อง ซึ่งคนเขียนได้รวบรวมเอามุกน้ำเน่า (ที่เราเรียกกัน ) จากนวนิยายดังต่างๆในอดีตมายำใส่กันจนได้รสชาติที่กลมกล่อม

             เนื้อเรื่องของนวนิยายโดยรวม เป็นนวนิยายที่เป็นแนว  ซิลเดอร์เรลลา ซึ่งนางเอกได้มาพบรักกับผู้ชายที่ perfect ที่สุด และผู้ชายคนนี้รักนางเอกมากที่สุดกับซึ่ง บุคลิกลักษณะของคุณโมกข์  คือ

เขา....มาดเท่ห์กว่าชายกลางของพจมาน
รวยกว่าท่านชายของปริศนา
หล่อเหลายิ่งกว่าพี่ภาคย์ของดาวพระศุกร์
และเขา กำลังจะขอฉันแต่งงาน

             ดูจาก Image ของพระเอกก็เน่าสุด ๆ แล้ว จะมีไหมเนี่ยยยยย  ผู้ชายแบบนี้ หนุ่มที่ perfect อย่างหาตัวจับยากที่กำลังเดินเข้ามาหาสาวน้อยนางหนึ่ง ที่ใส่กางเกงยีนส์ตัดขา ขาดลุ่ย และเสื้อยืดมีรู เปื่อยแล้วเปื่อยอีก ที่อยู่บ้านเช่าราคาถูก ทำงานเป็นแม่บ้าน ล้างจานร้านส้มตำ  ข้าว...ได้กินบ้าง ไม่ได้กินบ้าง และไม่มีเงิน (ซิลเดอร์เรลล่าตัวจริง) ไม่ได้เดินมาหาเฉย ๆ นะคะ แต่เป็นการเข้ามาเพื่อหาทางแต่งงานกับสาวน้อยนางนี้ให้ได้ ทุกวิถีทาง ทำยังไงก็ได้ต้องได้แต่งงานกับสาวน้อยคนนี้
 

          จุดสนใจของนิยายเรื่องนี้ ไม่ได้อยู่ที่เนื้อเรื่อง   แต่อยู่ที่การนำเสนอต่างหาก ที่ชวนให้ผู้อ่านอยากรู้ว่า เขาจะใช้มุกไหนต่อไป คุณๆ คิดดูเถอะ เน่าขนาดไหน  เน่าแล้วยังไม่พอ  คุณโมกข์ผู้เป็นพระเอกยังเจ้าเล่ห์ในการหาทางเอาหัวใจสาวน้อยมาครอบครองได้ทุกเวลา  ฮ่า ๆๆๆๆ  มาดูกันว่าคุณโมกข์ทำอะไรบ้าง 

สายตาระยิบระยับของเขามันฟ้องว่า  คนเจ้าเล่ห์คนนี้ใช้อุบายหอมแก้มฉันสำเร็จแล้ว  มีสีหน้าคล้ายแมวขโมยปลาย่างไปได้...สุขใจ...สมใจ เขาแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้  แต่ตาซุกซนร้ายกาจนี่สิ  มันฟ้องออกมาชัด ๆ  

             คิดเอาเองว่า มีเหรอผู้ชายคนนี้จะไม่ทำให้สาวเซอร์ติดกับดักจนต้องร้องบอกว่า  “คุณโมกข์ขา  อย่าน่ารักไปกว่านี้เลย...ฉันต้านทานเสน่ห์คุณไม่ไหวอยู่แล้ว”

อย่างที่บอกไปจุดสนใจของนิยายเรื่องนี้ ไม่ได้อยู่ที่เนื้อเรื่อง   แต่อยู่ที่การนำเสนอ ที่ชวนให้ผู้อ่านอยากรู้ว่า เขาจะใช้มุกไหนต่อไป และเรื่องจะเป็นอย่างไร ขนาดตอนจะจบ พระเอก OK บอกรักนางเอกแล้ว เล่าให้นางเอกฟังทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบว่าเพราะอะไรเขาถึงต้องหลอกนางเอก  แต่สุดท้ายของสุดท้ายก็ยังมีอีก คือ นางเอกเป็นลูกที่ไม่ใช่ลูกแม่คนปัจจุบัน ไม่ใช่หลานตาที่รู้มาแต่อ้อนแต่ออก กลายเป็นลูกผู้ดีมีสกุลที่แม่เอาไปทิ้งไว้กับคนอื่น...ซะงั้น

สิ่งที่ได้จากการอ่านนิยายเรื่องนี้ คือ  ความประทับใจที่ผู้เขียนสามารถรวบรวมมุกน้ำเน่าของนิยายไทยได้ทุกมุก เอามารวมกัน ต้มยำทำแกง ได้ดีจริงๆ  รสชาติกลมกล่อม  คุณ ๆ ที่ชอบมุกน้ำเน่าทั้งหลาย ไม่ต้องไปหาอ่านหลายเรื่องเลยนะคะ แค่เรื่องนี้ เรื่องเดียว...........คุ้ม......จริง ๆ ค่ะ 

เล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับนักอยากเขียน   การเขียนของนิยายเรื่องนี้เป็นการเขียนผ่านตัวละครหนึ่งตัว  เป็นการเขียนแบบเล่าเรื่อง  โดยใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งคือ  “ฉัน”  เป็นคนเล่าเรื่อง  นักเขียนท่านใดอยากศึกษาการเขียนและการเล่าเรื่องผ่านสรรพนามบุรุษที่หนึ่งแบบนี้  หนังสือเรื่องนี้เป็นตัวอย่างให้ท่านได้ค่ะ

               จากใจณดา  จะยินดีมากถ้าเพื่อน ๆ ที่ชื่นชอบการอ่านได้อ่านหนังสือเล่มนี้ ที่ทั้งเรื่องแทบบอกได้ว่าเพ้อฝัน    แต่หนังสือเล่มนี้ให้คุณค่าทางอารมณ์หลายอย่าง  และสุดท้ายคือ เทคนิคการเขียน  การเล่าเรื่อง  ที่ให้แก่เราได้คุ้มเกินคุมจริง ๆ ค่ะ
 

Create Date : 31 กรกฎาคม 2553
Last Update : 31 กรกฎาคม 2553 14:41:33 น.		2 comments
Counter : 849 Pageviews.
Share Tweet