แอบเหงา..กับเรื่องราวในวันฝนพรำ...

ตัวเล็ก : โอ๊ยโหย...ตั้งชื่อหัวข้อซะเน่าสนิทจริง ๆ นะแม่
แม่ : ก็แหงล่ะจ้ะ ตั้งแต่แต่งงานมาเแม่เคยอยู่คนเดียวซะที่ไหนล่ะ เฝ้าบ้านคนเดียวเลยนะ ฝนก็ตก จินตนาการก็บังเกิดอ่ะดิ
ตัวเล็ก : ไม่จริ๊ง ไม่จริง แม่มีป๋มอยู่เป็นเพื่อนนะ
แม่ : จ้า ๆ แม่ยอมแพ้แล้ว แต่แม่แอบเหงานี่
ตัวเล็ก : โอ๋ ๆ เดี็๋ยวพ่อก็กลับมานะ แม่คนดี
แม่ : จ้า แม่ไม่เหงาแล้วล่ะนะ พอหนูดิ้นทีไร หรือเมื่อไหร่ที่แม่มองเห็นพุงตัวเอง แม่ก็รู้แล้วว่า แม่ไม่ได้อยู่คนเดียวเนอะ
(ตัวเล็กแอบยิ้ม หุ หุ)
แม่ : (ทำเสียงหวานสุดฤทธิ์) ขอบใจนะจ๊ะ ที่อยู่เป็นเพื่อนแม่น่ะ
แต่....ไม่ต้องดิ้นกระจายขนาดนั้นก็ได้นะ แม่รู้แล้่วววววว พัก ๆ บ้างก็ได้ลูก
ตัวเล็ก : ......(-_-!) (พอหนูดิ้นแม่ก็ว่าดิ้นแรงจัง พอหนูนอนก็เป็นกังวล หาว่าหนูผิดปกติรึเปล่า ตกลงจะเอาไงกันแน่กั๊บเนี่ย ป๋มงง..)



วันนี้อา่รมณ์บรรเจิดจ้า
แซวหนูได้แต่เช้าเลย แต่กว่าจะมาโหมดนี้ได้ แม่ก็เจอเรื่องให้ลุ้นเยอะแยะเชียว

เริ่มจากเมื่อวานเย็่นที่ต้องตั้งสติ ขับรถกลับบ้านเอง หลังจากทำเก่ง บอกชาวบ้านไปทั่วว่าขับรถน่ะเหรอ ชิว ๆ
5 โมงเย็น เวลาเลิกงาน หนูก็เริ่มอยู่ไม่สุขละ ดิ้นดุบดับ ๆ เหมือนจะบอกว่ากลับเหอะแม่ จำได้ป่าว พ่อสั่งไว้ว่าเลิกงานแล้วรีบกลับนะ อย่าเถลไถลไง
แม่ก็เลยเก็บของเตรียมจะกลับ แต่เอ..ขากลับมันต้องขับผ่านเดอะมอลล์นี่นา
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ พ่อไม่อยู่ทั้งที แวะห้างดีก่า เดินเล่นให้สบายใจซะหน่อย ไม่ต้องกังวลว่ามีคนรอเราอยู่้
โืืทร. รายงานตัวซะหน่อยว่าจะปฎิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายเอาเงินไปจ่ายบัตรเครดิตของพ่อ (นั่นน่ะใช้เวลาไม่เกิน 10 นาทีหรอก ที่เหลืออีกชั่วโมงก่า ๆ ก็เป็นของเรา)
เดินลิ่วไปที่ชั้นของเด็ก เดินสำรวจของใช้ของหนูด้วยความสนุกสนาน (ถ้าได้ตังค์พ่อมาจ่ายจะหนุกหนานกว่านี้)
หนูก็ดิ้น ๆ ๆ ไปกะแม่ด้วย ชอบช้อปปิ้งใช่มะ บอกมาเหอะ แม่รู้ ไปดูของให้หนูทีไร ยิ่งเวลาจ่ายตังค์นี่ ดิ้นไม่เลิกเลยลูกคนนี้
ตอนนี้ก็ได้แต่ Window Shopping ไปก่อนแหละ เพราะพ่อเค้า่บอกว่าไม่มีที่จะเก็บ
เอาไว้ใกล้ ๆ วันที่หนูจะมาอยู่กะเราค่อยซื้อเนอะ ตอนนี้ให้แม่ไปดู ๆ ของก่อนเนอะ ถึงเวลาจะได้ซื้อได้เลยไง

ออกจากห้างมา โอ..แม่เจ้า ฝนตกหนักเลย รู้งี๊กลับไปเดินห้างต่อดีกว่า
แต่ก็เอาละ ลุย ๆ ออกไปละกัน ใจก็ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เพราะฝนมันหนักจนที่ปัดน้ำฝนทำงานแทบไม่ทัน
พยายามประคับประคองสติให้ดี สูดลมหายใจลึก ๆ มีลมหายใจเป็นเพื่อน สายตาคอยดูรถข้าง ๆ มือก็ควบคุมพวงมาลัย
สถานการณ์เหมือนจะไปได้ดี แต่ เอ๊ะ ทำไมพุงมันดุ๊กดิ๊ก ๆ อ่ะ
ลูกเอ๊ย แม่ขับรถอยู่นะจ๊ะ หนูอย่าเพิ่งกวนแม่เลยนะ เดี๋ยวกลับบ้านแล้วเราค่อยเล่นกัน
(ไม่หยุดจ้ะแม่) โอย...แม่ต้องเอามืออีกข้างมาประคองพุงกลม ๆ ของตัวเองไว้
ใจเย็น ๆ จ้ะลูก จะถึงบ้านอยู่แล้ว เนี่ย ฝนมันแรงซะจนไม่รู้่ว่าจะเข้าบ้านได้ป่าว
สงสัยได้นั่งรอในรถจนฝนหยุดแน่เลยลูกเอ๊ย

ปาฏิหารย์มีจริง ยังไม่ทันจะเลี้ยวเข้าหมู่บ้านเลย
ฝนที่กระหน่ำมาอย่างแรงก็หยุดไปซะงั้น นี่แหละน้า ฝนตกไม่ทั่วฟ้า
โชคดีมาก ๆ ไม่งั้นแม่คงทุลักทุเลน่าดูเลย
เอ๊ะ..ทำไมหนูไม่ดิ้นแล้ว
อ๋อ..แม่เพิ่งนึกได้ หนูคงรับเอาความเครียดที่แม่มัวแต่ตื่นเต้นกะการขับรถท่ามกลางฝนไปใช่ไหมลูก
เลยดิ้นซะขนาดนั้น ขอโทษทีนะจ๊ะที่แม่เข้าใจผิดอ่ะ

ถึงบ้านก็รีบเข้าบ้าน ล๊อคประตูเสร็จก็โทร. รายงานตัวพ่ออีกเช่นเีคย
อ้อนพ่อหนูเล็กน้อยว่าคิดถึงมาก ๆ
พ่อบอกว่าหัดไว้ จะได้ชิน เอ๊ะ พูดงี๊ หมายฟามว่าไง
จะไปไหนเรอะ เดี๋ยวเป็นเรื่องนะ
พ่อหัวเราะ แล้วก็บอกว่าแหม มันก็ต้องมีห่างกันบ้างสิ อะไรจะตัวติดกันตลอด
แล้วไปนะพ่อนะ

ผ่านพ้นเวลาน่าตื่นเต้นไปได้ ก็ถึงเวลาฟังนิทานของหนูแล้ว
ช่วงก่อนเหมือนหนูจะเริ่มเบื่อ ๆ กระต่ายกับเต่า พ่อเล่าทีไรก็นิ่งทุกที
วันนี้แม่ลองเปิดเสียงที่พ่อเค้าอัดไว้ให้หนูฟัง
"ตัวน้อย วันนี้พ่อจะเล่ากระต่ายกะเต่าให้หนูฟังนะ
วันนึง กระต่ายเห็นเต่าตัวนึงเดินต้วมเตี้ยม ๆ ผ่านมา..."
เท่านั้นแหละ หนูดิ้นใหญ่เลย เอ๊ะ วันนี้มาแปลก
ดิ้นจนนิทานจบเลย สงสัยว่า (แม่นี่ก็ชอบเดาความคิดหนูซะเรื่อยเลยเนอะ) หนูคงจำเสียงพ่อได้ใช่ไหมลูก
วันนี้ไม่ได้ยินเสียงพ่อเค้าเลยนี่นา เลยดิ้นรับ
แม่อยากรู้ ขอทดสอบความคิดของตัวเองว่าจะเดาใจลูกถูกจริงป่าว
ขอเปิดเสียงพ่ออีกรอบ

........เงียบ........เงียบ......

โป๊ะเชะ สรุปเลย หนูดีใจได้ยินเสียงพ่อ แต่เบื่อนิทานแหงม ๆ ใช่มะ ๆ
เลิกเล่นละ แม่ง่วงนอน แต่เอาล่ะสิ กลัวอ่ะ ไม่เคยนอนบ้านหลังนี้คนเดียว
สวดมนต์แล้วนะ ก็ยังกลัว ลูกก็หลับไปแล้ว
แม่เปิดไปเป็นเพื่อนละกันนะ สรุป แม่เปิดไฟนอนทั้งคืนเลย อิ อิ
แต่ก็นอนไม่ค่อยจะหลับเลย ไฟมันแยงตา แถมตีสี่กว่า ๆ หนูก็ปลุกแม่ซะแล้ว
โธ่ ขอเป็นตีห้าเหมือนเดิมนะลูกนะ คึกจริง ๆ

เช้าวันที่ 22 กันยายน
ไชโย ๆ หนูอายุ 26 สัปดาห์แย้ว
ตื่นมาพร้อมกับอาการหิว แต่ขอรีบอาบน้ำก่อนละกัน ไม่อยากออกบ้านสาย
อาบน้ำเสร็จ เอ๊ะ เสียงอะไร...
ตาย ๆ ๆ ฝนตก รถติดแหง ๆ เลย รีบออกบ้านดีกว่า ไม่อยากเครียดให้หนูดิ้นดุบดับ ๆ เวลาขับรถอีกแล้ว
กำลังปิดประตูห้องหันจะไปเอากุญแจมาล๊อค โอ๊ย..ประตูหนีบนิ้่วมืออีกข้างง่ะ
นี่แหละน๊า โทษของการรีบร้อนและขาดสติ ทำอะไรลุกลี้ลุกลน
เอ๊ะ..เสียงโทรศัพท์ พ่อโทร.มานี่ อูย..เจ็บนิ้่วง่ะ อีกมือก็ถือกุญแจอยู่
ก็รีบบอกไปก่อนว่าจะออกจากบ้านแล้ว เห็นมั๊ย พ่อไม่อยู่ แม่ออกบ้านเร็วกว่าเดิมอีก 555

ก่อนออกบ้าน แม่ก็โอ้เอ้เล็กน้อย เตรียมอาหารรองท้องมาบนรถ กล้วยหอม เต้าหู้ทอด ข้าวโพด แอ๊บเปิ้ล (จะกินหมดไหมเนี่ย)
วันนี้คงทุลักทุเลน่าดู ขับไปกินไปเนี่ย ต้องไม่ประมาทนะ
ขึ้นบนรถก็เอาหมอนมารองหลัง รองพุง เตรียมใส่ headseat มือถือ เตรียมเปิดเพลงให้ลูกฟังก่อน 7 โมง
หมดเวลาไป 10 นาทีกว่าจะได้ฤกษ์ออกบ้าน แต่ก็ยังนัีีบว่าเช้ากว่าปกติอยู่ดี

ขับออกมาเรื่อย ๆ โชคดีแฮะ รถไม่ติดเลย
เห็นถนนโล่ง ๆ เลยโืทร. กลับหาพ่อซะหน่อย
พ่อบอกว่าเมื่อเช้าที่โทร. มาเพราะมานั่งชมวิว บรรยากาศดี
แม่เลยถามไปว่าคิดถึงแม่ใช่มั๊ย อยากให้เราไปอยู่ตรงนั้นล่ะสิ
พ่อก็หัวเราะหึ ๆ ไม่ตอบ (เอ๊ะยังไง)
อารมณ์สุนทรีอยู่ได้ประเดี๋ยวก็เกิดเศร้าเพราะไปเปิดฟังข่าวคุณสรยุทธ์เรื่องภาคใต้เข้า
เกิดอาการอึ้ง และสงสารมาก ๆ เลย
ตัวเล็กเริ่มดิ้น อ้าว..แม่เผลอจ้ะ อารมณ์อ่อนไหวอีักแล้ว โทษนะลูกนะ
เอาเป็นว่าคืนนี้เรามาสวดมนต์ แผ่เมตตาให้คุณทหาร 2 คนนั้นนะ ขอให้เขาไปสู่สุคตินะ
เอาใหม่ ๆ เปลี่ยนมาเปิดเพลงให้หนูฟังละกัน
แต่ดั๊นโชคไม่ดีมาเจอคนจอดรถทะเลาะกันขวางหน้ารถเราเลย
โอ้โห..อะไรจะอารมณ์บูดกันแต่เช้าคะพวกคู้ณ
คนกำลังประคับประคองจิตใจให้แจ่มใสอยู่นะ
ขับ ๆ ต่อไป พยายามรู้ตัวว่าหงุดหงิดอยู่
เจอศพน้องหมาถูกรถทับแบนแต๊ดแต๋อยู่กลางถนนเลย รถก็ดันติดแหงกตรงนั้นพอดี
ก็พยายามหันหน้าไปด้านอื่น เฮ่อ..วันอะไรของเรานะเนี่ย
แต่ก็นับว่าโชคดีแล้วนะ อย่างน้อยเรา 2 ชีวิตก็มาถึงที่ทำงานแม่โดยปลอดภัย
ดีจ้ะดี ประสบการณ์วันนี้สอนอะไรแม่นะ

เมื่อมีสิ่งใดมากระทบ ไม่ว่าจะเป็นสุข หรือทุกข์ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
สรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนไม่เที่ยง
เราไม่สามารถกำหนดทุกอย่างให้เป็นดั่งใจเราได้
แต่สิ่งที่เราทำได้ก็คือให้สิ่งที่กระทบเหล่านั้น เพียงกระทบ แต่ไม่กระเทืิอนใจเรานะ (อย่างที่คุณยายแม่ชีสอนไง)
ต้องประคับประคองจิตใจให้ดี แล้วเราก็จะไม่ทุกข์นะ

วันนี้กว่าจะผ่านอารมณ์เหล่านั้นมาได้ก็ทุลักทุเลจริง ๆ
ขอบคุณตัวเล็กนะ ที่ทำให้แม่มีสติ อย่างน้อยหนูก็สะกิดให้แม่กลัีบมาอยู่กับปัจจุบันขณะได้เร็วกว่าตอนไม่มีหนูแหละ

รักหนูจริงจริ๊งงงงงง

แม่เอง

Create Date : 22 กันยายน 2548		0 comments
Last Update : 27 กันยายน 2548 16:07:55 น.
Counter : 965 Pageviews.
Share Tweet