กาลครั้งหนึ่งช่วงที่นั่งเดินเท้า นั่งรถเมล์ และเดินเท้ามาเรื่อยๆ เข้าซอยนี้ แล้วทะลุซอยนี้ คิดในใจตื่นเต้นพอสมควร เพราะเราตะลอนเดินเที่ยวก่อนที่กระแสเดินเที่ยวจะบูมเสียด้วยซ้ำไป เมื่อขาก็พัก หิวน้ำก็ซื้อร้านเยอะจะตายไป หิวข้าวเหรอไม่ต้องห่วงฉันร้านอาหารริมทางอร่อยๆมีให้เลือกกินมากมายจริงๆ การเดินเท้าในวันนั้นบอกตามตรงไม่ได้จดจำถนนเลยจริงๆ เพราะเป็นเส้นทางที่ลัดเลาะสะดวกกับการเดินก็ยากอยู่ที่จะมานั่งบอกเล่าให้ฟังนะ
เอาเป็นว่าในที่สุดก็ "ตะลอนตามอำเภอใจ" มาถึง "ท่าราชวงศ์"  ท่าเรือริมแม่น้ำเจ้าพระเจ้าพระยา ก็อย่างที่เกริ่นไว้ที่นี่เป็นถิ่นเยาวราช มีแหล่งช้อปแหล่งกินมากมายมายเหลือ อย่างไรเสียผมขอนั่งชิวๆที่ท่าเรือแห่งนี้ให้หายเหนื่อยจากการเดินก่อน แล้วจากนั้นค่อยนั่งเรือข้ามฟากไปฝั่ง

ท่าดินแดงต่อก็แล้วกัน บริเวณย่านท่าราชวงศ์ นอกจากจะมีร้านอาหารอร่อยๆเรียงรายอยู่มากมายแล้ว ที่ท่าน้ำแห่งนี้ยังมีปลาชุกชุมจริงๆ สังเกตุจากเวลาคนให้อาหารปลาทั้งปลาสวายและปลาอื่นๆฮือมากินอาหารจนเพลินตาจริงๆ ซึ่งการให้อาหารปลานอกจากจะได้บุญแล้วก็ยังทำให้เพลิดเพลินผ่อนคลายสมองไปด้วยนะเออ
พอเอ่ยถึงแม่น้ำเจ้าพระยา เรามาย้อนดูตำนานความเป็นมาตำนานในอดีตของแม่น้ำเจ้าพระยาหน่อยเป็นไร จากข้อมูลในเว็ปไซด์ต่างๆก็มีการบอกเล่าพอเป็นสังเขปและบางตำนานก็ระบุว่า พุทธศักราช 1915 สมเด็จพระบรม




ราชาธิราชที่ 1 แห่งกรุงศรีอยุธยา พระองค์ทรงยกกองทัพเข้าตีแคว้นสุโขทัยตอนใต้ โดยยกกองทัพเข้าตี

เมืองจำปา (ชัยนาท) ได้ก่อนแล้วยกทัพมาตั้งมั่นล้อมเมืองพระบางไว้ ซึ่งเมืองพระบางนั้นเป็นเมืองหน้าด่านตอนใต้ของสุโขทัย ตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำใหญ่มี เจ้าพระยาอนุมานวิจิตรเกษตร เป็นเจ้าเมืองในขณะนั้น และมีทหารเอกอยู่ 2 คน คนหนึ่งชื่อ สมบุญ อีกคนหนึ่งชื่อ ศรี แต่ทว่า ศรีไปขึ้นกับฝ่ายกรุงศรีอยุธยา เพื่อหวังจะได้เป็นใหญ่ในพระบาง ทางด้านเมืองหน้าด่านของเมืองพระบางทั้งสาม (เว้นนครจำปาซึ่งถูกกรุงศรีอยุธยายึดไปแล้ว) จึงได้ยกทัพมาช่วย อยุธยาล้อมเมืองพระบางอยู่ถึง 5 เดือนเต็ม และ
แล้ว ศรีผู้ทรยศ ก็สามารถนำกองทัพอยุธยาเข้าตีเมืองพระบางไว้ได้ เจ้าพระยาทั้งสี่พร้อมด้วย สมบุญ ทหารเอกถูกจับได้
ซึ่งต่อมาได้มีการสั่งให้นำพระยาทั้งสี่ไปกดน้ำให้จมน้ำตายที่หน้าเมืองพระบาง ก่อนตายเจ้าพระยาทั้งสี่ได้ตั้งจิตอธิษฐานว่าข้าแต่พระคงคาอันศักดิ์สิทธิ์ที่สิงสถิตอยู่ ณ วังน้ำอันเยือกเย็นนี้ ข้าพระพุทธเจ้าทั้งสี่ได้เกิดมาในลุ่มอกแม่น้ำนี้ ลูกได้อาศัยดื่มกินมาชั่วลูกชั่วหลาน แม่มิได้เคยเหือดแห้ง บัดนี้ข้าพระพุทธเจ้าทั้งสี่สิ้นวาสนา ขอฝากดวงวิญญาณแห่งชายชาติทหารกรุงสุโขทัยไว้กับพระแม่คงคา ด้วยเดชะความซื่อสัตย์ กตัญญูกตเวทีของข้าฯ ขอให้แม่น้ำสายนี้จงอย่ามีวันใดเหือดแห้งจงเป็นสายธารชีวิตของชาวไทย ได้หล่อเลี้ยงพืชผลแห่งไร่นา พาเอาง้วนดินเหนืออันเกิดจากซากของผู้กล้าหาญ ที่ข้าหลั่งเลือดเนื้อปกป้องปฐพี ไปเป็นอาหารแห่งพืชที่แม่พระคงคาไหลผ่านไป ขอให้ชาวไทยในลุ่มแม่น้ำสายนี้จงวัฒนาสถาพรตลอดชั่วฟ้าดินสลาย
ช่วงสุดท้ายของ "ตะลอนตามอำเภอใจ" พอหลังจากเจ้าพระยาทั้งสี่ ถูกกดน้ำให้จมน้ำตาย ต่อมาจึงปรากฎชื่อแม่น้ำสายนี้ว่า "แม่น้ำเจ้าสี่พระยา" แต่เนื่องจากเวลาได้ผ่านเลยมานานคำว่า "สี่" ก็หายไป เหลือแต่ "เจ้าพระยา" เพื่อเป็นอนุสรณ์ของเจ้าพระยาทั้งสี่  และเป็นตำนานหนึ่งที่เล่ากันมาเกี่ยวกับแม่น้ำเจ้าพระยา...!!!
                                                        นายตะลอน