ทำไมมันวุ่นวายอย่างนี้ฟะ
ทำไมต้อง "ตึง" ตลอดเวลาล่ะ ทำไมต้องพยายาม "กำ" ให้อยู่หมัด
ทำไมต้อง "คาดหวัง" ในตัวเขา แต่ไม่ให้เขา "คาดหวัง" ในตัวเอง
ทำไมต้อง "มีข้อแม้" หลายอย่างมากีดกันความรู้สึกดีๆ ทำให้มันกลายเป็นสิ่งไม่ดี ทำไมต้อง "ทำลาย" สิ่งที่ไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นหรือไม่ให้เกิดขึ้นด้วยมือตัวเองก่อนเสมอ
ทำไมต้อง "ปล่อย" ให้จบทั้งที่เพิ่งเริ่ม ทำไมต้อง "เลือก" ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ต้องการจริงๆ
ทำไมต้อง "รู้สึก" มากมายเต็มไปหมดขนาดนั้น ทำไมต้อง "หาทางออก" ที่คิดว่าดีทั้งที่ยังไม่รู้แน่ชัดเลยหรือเปล่า
ทำไมต้อง "ยกสิ่งอื่นและนู่นนี่" มาอ้างเพื่อเป็นเหตุผลในการทำอะไรสักอย่าง ทำไมต้อง "เหนื่อย" กับการวิ่งทั้งที่เดินออกจะสบายกว่า ทำไมต้อง "พยายามก้าว" ให้ทันเขาหมดทุกอย่าง ทำไมต้อง "ฝืน" ไม่ยอมรับสิ่งที่ตนเป็นและมีว่ามันดีพอแล้ว?
ทำไมต้อง "ขาดความมั่นใจ" ในตัวเองและเขาขนาดนั้น ทำไมต้อง "ตัดความศรัทธาและไว้เนื้อเชื่อใจ" ทิ้งทั้งที่ยังไม่รู้เรื่องทั้งหมด ทำไมต้อง "ตั้งคำถาม" ให้ตัวเองปริวิตกประจำ
ทำไมต้อง "เลี่ยงการหาคำตอบ" อย่างตรงไปตรงมา ทำไมต้อง "คิดมากมาย" ในสิ่งที่ยังไม่รู้ มองไม่เห็น และยังไม่เกิดขึ้นว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
และทำไมต้อง "กลับไปสู่ยุคมืด" ในความรู้สึกเหมือนวัฏจักรของยุงอีกหน? ทำไม?...Why? หาคำว่าเพราะ...Because ได้ครบถ้วนหมดหรือยัง แล้วมันทำไม เพราะอะไรล่ะ เซ็งเว้ยยยยยยย
ถ้ามีปัญหามากซะขนาดนั้นเลิกกันไปเลย จบง่ายๆ จะได้ไม่ต้องคิดมาก
Create Date : 01 ตุลาคม 2548 |
|
5 comments |
Last Update : 1 ตุลาคม 2548 22:28:52 น. |
Counter : 468 Pageviews. |
|
|
|
แต่ในความเป็นจริงแล้วมันน่าจะมีวิธีคิดหาคำตอบหลายอย่างนา...การทำให้มันกลายเป็นเรื่องง่ายอาจเป็นคำตอบหนึ่งของทุกหัวข้อคำถามว่าด้วยเรื่อง "ทำไม" ก็ได้
ก็แล้วทำไมคนเราต้องชอบทำชีวิตตัวเองให้เป็นเรื่องยาก ผลักดันอารมณ์และความคิดให้มีแต่ความกลัวและความกังวลกันนัก ทั้งที่จริงแล้วสามารถทำให้มันเป็นเรื่องง่ายด้วยการไม่คิดมากจนเกิดความกลัวสารพัดเกินความจำเป็นแท้ๆ
แต่น้า...คนเราถ้าไม่ทำให้มันยุ่งยากเข้าไว้ ชีวิตก็ไม่มันส์ ขาดความท้าทายแย่สิ
เอ๊ะๆ ...มาแบบ (พอ) จะมีสาระ (มั่งอะมั้ง) แต่ไหงจบแบบนี้ล่ะ 555+ (อารมณ์ดีจริงนะคนตอบ...รื่นเริงประจำ อิอิ)