|
|
มหาลัย มาหาอะไร...(หาแร่มั้ง...แล้วไก่ย่างล่ะ)
มหาลัยเหมืองแร่ ชอบอะ เพิ่งได้ดูนะเนี๊ย แต่ดูแล้วคิดถึงเพื่อนชะมัด เรื่องในมหาลัยกับในเหมืองเนี๊ย มันก็ให้ความรู้สึกไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่เลยเนอะ ตอนที่เข้ามาใหม่ๆ ยังงงไม่รู้เรื่องอะไร แล้วพอขึ้นปีสองก็เจอรุ่นน้องเด็กซิ่วที่ทำกร่างทั้งหลาย แล้วก็นะ ในที่สุดก็ร่วมหัวจมท้ายกันอย่างสนุกสนาน ช่วงปีสาม ชีวิตรุ่งโรจน์สุดๆ ไอ้เรียนก็เรียนอะนะ แต่เรื่องเที่ยวแลวีรกรรมทั้งหลายเนี๊ย ฮาสุดแล้ว แล้วปีสี่ก็เริ่มรู้ตัวกันแล้ว ว่าเราต้องทำอะไรบ้าง เราจะต้องโตขึ้น เราจะต้องแยกย้ายกัน แม้จะอยู๋ด้วยกันมากแค่ไหน นานแค่ไหน แต่ก็รู้สึกว่าไม่พอซักที ก็ในเมื่อในใจมันคิดอยู่ตลอดว่าอีกไม่นานหรอกนะ อีกไม่นานเรื่องที่เรามานั่งอยู่ด้วยกันแบบนี้ ความรู้สึกของความเป็นเพื่อน.....อีกไม่นานหรอกนะ มันจะค่อยๆจางหายไป มันจะกลายเป็นแค่ความทรงจำที่เราจะดึงมันออกมาน้อยลงเรื่อยๆ ห่างกันเรื่อยๆ ......
ชอบคำนี้ในเรื่องมากๆ "อาจินต์..ถึงจะฆ่าเราให้ตาย เราก็รักอาจินต์" ประมาณนี้หล่ะนะเป็นตอนที่เหมืองปิด แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป...มันเป็นฉากที่ฝนตก(เหมือนหลายๆฉาก) เป็นที่ร้านกาแฟ ที่คนวิ่งขึ้นรถ(เหมือนกับหลายๆตอน) แล้วใครสักคนก็หันมาจับไหล่อาจินต์แล้วพูดแบบนี้..น้ำตาร่วงเลย...มันคือความเป็นเพื่อน มันคือความเป็นครอบครัว มันคือความคิดถึงที่เราจากมา แม้มันจะดูไม่นานเท่าไหร่ แต่กับความรู้สึกของเรามันนานกว่านั้นมากนะ ทั้งคิดถึงเพื่อนรุ่นของเรา ทั้งเป็นห่วงรุ่นน้องของเรา ทั้งอยากอ้อนรุ่นพี่ที่เรารัก
มหาลัยสอนให้รักชาติ เหมืองแร่สอนให้รักชีวิต เกษตรสอนให้อดทน แล้วปรัชญาสอนให้เราสู้
เราเป็นเพียงคนกลุ่มเล็กๆในคณะในมหาลัย แต่เราไม่เล็ก นี่คือคำที่พวกรุ่นพี่บอกเรามาตลอด รักกันไว้ แล้วเราจะไม่เล็กเหมือนภาควิชาของเรา ... มันไม่ใช่เพื่อสร้างความแตกแยกในคณะ แต่การถูกบีบคั้นจากเหตุผลทางการเมือง การแย่งอำนาจอันไร้สาระ ทำให้เราต้องการเพียงแต่พลังที่จะปกป้องตัวเอง พลังที่จะทำให้เราไม่ถูกน้ำซัดไปตามทางน้ำที่ถูกขุดไว้ด้วยความอยาก
ไก่ย่าง....สิ่งที่ถูกเรียกว่าการแก้ปัญหาแบบล้อมคอก ลองแบบนี้ดูมั้ย เด็กที่มีอีคิวต่ำ ให้เรียนที่ธรรมศาสตร์และมหาลัยเปิดเท่านั้น หรือมหาลัยอะไรก็ได้ที่เค้าไม่มีการรับน้อง....ในแต่ละปีมีเด็กซักกี่คนที่ฆ่าตัวตาย แล้วเด็กที่เหลือล่ะ ทำไมเค้าไม่ฆ่าตัวตายบ้าง ทำไมคนอื่นเค้าทนได้ จะว่าไปมันคือกฏการคัดเลือกแบบที่ธรรมชาติทำกับมนุษย์อยู่เสมอๆหรือเปล่านะ ก่อนการว๊าก ก่อนที่จะพูดกับคนใหม่ สมาชิกใหม่ที่เข้ามา คำแรกก็คือ
"คุณรู้มั้ย ว่าโลกนี้มันโหดร้ายนะ วันนึงบ้านที่คุณคิดว่าปลอดภัยจะหายไป อ้อมกอดของพ่อแม่ที่อบอุ่นเสมอจะจากไป เงินที่เคยได้ใช้ไม่ขาดมือจะหมดไป คนเรา กินคนเดียว อิ่มคนเดียว ตายคนเดียว แต่เราก็อยู่คนเดียวไม่ได้"
คุณว่าจริงมั้ย...
| Create Date : 15 มิถุนายน 2548 |
| Last Update : 15 มิถุนายน 2548 23:30:44 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 371 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เด็กเล็ก  วันที่: 16 มิถุนายน 2548 เวลา:1:35:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
---=_=---//*// เรื่องราวในวันไร้สาระของข้าพเจ้า //*// ---=_=
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ชอบเหมือนกันเรื่องนี้