Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2548
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
11 สิงหาคม 2548
 
All Blogs
 
เรื่องไม่เป็นเรื่อง....อีกครั้งในชีวิต

ยังนึกชื่อหัวข้อไม่ออกเลย...พิมพ์ก่อนแล้วกันนะ

เมื่อเช้าเอาอีกแล้ว โดนจิกเรื่องเงินอีกแล้ว ทำไมมันจะต้องยุ่งวุ่นวายกันขนาดนี้นะ หรือเป็นเพราะว่า เราเองนั้งแหละที่ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา ไม่ยอมรับ ไม่อยากให้เงินเค้าตอบแทนทั้งๆที่มันเหมือนเป็นเรื่องที่ควรจะรู้ ควรจะให้เงินคืนเค้าไป ...ถึงจะถือว่าเป็นซองที่ให้ในงานของเราก็เถอะ แต่ถ้าคุณๆเค้าไม่จัดงานให้ เราก็ไม่ใด้ใช่มั้น แล้วมันก็กลายเป็นว่า เราก็วางแผน(ชั่ว)ในการใช้เงินไปแล้ว แต่เค้ากลับ ตีกรอบใหม่ซึ่งเราก็ต้องทำตาม.....หรือเราไม่จำเป็นต้องทำก็ได้กันแน่นะ... มันก็แค่ถอนเงินที่ไม่ใช่ของเรา แต่ดันเข้ามาอยู่ในบัชชีเราสัก3-4หมื่น ออกไปเข้าบัญชี ที่เป็นชื่อของเรา...และพ่อ...ที่มีการเคลือบน้ำตาลว่า เบิกได้เดือนละครั้ง....แต่ก็ต้องส่งโปรเจคสวยงามว่าเงินที่จะถอนนั้น ชั้นจะเอาไปใช้ทำอะไร จะมีประโยชน์กับอนาคตอย่างไร มันจะทำให้ชีวิตชั้นมีความหมายและมีคุณค่าต่อตัวเองมากมายแค่ไหน เรื่องไอ้จะถอนเงิมมาทำอะไรไร้สาระ แต่เป็นสิ่งที่ตัวเองอยากได้ อยากทำ แต่ก็นั้นแหละ ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่มีทางถอนได้เหรอ....เงินหน่ะ ไม่เคยข้าใจจริงๆนะว่า "เงิน" หน่ะ จะเก็บไว้ทำไม จะเอาไปถมที่เหรอ ใช้ไปซิ ได้มาก็ใช้ ช่วยกันหมุนเศรฐกิจของประเทศนิดนึง

โทรไปคุยกับวรอนงค์ เรื่องนี้ แล้วก็เล่าให้ฟังว่าเพื่อนที่ทำงานที่ทิพย์บ่นเรื่องเงิน..บังคับเก็บ..ให้ฟัง คนโน้น คนนี้ ก็บอกว่า ดีนะ ดีจัง จะได้มีเงินเก็บ...แต่ขอโทษเถอะ ไอ้เงินที่ได้มาหน่ะ รู้มั้ย ไม่ว่ามันจะมากแค่ไหน ทิพย์ก็รู้สึกว่ามันใช้ไม่พออยู่ดีนั้นแหละ แล้วยิ่งถูกบังคับให้ต้องเข้าบัญชีที่เรียกว่าปิดตายนั้นนะหน่ะ....คงเป็นเรื่องดี ของทิพย์จริงนั้นแหละ

ไอ้ประเภทสอนให้คิดเองไม่เป็นหน่ะ ถนัดนัก...ทุกอย่างมาเป็นpackage ไอ้ประเภทตีกรอบชีวิตให้เนี๊ย...เคยคุยกับคุณหญิงว่า ดิฉันเนี๊ย มันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ...แล้วไงค่ะ คุณหญิงเธอ ก็นิ่ง... เป็นอาการที่แปลได้ว่า ใช่ แต่ชั้นไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี..ขอบคุณค่ะ


แต่ก็นะ....จริงๆคงไม่ใช่ไม่ใว้ใจ แต่มันเหมือนกับว่า เค้าหวังดี...เป็นอย่างมาก เลยต้องตีกรอบเราไว้ แล้วเราก็ไอ่ประเภทเด็กนอกกรอบ(ที่ดี)ซะด้วย มันก็เลยต้องคอยหา ช่อง หารูที่จะหนีออกมาจนได้ แล้วไงหล่ะ เค้าก็ต้องตีกรอบให้แน่นขึ้นหนาขึ้น...แต่จะเป็นผลอะไรมั้ยถ้ายังไงเราก็แหกออกอยู่ดี ไม่ลอดไปตามช่องโหว่ ก็พังมันซะเลย แล้วชีวิตมันก็ไม่เคยมีอะไรไปมากกว่านี้ นี่ก็เลยมาสงสัยกันว่า เราฉลาด(ในเรื่องเลวๆ) กันมากจนเค้ากลัว หรือว่า เค้าคิดว่าเราไม่มีสมอง คิดอะไรไมเป็นเลย เลยต้องมาตีกรอบความคิดให้ตลอดชีวิต....แล้วนี่ถ้าฉันเหลือกสูกจะเป็นคนดีเชื่อฟังขึ้นมานี่ไม่ต้องฆ่าตัวตายตามถ้าพวกคุณๆเค้าข้ามแดนไปเหรอ..... แล้วพี่ท๊อปคนดีก็สามารถหาคำตอบให้กับความคิดบ้าๆของเราได้อย่างสวยงาม เราคิดเป็นทิพย์ เราคิดได้ ไม่งั้นจะอยู๋รอดมาได้ตั้ง 2 ปี ที่เมืองนอกเหรอ..แล้วทิพย์ไม่ได้สังเกตเลยเหรอ ว่าวันที่ท๊อปไปหน่ะ ร่าเริงแค่ไหน....หึ มันก็จริงอะนะ เพราะตอนนี้ในสมองฉัน มันก็เอาแต่คิดว่า ฉันอยากอกไปจากที่นี้...แต่ก็ได้คำตอบมาว่า ถ้าไม่ไปประเทศนอก มันก็ยากที่เราจะคิดว่าที่อยู่ใหม่...เพราะเราจะต้องเสียดายเงินเป็นอย่างมาก เงินที่เราจะสามารถเอาไปใช้ในเรื่องไร้สาระจะถูกตัดให้น้อยลง ...ซึ่งนั้นจะเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้

ตอนนี้ความคิดเลยมาที่..กูอยากเป็นแอร์โว๊ย...อยากทำงานที่ได้เงินเยอะ... แต่พอจะพูดต่อ ก็โดนอีก ....ได้เงินเยอะ แล้วคิดว่าเค้าจะไม่บังคับให้เราเก็บเยอะอีกเหรอ...เงียบไปเลยคราวนี้...เซ็งถึงขีดสุด....

ทำไม่คุณๆเค้าไม่หย่ากันบ้างฟระ แล้วแบบว่า แย่งกันเอาใจลูกสาว 2 คนนี้ ซื้อกระเป๋าเลดี้ดิออร์ ที่เราเล็งเอาไว้ เป็นของฝากเวลามาหา ซื้อรถสปอร์ตคันใหม่ให้ในโอกาสที่เรียนจบ นี่ฉันได้เกียรตินิยมอันดับ 2นะเว้ย ไม่ใช่จบด้วยคะแนน 2.00 ช่วยดีใจให้เป็นรูปธรรมและวัตถุกันนิดนึง หรือคิดว่าก้จัดงานให้แล้วไง...ถ้าอย่างงั้นก็อย่ามายุ่งกับซองที่ดิฉันได้จะได้มั้ย ...หรือไม่ก็เป็นประเภทหรูเริ่ด ไฮโซ มีเงินพอเหลือใช้แบบประภทส่งลูกไปเรียนภาษาที่อังกฤษได้ตั้งแต่เล็กแต่น้อย จนต้องซื้อบ้านหลังที่ 2 ไว้ที่นั้น แล้วก็ส่งไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นสัก 3 เดือนตอนซัมเมอร์ พร้อมกับเงินไม่ขาดบัญชี และเครดิตการ์ด แบบไม่จำกัดวงเงินอีกซักใบ 2ใบ ....

เหอะๆ อยากจะบอกว่าที่พูดมาหน่ะ...มันก็ชีวิตจริงของใครบางคนในโลกนี้นะ..ในประเทศไทยนี่แหละ แม่งน่าอิจฉาชิบเป้ง ไอ้เด็กพวกนี้...

อารมณ์เสียโว๊ย ขัดใจจริง...ตอนก่อนได้งานนะ อยู่บ้านทุกวี่วัน ไม่เห็นมันจะโดนจิกอะไร พอตอนนี้ทำงานแล้วหยุดอาทิตย์ละวัน...โห..จิกกันชิบ...

พอหรือยังเนี๊ยกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง......อยากตายจัง.....
.



Create Date : 11 สิงหาคม 2548
Last Update : 11 สิงหาคม 2548 19:14:52 น. 1 comments
Counter : 427 Pageviews.

 
ไม่มีไร ม่ายมีไร แค่ความเครียดก่อนวันแม่เท่านั้นเอง
ปะ ไปซื้อ แหวนเพ้ดดด ให้แม่กันเหอะ


โดย: top IP: 203.118.123.180 วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:12:52:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เมอร์คิวรี่
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




---=_=---//*// เรื่องราวในวันไร้สาระของข้าพเจ้า //*// ---=_=
Friends' blogs
[Add เมอร์คิวรี่'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.