BlogGang.com : : เมอร์คิวรี่ : +++Home sick หล่ะมั้ง+++

+++Home sick หล่ะมั้ง+++

0957 ถึงร้าน.....ซึ่งมันปิด เจอยูมิกับอู๊ซังยืนเซ็งๆกันอยู่ สรุปว่าร้านปิดแล้วเทนโจก็เพิ่งโทรบอกตอน0920 ได้ข่าวว่าทุกคนออกจากบ้านหมดแล้ว และข้าพเจ้าก็กลายเป็นบุคคลที่ถูกลืม เพราะไม่ได้รับโทรศัพท์หรือแม้แต่Miss call เยี่ยม

1036 กลับมาถึงอิเคะแล้วก็ไปนั่งที่Starbucks กะว่าChill สุด แล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้น

1055 สั่ง Grande cappuccinoแก้วแรก

บรรยากาศ ฝนตก อุณหภูมิประมาณ 21องศา ฟังเพลงจากของKoda Chemistry Rieko จาก iPod
สถานที่ ที่นั่งติดกระจกชั้น2 ของStarbucks ฝั่งเซบุ ตรงข้ามBeams
....

..

.

นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้มานั่งอยู่กับตัวเองคนเดียวแบบนี้ รู้สึกดีจัง...ข้างนอกอากาศดี ฝนตกนิดหน่อย อยากกลับไปอัดยายาย่าเหมือนกัน แต่ความChillครอบงำซะแล้ว...ไม่อยาลุกไปไหนเลย...จะว่าไปเหงาเหมือนกันนะ...ตอนนี้มีความสุขนะ มีรอยยิ้มบนหน้านะ แต่ไม่รู้ว่าออกมาจากใจหรือเปล่า หรือว่ามันเป็นแค่สิ่งที่ตัวเองเคยฝึกเอาไว้จนชินที่จะยิ้มอยู่ตลอดเวลา หรือที่เงาเพราะบรรยากาศพาไปก็ไม่รู้
ลมพัด...อากาสอึมๆนิดๆ ฝนตกด้วย

....

...

..

.

คิดถึงมือของพ่อ...มือใหญ่ๆ ใหญ่พอที่จะโอบอุ้มอีก 3 ชีวิต ....มือที่หยาบ..จากการทำงานเพื่อคนที่อยู่ข้างหลัง......

(และแล้วทิพย์สุดาก็ร้องไห้ในStarbucks ! ! !)

ไม่น่าเชื่อเนอะ....ฉันไม่เคยเชื่อฟังคำพูดของแม่เลยนอกจากเรื่องของพ่อ....ที่ฉันกลับเชื่ออย่างสนิทใจ...และพยายามบอกตัวเองทุกครั้ง

“ทิพย์ ทำให้พ่อได้ภูมิซักครั้งเถอะ”

เป็นฉันเองหรือเปล่านะที่เป็นคนกดดันตัวเอง...คาดหวังกับตัวเอง....คิดเอาเอง...แล้วก็เป็นคนที่ท้อเอง....พอทำไม่ได้ก็ไปโทษว่าเป็นเพราะพวกเค้านั้นแหละ....มาคาดหวังอะไรในคนแบบฉัน...

ฝนตกหนักขึ้นอีกนิด แล้วฉันก็หยุดร้องไห้เพราะ Mail ของ aI ที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยซักนิด....อีกนานกว่าจะ 5โมงเย็นที่นัดกับaIไว้.. ฉันควรกลับบ้านมั้ยนะ?
ไม่ค่อยอยากเรียกหอนั้นว่าบ้านซักเท่าไหร่เลย .... ทั้งๆที่ฉันชอบเรียกทุกๆที่ที่ฉันอยู่ และสามารถกลับไปได้ว่า “บ้าน” รถ ห้องเรียน ซุ้ม คณะ ห้องนอนของพี่ท๊อป ....ทุกที่คือ”บ้าน” แต่ที่นี่บ้านเล็กๆ ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่ๆไม่มีใครรอฉันอยู่ ไม่มีใครมาแชร์ด้วย ฉันจะเรียกมันว่า”บ้าน”ได้ยังไงกัน ! ! !

1142 และแล้วก็ส่งเมลล์ไปหาวรอนงค์ว่า “คิดถึง” แล้วก็ร้องไห้อีกครั้ง เป็นอะไรมากมั้ยทิพย์สุดา

I will never give up, However anything gonna happen。I’m pleasure to catch my dream 。Never by Rieko

(แว็บไปเข้าห้องน้ำ)Starbuckที่นี่อุ่นกว่าที่สยามประเทศแฮะ

N’Treay toey E’oil เป็นยังไงกันบ้างนะ...ไม่ค่อยคิดถึงN’Ammเท่าไหร่....น้องแอมไม่ค่อยน่าห่วง ตัวเล็กนิดเดียวแต่เข้มแข็งชะมัด...แข็งกว่าN’Treay อีกมั้ง....แต่ไม่ต้องน้อยใจนะจ๊ะ เรารักทุกคนนั้นแหละ ทั้งเปิ่ล ทั้งตาลด้วย

อยากจับมือทุกคน บีบเอาไว้...แล้วบอกว่า “กูกลับมาแล้ว” จากนี้ไปอีก 1 ปี ที่ของฉันในพวกแกจะยังอยู่หรือเปล่านะ?

...

..

.

เพลง 月と星と。。 ของ　Rieko ทำนองเศร้าชะมัดทั้งๆที่เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวกันเลย .... น้ำตาไหลอีกแล้ว...

...

..

.

อยากร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงคำนี้ “ทำให้พ่อภูมิใจได้ซักครั้งเถอะ” ใครเอาความคิดนี้มายัดในหัวของฉันนะ ...ตัวตนที่แม้จริงของฉัน หรือแค่สำนึกฝ่ายดีชั่ววูบ...
แล้วP’top ก็บอกว่าเราทำได้แล้ว...ด้วยคำพูดของพ่อที่ฉันไม่ได้ยินที่ว่า
“แค่ลูกทั้งสองคนเรียนจบมหาลัยของรัฐ พ่อก็ภูมิใจแล้ว”
.....ฉันควรจะยิ้มออกกับคำพูดนี้ แต่ฉันกลับคิดว่า...มันก็แค่นี้เอง แค่เลือกคณะอะไรก็ได้ที่มั่นใจว่าเราจะติดและก็เรียนได้ พ่อก็พอใจแล้ว...แล้วตลอดชีวิตที่ผ่านมา ฉันทำให้เค้าพอใจได้แค่นี้เองเหรอ....เรื่องที่ถ้ามองกลับไป มันก็แค่เรื่องง่ายๆ ที่คนเป็นล้านก็ทำได้ และคนอีกหลายแสนก็ทำได้ดีกว่า....
คนที่กดดัน คนที่คาดหวัง คือฉันหรือเค้ากันแน่นะ...

คิดถึงหนังสือเรื่องทุกคนเหงาบนดาวเดียวกัน กับแมวที่เกิดร้อยชาติ ....อยากมีใครซักคนอยู่ใกล้ๆ จับมือฉันไว้ ลูบหัวฉันเบาๆ....แค่นั้นก็พอแล้ว...แค่นี้จริงๆ....
“อยากมีใครสักคน...สักคนเท่านั้นที่เป็นของฉันคนเดียว...และฉันก็จะเป็นของเค้าคนเดียวเช่นกัน”
I want just one, the one who belong to me…and I do … I do belong to one’s too. Chobit

1330 Grande cappuccino แก้วที่2 กับอารมณ์ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ.....

1442 ออกจากStarbuck กลับไปเอาร่ม แล้วก็ไปรอaI

....แบ็ตมือถือเหลือ1ขีด แบ็ตiPod หมดเกลี้ยง...

Create Date : 07 พฤษภาคม 2549

Last Update : 7 พฤษภาคม 2549 23:54:35 น.

1 comments

Counter : 409 Pageviews.

ตอนอยู่เมืองนอก เค้าร้องไห้ครั้งเดียวเองมั้ง

แต่พอกลับไทยมานี่ ร้อง เยอะมาก
เรื่องงานก็ร้อง

เมื่อวาน
แม่เรียกให้ไปช่วยจัดตู้ตอนกำลังดูกิวมอเกิร์ลอยู่ยังร้องเลย
(โรคจิตมะ)
อารมณ์แบบ อีกแค่ 15 นาทีเองรอหน่อยได้เหรอ
แต่ก็พูดไม่ออก ก็ลงไปช่วยอ่ะแหละ

ชั้นกะลังสงสัยในความอ่อนแอของตังเองขึ้นทุกที ทุกที

โดย: berry shortcake IP: 203.118.114.252 วันที่: 8 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:54:03 น.