ต่อด้วยสปอนจ์มอคค่านุ่มๆไม่หวานมาก ทาด้วยเนยสดและโรยหน้าด้วยผงโอวัลตินหอมมัน สูตรง่ายๆสไตล์เจมส์ บราเดอร์ คุณลุงน่ารัก
สำหรับผมแล้ว อันว่าร้อยคำด่า หรือจะสู้คอมเม้นท์ที่จริงใจดูดีซักเม้นท์นึงไม่ได้ เมื่อไม่นานมานี่บังเอิญเปิดเข้าไปฟังเพลงในบล็อกของตัวเอง ก็ไปเจอคอมเม้นท์นึงใจความว่า นั่งฟังเพลงอยู่นานจนลืมเม้นท์เลยครับ ดูภาพไปนึกถึงสายฝนไปเรื่อยเปื่อย นักร้องคนนี้เสียงอมตะจริง เชื่อว่าอีก50ปีข้างหน้าก็ยังเพราะอยู่ คนไทยที่ผมรู้จักที่นี่พวกอายุมากๆ หง่อมๆกลับชอบฟังเพลงสไตล์วัยรุ่น ชนิดใหม่พึ่งแกะกล่องมาวางขายเลยได้ยิ่งดีผมฟังยังไงก็ไม่ชอบ ก็อาจจะเป็นได้ที่ผมแก่แล้ว แต่ถึงแก่ยังไงก็เด็กกว่าพวกนั้น ฟังแล้วอารมณ์เสียมากครับ เสียสุขภาพจิต สู้ฟังเพลงเพราะๆเบาๆแบบนี้ดีกว่า ไม่ต้องกลัวเกรงใครจะว่าแก่ บล๊อกก็แสดงความเป็นตัวตนของคนทำนะครับ ผมเลยไม่อยากทำบล๊อก เดี๋ยวมีคนแก่มาต่อว่าว่าแปะเพลงแก่จัง เอ๊ะชักงง ภาพไร่ข้าวโพดบล๊อกนี้เหมาะกับคุณหมอเหลือเกิน สวัสดีปีกุนครับ โดย: คนเดิม ขอบคุณ คุณคนเดิมมากครับ อ่านแล้วรู้สึกดี เหมือนมีเพื่อนมานั่งฟังเพลงเป็นเพื่อน ผมชอบเพลงเก่าๆ เพราะเป็นคนกล้าที่จะรัก กล้าที่จะชอบ กล้าที่จะมีรสนิยมเป็นของตัวเอง ดังนั้นในบล็อกผมจึงมีแต่เพลงเก่าเสียเป็นส่วนใหญ่ ทั้งเพลงคลาสสสิคไทย และต่างประเทศ เพลงป๊อปที่เคยโด่งดังมาหลายสิบปี หรือเพลงลีลาศบ้าง และผมยังชอบตีกลองทอมอีกด้วย ว่างเมื่อไหร่เปิดเพลงที่รัวกลองทอมแล้วนึกถึงภาพตอนวัยรุ่นหมุนตัวใส่ลูกเล่นตอนตีกลองแล้ว อดอมยิ้มให้กะความเก๋าของตัวเองไม่ได้เลย แม้วันนี้จะไม่มีโอกาสได้เก๋ดังเมื่อครั้งก่อน กินข้าวยังใช้กระดาษโฆษนาสินค้าปูเอาง่ายๆเลย แต่ก็พอใจในสภาพเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย แบบว่าเป็นคนไม่ชอบสร้างภาพลักษณ์อ่ะครับ ไว้ว่างๆผมจะรวบรวมเพลงเก่าๆมาแปะอีก