ไวเหมือนโกหก...วันนี้ 23 สิงหาคม 2553

ครบรอบ 6 เดือนกับชีวิตที่ "ปักกิ่ง" ครึ่งปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก เร็วเหมือนติดจรวด จริง ๆ

ตอนนี้ชีวิต ยังล่องลอยอยู่ ยังไงก็ไม่รู้ เป็นแม่บ้าน ซึ่งงานบ้านก็ไม่มีอะไรให้ทำมากมาย....หรือว่าเราทำงานบ้านเร็วไป

แต่ปรกติ เป็นคุณนายระเบียบ ของต้องอยู่เป็นที่ เป็นทางตลอด บ้านเลยไม่ค่อยให้เก็บกวาด อะไรมากนัก ฮ่า ฮ่า

จริง ๆ วันนี้น่าจะเป็นวันครบรอบ ครึ่งปี...ที่ได้รู้เรื่องการเปลี่ยนแปลง ชีวิตการทำงานอีกครั้ง แต่เจ้านาย ที่มาจากเมืองไทย เลื่อนนัดสัมภาษณ์ เป็นพรุ่งนี้ เสียงั้น....แต่หวังว่า ถ้าได้งานนี้ คงทำให้ ชีวิตเราถึงจุดเปลี่ยนอีกครั้งหนึ่ง....อีก ก้าวหนึ่งหล่ะ ที่ชีวิต จะเดินไปทางไหน

แต่ก็คิดวางแผน ไว้ในใจเรียบร้อยแล้วหล่ะ

ถ้าได้งาน เมื่อไหร่ จะเป็น นกน้อย บินออกจากรัง

กริ้ว ๆ ไหน ๆ ก็ยังไม่มี ลูกรัก กัน...แฟน เขาก็ โอเค ยินดี ถ้าจะย้ายออกจากบ้านทรายทอง(บ้านอี่ป่อ อี่แม่)...เขาก็คง อึดอัด เหมือนกัน

ตอนนี้ก็คุย ๆ กันไว้ ถ้าได้งานนี้ ก็เป็นเหตุผลที่เหมาะสม ที่จะหาเรื่อง อยู่ข้างนอกกันได้ เพราะบ้านกับที่ทำงานของเรา อยู่คนละ โย๊ดดด เลย

แต่ถ้าตอนนี้ แฟน ยังทำงานคนเดียว แล้วบริษัท เขาก็ไม่ได้ไกล เกินกว่าจะอยู่นอก บ้านทรายทอง

ถ้าบอกว่า จะอยู่ ข้างนอก "เรื่องใหญ่" แน่

พรุ่งนี้ รู้กัน จะเป็นหมู่ หรือ จ่า

มาถึงเรื่อง "ภาษา"

ตอนนี้คิดว่า ตัวเองได้มากขึ้นน่ะ...แต่ก็ถือว่ายังเป็น เด็ก แบเบ๊าะ อยู่เลย

เพราะ ภาษาจีน ยากจริง ๆ ...ภาษาเขาเยอะ และมีภาษาเป็นเอกลักษณ์ ของตนเอง

อย่างภาษาไทย ยังมีหลายคำที่ทับศัพท์ อังกฤษ

แต่วันนี้ ไปอ่านเจอบล๊อค หลาย ๆ บล๊อค ที่ให้เทคนิคดี ๆ ในการเรียนภาษาจีน

ไม่ว่าจะเป็น เรียนจากเพลงภาษาจีน

เรียนจากการเขียน บันทึก...เขียนทุกวัน ๆ จะได้จำ

หลังจากนี้จะขยันให้มากกว่านี้...ทำได้มั้ยเนี่ย

แต่คิดว่าถ้าได้งานทำ คงได้ภาษาขึ้นมาอีกเยอะมาก ๆ เพราะว่า้ต้องใช้ ภาษาจีน เยอะขึ้น

สุดท้าย และ ท้ายสุดเกี่ยวกับ ป๋า และ มาม๋าของแฟน...ณ บ้านทรายทอง แห่งปักกิ่ง

เขาก็ดีกับเราน่ะ...แต่ อึดอัด ง่ะ

คิดว่าเป็นเรื่องยากน่ะ สำหรับสะใภ้ที่ต้องอยู่บ้านสามี

ยิ่งเป็นสะใภ้ต่างชาติ ด้วย

ต่างชาติ ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม

เขาก็ อายุ มากแล้ว จะให้ปรับตัวเข้าหาเราคงยากกว่า เรา ปรับตัวหาเขา

ยิ่งเฉพาะเราอยู่ บ้านเมืองเขาด้วย

แต่แฟน ก็บอกตั้งแต่เรามาอยู่ - - เปลี่ยนแปลงครอบครัวเยอะเหมือนกัน

ครอบครัวดู เฮฮา ขึ้น มีกิจกรรมร่วมกันมากขึ้น

ก็ใช่น่ะสิ...ใครจะไปอยู่ใคร อยู่มัน ครอบครัวต้องมี สังสรรค์ กันบ้าง ทำทุกวัน เป็นวันธรรมดา

ชีวิต มันต้องมีสีสรรค์ ครอบครัวต้องทำกิจรรมร่วมกัน

ไม่ใช่ เจอกันเฉพาะตอนทานข้าว ๆ เสร็จอยู่ห้องใคร ห้องมัน ทุกวัน ๆ เป็นอย่างนี้

เสาร์ - อาทิตย์ ก็ไปทานข้าวนอกบ้านกันบ้าง

เปลี่ยน บรรยากาศ บ้าง...ครอบครัวจะได้มีเสียงหัวเราะ มีอะไรทำ ร่วมกัน

พรรณนา เสียยาวววววว

เฮ้อ....หวังว่าพรุ่งนี้ คงเป็นอีกครั้งหนึ่งน่ะที่จะชี้ ชะตา ชีวิตเราอีกครั้ง