เกลียดคน ๆ นั้น...จริงน่ะหรือ
มานั่งนึกดูเกือบ 3 เดือนแล้วนะ ที่ไม่ได้เจอกับเขาคนนั้น ตั้งแต่เจอกันหนสุดท้ายแล้วทะเลาะกันก็ไม่เจอกันอีกเลย ไม่ได้พูดคุยไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีก เค้าคงรังเกียจกุยแกมาก ๆ ๆ ๆ เลยสินะ
กุยก็บอกว่า "กุยเกลียดเค้าเหมือนกัน เกลียดจนไม่อยากจะเห็นหน้า" แต่เพื่อนคนนึงถามว่า "ถ้าเกลียดแล้วทำไมถึงร้องไห้" ซึ่งเราตอบไม่ได้ นั่นสินะ คงเพราะเราเกลียดแต่ปากละมั้ง แต่ใจเราไม่เคยมีวันไหนที่จะคิดเกลียดเลย อาจมีโกรธบ้าง ไม่พอใจบ้าง หรือเสียใจ แต่ไม่เคยคิดที่จะเกลียดสักนิด
//www.romanticgals.net/wboard/viewthread.php?tid=251 เฮ้อ เพลงอสงไขยนี่ช่างตรงกะเราซะจริง นึกถึงตอนที่เค้าเล่นกู่เจิงให้ฟังผ่านโทรศัพท์ มีโอกาสที่จะได้เจอเค้าหนนึงตอนเค้าจะไปมีตติ้งงานนึง เพื่อนก็ดึงให้ไปบอกไปเหอะ ไปเจอเค้าเลยถ้าอยากเจอ แต่มันทำไม่ได้เพราะถ้าเราไปเจอหน้าเค้า แล้วเค้าทำท่ารังเกียจเรา หรือไล่เรา
หัวใจเราคงแตกสลายไปตรงนั้นแน่ ๆ
ใจเรารู้ว่าเค้าเกลียดเรา แต่เราคงทนไม่ได้ที่เห็นเค้าทำท่ารังเกียจ และรู้ว่าถ้าเราไป เค้าคงไม่ชอบใจแน่ ๆ เลยไม่กล้าไปให้เค้าเห็นหน้า ได้แต่มาแอบมองภาพในงานที่เพื่อนคนนึงส่งให้ เห็นเค้าเล่นดนตรีเราได้แต่ร้องไห้ เสียงกู่เจิงเพราะ ๆ ของเค้าดังก้องในหูเราขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนครั้งที่เค้าเคยเล่นให้เราฟัง
มานั่งนึกถึงของที่เราเคยให้เค้า เราทำเองกับมือไม่ว่าจะนกกระเรียนตัวเล็กกว่าหัวนิ้วก้อยที่เค้าหยิบแล้วทำหล่นจากมือ แล้วแก้ตัวว่ามันตัวเล็กเกินไปเลยทำหล่น หรือผ้าเช็ดหน้าบาติกรูปดอกโบตั๋นที่ใช้เวลาลงสีข้ามวัน ป่านนี้เค้าคงเอาของพวกนั้นทิ้งขยะไปแล้วมั้ง ของที่เราตั้งใจให้เค้าคงไม่มีค่าสำหรับเค้า พอนึกถึงของที่เราทำด้วยความลำบากยากเย็นถูกเค้าทิ้งไปกับขยะหรือถูกทำลาย อดใจหายไม่ได้จริง ๆ อยากจะขอกลับมาเก็บไว้เอง เราจะเก็บไว้เพื่อระลึกว่า ครั้งหนึ่งของพวกนี้เราเคยทำให้คนที่เรารักคนหนึ่ง แม้จะเป็นรักข้างเดียวก็ตาม
เราไม่เคยมีอะไรของเค้าเก็บไว้ มีแต่ลายมือภาษาจีนที่เค้าเคยเขียนไว้เล่น ๆ ตอนสอนเขียนพู่กันจีนให้เราไม่กี่แผ่น แล้วก็ตัวยึกยือตอนเค้าสอนภาษาอังกฤษให้เราแค่หนเดียว เรามีแต่ภาพของเค้าภาพเดียวที่เค้าไม่เต็มใจให้ด้วยซ้ำ แต่เราไปเจอในเนตแล้วแอบเซฟมาเก็บไว้ดูเอง สำหรับเราคงได้แค่นี้ละมั้ง เพราะเราไม่มีค่ากับเค้าเลยนี่ เลยไม่มีแม้แต่ของสักชิ้นที่เค้าตั้งใจจะให้เรา มีแต่ที่เราไปแอบเก็บมาเองหรือของที่เค้าจะทิ้งแล้วเท่านั้นที่เป็นเครื่องระลึกถึงเค้า
เรารู้เราไม่มีค่า ไม่ได้เหมาะกับเค้า แต่เราผิดนักหรือที่แค่ไปรักใครคนหนึ่ง เราผิดมากเลยหรือ น่ารังเกียจมากเลยหรือ ผิดถึงขนาดให้น้องเวทย์มาด่าเราเนี่ย ตอนนั้นเสียใจมากรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าจริง ๆ
กุยแกรู้ สักวันจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ เพราะตัวเองในชีวิตเคยผ่านอะไรมามาก ทุกข์จนไม่รู้จะทุกข์ยังไง หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านมาหนักหนากว่านี้มากมายหลายสิบหลายร้อยเท่านัก เรื่องครั้งนี้กุยแกก็จะผ่านมันไปได้อีกเช่นกัน
แต่...กว่าน้ำตาจะหยุดไหลมันจะนานแค่ไหนกันนะ เกือบสามเดือนผ่านไปน้ำตาก็ยังไม่หยุด ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาถึงเมื่อไหร่ มันถึงจะหยุดได้สักที
Create Date : 29 พฤษภาคม 2549 |
|
10 comments |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2549 8:24:57 น. |
Counter : 619 Pageviews. |
|
|
|
อสงไขย
The Sis
ปล่อยความคิดถึง ปลิวไปในอากาศ
ล่องลอยหัวใจสะอาด ลอยไปแสนไกล
กรุ่นกลิ่นบุหงา พัดมาด้วยรักจากใจ
เพียงหวังให้ถึงใคร คนที่รอคนนั้น
ส่งความคิดถึง ปลิวไปในอากาศ
คิดถึงใจจะขาด เธออาจไม่เข้าใจ
แค่อยากให้รู้ ไม่ได้ต้องการสิ่งใด
เธอไม่ต้องคืนใจ ถ้าเธอไม่ต้องการ
*
ฝากเป็นเพลงให้ลอยเล่นลมไป
ล่องลอย ผ่านไปถึงเธอ
แม้จะเนิ่นนาน ยังรักเธอ
ตราบนาน อสงไขยเวลา
หากเพลงคิดถึง ที่ปลิวไปในอากาศ
เพียงถ้ามันพลั้งพลาด ไปไม่พบเธอ
ให้บทเพลงนี้ ล่องลอยเรื่อยไปเสมอ
รอซักวันที่เจอ คนที่เขาต้องการ
[ซ้ำ*]
แม้จะเนิ่นนาน ยังรักเธอ
ตราบนาน อสงไขยเวลา