Bloggang.com : MaZZO : ความประทับใจที่ไม่ประทับใจ

ความประทับใจที่ไม่ประทับใจ

วันอาทิตย์ ที่ 8 กรกฏาคม พ.ศ. 2550
เวลา 07.00 น.
แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาแต่เช้า
เพื่อรับแสงอรุณของเช้าวันใหม่
(อันที่จริงตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก)
ความตั้งใจของการตื่นขึ้นมา
เพื่อสร้างสรรค์โลกใบใหม่
เปล่าหรอก....เพื่อนมันดันปลุกให้ตื่น
มารับความจริงของชีวิต
ต่อจากนั้นประสาทส่วนหน้า
มันทำให้เราระลึกได้ว่า
วันนี้กรู..ต้องไปปลูกป่าชายเลน
ที่....ที่ไหนหว่า?
เอ่อ...อืม...อ๋อ...ที่สมุทรซักสมุทรแหละ (แป่ว...????)
อืม...ทางที่ดีก็ไปตามที่เพื่อนมันไปนั่นแหละ....
เวลา 07.30 น.
แบกเป้ตัวปลิวออกมา
(อันที่จริงโครตจะหนัก....ไปวันเดียวแบกไรไปวะเรา)
ไปถึงรอนานมาก แม่งทำไรไม่รู้ ร้องเพลง
เต้นบ้าบอ สันทนาการอะไรก็ไม่รู้
(ช้านยิ่งร้องเพลงผิดคีย์ จังหวะก็ไม่มีในชีวิต
ก็รู้ๆกันอยู่ แม่งยังจะเต้นอีก เซ็งว้า....)
เวลา 08.30 น.
ได้ฤกษ์ออกเดินทางไกลสักทีหนึ่ง
แม่งขึ้นไปบนรถ คนขับรถเปิดเพลงยังกะอยู่ในผับ
กรูไม่ได้จะไปแด๊นซ์นะโว้ย กรูจะไปปลูกป่า (ชายเลน) เปิดอย่างนี้พากรูไปซอย 4 รัชดาเลย
เวลา 12.00น.
นั่งจนเมื่อยตูด คิดดูว่าไปแค่สมุทรสงคราม..
(เพิ่งรู้ว่าจะไปไหน) มันแค่ชั่วโมงเดียวก็น่าจะถึง
ขับรถเต่ายังแซงเลย แม่งเดินเอาดีกว่ามั้ย? ฮะ...ๆๆๆๆๆๆ พอถึงก็มานั่งฟังบรรยายการปลูกต่อ เราก็หลับไป
เพราะเหนื่อย (คิดว่าเราจะหลับหรอ ป่าวเราโครตตั้งใจฟัง) จากนั้นต่อมความสงสัยเราก็ท่วมท้น
แหม...เราก็เดินเข้าไปมองหน้าพี่วิทยากร แบบว่า
"พี่ตอนไหนจะได้ปลูก" "ปลูกวันนี้ป่าว"
(หน้าโครตจะหาเรื่อง ) ยัง..ยังมีต่อ
กองทัพต้องเดินด้วยท้อง กินโครตนาน
ละเมียดละมัยกินอยู่ได้ กรูโครตรอนาน
ยัง..ยังไม่หมด แค่กินข้าวเหลือประมาน 5 เมล็ด
แม่งมันด่ากรูเลยอะ ...เอางี้กรูเลียจานแม่งเลย(ล้อเล่น)
เวลา 13.00น.
เอาละได้เวลาปลูก....โอ้แม่เจ้า กล้วยหักมุก....
ฝนดันตกกรูติดแง่กในรถ....เซ็งๆๆๆๆๆ โครตจะเซ็ง
จากนั้นรอประมาน 20 นาที ฟ้าก็สว่าง ทางก็กระจ่าง
หนทางข้างหน้ามีแต่โคลนทั้งนั้น ปลุกแม่งมันตรงนี้แหละ.....จากนั้นเดินไปท่าน้ำต่อแถวเช่นเดียวกันกับทหาร...5 แถวเรียงหน้ากระดาน
ลงเรือลำเดียวกันแล้วมันจะไม่ล้มหรอ...
ป่าวๆๆล้อเล่นแบ่งเป็นชุดไป...โอ้โห้เรือโครตซิ่งเลย
เป็ดยังแซง....?? อะนะไปถึงแบบว่ามองเห็นทะเลไกลสุกลูกหูลูกตา แบบว่าหาจุดสิ้นสุดไม่ได้เลย ...
พอลงจากเรือ..??จมมิดเลยอะ
นึกว่าจะไม่ลึกท่วมมาถึงช่วงลาวงเลยอะ...
โชคดีทีเกิดมาหุ่นไม้เสียบผี เลยไม่ลำบากมากเท่าไหร่...
ดีกว่าพวกเตี้ยหน่อยนึง
(แอบเหน็บเพื่อนตัวเองเพราะวันเตี้ย)
จากนั้นมีวินมอไซต์มารับ..ไม่ใช่แหละ
ไม่กระดานมารับ เราไม่ได้ดินเลย
พอจะเดินมันไม่ยอมให้เดิน มันเป็นอะไรกะช้านนน....
ช้านก็ขึ้นตามมันอะนะ...ขนาดอุตส่าห์ปลีกตัวออกห่าง...แล้วมาจมโคลน เลน อยู่มันก็อุตส่าห์ตามมาช่วย
โอ้..ขอบใจมากเลย....สุดท้ายก็ได้ปลูก
ยัง..ๆๆมันได้ปลุกไม่ถึงชั่วโมงแล้วกลับ....
สรุปว่าหมดไปกะการร้องเพลง และกินข้าว ......
จากที่เนื้อตัวชะโลมไปด้วยโคลนอันอุดมด้วยวิตามินแล้ว เราก็ออกเดินทางไปยังวัดที่เดินประมาน 10 ก้าวก็ถึง
ไปล้างเนื้อตัว แบบว่าห้องน้ำขันไม่พอราจึงไปดอยเอาจากของผู้ชาย อาบมันพร้อมกันสามคนเลย...
อิอิอิ คิดไรอยู่...เค้ามีผ้าถุงจ้า..
จากนั้น 17.00 นะ เราก็เดินทางกลับ
เหนื่อยมากคร้าบบบบ เหนื่อยในการนั่งรถกลับ....
คิดดูว่าขามาอย่างไรขากลับแม่งก้ขับรักษาระดับจัง
เต่ายังแซงเหมือนเดิม
ค้าบ...เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปตอนปลูกเอาตอน
ที่เก็บภาพได้ละกันนะ

บรรยากาศที่...สุดจะบรรยาย
ลองดูเอาแล้วกันนะ
อยากจะไปร่วมทริปบอกกันได้นะ