My first race ever : Baltimore half marathon

วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์การวิ่ง half marathon ซึ่งเป็นรายการวิ่งรายการแรกในชีวิตค่ะ  ก่อนหน้าที่เราจะเริ่มต้นวิ่ง ในชีวิตไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรักการวิ่งเลย ไม่เคยมีในหัวว่าอยากวิ่ง แล้วก็คงจะเหมือน ๆ กับคนทั่วไปที่วิ่งได้ติดต่อกันไม่เกินห้านาทีก็เหนื่อยหอบแฮ่ก แล้วก็เลิกวิ่งไป

รายการวิ่งที่เราเข้าร่วมชื่อว่า Baltimore running festival ซึ่งเป็นหนึ่งในรายการวิ่งรายการใหญ่ของ Maryland ทีเดียว ปกติที่นี่จะมีรายการวิ่งใหญ่ ๆ อยู่สองฤดูค่ะ ไม่ฤดูใบไม้ผลิ ก็จะเป็นช่วงฤดูใบไม้ร่วง เพราะว่าอากาศไม่ร้อนหรือหนาวมากเกินไป สำหรับ Baltimore running festival จะจัดประมาณช่วงต้นเดือนตุลาคมของทุกปี มีรายการวิ่งให้เลือกหลายรายการตั้งแต่ 5K, half marathon, marathon, marathon relay ซึ่งแต่ละปีจะมีนักวิ่งมาร่วมวิ่งเป็นหมื่นคนค่ะ แค่รายการ half marathon ที่เราสมัครไป เค้าก็รับจำนวน 10,000 คนแล้ว

เราสมัครไปวันสุดท้ายที่เค้าเปิดเลยล่ะค่ะ หนึ่งอาทิตย์ก่อนวันวิ่ง คือ วันที่ 13 ตุลาคม 2012 แค่อยากให้แน่ใจก่อนสมัครว่าเราจะสามารถวิ่งได้จริง ๆ เพราะว่าไม่เคยวิ่งรายการไหนมาก่อนเลย ก่อนหน้าที่จะสมัคร เราก็เทรนตามโปรแกรมเป็นเวลา 10 สัปดาห์ค่ะ ถ้าเพื่อน ๆ อยากเห็นโปรแกรมเทรนของเราก็เปิดดูหน้า 10 weeks to a half marathon ( โปรแกรมเทรนสำหรับ ฮาล์ฟ มาราธอน)

ที่ทำงานเรามีหัวหน้าเราคนหนึ่งซึ่งเค้าวิ่งเป็นประจำค่ะ วิ่งเก่งมากกก เค้าวิ่ง full marathon ที่ประมาณสามชั่วโมงครึ่งนิด  ๆ ค่ะ สุดยอดจริง ๆ พอเราเริ่มต้นวิ่ง เราก็บอกเค้าค่ะ ว่าเราตั้งใจจะวิ่ง half marathon รายการนี้ เค้าบอกว่า เค้าเคยวิ่งรายการ 10 ไมล์ที่ Baltimore มาก่อน ซึ่งมันจะมีเนินเยอะมากกกก เค้าถามเราว่าได้ลองซ้อมวิ่งตามเนินบ้างไหม เราบอกยังเลย เค้าเลยบอกว่า เตรียมตัววิ่งเนินไว้เลย เพราะว่าจะได้เจอแน่ ๆ  เราเลยกลัวเลยทีนี้ จากปกติวิ่งแต่รอบสนามกีฬา ก็เลยเริ่มวิ่งตามถนนแถวบ้าน จำได้เลยว่าวันแรกที่ไปวิ่งตามถนน ตามตารางต้องวิ่งแปดไมล์  โอ้ แม่เจ้า เหนื่อยโ-ค-ต-ร ๆ จริง ๆ ค่ะ ลิ้นห้อยจุกปาก ไม่ไหวแล้วจริง ๆ  แต่พอเริ่มวิ่งหลาย ๆ หนเข้าก็เริ่มชินค่ะ มาดู Half marathon elevation ของรายการที่เราเข้าร่วมดูนะคะ เนินเยอะจริง ๆ




หัวหน้าถามเราว่า คิดไงเนี่ย จะวิ่งฮาล์ฟเป็นรายการวิ่งรายการแรกในชีวิต เราบอกว่า ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ มันเหมือนกะว่าพอเราเริ่มวิ่งได้หน่อย ๆ ลองหาโปรแกรม หารายการวิ่งแล้วมันกลายเป็นระยะทางที่ท้าทายแล้วเราก็คิดว่าเราทำได้ เลยตัดสินใจเทรนแล้วก็ลงสมัคร แล้วก็อีกเหตุผล คือ แอบงกค่ะ 5555 ไม่อยากเสียเงินวิ่งรายการอื่น ในเมื่อระยะทางหลักที่ตั้งใจจะวิ่งคือ half marathon ก็เลยสมัครไปเลยเป็นรายการแรกให้รู้แล้วรู้รอดไป

เวลาผ่านไปจนมาถึงวันที่ต้องไปวิ่งแล้วค่ะ อาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์ตื่นเต้นมากกกกกจริงๆ ค่ะ ในหัวคิดแต่เรื่องวิ่งแข่งเนี่ยแหละค่ะ กังวลไปหมดว่าจะวิ่งจนจบไหม กลัวก็กลัว เพราะว่าตามตารางซ้อมจะวิ่งไกลสุดแค่ 11 ไมล์ แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าพอถึงวันจริงจะวิ่งได้ไหม 13.1 ไมล์เนี่ย กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวว่าจะปวดฉี่ระหว่างวิ่ง กลัวว่าจะวิ่งไม่ไหวแล้วจะต้องออกกลางคัน ฯลฯ คืนก่อนแข่ง ก็เข้านอนตั้งแต่สองทุ่มครึ่ง ตื่นมาตีห้าค่ะ  แต่งตัว กินขนมปังทาเนย แล้วก็ซีเรียล แล้วหัวหน้ากับเพื่อนก็มาหาที่บ้านตอนประมาณตีห้าสี่สิบห้าค่ะ แล้วเราก็ออกเดินทางไปสนามแข่งกัน

วันนั้นอากาศหนาวมากกก อุณหภูมิน่าจะอยู่ที่ประมาณไม่เกิน 5 องศา ขับรถไปประมาณเกือบ ๆ ชั่วโมงก็มาถึงค่ะ เค้าให้จอดรถตามที่จอดรถของสนาม M&T ค่ะ ซึ่งเป็นสนามของ American football ของทีม Ravens (เค้าชนะ superbowl ปีนี้ด้วยนะเนี่ย)



เราเอากล้องไปด้วย แต่ดันลืมเอาลงจากรถ รูปทุกรูปที่มีก็มาจากกล้องถ่ายรูปของเพื่อนค่ะ  ชักรูปกับหัวหน้าสักหน่อย



กับเพื่อนสุดที่รัก วันนั้นซึ้งน้ำใจเพื่อนมาก ๆ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามืดเพื่อมาให้กำลังใจเราโดยเฉพาะ ขอบคุณจริง ๆ



กับสามีสุดที่รัก จุ๊บ ๆ ๆ



นั่งๆ รอ ๆ เวลา จนใกล้ ๆ เวลาเริ่มวิ่ง ก็ออกเดินทางไปที่จุด start ค่ะ ซึ่งจะห่างออกไปประมาณ 10-15 นาทีเดิน สำหรับรายการฮาล์ฟ เริ่มต้นวิ่งตอนประมาณ 9.45 ซึ่งอากาศก็ยังเย็นอยู่ แต่ดีขึ้นมาหน่อย น่าจะอยู่ที่ประมาณ 10 องศาต้นๆ 

ป้ายบอกทางเดินไปที่จุดสตาร์ทของฮาล์ฟ



ออกเดินทางไปจุดสตาร์ทกัน หัวหน้าลงสมัครวิ่งกับเราด้วยค่ะ เราเกรงใจเค้ามาก เพราะว่าค่าสมัครไม่ถูกเลยค่ะ อยู่ที่คนละ $100 เราเลยบอกเค้าว่า ให้เค้าวิ่ง pace ของเค้าไปเลย ไม่ต้องวิ่งตามเรา เพราะว่าเราเต่ามาก แต่เค้าบอกว่า ไม่เป็นไร ฉันจะวิ่งเป็นเพื่อนเธอ ข้าง ๆ เธอนี่แหละ  ซึ้งน้ำใจหัวหน้าเรามากค่ะ




มาถึงแล้ว ระหว่างทางเราแวะเข้าห้องน้ำด้วยค่ะ คนเยอะมากกกก ณ จุดนี้เราตื่นเต้นมากก มือเย็นมากกกทั้งจากที่อากาศเย็นแล้วก็บวกกับตื่นเต้นด้วย ระหว่างรอก็ยืดเส้นยืดสาย วอร์มอัพไป แล้วก็ยืนคุยกัน น้องผู้หญิงอีกคนเป็นลูกสาวหัวหน้าค่ะ เป็นนักวิ่งระยะ 5K ตัวยงค่ะ ได้ทุนเรียนมหาวิทยาลับจากการวิ่งเนี่ยแหละค่ะ



 ตอนนี้ก็เดินไปจุดปล่อยตัวค่ะ เค้าจะปล่อยตัวนักวิ่งเป็นรอบ ๆ แล้วแต่ความเร็ว เพราะว่าตอนที่เราสมัครไป เค้าจะให้เราใส่เวลาที่เราคิดว่าเราจะวิ่งเข้าเสันชัยไปด้วย แล้วเวลาออกสตาร์ทก็จะออกตามเวลาที่เราใส่ไปค่ะ ที่ bib จะติด chip เอาไว้ด้วย ซึ่งมันจะเริ่มนับเวลาหลังจากที่เราก้าวผ่านจุดสตาร์ทไปแล้ว


จุดปล่อยตัวค่ะ



ไม่มีรูประหว่างวิ่งนะคะ ไม่ได้สั่งซื้อมาเลย เพราะว่าแพงมาก ซื้อไม่ลง ครึ่งแรกยังสบาย ๆ อยู่ ๆ ช่วงไมล์ 7-8 จะวิ่งรอบสระน้ำในสวนสาธารณะค่ะ แล้วก็จะต้องวิ่งขึ้นเนิน ตอนนั้นนี่เริ่มรู้สึกแล้วว่าเริ่มจะไม่ไหว พอไมล์สิบนี่ชนกำแพงเมืองจีนเลยค่ะ อาการแบบว่า ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้เนี่ย อยากจะหยุดเดินมากก ตอนแรกผ่านจุดให้น้ำ ก็จิบ ๆ เอา พอจุดให้น้ำไมล์สิบเนี่ย แอบอู้ กินนานกว่าปกติ แต่ยังวิ่งอยู่นะคะ ไม่ได้หยุดเดินเลย ยกเว้นตอนดื่มน้ำเท่านั้น หัวหน้าเค้าคงเห็นหน้าเราออกอาการชัดเจนมาก ก็ถามเราตลอดว่า ไหวไหม โอเคไหม เราก็ได้แต่พยักหน้า แต่อาการข้างในนี่ ไม่ไหวอย่างแรง อยากเดินมากกก แต่สงสัยหัวหน้าจะรู้แกว รีบวิ่งแซงเราไปแล้วก็หันมามองเราทุก ๆ 2-3 นาที เราก็เลยต้องแข็งใจวิ่งต่อไปเรื่อยๆ   หัวหน้าเราจะมีนาฬิกาจับไมล์ค่ะ เค้าก็คอยบอกว่าเหลืออีกสองไมล์นะ หนึ่งไมล์นะ โอเคไหม  เราก็พยักหน้าอย่างเดียว พูดไม่ออกค่ะ เหนื่อยมากกก จุดให้น้ำไมล์ 12 เราไปเอาน้ำ ดื่่มเสร็จ วิ่งไปเอาเกเตอเรทต่ออีกฝั่งของถนน เหนื่อยสุด ๆ หัวหน้าคงงง ๆ อะไรของมันเนี่ย กินน้ำเสร็จ มีแรงเพิ่มมาอีกหนึ่งฮึด แข็งใจวิ่งต่อ หัวหน้าอีกไมล์เดียว อีก 800 เมตร เราก็แบบว่า เส้นชัยอยู่ไหนเนี่ย จะไม่ไหวแล้วน้าาาา  วิ่งไปจนเจอป้ายบอกว่า 13 ไมล์ เหลืออีก 0.1 ไมล์ แต่ทำไมดูระยะทางมันไกลอย่างนี้เนี่ย รวบรวมกำลังใจกำลังกายวิ่งผ่านคนเยอะแยะ ทุกคนก็เชียร์  ๆ ๆ เห็นเส้นชัยอยู่ข้างหน้า ดีใจสุด ๆ ค่ะ รูปก่อนเข้าเสันชัย



รูปวิ่งผ่านเสันชัย



วิ่งผ่านเข้าเสันชัยไป เหนื่อยมาก อยากจะหยุดเดิน อยากนั่ง อยากลงไปกองกับพื้นเลย แต่หัวหน้าบอกว่าให้พยายามขยับขาไว้ เดินผ่านเสันชัยแล้วเค้าก็ให้เหรียญมาค่ะ ภูมิใจมาก ๆ  กับเหรียญนี้ น้ำตาแอบไหลด้วยค่ะ ตอนวิ่งผ่านเสันชัย ความรู้สึกมันทุกอย่างเลย เหนื่อยมาก แต่ก็ดีใจมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าจะวิ่งจนจบงานได้

ถ่ายรูปกับเหรียญที่ภาคภูมิใจค่ะ


ขอสักรูปกับสามีหน่อย



งานวิ่งจัดได้ดีนะคะ พอเข้าเสันชัยแล้วของกินเยอะแยะเลย ระหว่างทางมีคนเชียร์ตลอด มีป้ายตลก ๆ เยอะแยะ บางจุดมีวงดนตรีมาเล่นสด  มีคุณป้า คุณลุง เอาพวก m&m, gummy bear, chocolate, ลูกอม มายืนแจกตลอดทาง คุณตำรวจที่จัดการจราจรก็แอบเชียร์นักวิ่งด้วย จุดให้น้ำมีประมาณทุก ๆ สองไมล์ค่ะ แต่บางจุดไม่มีคนรินน้ำให้เลย เราต้องรินเอง แต่ก็เข้าใจค่ะ ว่านักวิ่งเยอะมาก  ๆ ๆ สรุปแล้วเราประทับใจกับทุก ๆ อย่างค่ะ เกินความคาดหมาย แต่ตอนเดินกลับไปที่่รถ ตะคริวกินค่ะ 5555 สงสัยเราจะขยับขาไม่พอหลังเข้าเสันชัย เจ็บมาก ต้องลงไปนั่งตรงทางเดินล่ะค่ะ รอให้ตะคริวมันหายไปก่อน

สรุปเวลาที่ใช้ไปทั้งหมดในการแข่ง 2 ชั่วโมง 11 นาที 9 วินาทีค่ะ ได้ที่ 4919 จาก 10247 คน เฉพาะผู้หญิงได้ที่ 2249 จาก 5946 คน pace อยู่ที่ 10 นาที/ไมล์ค่ะ ถือว่าประสบความสำเร็จมาก ๆ สำหรับเรา เพราะว่าตอนครั้งสุดท้ายที่ซ้อมวิ่งไกลอยู่ที่ 11 ไมล์ pace อยู่ที่ 10.58 นาที/ไมล์ค่ะ เราคิดว่าตอนแข่ง pace เราน่าจะอยู่ที่ประมาณ 10.30 นาที ปลื้มกับผลที่ได้มาก จากวันแรกที่เริ่มวิ่งจนถึงวันแข่งใช้เวลาประมาณสามเดือนพอดีค่ะ  ไม่อยากจะเชื่อว่า สามเดือนก่อนหน้าที่จะเข้าแข่ง เราวิ่งได้ติดต่อกันไม่เกินห้านาทีเลย ร่างกายคนเรามหัศจรรย์จริง ๆ ค่ะ อย่าท้อถอย อย่ายอมแพ้ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ใจสู้ซะอย่าง อะไร ๆ เราก็ทำได้ค่ะ :) 

I can run further, I can run longer!!

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2556		1 comments
Last Update : 4 เมษายน 2556 10:45:11 น.
Counter : 981 Pageviews.
Share Tweet