|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ในเมื่อชีวิตไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร แล้วทำไมจะต้องให้ใครเกิดมาเพื่อเรา ในเมื่อชีวิตไม่ได้เกิดมาพร้อมใคร แล้วทำไมจะต้องให้ใครมาตายพร้อมเรา
ก็เมื่อชีวิตไม่ได้เกิดมาเพื่อรอ ... ใช่แล้ว มันไม่อยากรอโดยไร้จุดหมายอีกต่อไป
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...... เกลียด .....
เอ.. หัวข้อบล็อกแบบนี้วันนี้ไอ้จขบ.มันจิตตกหรือโดนใครทำร้ายมาหรืออย่างไร ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ที่มาเขียนเรื่องแบบนี้ ก็แค่นั่งดูนู่นดูนี่ไปมาในอินเตอร์เน็ท แล้วอยู่ดีๆ ก็ไปเจอเรื่องราวของคนที่เรามีความหลังเข้ามาโดยบังเอิญ ความรู้สึกหลายอย่างมันก็เลยแว้บเข้ามา ซักแป๊บนึงแล้วก็รู้สึกตัวว่า เออ คนเรานี่มันก็มีความรู้สึกได้หลากหลายเนอะ รัก ชอบ ชัง เกลียด เรายังปลงกันไม่ตกนี่นะ ยังมีอารมณ์กันอยู่ ถ้าตัดออกไปได้หมด ก็คงบรรลุธรรมกันไปแล้ว ว่าแล้ววันนี้ก็เลยจะมาพูดกันเรื่องนี้แหละค่ะ "เกลียด"
ใครล่ะที่เราเกลียด ใครล่ะที่เราชอบ?
เรื่องแบบนี้มันพูดยากนะคะ ความรู้สึกคนเรา บางทีมันก็ไม่มีเหตุผล "ก็คนนี้มันไม่ดีกับชั้น มันด่าว่าชั้น ก็เกลียดมันซะงั้น" ทั้งที่จริงๆเค้าอาจว่าถูกทำถูกในสายตาคนอื่นก็ได้ หรือ "ไอ้นี่มันหน้าตากวนตีน เกลียดมันมีไรปะ" อ้าว เค้าเรียกไม่ถูกชะตาค่ะ หรือแม้แต่ "ก็เพื่อนเราไม่ชอบมันอะ ทำไมหรอ ไม่รู้เหมือนกัน แต่เกลียดตามเพื่อน" เออ อย่างนี้ก็มีค่ะ จริงๆ
ย้อนนึกกลับมาดูตัวเอง เรามีคนที่เกลียดบ้างมั้ยนะ คำตอบคือ "มีค่ะ" ยังไม่ได้เห็นธรรมถึงขั้นตัดความรู้สึกแบบนี้ออกไปได้หรอก แต่ในความรู้สึกเราน่ะ เกลียด มันคือ "เกลียด" จริงๆค่ะ มันคือไม่มีทางดี ไม่ว่าไอ้คนนี้จะทำอะไร เห็นแล้วก็รู้สึกเกลียด ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากแม้จะอยู่ในที่ใกล้ๆกัน ถ้าไม่ใช่แบบนี้แล้ว เราจะเรียกว่าแค่ "ไม่ชอบ" ค่ะ บางที คนที่ไม่ชอบในตอนแรก ก็กลายเป็นชอบ หรือแม้แต่รักในภายหลังได้ถ้าได้รู้จักกันมากขึ้น
คนที่เรารู้ตัวว่าเกลียดจริงๆในโลกนี้มีไม่กี่คนหรอกค่ะ นึกๆดูตั้งแต่โตขึ้นมาก็มีซัก 3 คนได้มั้ง แต่มันก็เป็นเรื่องอดีตไปแล้วล่ะ หนึ่งในนั้นดันได้มาทำงานใกล้ๆกันซะด้วย เวลาเจอน่ะจะรู้สึกว่า อยู่กับ"ผู้คุมวิญญาณ" ในแฮรี่ พอตเตอร์ยังไงยังงั้น จริงๆนะคะไม่ได้พูดเล่น มันจะรู้สึกเหมือนความสุขจะถูกดูดกลืนหายไปหมด เรื่องที่ยิ้มได้ก็ยิ้มไม่ได้เพียงแค่ต้องมองไปเห็นเท่านั้นแหละ อืม จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องที่ทรมานตัวเองเหมือนกัน เพราะฉะนั้นก็เลยพยายามไม่เกลียดใครมากนัก ไม่งั้นโดน "ผู้คุมวิญญาณ" ดูดพลังบ่อยๆจะเหมือนนักโทษติดคุกอัซคาบันไป
ความเกลียดไม่ใช่สิ่งดีค่ะ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายนักถ้าเรารู้จักควบคุมมัน ถ้าเรารู้จักปล่อยวางกันบ้าง ความรู้สึกนี้ก็อาจไม่ได้มาให้เจอบ่อยนัก แต่ถ้ามันมาหาแล้ว เราก็ต้องหาทางทำให้มันผ่อนคลาย ให้มันสลายไปบ้าง จำได้ประโยคหนึ่ง อ่านมาจากหนังสือตอนเด็กๆเลย "หุบเขากินคน" สารภาพว่าตอนนี้ลืมเนื้อเรื่องไปเกือบหมดแล้ว แต่จำความรู้สึกตอนที่ได้อ่านได้ จำได้ว่าเค้าบอกว่า "ความโกรธคือไฟ เผาใจตัวเอง" ไม่รู้ว่ามันแทรกอยู่ตรงส่วนไหนของหนังสือหรอกนะ แต่เป็นประโยคที่จำได้ติดตาจนถึงตอนนี้ ทั้งความโกรธและความเกลียด มันใกล้เคียงกัน ผู้ที่ถือครองมันเอาไว้มาก ก็จะมีไฟเผาใจตัวเองมาก ถ้าหาอะไรมาบังมันไว้ซะ เราอาจเห็นอีกด้านหนึ่งของไฟก็ได้
คิดในทางกลับกัน แล้วเราล่ะ จะเป็นที่ "เกลียด" ของใครบ้างรึเปล่า?
ตอบได้ทันทีเหมือนกันว่า "มีแน่นอน" ค่ะ เราไม่มีทางเป็นที่รักที่ชอบของคนไปได้ทุกคนหรอก เพราะต่างคนก็ต่างความคิด ต่างจิตใจ มีคนบอกว่า มนุษย์เราย่อมมีทั้งด้านดีและด้านเลว การกระทำแต่ละอย่าง ล้วนแล้วแต่มีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น เพียงแต่ว่า "เธอ" จะเข้าใจเหตุผลของฉันบ้างรึเปล่า
เพื่อน... ถ้าเธอจะเกลียดฉันนักล่ะก็ ฉันก็ไม่ว่าเธอหรอก เพราะในสายตาเธอ ฉันคงเป็นนางร้ายคนหนึ่ง เป็นตัวมาร เป็นงูเห่า ที่เธออุตส่าห์ช่วยฉุดมาจากขุมนรก แต่ฉันเองที่กลับทำร้ายจิตใจเธอไม่มีชิ้นดี ตอนนี้ฉันคงไม่อยู่ในสายตาเธอแล้ว เธอคงไม่ได้คิดว่าเคยมีฉันเป็นเพื่อนอีก แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรที่จะทำให้มันดีกว่านี้ ถ้าเธอไม่เคยคิดถึงความรู้สึกฉันในตอนนั้น ก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันต่างหาก เป็นคนที่ควรต้องคิดถึงจิตใจเธอ แต่ให้รู้ไว้หน่อยว่า
"ฉันเสียใจ" ... มาก... มากกว่าที่เธอจะคาดเดาได้เสียอีก
ฉันรู้ว่าคำพูดนี้ มันไม่ได้มีความหมายอะไร เพราะไม่ได้มาจากสิ่งที่เธอรอคอย แต่ถ้าเธอจะบังเอิญผ่านมา ช่วยผ่านตาไปบ้างก็ยังดี เผื่อว่าเธอไม่ยอมให้อภัย ไม่ยอมรู้จักกันอีก ขอบอกเอาไว้ว่าฉันเองก็คงมีคำๆนี้ประทับตราไปจนตาย เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ทั้งคำพูดและภาพที่หลอกหลอนตา . . มันไม่เคยจางหายได้เลย...
Create Date : 09 เมษายน 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 9 เมษายน 2551 21:02:11 น. |
Counter : 897 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: thejkpb 9 เมษายน 2551 21:03:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักกันไว้ดีกว่า IP: 118.172.228.202 20 เมษายน 2551 20:07:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 22 พฤศจิกายน 2551 2:23:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: แป้งลาย IP: 61.7.169.227 6 กุมภาพันธ์ 2552 14:49:28 น. |
|
|
|
|
|
|
รู้สึกเหมือนกันว่า "อคติ" กะเค้ามากไป แล้วก็พยายามหักห้ามใจตัวเองเสมอๆ
แต่ทำไม่ได้ซักที จงเกลียดจงชังเค้าตลอด อยากทำใจให้ปล่อยวางได้ซักทีค่ะ
เพราะรู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเลย