BlogGang.com : : จอมยุทธตะเกียบคู่ : P i z z a R a n g e r # 5

P i z z a R a n g e r # 5

[ต่อจากตอนที่แล้ว]

ผมจอดรถไว้หน้าร้านและเดินถือ*น้ำแข็งไส*สีแดงที่คุณแม่ของน้องสุฝากผมมาเข้าไปในร้าน
"น้องสุ" เมื่อได้ยินเสียงเรียกของผม เธอซึ่งกำลังนั่งหั่นผักอยู่ก็หันมามองพร้อมกับยิ้ม
ทันทีที่เห็นน้ำแข็งไสสีแดงถ้วยนั้น "(เธอชอบกินน้ำแข็งไสสีแดงหรือนี่ !)"

"อุ๊ย ขอบคุณค่ะพี่ก๊อบ"

"พี่ไม่ได้เป็นคนซื้อหรอก คุณแม่ฝากมาน่ะ.."

"คุณแม่ ?" "แม่ใครเหรอคะพี่ก๊อบ"

"ก็คุณแม่ของน้องสุไง" "พี่ไปธุระก่อนนะ..."

"?"

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
ระหว่างทางขับรถไปราม 2 จะขอเล่าถึงเรื่องการเรียนรามให้ผู้อ่านฟังพอสังเขป
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

ผมเป็นนักศึกษารามฯ รหัส 49 คณะ Pre - Degree (มันมีด้วยเหรอฟระ!คณะชื่อแปลก ๆ อย่างนี้!)
มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงสุด ๆ ในประเทศไทย มีนักศึกษาทั่วประเทศ
มหาวิทยาลัยที่เด็กซิ่วฮิตเข้าเรียนที่สุด ( พวกเอนท์ไม่ติด Ha ๆๆๆๆ )
นับหลายแสนคนจากทุกจังหวัดของเมืองไทย มหาวิทยาลัยที่ค่าเล่าเรียนถูกสุด ๆ
ค่าเล่า(ไม่รวมค่าเหล้า)เรียนตลอดหลักสูตรจนจบ(จะจบรึป่าวอีกเรื่อง)
หลักสูตรปริญญาตรี ถูกกว่าค่าเทอม ม.เอกชนเทอมนึงเสียอีก ประมาณ 2 หมื่นบาท
มหาวิทยาลัยที่ FreeStyle ที่สุด จะแต่งตัวแนวไงก็ได้ขอให้สุภาพ
จะใช้ชีวิตอยู่อย่างไรเรื่องของเมิง จะส่งพิซซ่า จะเป็นยาม จะเป็นแม่ค้า
จะอยู่หอหรู จะอยู่ตามรูตามซอกตึก (หอราคาถูกบางที่เหมือนอยู่รู แคบมากๆ)
เรื่องของเมิงเลย... ขอให้มาสอบก็พอ

บ้านหลังใหญ่หลังนี้ยินดีต้อนรับทุกคนที่มีความฝัน อยากจะมีอนาคตที่ดี
อยากเป็นบัณฑิต อยากเป็น ฯลฯ
บ้านหลังนี้ให้โอกาสกับทุกคนที่มีความพยายามเสมอ

" Pre - Degree คืออะไร ? "
แปลตรงตัวก็คือ เตรียมปริญญา แปลง่าย ๆ ก็คือการเรียนมหาวิทยาลัยล่วงหน้าก่อนจบ ม.6 นั่นเอง
(เรียน กศน.อยู่อ่ะ) โดยใช้วุฒิ ม.3 มาสมัครเรียนก่อน หลังจากที่เราจบ ม.6 ค่อยมาเทียบโอน
แล้วก็เรียนต่อได้เลย
[เมื่อก่อนคณะนี้ชื่อว่า Non - Degree เพิ่งจะมาเปลี่ยนตอนหลังนี่เอง เพราะชื่อมันฟังดูแปลก ๆ ชอบกล
นันดีกรีเนี่ย มันเหมือนกับเรียนเท่าไหร่ไม่มีวันได้ปริญญาซะที เลยเปลี่ยนซะเป็นพรีดีกรีแทน]

" เรียนยังไง ? "
ไม่จำเป็นต้องไปนั่งฟังบรรยายที่ราม (แต่ถ้าว่างก็ไปซะหน่อยนะ)
ผมก็ทำงานตามปกติของผม(ว่างก็หาชีทมาอ่าน) ถึงเวลาก็มาสอบ

" เรียนยากมั้ย ? "
ไม่ยาก ( มั้ง ) ที่แน่ ๆ วิชาปีหนึ่ง ( ขึ้นต้นด้วยเลข 1 )ไม่ยากจริง ๆ อ่านการ์ตูน
ก่อนเข้าห้องสอบยังสอบผ่านเลย Ha ๆๆๆ ความจริงคือข้อสอบโดยเฉพาะปี 1 จะออกซ้ำ ๆ กัน
ถ้าเราอ่านชีทข้อสอบสัก 2 - 3 รอบ ตอนสอบสอบผ่านสบายเลย

" คนเยอะมั้ย "
ก็ดี คนเยอะ โดยเฉพาะต้น ๆ เทอม คนมาเรียนพรึบ ! ยังกะแมลงวันตอมหมาเน่าเลย นั่งฟังบรรยายกับ "ดารา"
กันแทบไม่มีที่จะนั่ง ดารา หมายถึง อาจารย์ อาจารย์มหาลัยนี้เหมือนกับดารา เจอหน้ากันทางจอทีวีเท่านั้น บางคนเรียน
จนจบแทบไม่เคยเจอตัวเป็น ๆ พอบรรยายเสร็จ ทั่นอาจารย์ก็กระโดดขึ้นรถตู้ขับหายอย่างรวดเร็ว
( ท่านธุระเยอะน่ะต้องไปที่อื่นอีก โปรดเข้าใจ ) แต่คนจะเยอะแค่ช่วงแรก ๆ เท่านั้นแหละ (เห่อมาเรียน)
ผ่านไปสักครึ่งเทอมท่านจะพบความสงบสงัดและเยือกเย็น เหมาะแก่การ
เดิมจงกลมหรือทำสมาธิ , เข้าณานเป็นอย่างยิ่ง เพราะนักศึกษาเหล่านั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ไม่รู้ว่าหายไปใหนกันหมด ห้องฟังบรรยายมีแต่ดาราบ่นไปเรื่อย ๆ บนจอทีวี แต่หามีคนมาเรียนไม่
สงสัยบรรลุวิชากันหมดแล้ว ( บรรยายเก่งจริงๆ )
พวกเขาจะกลับมาอีกครั้งตอนสอบ (บางคนก็หายไปเลยน่าเสียดาย)

" สภาพแวดล้อม "
ดีนะ ร่มรื่น ต้นไม้เยอะ ลมเย็น แต่ร้อน (เอ๊ะยังไง) มีซอก หลืบ มุม ลึกลับเยอะ มีซุ้มต่าง ๆ แอบอยู่แยะเลย
(ยกเว้นซุ้มมือปืน เดินหามาตั้งนานแล้วไม่เห็นมี )
จะมีรุ่นพี่ประจำซุ้มต่าง ๆ คอยดักจับรุ่นน้องให้มาเข้าซุ้มเยอะ ๆ ส่วนมากก็จะเป็นการรวมกลุ่มกันเพื่อทำกิจกรรม
การกุศลต่าง ๆ (ยิ่งมีสมาชิกมากยิ่งขอ งบ จาก ม. ได้มาก) ไปเที่ยวและก็ไปบริจาคเงินหรือสิ่งของให้กับเด็ก ๆ
ตามภูเขา มีชมรมเยอะด้วยตามแต่ความสนใจของ นศ. แต่ละคน
ผมแนะนำให้หาชมรมสังกัดไว้สักหน่อย เพราะว่า.... มันคือสังคมของที่นี่

" สังคม ? "
การเรียนรามคนเรียนเยอะ ร้อยพ่อพันแม่ (ทำใมพ่อมีเมียเยอะจัง) แต่ละคนก็มีที่มาต่าง ๆ กัน
ก็เลยเป็นว่าคนเยอะ ๆ แต่ไม่รู้จักกัน การเรียนก็ไม่ได้เรียนกันแบบเป็นห้อง ๆ ใครลงเรียนอะไรก็ไปนั่งฟังบรรยาย
เอาเอง บางครั้งก็เหงา ๆ นะ อยากมีเพื่อนแบบเรียนที่โรงเรียน ดังนั้น ชมรมต่าง ๆ ก็คือเป็นสังคมของคนที่สนใจ
อะไร ๆ คล้าย ๆ กัน ถ้าเราอยากมีเพื่อนอันดับแรกเข้าชมรมก่อนเลย เพื่อนตรึม !
มีแทบทุกอย่างที่คุณสนใจ ยกตัวอย่าง ชมรมร้องเพลง ( ผมสังกัดอยู่ที่นี่ อิอิ )
เทควันโด้ ยิงปืน มวยไทย ยูโด ทำอาหาร การแสดง ฯลฯ เยอะแยะไปหมด

" มีเครื่องแบบใหม? "
มีนะมี เครื่องแบบนักศึกษารามมีนะ สวย,หล่อเหมือนกับเครื่องแบบที่อื่น แต่ว่าแปลก เขาไม่แต่งกัน ส่วนมากจะเป็นแบบ
"เสื้อเชิ้ตกางเกงยีน" อย่างผมนี่ไม่ได้เลย ไปสอบทีเต็มยศ เหอ ๆ เสื้อเชิ้ตแขนยาวผูกเนคไทค์พร้อมเกี้ยวพ่อขุน
กางเกงแสล็คดำ รองเท้านันยาง เอ๊ย รองเท้าหนัง เครื่องแบบนักศึกษาน่ะแต่งได้ทุกโอกาส พยายามแต่งกันหน่อยนะ
เพราะเป็นภาพลักษณ์ที่ดีของมหาลัย ให้พวกม.อื่น ๆ รู้ว่าพวกเราก็ "หล่อ" เหมือนกันนะ อิอิ

เอาล่ะ ถึงแล้ว !!

ผมมาถึงราม 2 ก่อนเวลาสอบเพียงไม่กี่นาที (อัดมาเครื่องแทบไหม้) ต้องทำเวลาหน่อยแล้ว
เมื่อจอดรถเสร็จผมก็รีบวิ่งไปที่ตึกสอบ

"...................................................................................................................."

"(อะไรกัน ทำใมห้องสอบไม่มีคนเลยฟระ ไม่มาสอบกันรึไง อาจารย์ก็ไม่มีสักคน โดดงานรึไงเนี่ย)"

ผมมองไปรอบ ๆ เอ.. ตึกข้าง ๆ ทำใมมีคนอยู่เยอะจัง...? ได้เวลาเข้าสอบแล้วนะเนี่ย !!!!!!!

"(ซวยแล้วสิ ขึ้นผิดตึก)" ผมใส่เกียร์หมาวิ่งอย่างไว .... !!!!!!!!!!

"แฮ่ก ๆ" คราวนี้คงมาถูกตึกซะทีนะ... ที่ลิฟท์มีนักศึกษาสาวมุสลิมกำลังยืนรอลิฟต์อยู่พอดี

"^_^" เธอยิ้มให้กับผมด้วยล่ะ (คนนี้น่ารักจังอ่ะ) ที่รามนี่มีเพื่อน ๆ ชาวมุสลิมนิยมมาเรียนกันเยอ
ะ ส่วนใหญ่จะแต่งกายเรียบร้อยกันทุก ๆ คน รวมทั้งเธอคนนี้ด้วย เธอใส่ชุดนักศึกษากระโปรงยาว
ผ้าคลุมหัวสีดำ ผิวขาวดวงตากลมโตของเธอรับกับใบหน้าที่คมได้รูปดีจริง ๆ น่ารักซะจนไม่กล้าจีบเลย

.....อ๊ะ ลิฟท์มาแระ.....

"ชั้นใหนครับ...?"

"ชั้นใต้ดินค่ะ.."

"เหวอ ! ไม่มี้...." โห เวลาอย่างนี้ยังจะเล่นมุขอีกนะเจ๊...

"ชั้น 3 ค่ะ"

"หงึกๆ.."

*+*+*+*+*+*

"นักศึกษา ทำใมมาช้าจังคะ"

"ขึ้นผิดตึกครับ แหะ ๆ" ผมยื่นหลักฐานให้กับกรรมการคุมสอบ

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

การสอบผ่านไปด้วยดี ชีทข้อสอบที่อดหลับอดนอนอ่านซ้ำไปซ้ำมาช่วยผมได้เยอะจริง ๆ ............

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

วันต่อมา...............

+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

"R8 order ออกโว้ยยยยยยยยยย"

"ที่ใหนหว่า....? ผมขอดูใบเสร็จหน่อยครับ อืม.. ซอย อบต...ส่งที่โต๊ะสนุ้ก... จ่ายเงินแล้ว.."

"ลูกค้ามาสั่งที่ร้านเมื่อเช้า จ่ายเงินแล้ว ไม่ต้องเก็บเงินมาล่ะ" "มรึงไปถูกรึป่าว"

"ถูกครับพี่ ผมเคยไปที่สำนักงาน อบต. มันจะมีโต๊ะสนุ้กอยู่ข้างล่าง"

หวานหมูล่ะ ออร์เดอร์แรกของวันเลยนะเนี่ย ไม่ไกลเท่าไหร่ ลุยโลดดดดดดดดดด....

*+*+*+*

ผมขับมาถึงปากทางอำเภอ บาง B. เลี้ยวเข้าซอยที่มีสำนักงาน อบต. ตั้งอยู่

ขับมาเรื่อย ๆ ผมก็พบกันสำนักงาน อบต. ที่สร้างอย่างหรูหรา ทรงคล้าย ๆ กับศาลากลางจังหวัดเลยทีเดียว
(สงสัยงบจะเหลือเยอะ)
นั่นไง อบต.บาง B. มีโต๊ะสนุ้กไว้สำหรับคลายเครียดที่ใต้ถุนด้วย เยี่ยมมั้ยล่ะ มีชายวัยฉะกันกลุ่มหนึ่ง กำลังตีสนุ้กอยู่อย่างสบายอารมณ์

"พิซซ่ามาส่งแล้วครับ"

"อื๋อ ของใครน่ะ"

"มีคนสั่งไว้ให้มาส่งที่โต๊ะสนุ้กน่ะครับ"

"ผิดหรือเปล่า ใครสั่งหว่า...ไม่มีใครพกเงินซะด้วย ใครจ่ายล่ะ"

"อ๋อ จ่ายเงินแล้วล่ะครับ คุณยุพินสั่งให้มาส่งครับ นี่ไงครับ ดูที่ใบเสร็จ"

"เออ จริงด้วย ส่งที่โต๊ะสนุ้ก ซ.อบต. แต่คุณยุพินนี่ใครหว่า" "ไม่ต้องจ่ายเงินใช่มั้ย?"

"ครับ"

"โอเค ๆ ขอบใจมากน้อง ดีวุ้ย อยู่ดีดีก็มีคนสั่งพิซซ่ามาให้กิน ใครกันนะ"

"งั้นผมไปล่ะนะครับ"

*+*+*+*

T_T ไม่ได้ทิปแฮะ..... ตามปกติพวกออร์เดอร์ที่มีคนสั่งมาส่งให้อีกคนแบบไม่เก็บเงิน แบบนี้ส่วนมากเขาจะทิปเด็กส่งกันนะ ช่างเถอะ กลับร้านดีกว่า..

*+*+*+*

วันนี้เมคเข้าสองคน มีน้องมิลค์กับอั๋น ออร์เดอร์ไม่ค่อยมีแฮะ วันธรรมดาก็งี้แหละ เมคทั้งสองคนว่างจัดเลยต้องนั่งเม้าท์กันหลังร้าน
นั่งเม้าท์นี่คือขูดชีส/หั่นผักไปด้วยนะ ผมมายืนล้างแพนหลังร้านตามปกติ ล้างแพนไปฟังสาว ๆ เม้าท์ไป เบื่อจัง...ร้องเพลงดีกว่า...

. . . . . . . . . . เพลง "คิดไม่ซื่อ" ของศร เอื้อนเอ่ยออกมาจากลูกคอผมทันใด . . . . . . . . . .

"นี่ก๊อบ ขอร้องล่ะ พอเหอะ หยุดร้องดีกว่า...."

"ง่ะ ทำใมเล่า ร้องเพลงเพราะ ๆ ให้อั๋นฟังไม่ดีเหรอ เพื่อเป็นการสร้างบรรยากาศ เนอะมิลค์"

"เหอ ๆ"

"อั๋นว่าก๊อบอยู่เงียบ ๆ จะดีกว่านะ"

ก่อนที่ผมจะต่อรองกับอั๋นไปมากกว่านี้ก็มีเสียงพี่ดำตะโกนมาจากหน้าร้าน ?

"เฮ้ยยยยยก๊อบ ออร์เดอร์เมื่อกี๊มรึงไปส่งรึเปล่า มาคุยโทรศัพท์หน่อยซิ!!"

"ค...ครับ" (อะไรหว่า ??)

"สวัสดีครับ"

"นี่ พิซซ่าสั่งตั้งนานแล้วทำใมยังไม่มาส่งอีกยะ!"

"หืม? ผมไปส่งแล้วนี่ครับ ?"

"ส่งแล้ว ? ส่งที่ใหนยะ!?"

"ส่งที่ซอย อบต. ส่งที่โต๊ะสนุ้กตามที่คุณลูกค้าสั่งเลยครับ?"

"ไม่เห็นมีเลย นี่ฉันรอเธอตั้งนานแล้วนะ"

"ส่งไปแล้วจริง ๆ นะครับ มีผู้ชายรับไว้ คนที่เล่นสนุ้กอยู่อ่ะครับ"

"?? นี่เรื่องอะไรเนี่ย ล้อกันเล่นรึป่าว ฉันยังไม่เห็นมีใครมาเลย"

"????????????????"

"เธอไปส่งที่ใหนกันแน่"

"ซอย อบต. ปากทาง บาง B. ครับ"

"หา ..! ไม่ใช่แล้ว"

"อ้าว ซอย อบต.มันก็คือซอยนี้ไม่ใช่เหรอครับ"

"ซอยฉันเธอมาจากร้านลอดใต้สะพานแรกก็ถึงแล้ว โต๊ะสนุ้กซอย อบต.อยู่ที่นี่"

"หา นั่นมันซอย อบต. บาง Pr. นี่นา" "สรุปแล้วคือผมเป็นคนส่งผิด คุณอยู่ที่ร้านสนุ้กในซอย อบต.บาง Pr.ใช่มั้ยครับ ต้องขอโทษด้วยครับ"

"#@%&ฯลฯ#skdasกฟ้าเฟ๊ฆ็โฤ็์ฏซฆษ.ซฏ?าสวืวส"

"ครับ"

"ากทด่bfsjdnjnHIHรกี้หก่ร้ฌฮ.ซศฒซศ๋!!!"

"คร้าบบบบ ต้องขออภัยด้วยครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งให้ใหม่นะครับ"

"กใดทาศ์ศ็ฌ๋DFDFฐญ?ฮฮศ์dsfษ์?ษ์?.ซศ ็ธdgghjhgkโฑ๋ณ๊++!!!!!!!!!!!"

"ก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1"

จริง ๆ ลูกค้าบอกทางไม่ละเอียด และเป็นความบังเอิญอย่างลงตัวหลาย ๆ อย่างที่
ผมเคยไปที่ อบต.บาง B. มาก่อน และบังเอิญที่นั่นมีโต๊ะสนุ้กอยู่ด้วย เลยคิดว่าใช่แน่ ๆ
แต่ถ้าลูกค้าระบุว่าร้านสนุ้กซอย อบต.บาง Pr.ก็คงไม่เกิดปัญหาเช่นนี้

แต่ยังไงลูกค้าก็คือลูกค้า

กฏอีกข้อหนึ่งของพิซซ่าไรเดอร์คือ "ลูกค้าถูกเสมอ"

เราก็ต้องยอมรับผิดไว้ก่อน

.......ซวยไปวันนี้....................

*+*+*+*+*+*+*

หลังจาก 4 โมงเย็น ออร์เดอร์เริ่มไหล พิซซ่าไรเดอร์คนอื่น ๆ เข้ามาประจำการเต็มอัตราศึก
ส่งกันกระจายเลยทีเดียว วันนี้ไม่ต่ำกว่า 10 *ด๊อคแน่ ๆ
(สาขาบ้านนอกแบบนี้วิ่งได้วันละ 10 ด๊อคก็หรูหราแล้ว)
ไหลไปจนถึง 2 - 3 ทุ่มจึงเริ่มซา เวลาไกล้ ๆ ปิดร้านแบบนี้เป็นช่วงของการ Relax
จะได้พักผ่อนคลายกันก็ช่วงนี้ ออร์เดอร์เงียบ ๆ งานที่เหลือก็แค่เตรียมตัวเก็บของเพื่อปิด *Shift
บางคนก็หาอะไรมากิน เพราะตั้งแต่บ่ายยังไม่ได้กินข้าว ถึงจะหิวข้าว แต่ลูกค้าต้องมาก่อน ลูกค้าก็หิวเหมือนเรา
ลูกค้ารอเราอยู่ เราต้องไปส่งให้ลูกค้าก่อน เลยต้องหิ้วท้องเอาไว้กินตอนนี้เช่นผม เมื่อกี๊ไปส่งก็แอบแวะซื้อมามาม่าต้มยำมาด้วย

ทำ Quest มาม่าต้มยำกินกันดีกว่า..

ผมหยิบ [แพนพิซซ่า 1 ea] มา Add [Water]ลงไป จากนั้นเอาไปเข้าเตาอบครึ่งเตา เอาล่ะ... ระหว่างรอ เดินไปสำรวจโต๊ะเมคกัน
สังเกตตามร่องตามซอกจะมี Item [เศษ Seafood mix 1 ea] และ [ใส้กรอก 3 ea] ที่ตกหล่นอยู่
สักหยิบมือหนึ่งได้ ผมกวาด ๆ ออกมา ใช้ Skill <ล้างน้ำ> "ซู่ๆ.." เอาล่ะสะอาดพอกินได้แระ ตอนนี้น้ำที่ต้มไว้ในเตาเดือดพอดี
ผมคีบแพนที่มีน้ำเดือดออกมาวางไว้ จากนั้นโยน [Seafood mix 1 ea] และ [มาม่า 2 ea] จากนั้นเอาเข้าเตาอบต่อ

จะได้รับ Item

[มาม่าต้มยำใส่ Seafood mix 1 ea] ควันฉุยเลย น่ากินมาก !!!

คุณสมบัติ : เป็นอาหารสำหรับชนชั้นกรรมาชีพ มีหลายรส ราคาไม่แพง หาซื้อได้ง่าย
สามารถทำเควสท์ Mix กับ Item อื่น ๆ เพื่อเพิ่มคุณสมบัติได้ ชามนี้ Mix
แล้ว มีคุณสมบัติพิเศษ เพิ่มโอกาสติดอาการ 'ท้องเสีย' 25% , Spicy 75%

"อั๋น กินมาม่ากัน" ผมเห็นอั๋นกำลังนั่งสุมหัวมุงดูอะไรสักอย่างกับน้องมิลค์ที่หน้าบันได

"(มุงดูอะไรกันหว่า ?) ซู้ด ๆๆๆ ซวบ ๆๆๆๆ กรุบ ๆ" "(ขอดูบ้างซี่..)"

".................." "...อันนี้ดูยังพี่อั๋น..?"

"นี่ ๆ ดูอันนี้สิมิลค์ .... ดูรึยัง ??"

".... อันนี้หมออ้อย ดูแล้ว หน้าเลยเหมือนเนอะ"

"O_+!เฮ้ย นี่มัน !!!"

"เนี่ย ๆ ดูสิ ดูไกล ๆ เหมือนหมออ้อยมากเลยล่ะพี่อั๋น.........."

"ใช่ ๆ เฮ้ยมิลค์เสียงเบาไปหน่อย เปิดลำโพงดัง ๆ หน่อยดิ........."

"โอ๊ว...(ดูอะไรกันเนี่ย)"

".....นี่ ๆ เปลี่ยนดูอันนี้ดีกว่า ชมพู่ ๆ หน้าเหมือนมากเลยพี่อั๋น"

"โอ๊ว... (เฮ้ยหอมอ้อยยังไม่จบเลยอย่าเพิ่งเปลี่ยนสิ)"

"เออ ใช่ ๆ ยังไม่เคยดู ................ เหมือนว่ะ เด๋วขอโหลดไว้หน่อยดิ"

"ได้ ๆ ........... นี่ ๆ ดูอันนี้มั่ง ของญี่ปุ่น นางแบบโดนมอมยา"

"......................... อุ๊ย ดูสิ โดนยามึนไปเลย เรื่องจริงหรือแสดงกันนะมิลค์"

"โอ๊วว..........................."

"ก๊อบ เป็นอะไร ยืนดูดีดีไม่ได้หรือไง บิดไปบิดมาอยู่ได้!..."

เด็กร้านพิซซ่าก็งี้แหละ ช่วงเวลา Relax แบบนี้ ก็ต้องหาอะไรทำแก้ว่าง แบบนี้เป็นต้น...!?

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

วันนี้ผมเข้า *Swing Ship เลิกงาน 3 ทุ่ม กลับบ้านได้...

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

อา........วันนี้เหนื่อยจังเลย ส่งทั้งวัน ง่วงจังเลย รีบอาบน้ำเข้านอนดีกว่า.....

........มีบางสิ่งบางอย่างจะต้องทำก่อนนอน

.....วันใหนไม่ทำนอนไม่หลับ

*--ณ ห้องนอน--*

<หงุก ๆ หงึก ๆ กุกกัก ๆ ก๊อก ๆ แก๊ก ๆ>

zzZzz.......ZzZ.z....ZZz.......

*+*+*+*+*+*+*+*+*
+*+*+*+*+*+*+*+*+
วันต่อมา....................
*+*+*+*+*+*+*+*+*
+*+*+*+*+*+*+*+*+

เมิ่อคืนก่อนกลับผมได้แอบดู Job Chart จึงรู้ว่าวันนี้น้องสุและผมทำงาน Shift เดียวกัน
(เย้ ๆๆ รอมานาน อิอิ)

*+*+*+*+*+*

“พี่ดำ สวัสดีครับ” ผมกล่าวพร้อมพนมมือไหว้พี่ดำ ผู้จัดการร่างท้วมรับไหว้พร้อมกล่าวตอบ

“ดีก๊อบ” “...................foot ๆ fit ๆ........ ..... ... ..” “กลิ่นอะไรหอม ๆ ฟระ”

“ผมเองครับ”

“YetKeh! วันนี้ฝนตกแน่ ๆ เดี๋ยวนี้ไอ้ก๊อบมันใส่น้ำหอมมาทำงานด้วยเว้ยเฮ้ย.......... หอมฟุ้งเลย เข้าท่า...”

“คนเรามันก็ต้องมีการพัฒนากันบ้างสิครับ..”

ผมมองเข้าไปที่หลังร้าน เห็นน้องสุกำลังจัดเตรียมโต๊ะเมคอยู่ จึงเดินเข้าไปทักทาย

"Hello ... ขยันแต่เช้าเลยน้ะน้องสุ"

"อื้อ..." ว่าแล้วเธอก็ทำงานของเธอต่อไป ผมเดินไปตอกบัตรแล้วเอาถังมาติดที่รถ...

*+*+*+*

<หงึก ๆ> ติดถังเสร็จแระ ไปนั่งชวนน้องสุคุยที่หลังร้านดีกว่า เหอ เหอ .....
ก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไปก็มีเสียง ตรื๊ด ๆๆๆ ดังขึ้นมาจากเครื่องรับแฟ็กซ์ขนาดเล็กที่
ติดตั้งอยู่บนโต๊ะเมค มันกำลังพิมพ์ใบรายการอาหาร จาก Call Center ทันทีเมื่อลูกค้าสั่งเสร็จ

"งานเขาแล้ว น้องสุ" ผมเดินไปฉีก Fax ใบนั้นออกมาอ่านดูรหัส อืม....

*"Large Pan Hawa ไก่6,1 หนมปัง,1" ผมขานรหัสคำย่อที่ใช้กันหลังร้าน หมายความว่า
ลูกค้าสั่งพิซซ่าแป้งหนานุ่มขนาดใหญ่หน้าฮาวายเอี้ยน
บาร์บีคิวชิคเก้นวิงส์ขนาด 6 ชิ้น 1 กล่อง
และขนมปังกระเทียม 1 ห่อ

"ให้หนูเมคได้แล้วเหรอ?"

"อื้ม..." ผมพอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำใมพี่ดำถึงจัดให้น้องสุเข้าทำงานเช้าวันนี้ เพราะพี่ดำรู้ว่าวันนี้
ออร์เดอร์ไม่ค่อยไหล มีช่วงเวลาเว้นระหว่างออร์เดอร์นาน เหมาะสำหรับการฝึกเมคพิซซ่าของเมคมือใหม่

น้องสุเดินไปหยิบแพนแป้งเปล่าขนาดใหญ่ที่ทำเตรียมและแช่เย็นไว้ใต้โต๊ะเมค ส่วนพิซซ่าไรเดอร์อย่างผมมี
หน้าที่จัดเตรียม *Side order หลังจากสวมถุงมือแล้ว ผมใช้คีมคีบปีกไก่ในตู้เย็นมาจัดเรียงใส่*แพนย่างไก่
และนำเข้าเตาอบ *อบเต็มเตา เสร็จไปหนึ่ง เหลือขนมปังประเทียมอีกหนึ่ง ผมใช้คีมคีบ*แพนแป้งบางกรอบ
จากนั้นเปิดตู้เย็นหยิบขนมปังกระเทียมที่เตรียมไว้ในกล่องพลาสติกออกมา 1 ก้อน
มาวางบนแพนแป้งบางกรอบแล้วนำเข้าเตาอบ *อบครึ่งเตา

เสร็จแระ ไปดูน้องสุเมคพิซซ่าดีกว่า น้องสุกำลังทา*ซอสพิซซ่า ทาแป้งพิซซ่าเพื่อรองพื้น

"อืม อย่างนั้นแหละ ๆ " "อย่าลืมเว้นขอบไว้ด้วยนะ"

"...เสร็จแล้วโรยชีสใช่ใหมพี่ก๊อบ"

"อืม ... ชั่งน้ำหนักดี ๆ นะ .... โรยทั่ว ๆ เลยนะ" "..... อย่างนั้นแหละ ๆใช่ ๆ"

"หงึก ๆ ..." (น้องเขากำลังโรยชีส)

"จากนั้นก็โรยหน้า สับปะรดกับแฮม ชั่งน้ำหนักตาม Toping Chart เลยนะ ..... "

เธอหยิบสับปะรดและหมูแฮมออกมาหนึ่งหยิบมือใส่ถ้วยสำหรับชั่งน้ำหนักอย่างละถ้วย
เมื่อชั่งได้น้ำหนักแล้วจึงโรยหน้าใส่พิซซ่า

"หงึก ๆ ..."

"นั่น ...อย่างนั้น ..." "ใช่ ... ๆ โรยแบบ *Outside in นะ ถูกต้อง ๆ เยี่ยม ๆ...."

ผมรู้สึกหมั่นใส้ตัวเองจริง ๆ ที่จริงผมเมคไม่เป็นหรอก
วางมาดสอนน้องเขาไปอย่างนั้นเองแหละ
อาศัยจำมาจากเขาอีกที.... อยากตบกะบาลตัวเอง Ship หาไม่เจอ(หาย)

"เสร็จแล้ว เอาเข้าเตาเลยนะพี่ก๊อบ"

"เหวอ เดี๋ยวก่อน ยังไม่ได้โรยชีสอีกชั้นนึงเลย"

"เหรอ ลืม ..." " หงึก ๆ ... " "เสร็จแล้ว นี่ไงพี่ก๊อบ สวยมั้ย"

"คนหรือพิซซ่า"

"พิซซ่า"

"เอ่อ......................"
ผมมองดูพิซซ่าที่อีกฝั่งหนึ่งมีสับปะรดเป็นส่วนใหญ่
ส่วนอีกฝั่งหนึ่งมีหมูแฮมเป็นส่วนมาก บางแห่งไม่มีชีสโรยอยู่
จะตอบว่าไงดีฟระ!.....

"น่ากินมั้ยดูสิ"

"มันจะน่ากินได้ยังไงยังไม่ได้อบเลยง่ะ"

"เฮ้ยยยยย!!! จีบกันอยู่ได้!!!!!!! พิซซ่าเข้าเตารึยังฟระ !!! 5 นาทีแล้วนะเฟร้ย!!!!!!!!!"

มีเสียงลึกลับลั่นมาจากหน้าร้าน ... การเรียนการสอนวิชาเมคพิซซ่า(แบบมั่วๆ)จึงจบลงแค่นั้น -_-"....

*+*+*+*+*+*+

ผมเดินมาที่*โต๊ะคัท อาหารที่ผ่านการอบจะเคลื่อนที่มาตามสายพานออกมาเรื่อยๆซึ่งโต๊ะคัทจะอยู่หน้าเตานั่นเอง
แพนแป้งบางกรอบที่มีขนมปังกระเทียงซึ่งอบครึ่งเตาจะออกมาก่อน สีทองของมันกำลังดูน่ากินดีที่เดียว .....
ผมใส่ถุงมือพลาสติกและเปิดซองขนมปังกระเทียม แล้วใช้คีมคีบขนมปัง (แบบเดียวกับคีมคีบน้ำแข็งนั่นแหละ)
คีบมาใส่ซองแล้วจึงปิดสก๊อตเทป เสร็จไปหนึ่ง ผมคีบแพนแป้งบางกรอบนั้น มาพักไว้ที่ใต้โต๊ะคัท เสร็จแล้ว....
แพนไก่ก็กำลังตามออกมาพอดี ผมเปิดกล่องไก่ และใช้คีมสำหรับคีบไก่ คีบไก่มาวางลงบนกล่องทีละชิ้นทีละชิ้น
โดยการวางไก่นั้นก็มีขั้นตอนเช่นเดียวกัน จะต้องวางส่วนบีกบน(ที่คล้ายกับน่อง)ก่อน โดยวางสลับหัวสลับหางกันแบบ 69

(69ในที่นี้หมายถึงปีกไก่นะครับ)

แสร็จแล้วปิดฝากล่องและปิดสก๊อตเทป.....
ต่อไปก็พิซซ่าสินะ...ผม "ยกหน้า" มองดูด้านบนโต๊ะเมค จะมีช่องใส่กล่องพิซซ่าเรียงตามขนาดต่าง ๆ
ผมหยิบขนาดใหญ่ลงมา 1 กล่อง จากนั้นก็ฉีกใบเสร็จที่ค้างอยู่เครื่องแฟกซ์หน้าโต๊ะคัท
มาติดไว้ที่มุมขวาบนของกล่องด้วยสก๊อตเทป ตามด้วย*ซอส4 แปะลงไปหน้ากล่อง
เมื่อปฏิบัติเสร็จพิซซ่าก็ออกมาจากเตาพอดี....
กลิ่นหอมของชีสที่น้องสุแถมให้ลูกค้า(ชั่งน้ำหนักเกิน) กรุ่นเข้ามาในจมูกของผม
มันหอมเสียจนผมอยากจะกินพิซซ่าถาดแรกของน้องสุถาดนี้ให้หมดไปเลย

*+*+*+*

"R8 ออร์เดอร์ 01 เหลือเวลา 10 นาทีครับ !"
ผมขานออร์เดอร์กับผู้จัดการ เพื่อให้ผู้จัดการคีย์ลงคอมได้ถูกว่าใครไปส่งอันใหน

"มรึงจะส่งทันมั้ยนั่น"

"ทันครับ" พิซซ่าถาดนี้น้องสุเป็นคนเมคนะ ผมต้องไปส่งให้ทัน ถ้าช้าเดี๋ยวจะหาว่าเมคช้าจนส่งไม่ทัน อีกอย่างไม่ไกลเท่าไหร่ คงทัน...

ผมนำพิซซ่าและไซด์ออร์เดอร์ใส่ OWEN เอาล่ะไปส่งโลดดดดดดดดดดดดดดดด

ผมใส่ OWEN เข้าไปในถังพิซซ่าหลังรถ ปิดฝา และสตาร์ทเครื่องยนต์ บรื้มมม....
จากนั้นผมลงจากรถ วิ่งกลับเข้าไปในร้าน

"พี่ดำครับ ยังไปไม่ได้"

"ทำใม?"

"เบิก *Float ครับ"

"ไอ้นี่เข้างานที่ไรลืมทุกเล้ยนะ s @ ก ฏ๋ ส s d @ า ฆ ฏ ฆ # ษ๋ เ เ f g h f g ด ฮ ฌ j #k l# ซ j k k h @k j k า ฌ ฌ ว ส @ฌ็ !# l h ! !!!!!!!!!!!!!!!"

"ก๊าบบบบบบบบบ"

*+*+*+*+*+*+**+*+*+*+**+*+*

หลังจากนั้น Shift ต่อไป พนักงาน Make,PizzaRider ก็ทยอยเข้ามากันเรื่อย ๆ ซึ่งเป็นช่วงที่ออร์เดอร์เริ่มไหลพอดี

ออร์เดอร์ไหลเรื่อย ๆ จนเย็น ๆ ผมได้ไปส่งโรงงานแห่งหนึ่งที่ ซอย วัด B.R. (ไกลโคตร ได้ค่าส่งเท่ากัน) หาโคตsยาก
บอกมาแต่ชื่อโรงงาน และซอยวัดB.R. เข้าไปแยกใหนต่อแยกใหนก็ไม่บอก ต้องให้ใช้ Skill
ในการควานหาที่อยู่ลูกค้าอยู่เรื่อยเลย (โอกาสสำเร็จขึ้นอยู่กับ Up ค่า Luk) (เปลือง SP นะ)

ส่งเสร็จแล้ว ไม่ได้ Drop [ทิป] อีกตามเคย ลูกค้าที่อยู่ไกล ๆ ทำใมเขาไม่ชอบทิปก็ไม่เข้าใจ T_T ......(สงสัยต้องไปทำบุญเพื่อ up ค่า Luk เยอะ ๆ ซะแล้ว)

ขากลับผมแวะเข้าไปที่ร้าน X and P หน้าซอยวัด B.R. สักหน่อย

ผมนำรถไปจอดไว้ที่ห้องพักผ่อนพนักงานหลังร้าน เห็นนายจ้อย
พนักงานบริกร ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ หน้าตี๋ ๆ มันกำลังนั่งพักกินน้ำอยู่

"อ้าว พี่ก๊อบ เป็นไงมั่งครับ หายไปใหนตั้งนาน ไม่แวะกลับมาเยี่ยมร้านเลยนะครับ"

"ไงจ้อย" "พี่ต้นไม่อยู่เหรอ"

"ออกไปส่งเค้กสักพักแล้วครับ"

"อืม...นี่ ใช้สิทธิพนักงานของนายซื้อคุกกี้ให้หน่อยสิ"

"ได้ครับพี่ก๊อบ เอารสอะไร"

"เอารสกุ้ง 1 กล่อง และช็อคชิพ 1 กล่อง"

"รสกุ้งไม่มี หมดแล้วครับ"

"งั้นเอารสอะไรมาก็ได้มาสองกล่องนั่นล่ะ" ผมส่งเงินให้หมอนั่นไป 100 บาท (พนักงานที่นี่ถ้าซื้อสินค้าเอง ลดราคาหลาย % อยู่)

.............
.............
.............

"มาแล้วครับ สองกล่องร้อยสามสิบกว่าบาท ลดแล้วเหลือ 82 บาท นี่เงินทอนครับ"

"อืม ทิป ๆ ให้นายเป็นค่าขนม "

"จริงเหรอครับ ! ขอบคุณครับพี่ก๊อบ" นายจ้อยกล่าวพลางพนมมือขอบคุณผม
ผมรับไหว้พร้อมกล่าวว่า

"ฝากความคิดถึงถึงพี่ต้นกับพี่เพชรด้วยนะ"

"ครับ ๆ"

"กลับก่อนล่ะ ขอบใจมากจ้อย"

*+*+*+*+*+*+*+

ขากลับผมแวะเอาคุกกี้สองกล่องนั่นไปเก็บที่บ้าน

+*+*+*+*+*+*+*

5 โมงกว่าแล้วล่ะ ออร์เดอร์เรื่อย ๆ มีคิวอีกยาวเลยกว่าที่จะถึงคิวของผมอีก หางานอะไรทำดีหว่า ....
ว่าแต่ เอ... น้องสุหายไปใหนนะ ?? ว่าแล้วผมก็เห็นเธอเดินลงมาจากชั้นบน มาหอบเอาถุงขนมปังก้อน
ที่วางกองไว้แล้วเดินขึ้นไป !?

ผมรู้แล้วล่ะว่าจะทำงานทำงานอะไร !! .... ^_^ เหอ เหอ ...

ผมหอบขนมปังที่เหลือเดินตามเธอขึ้นไปชั้น 3...........
เจอน้องสุนั่งทำขนมปังอยู่มุมหนึ่ง อีกมุมหนึ่งมีพิซซ่าไรเดอร์
กำลังนั่งพับกล่องพิซซ่าอยู่กัน 3 คน นำทีมโดยนายบ๊อบ
นายแจม และเด็กใหม่ที่ผมยังไม่รู้ชื่ออีก 1 คน

"พี่ขอช่วยทำหนมปังกระเทียมด้วยคนนะคะ"

"ได้สิคะพี่ก๊อบ" ผมวางขนมปังไว้ข้าง ๆ และนั่งลง น้องสุกำลังใช้มีด
ผ่าขนมปังเป็นช่อง ๆ สำหรับทาเนยกระเทียม
ผมสังเกตดูไม่พบเนยกระเทียม แสดงว่าน้องสุยังไม่ได้หยิบขึ้นมา

"เดี๋ยวพี่ลงไปหยิบเนยกระเทียมมาให้นะ ฝากเอาอะไรอีกมั้ย"

"ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ของหนูเองค่ะ"

"ไม่เป็นไรจ้า ๆ ให้พี่หยิบให้นะ"

"ขอบคุณค่ะ งั้นขอกล่องใส่หนมปังกับมีดป้ายเนย 2 อันค่ะพี่ก๊อบ"

*+*+*+*+*

"ได้แล้ว ๆ" ผมวางสิ่งของลงและนั่งตรงข้ามกับน้องสุ

"ให้พี่ทำอะไรดี"

"งั้นช่วยผ่าขนมปังแล้วกันค่ะ เด๋วหนูทาเนยเอง"

เราทำงานแบ่งหน้าที่กัน ผมผ่าขนมปัง เธอทาเนย
พวกนั้น 3 คนมันกำลังมองมาทางเราและซุบซิบอะไรกันก็ไม่รู้ ....
การผ่าขนมปังให้เท่ากันก็มีขั้นตอนเหมือนกันนะ โดยการ เอ่อ..........

"เป็นไรพี่ก๊อบ"

"ขอโทษนะ นั่งแล้วมันอึดอัดง่ะ พี่ขอปลดเข็มขัดหน่อยนะ"

"........."

"หงึก ๆ" เฮ้อ ค่อยโล่งหน่อย เราสองคนช่วยกันนั่งทำขนมปังกระเทียมแบบเงียบ ๆ
มาเข้าเรื่องกันต่อ การผ่าขนมปังให้เท่ากัน เราจะใช้วิธีที่เรียกว่า 'ครึ่ง ครึ่ง ครึ่ง'
หมายความว่าการผ่าแบบแบ่งครึ่ง 3 ครั้ง ลงไปบนขนมปังก้อนยาว
โดยเราจะผ่าตรงกึ่งกลางของขนมปังก่อน เมื่อผ่าแล้วขนมปังจะแบ่งเป็นสองส่วน
เราก็จะผ่าไปตรงกึ่งกลางของทั้งสองส่วนนั้นอีกครั้ง วิธีนี้จะทำให้ได้ขนาดไกล้เคียงกันในทุก ๆ ชิ้น
แต่ว่า รู้สึกอบอุ่นจัง เวลาที่เราได้อยู่ไกล้ ๆ กับคนที่เรา"ปลื้ม"อ่ะ แค่นี้ก็รู้สึกว่ามีความสุขเล็ก ๆ แล้วล่ะ
ความรู้สึกเก่า ๆ แบบเด็กม.ต้นมันก็หวนกลับมาหาผมอีกครั้ง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ....

^_^ .......

^_^" .......... แต่จะดีกว่านี้ถ้า ABC สามคนนั้นมันไม่อยู่แถวนี้ (ABC = กขค.)

"ตรู๊ดดดดด !!!! เฮ้ย R5 R12 ออร์เดอร์ออก" เสียงจากเครื่อง Intercom แบบเสียบปลั๊กของผมเอง
ผมเอามาให้ที่ร้านใช้สำหรับสื่อสารกันระหว่างชั้นล่างชั้นบน จะได้ไม่ต้องตะโกนให้เมื่อยขอหอย

"(หึหึ ดีมาก ไปกันให้หมดเลยนะ)" นายบ๊อบกับนายแซมวิ่งลงไปแระ เหลือก้างขวางคอคนเดียวแระตอนนี้ ชวนน้องสุคุยดีกว่า

"น้องสุ.. ปิดเทอมไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน มาทำงานไม่เบื่อเหรอ"

"ก็ทำงานแล้วสนุกดี"

"ขยันจังเลยน้า.... แล้วน้องสุเรียนที่ใหนเหรอ"

"S. พิทยาคม"

"เรียน S.พิทยาคมเหรอ อาจารย์โรงเรียนพี่คนหนึ่งก็ย้ายมาจาก S.พิทยาคมนี่เองล่ะ"

"พี่เรียนที่ใหนมาเหรอ"

"พี่เรียนนวมินทร์ฯ นี่ไง เด็กเตรียม ๆ อิอิ"

"เหรอ"

"ตรู๊ดดดดดด !!! R15 ออร์เดอร์ออก"

"(โอ้ ดีมาก ลงไปอีกคนจะได้หมด ๆ)"

ระหว่างที่เจ้าเด็กใหม่คนนั้นกำลังจะลงไป

"นาย ๆ" ผมเรียกหมอนั่น พอมันหันมาผมก็ส่งสัญญาณมือโดยการชี้มาที่ตัวผม และทำท่าส่ายมือปฏิเสธ
(หมายความว่า ผมไม่ส่งออร์เดอร์ ให้ข้ามผมไปได้เลย )

"เข้าใจแล้วครับ" หมอนั่นเดินลงไปแล้วล่ะ เย้ ๆ ได้อยู่กับสุ 2 ต่อ 2 แล้ว
(2 ต่อ 2 กับ 1 ต่อ 1 มันต่างกันตรงใหนใครช่วยบอกผมหน่อยได้ใหม งง)

"น้องสุจบ ม.6 แล้วอยากเป็นอะไรเหรอ"

"เป็นอะไรเหรอ ไม่รู้สิ"

"งั้นอยากเรียนต่อที่ใหน"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

(ง่ะ) "งั้นมาเรียนรามกะพี่มั้ย"

"เรียนรามเหรอ ยากป่าว กลัวไม่จบ พี่เรียนคณะไรอ่ะ"

"ไม่ยากหรอก พี่เรียนหลักสูตรพิเศษ 8 ปีจบ วิชาแน่นเปรี๊ยะ เดี๋ยวติวให้"

"โห....."

เรานั่งทำงานด้วยกันสองคนไปเรื่อย ๆ คุยกันไปเรื่อย ๆ ออร์เดอร์ก็ยังไม่มี
มันทำให้ผมได้อยู่ใกล้ ๆ น้องสุตั้งนานแน่ะ ดีจัง อยากทำงานกับน้องสุทุกวันเลย

"ฮั่นแน่...ทำไรกันสองคนน่ะ..." ยายอั๋นเดินขึ้นมาเจอผมกับน้องสุ

"บ้า.... พี่อั่น"

"ฮิ ฮิ ..." แซวเสร็จอั๋นก็เดินมาหยิบของที่ชั้นวางและกลับลงไปไป

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
วันนี้ได้นั่งทำงานกับสุตั้ง 2 ชั่วโมง มีความสุขจังเฟ้ยยยยยยยยยยย
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

******กลับบ้าน******

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็ได้เวลาของผมอีกครั้ง คืนนี้ผมมีเรื่องที่จะต้องทำก่อนนอนเยอะเลย
เก็บสะสมไว้ตั้งเยอะ ถ้าไม่สะสางให้เสร็จนอนไม่หลับแน่ ๆ ... ผมรีบเข้าห้องนอน ล็อคกลอนประตู
และรีบกระโดดขึ้นเตียง จากนั้น กิจกรรมก่อนนอนของผมก็เริ่มต้นขึ้น

<หงุก ๆ หงึก ๆ กุกกัก ๆ ก๊อก ๆ แก๊ก ๆ>

<หงุก ๆ หงึก ๆ กุกกัก ๆ ก๊อก ๆ แก๊ก ๆ>

อูย .. คืนนี้เมื่อยมือจังแฮะ........

น้องสุทำพี่เมื่อยมือมาหลายคืนแล้วนะรู้ตัวบ้างใหม ??

แต่ถึงจะเมื่อยมือพี่ก็ยอม

คืนใหนไม่ทำพี่นอนไม่หลับนี่นา.....

เพราะการเขียนจดหมายถึงน้องสุเนี่ย เป็นการระบายความในใจที่ดีที่สุดของพี่ไง รู้ใหม

(ไร คิดไร..?)

ผมเขียนจดหมายถึงน้องสุตั้งแต่วันที่น้องเข้ามาทำงานวันแรกแล้วล่ะ ถ้าคืนใหนผมไม่ทำ
ก็จะรู้สึกกระวนกระวาย นอนไม่หลับ การที่ได้ระบายความในใจของผมออกไปเสียบ้าง
ด้วยการเขียนจดหมายนั้น ดูจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดของผมในตอนนี้ที่ผมจะทำได้ เราเพิ่งจะรู้จักกัน
ถึงผมจะรู้สึกดีและแคร์เธอมากแค่ใหน การแสดงออกไปมาก ๆ ก็อาจจะไม่ส่งผลดีนักก็ได้
ผมกลัวว่าเธออาจะจะไม่ได้คิดอะไรกับผม แล้วถ้าเธอรู้เธออาจจะรู้สึกไม่ดี เพราะผมจริงจัง
ผมจริงจังกับเธอ ผมจึงต้องเก็บอาการและทำอะไรด้วยความระมัดระวัง แหวกหญ้ามากเด๋วงูตื่น
(-_-" ไม่มีคำจะเปรียบเทียบแล้วรึไง) การเขียนจดหมายถึงเธอ เพื่อระบายความรู้สึก จึงเป็นสิ่งที่จำเป็น
สำหรับผม ที่ขาดไม่ได้ในทุก ๆ คืน เขียนเสร็จแล้วล่ะ ผมพับจดหมายฉบับล่าสุดนี่ ใส่ในซองจดหมายสีขาว
และไม่ลืมที่จะใส่ลูกอมฮาร์ทบีทสีแดงหนึ่งเม็ดลงไปด้วยในทุก ๆ ฉบับ ฮาร์ทบีท หมายถึงความรัก
1 เม็ดหมายความว่าใจของผมมีดวงเดียว ใส่ในซองจดหมายถึงเธอหมายความว่า ใจที่มี 1 ดวงของผมขอให้กับเธอคนเดียว

(อย่าเพิ่งอ้วกสิครับ)

ผมจริงจังและจริงใจกับเธอนะ ....

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 12 พฤศจิกายน 2551 17:41:32 น.

0 comments

Counter : 373 Pageviews.