mirror to time machine 5

ในบางครั้ง หมอโกฮยอง เองก็ต้องไปช่วยที่ศูนย์แพทย์ด้วย วันนี้ก็เช่นกัน มีคนงานมาตามและหมอเองก็ ไม่เคยจะปฏิเสธต่อคำขอ ของหัวหน้าศูนย์แพทย์เลย พ่อไปก่อนนะลูก ปิดประตูให้แน่นหน้าด้วยตอนพ่อไม่อยู่ ค่ะท่านพ่อ บุตรสาวออกมาส่งบิดา ที่ประตู จ๊ะเอ๋ เสียงเพื่อนสาวของเธอนั่นเอง มุลอี อยู่คนเดียวอีกแล้วหล่ะสิเจ้า ทั้งคู่จึงช่วยกันตากสมุนไพร แล้วก็คุยเล่นกันเหมือนทุกวัน 55555 ข้าก็ได้ยินเรื่องนี้จากป้าข้าเหมือนกัน เจ้านี่ก็นะ ดีแค่ไหนแล้วที่มีึคนมาสู่ขอ แต่ละคน ล้วนแต่เป็นคน มีชาติตระกูลดีทั้งนั้น ยังปฏิเสธเขาได้ ถามจริงๆเถอะ เพระอะไรถึงไม่อยาก ออกเรือนหล่ะ โบยอง ข้าไม่ชอบที่ผู้ชายไม่ได้มีรักเดียว ถ้าข้าจะออกเรือน ชายคนนั้นจะต้องปฏิบัติตัวเหมือนท่านพ่อ โอ้โห เจ้าขอมากไปรึเปล่าเนี่ย จะมีชายคนไหนในโชซอนที่เหมือนท่านพ่่อของเจ้าได้อีก พระราชาเองยังมีสนม นับสิบๆคน ข้าว่าเจ้าเลิกฝันเถอะ จะพูดไปท่านแม่เจ้าก็จากไปนานแล้ว ข้าก็ยังไม่เคยเห็นท่านหมอจะมองหญิงอื่นอีก เห้ออ โบยองอ่าา ข้าว่าผู้หญิงในโลกนี้ทุกคนก็คงมีความหวังเหมือนอย่างเจ้านะ มันจะเป็นไปได้จริงๆหรือ ทำไมเจ้าเงียบไปหล่ะ เมื่อเพื่อนสาวหันกลับไปก็ เจอกับ ชาย 2 คน ยืนอยู่ ท่านหมอ โฮ อยู่มั้ย โกยอง ออกไปต้อนรับ ที่ประตู ท่านพ่อไม่อยู่ค่ะ คนของศูนย์แพทย์มาตาม ใต้เท้าทั้ง 2 มีธุระสำคัญรึเปล่าคะ ข้าจะได้ไปตาม อ้อ ไม่หรอก ชายหนุ่มอีกคน ก้าวมาข้างหน้า แต่ข้ามีธุระกับเจ้า หญิงสาวมีสีหน้าแปลกใจ พระราชาในคราบ สามัญชน ยังทรงกริ้วอยู่ เมื่อพบหน้าหญิงสาว จึงระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เจ้ากล้าปฏิเสธข้างั้นรึ โบยองตกใจในน้ำเสียง และท่าทีของชายหนุ่ม ข้าน้อยๆปฎิเสธ ใต้เท้าเรื่องอะไรคะ ข้าน้อยไม่เข้าใจที่ใต้เท้าพูด จะบอกคนตรงหน้าอย่างไรดีนะ พระราชามีพระพักต์แดงระเรื่อ อยู่ต่อหน้าเจ้าข้าควบคุมอะไรไม่ได้เลย ให้ตายสิ เอ่อ..โบยอง เพื่อนสาวกวักมือเรียก
ข้าให้เพื่อนไปตามท่านพ่อมาแล้ว ใต้เท้าทั้ง 2 เชิญนั่งรอก่อน โกยอง ยกสำหรับ ชาและของว่างมาต้อนรับ ผู้ติดตามที่รู้ใจจึงลุก เดินดูต้นไม้ และดอกไม้ที่ปลูกอยู่โดยรอบบริเวณบ้าน เจ้าอายุเท่าไหร่ หญิงสาวตอบ ปีนี้ 15 แล้ว เจ้าจำข้าไม่ได้จริงๆหรือ พระราชา ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหญิงสาว อยากบอกว่าจำไม่ได้หล่ะ ใบหน้าข้าคงไม่มีใครเหมือน หรือคล้ายๆคนทั่วไปหรอกในโชซอน โบยอง ยิ้มขัน จำได้ค่ะ เธอตอบออกไป ทำให้พระราชาเองก็ถึง กับยิ้มเช่นกัน ใบหน้า ทะเล้นๆแบบนี้ ข้าน้อยไม่เคยลืม ฮะนี่เจ้า...(บังอาจมากนะกล้าดียังไงมาติดรูปกายข้า) เสนาได้ยินเข้าถึงกลับ กลั้นหัวเราะไม่อยู่ และแกล้ง กระแอมไอ กลบเกลื่อน ข้าบังเอิญได้ยินสี่งที่เจ้าพูดกับเพื่อนของเจ้า ไม่ได้ตั้งใจแอบฟังเจ้านะ หมายความว่าถ้าไม่มีชายใดที่ปฎิบัติตัวได้อย่างท่านพ่อของเจ้า เจ้าก็ไม่คิดที่จะออกเรือนงั้นรึ ต่อให้เป็นพระราชาถ้ามา สู่ขอเจ้า เจ้าก็ปฏิเสธด้วยใช่หรือไม่ โบยอง พยักหน้า รับ ฮึ่ย.. ต่อหน้าข้าเจ้าก็ชั่งกล้านะ พระราชาเก็บอาการไว้ ข้าต้องลดเกียรติ บากหน้า มาหาเจ้า ถึง 2 ครั้ง เจ้าไม่เอะใจบ้างรึไงนะ โบยอง ก้มหน้านิ่งอยู่อย่างนั้น จน บิดาของเธอกลับมา

ในห้อง บิดาถวายบังคม พระราชา ถวายบังคมฝ่าบาท โปรดให้อภัยต่อความโง่เขลาของหม่อมฉันและบุตรสาวด้วย ชู่วส์ๆๆๆ อย่าเสียงดังไปสิ ข้าไม่ต้องการให้บุตรสาว ท่านรู้ว่าข้าเป็นใคร ทั้งคู่สนทนากันอยู่จนค่ำ แล้วพระราชาในคราบ สามัญชนก็สเด็จกลับ ท่านหมอถึงกับ ถอนหายใจ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆอีกต่อไปแล้วสิ แล้วเขาจะทำอย่างไรดี พระราชา ทรงมาขอตัวโบยอง ด้วยพระองค์เอง ใครจะกล้าปฏิเสธได้ แต่บุตรสาวของเขาไม่เหมือนกับหญิงสาวทั่วไป ยิ่งถ้ารู้ความจริงว่า คนที่มาสู่ขอเป็นพระราชา นางคงตอบปฏิเสธไปแน่ๆ

หลังจากคืนนั้น โกฮยอง เรียกบุตรสาวมานั่งคุยในคืนหนึ่ง ท่านพ่ออยากให้ลูกออกเรือนไปหรือคะ พ่อเองเป็นห่วงเจ้า ถ้าพ่อต้องเป็นอะไรไปแล้วเจ้าจะทำอย่างไร ผู้หญิงเราอยู่โดยลำพังไม่ได้นะลูก ถึงแม้พ่ออยากจะอยู่คอยดูเจ้ามีความสุข แต่มันจะได้อีกนานแค่ไหนหล่ะลูก บุตรสาวถึงกับหลั่งน้ำตา ไม่อยากได้ยินอะไรแบบนี้เลย เธอกลัวว่าถ้าวันนึงพ่อต้องจากเธอไปเหมือนแม่อีกคน แล้วเธอจะมีชีิวิตอยู่ได้อย่างไร ท่านพ่อโปรดอย่าพูดเช่นนี้อีก ข้าไม่อยากฟัง เธอตอบตกลง ว่าจะออกเรือนแต่ฝ่ายชายจะต้องมาอยู่กับนางที่นี่ บุตรสาวยื่นข้อเสนอแบบนี้ ถึงแม้จะทำให้พ่อหนักใจอยู่บ้าง แต่ก็นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีแล้ว ท่านหมอ จึงจำเป็นต้องบอกกับบุตรสาวไปว่า ได้ยกนางให้กับคนๆนึงไปแล้ว โบยองตกใจ ไม่คิดว่าท่านพ่อจะพูดอะไรแบบนี้ แต่พ่อจะนำเงื่อนไขนี้ไปบอกกับคนๆนั้นอีกที เห้อ...ลูกเอ๊ยย พ่อจะทำอย่างไรดี คำขอของเจ้าแม้แต่พระราชาเองได้ฟังก็ทรงกริ้วแน่ๆ

ฝ่าบาททรงเป็นอะไรไปหรือพะย่ะค่ะ พระราชาต้องเลิกคิดเรื่อง โบยองก่อนและหันมาคิดเรื่องราชกิจ

กลางดึกคืนหนึ่ง มีเสียงเรียกเอะอะอยู่หน้าบ้านของ โกฮยอง เมื่อเขาเปิดประตูออกไปก็พบกับ คนในเครื่องแบบทหาร เจ้าเป็นหมอใช่หรือไม่ ถึงแม้จะตกใจและยังไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น แต่สติของหมอก็ยังดีอยู่ ใช่ข้าเป็นหมอ งั้น เจ้ารีบตามข้ามา

หมอที่ข้าให้ไปตามมารึยัง องค์รักษ์คนสนิท มีสีหน้าเป็นกังวล ฝ่าบาท ทรงแข็งใจหน่อยพะย่ะค่ะ ถึงแม้พระราชาจะมีสีหน้าไม่สู้ดี แต่พระองค์ก็ตอบกลับไปว่า ข้าไม่เป็นอะไร ขันทีรีบวิ่งนำมาพร้อมกับหมอ โกฮยอง หมอมาแล้วพะย่ะค่ะฝ่าบาท โกฮยอง ถวายบังคม ก่อนที่เข้ามาดูอาการ องค์รักษ์หนุ่มถาม เป็นอย่างไรบ้างท่านหมอ มีรอยถลอกไม่ลึกเท่าไหร่ ทรงเจ็บมั้ยพะยะค่ะ หมอ ออกแรงกดเบาๆ ข้าเจ็บแต่ทนได้ ต้องล้างแผลเป็นอันดับแรก ไม่อย่างนั้นแผลอาจติดเชื้อได้ ท่านหมอ หยิบสมุนไพรมาหยิบมือแล้วเอาเข้าปากเคี้ยวๆ ทุกคนในที่นั้นต่างแปลกใจกับการรักษาของหมอ นี่เจ้า..จะทำอะไร เสียงขันที ดังขึ้นเจ้ารู้ใช่ไหมว่าเบื้องหน้าเจ้าเป็นใคร เอาเถอะๆ เลือดข้าจะไหลหมดตัวอยู่แล้ว ปล่อยให้ท่านหมอรักษาข้าเถอะ พระราชามองหน้า โก ฮยอง เจ้าคงไม่ปล่อยให้ข้าเป็นอะไรไปใช่มั้ย ท่านหมอ เคี้ยวสมุนไพรอยู่นาน แล้วคายก้อนยาออกมาโปะไว้ที่แผล ฝ่าบาทอาจจะดำเนินไม่สะดวกนัก ใน วันหรือสองวันนี้ ฝ่าบาททรงเป็นอย่างไรบ้าง กระหม่อม ขันทีถามด้วยสีหน้ากังวล อ่า ความเจ็บปวดเมื่อครู่หายไป ตอนนี้ข้ารู้สึกเย็นๆที่แผล ท่านหมอนำผ้ามาพันแผลไว้ ต้องเปลี่ยนยาทุกวัน จนกว่าแผลจะแห้ง แล้วทรงมีอาการเจ็บปวดตรงส่วนใดอีกมั้ย กระหม่อม ข้าคิดว่าไม่มีนะ เอาหล่ะ ขอบใจเจ้ามาก เจ้ากลับไปได้แล้ว ขันทีกล่าว่าจะให้กลับไปได้อย่างไร เกิดฝ่าบาทเป็นอะไรขึ้นมาอีกจะทำไงกัน ข้าโดนแค่หมูป่าขบกัดเบาๆนะ ไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่เจ้าคิดซะหน่อย ข้าสั่งให้หมอกลับไปไง พระราชาทรงห่วง โบยองที่ต้องอยู่บ้านลำพังคนเดียว
จากเหตุการณ์คืนนั้น ในคืนต่อมา โบยองเองต้องมาทำแผล แทนบิดา เธอรู้สึกทั้งกลัวและประหม่ามาก มีทหารมารับตัวเธอที่หน้าบ้าน ก่อนหน้าพ่อของเธอได้สั่งเธอไว้แล้วว่าเธอต้องไปทำแผลให้กับพระราชาที่สเด็จมาล่าสัตว์อยู่ในป่าใกล้ๆหมู่บ้าน โกฮยองเองก็มีคนไข้ที่บาดเจ็บสาหัสมารอรับการรักษาที่ศูนย์แพทย์เหมือนกัน เมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปในกระโจมก็ต้อง ตกใจกับชายตรงหน้า ท่าน..ใต้เท้า.. พระราชาเองก็ประหม่าและแทบควบคุมพระองค์ไม่อยู่เช่นกันเมื่อต้องผเชิญหน้ากับโบ ยอง ทำไมเป็นเจ้าหล่ะ หมอโก ฮยองไปไหน หญิงสาวมองดูแผลที่ข้อเท้า ของพระราชา ท่านพ่อของหม่อมฉัน มีเหตุต้องไปศูนย์แพทย์เพคะ อ้อ ชีิวตข้าไม่สำคัญหล่ะสิ แล้วนี่เจ้ามาแทนท่านหมอรึ เพคะ เจ้าเนี่ยนะ ข้าไม่ได้สบประมาทเจ้านะแต่ะเจ้าคิดว่าทำอะไรแบบนี้ได้หรือ ถ้าอย่างนั้นหม่อมฉันก็ทูลลาเพคะ โบยอง ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกับท่าทีแบบนั้นของพระราชา อ้อ แต่ถ้าฝ่าบาทไม่ทรงล้างและเปลี่ยนยาทีพอกไว้ ถ้าแผลมันกินเข้าถึงกระดูกเมื่อไหร่ ...นี่เจ้า เจ้ากำลังขู่ข้าอยู่นะ ชะชะ เจ้่านี่ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังข้า เจ้าก็เป็นเช่นนี้หล่ะสิ ถ้าข้าเป็นอะไรไปเจ้านั่นแหล่ะที่จะต้องเสียใจ พูดจบพระราชาก็ยื่นเท้า ใ้ห้หญิงสาว ทำแผล พระราชารูสึก มีความสุข ถึงแม้จะเจ็บแต่พระองค์ก็ทรงพระสลวและยิ้มได้ เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ โบยอง พระองค์ทรงทอดพระเนตเห็นกำไล สีงาช้างที่ข้อมือของหญิงสาว นี่นางใส่มันติดตัวไว้ตลอดงั้นรึ เสร็จแล้วเพคะฝ่าบาท ฮะ..ว่าไงนะ หม่อมฉันล้างแผลและเปลี่ยนยาใหม่ให้พระองค์เรียบร้อยแล้วเพคะ อะไรกันเจ้าแน่ใจนะไม่ได้ข้ามขั้นตอนไหนไป รอยแผลแบบนี้ชาวบ้านแถวนี้ก็มาให้หม่อมฉันกับท่านพ่อรักษาบ่อยๆ มันไม่อะไรมากเลยเพคะ โอ้เจ้าเอาข้าไปเปรียบเทียบกับชาวบ้านพวกนั้น ช่างเป็นเกียรติของข้าจริงๆเลย ไปๆซะกลับไปได้ ก่อนที่ข้าจะสั่งลงโทษเจ้า พระราชาทรงมองโบยอง ..

Create Date : 19 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2556 21:35:42 น.
Counter : 443 Pageviews.
Share Tweet