BlogGang.com : : jeafish : กลับมาเรียนต่ออีกครั้ง (ตอนที่ 1)

กลับมาเรียนต่ออีกครั้ง (ตอนที่ 1)

มีเรื่องหนึ่งที่เราว่าเป็นเรื่องแปลกนะ ที่ไม่ค่อยมีใครรู้กันเลย
ทั้งๆ ที่น่าจะรู้
แต่มันไม่ต้องรู้เลยนะ ถ้าไม่ได้เข้ามาในหนทางแถวๆนี้

ตอนม.ปลาย ถ้าใครเรียนสายวิทย์ เป้าหมาย (สมัยที่เราจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยน่ะนะ) ก็มีอยู่สองสายหลัก คือ สายวิศวะ กับสายแพทย์ ไม่งั้นก็จะหลุดไปสายเศรษฐศาสตร์ บัญชี กันไป
ใครที่อยากสอบเข้าแพทย์ ก็รู้ว่าต้องเรียนชีวะ แต่คนที่จะสอบวิศวะ ก็มักเป็นพวกไม่ชอบท่องเยอะๆ เกลียดชีวะ เข้ากระดูกดำ (ซึ่งตรงข้ามกับเราเลย เรารู้สึกชอบชีวะมาก ทำให้หลงมาทางนี้ได้)
แต่เด็กม.ปลาย กลับไม่เคยมีใครรู้เลยว่า ถ้าจบแล้วจะไปอยู่ที่ไหน แล้วชีวิตหลังจากเรียนจบพ.บ. แล้วมีทางเลือกอย่างไรบ้าง เป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่า แปลกมาก ทำไมเราไม่มีข้อมูลของชีวิตการทำงานของเราเลย อีกตั้งหลายสิบปี แต่กลับมีโครงการแนะนำการเรียนในคณะแพทย์มากมาย ตั้งแต่วิธีการเลือกคณะที่เหมาะกับตัวเอง มาดูวิธีการเรียน มาสัมผัสชีวิตนศพ. (แบบเฉียดไปเฉียดมา ไม่ได้สัมผัสชีวิตหลังเที่ยงคืนกันเลย) แต่ไม่ค่อยมีใครมาบอกว่า "จบแล้วจะไปไหน" (ฟังดูคล้ายๆ กับคำถามอมตะเลย "ตายแล้วไปไหน") แปลกมาก
ถ้าเป็นคณะอื่น ก็เรียนจบ 4 ปี ก็หางานทำที่อาจตรง หรือไม่ตรงกับสาขาวิชาที่เรียนจบมา ก็แล้วแต่จะเลือกเอา แล้วก็คิดว่าอยากจะเรียนต่อปริญญาโท หรือเรียนเจาะลึกในสาขาวิชาของตัวเองต่ออีกหรือไม่ อย่างเพื่อนเราที่เป็นวิศวะ คอมพิวเตอร์ ก็เรียนคอร์สการใช้งาน Windows อย่างละเอียด แล้วได้ถูกเรียกว่า ผู้เชี่ยวชาญ ในเรื่องนั้นๆ ไป

แต่การเรียนหมอ ไม่ได้ตรงไปตรงมาอย่างนั้น
แต่ไม่เห็นมีใครกลับมาบอกเลย หรือว่าบอกบ้าง ก็ไม่ค่อยได้กำชับให้รู้ถึงหนทางไป และทางเลือกในอนาคตกันนัก
ซึ่งเราคิดว่า มันสำคัญนะ แต่ไม่มาบอกกัน

อาจเป็นเพราะว่า
คนที่ผ่านมาแล้ว รู้สึกว่า มันไม่ได้สำคัญที่ต้องบอกคนที่กำลังจะหลงเข้ามา
คนที่ผ่านมาแล้ว งานยุ่งมาก จนไม่มีเวลากลับมามอง
คนที่ผ่านมาแล้ว รู้สึกว่า ยังไงๆ ก็ต้องเจอ เอาทีละขั้นดีกว่า ได้มาเรียนก่อน แล้วค่อยว่ากัน
หรืออีกสารพัดเหตุผล ที่เราว่ามันก็เป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นนะ

แต่ในมุมมองของเรารู้สึกว่า เราอยากบอกให้ คนที่คิดจะหลงเข้ามาทางนี้ ได้รู้ไว้บ้าง เพื่อเป็นข้อมูลในการประกอบการตัดสินใจ ในการจะเดินหลงมาทางนี้ แล้วเขาก็ค่อยมาตัดสินใจเองว่า ยังอยากเดินเข้ามาทางนี้อยู่อีกหรือไม่

แต่ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าทั้งหมดที่เราจะเล่าให้ฟัง เป็นเพียงประสบการณ์ และความคิดเห็นส่วนตัว ไม่อ้างอิงคนอื่น สถาบันใดๆ และไม่เหมาะอย่างยิ่ง ที่จะใช้เป็นข้ออ้างในการตัดสินใจ
มันเป็นเพียงข้อมูล ที่คนคนหนึ่ง อยากให้คนอื่นได้รู้ไว้บ้าง
แค่นั้น

ปูทางไว้ก่อนนะ ไว้เดี๋ยวจะมาเล่ารายละเอียดให้อ่านกันคราวหน้า
....

Create Date : 04 กันยายน 2549

Last Update : 4 กันยายน 2549 0:20:25 น.

2 comments

Counter : 655 Pageviews.

เรื่องบางเรื่องก็ยากต่อการจะเข้าใจ
หากไม่ได้สัมผัสด้วยตนเองค่ะ

การหลงทางเข้ามาอย่างนั้นหรือ ในเมื่อหลงทางเข้ามาแล้ว
ก็คงหวนกลับไปไม่ได้ ก็ต้องทำในสิ่งที่เลือกแล้วให้ดีที่สุด
เราเชื่อว่า คุณทำได้นะคะ
แล้ววันนั้นก็จะภาคภูมิใจในตัวเองมากที่สุด
รวมไปถึงคนใกล้ชิด ก็ยินดีกับความสำเร็จ

เราก็คล้ายๆกับคุณนะ เราเดินมาในสายที่เราไม่ชอบ
ทุกวันนี้ ได้แต่มองคณะที่อยากเรียน อยากสัมผัสเอง
มองคนรู้จัก หรือคนรู้จักที่จบแพทย์ เพื่อนที่จบพยาบาลทหารอากาศ
ถ้าเราเป็นแบบนั้นบ้าง คงจะดีนะ อยากเป็นอย่างนั้น

วิชาชีพแพทย์มีความกดดันมากมาย ที่เราไม่อาจเข้าใจได้อย่างละเอียดลึกซึ้ง
เพราะเราไม่เคยได้สัมผัสถึงด้วยตนเอง แค่ได้ยินได้ฟังได้อ่านมาเพียงเท่านั้น น่าเห็นใจมากนะคะ
แต่อย่างไรก็ตามแต่
เราก็ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้แล้วกันค่ะ
เจ้าของBlogสู้ต่อไปจ้า

ไม่รู้ว่าเรามองโลกในแง่ดีเกินไปหรือเปล่า
เพราะปกติจะเป็นอย่างนี้ล่ะน๊าๆๆ ฮ่าๆๆๆ

ป.ล.เจ้าของ Blog สบายดีนะคะ

โดย: เเสงตะวัน

วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:11:56:06 น.

อยากเป็นแพทย์เหมือนกันแต่ต้องพยายามอ่านหนังสือให้มากๆสักวันความฝันคงเป็นจริง

โดย: พลอย IP: 61.19.67.53 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:19:05 น.