Les Zone #9
Les Zone 9
ฮ้าวววว..=O= อากาศยามเช้าที่นี่ช่างสดใสจริงๆเลย ถึงแม้ว่าเมื่อคืนกว่าจะได้นอนจะดึกมากแล้วก็ตาม แต่เช้าได้สูดอากาศแบบนี้ก็ช่วยให้สดชื่นได้ไม่น้อย ป่านนี้คงยังไม่มีใครตื่นหรอกมั้ง นอกจากคนที่นอนไม่หลับอย่างฉันเท่านั้นแหละ เหอๆ
อ้าว พีช ตื่นแล้วหรอ ฉันร้องทักอย่างแปลกใจเมื่อกำลังจะเดินชนเข้ากับพีชที่เพิ่งเดินออกมาจากครัว
อืม เป็นไงเมื่อคืนนอนหลับดีมั้ย พีชถามพร้อมกับยกแก้วกาแฟในมือขึ้นจิบ กลิ่นหอมๆของกาแฟลอยมาเตะจมูกฉัน
ก็ดีอ่ะ ถ้าไม่มียุงนะ เหอๆเมื่อคืนนี้สาเหตุที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับแทบทั้งคืนก็เพราะยุงเนี่ยแหละ กัดได้กัดดี -*-
งั้นคืนนี้ก็เข้าไปนอนข้างในด้วยกันสิ จะมานอนตากยุงทำไม เธอนี่นะ พีชส่ายหน้าอย่างขำๆ ..ก็ฉันไม่อยากไปเป็น กขค ของบางคนนี่นา เฮ้อ.....
ไม่เป็นไรดีกว่า เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ
วันนี้อากาศครึ้มๆไงก็ไม่รู้แฮะ สงสัยคงไม่ได้ออกไปไหนแน่เลย จะว่าไปฉันก็ชอบที่นี่เหมือนกันแหละบรรยากาศดีสุดๆไปเลย เสียดายพรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้ว ฉันก็คงต้องไปเดินทรหดหางานทำต่อไป เฮ้อ.....เหมือนว่าได้มาพักสมองแต่แป๊บๆก็ต้องกลับไปเผชิญโลกแห่งความจริงอีกแล้วสิ
Peach
...พรุ่งนี้ไม่ได้หรอ ฉันถามอย่างเบื่อหน่าย หลังจากฟังปลายสายรบเร้าอยู่นาน
พี่พีชอ่ะ...แจนมีปัญหาจริงๆนะ..คิดถึงมากด้วยอ่ะ มาตอนนี้เลยไม่ได้หรอ..หรือว่าจะให้แจนไปหาที่นั่น ปลายสายเริ่มเปลี่ยนจากการออดอ้อนมาเป็นยื่นคำขาดแทน
โอเคๆแจน เดี๋ยวพี่ไปนะ ฉันตอบตกลงอย่างจำใจก่อนจะกดวางสายไป เฮ้อ..ทำยังไงดีล่ะเนี่ยถ้ากลับก่อนแล้วทิ้งหนามเตยไว้ที่นี่คนเดียวจะเป็นไรมั้ยนะ
เป็นไรหรอพีช คิ้วผูกโบว์เชียว ดาที่กำลังนั่งจัดข้าวของอยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม
คือฉันมีธุระด่วนอ่ะ ยังไงฉันฝากหนามเตยให้กลับพร้อมแกได้ป่ะ
อืมๆได้สิ เด็กแกโทรมาอ่ะดิ รีบไปเหอะ ดาพูดอย่างปลงๆ เฮ้อ..รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้มาพักผ่อนกันแท้ๆ
มีปัญหานิดหน่อยน่ะ เฮ้อ..โทษทีนะแก
แล้วฉันก็รีบเก็บเสื้อผ้าที่เตรียมมาไม่กี่ชุดกับของใช้อีกนิดหน่อยยัดใส่กระเป๋าอย่างลวกๆ หนามเตยที่เดินผ่านหน้าห้องมาเห็นฉันกำลังนั่งเก็บของอยู่จึงหยุดถาม
จะไปไหนหรอพีช หนามเตยถามหน้าตาเหรอหรา
เอ่อ ฉันมีธุระด่วนอ่ะ โทษทีนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เธอกลับพร้อมพวกยัยดาแล้วกันนะ ฉันรีบอ่ะ ไปล่ะ
.........................
เป็นบ้าอะไรเนี่ยแจน ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
พี่พีช...แจนขอโทษ แจนแค่อยากเจอพี่พีชน่ะ..
อย่างี่เง่าได้มั้ย พี่บอกว่าพี่ไปพักผ่อนกับเพื่อน แจนจะอะไรนักหนาฮะ ฉันพูดอย่างรำคาญ
แน่ใจหรอกว่าไปกับเพื่อนน่ะ วันก่อนแจนเจอแอม มันเล่าให้ฟังว่าเคยเห็นพี่พีชออกไปกับเบส แจนยังไม่หยุดหาเรื่อง
อืม..แจนก็รู้นี่ว่าพี่เป็นยังไง คราวหลังถ้าทำอะไรโง่ๆแบบนี้อีกพี่จะไม่สนใจจริงๆนะ พูดจบฉันก็หันหลังเดินออกจากห้องไปทันที ปวดหัวชะมัดเลยเว้ย เฮ้อ... หาเหล้ากินดีกว่าเรา
ร้าน Les Zone
สุดท้ายฉันก็พาตัวเองมาหาเหล้ากินจนได้ ไม่รู้ทำไมเวลาเครียดๆเซ็งๆทางออกมันมักจะเป็นแบบนี้เสมอ เหล้า หลายคนคงสงสัยว่ากินไปทำไม กินแล้วได้อะไร ไม่รู้เหมือนกัน แต่เวลากลุ้มๆหลายคนคงนึกถึงมันก่อนเป็นอันดับแรกๆด้วยซ้ำไป ว่ามั้ยล่ะ
อีกไม่ถึงเดือนฉันก็จะได้มาเล่นดนตรีที่ร้านนี้แล้วสินะ บรรยากาศดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลย เคยเห็นแต่ตอนกลางวัน ดึกๆแบบนี้คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย เสียงดนตรีที่กระแทกเข้าไปข้างในร่างกาย ดึบๆๆ แต่ฉันก็ยังรู้สึกได้ถึงมือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็เห็นเบอร์ดาโชว์หราอยู่หน้าจอ
ฮัลโหล ฉันพยายามพูดเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง ก่อนจะพยายามเดินเบียดเสียดผู้คนออกมาถึงห้องน้ำได้สำเร็จ
นี่แกอยู่ไหนเนี่ย เสียงโคตรดังเลย
เลสโซนอ่ะ เซ็งๆเลยออกมาเที่ยว
ไม่ต้องเซ็งแล้วแกรีบกลับมาเดี๋ยวนี้เลย เสียงยัยดาโวยวายใหญ่
ทำไมอ่ะแก รีบไปไหนหรอ ฉันถามอย่างงงๆก็ที่ห้องวันนี้ฉันก็อยู่คนเดียวนี่หว่าจะรีบกลับไปทำไมกันล่ะ
เออก็ไอ้เกรซอ่ะดิแม่มันโทรมาบอกว่าหมามันป่วยหนัก มันเลยรีบกลับกรุงเทพด่วน ทุกคนก็เลยพากันเก็บของกลับมาด้วย เนี่ยฉันกับหนามเตยอยู่หน้าห้องแกแล้วเนี่ยเข้าห้องไม่ได้ แกรีบมาเลยนะยัยพีช!!!
เออๆเดี๋ยวฉันรีบกลับเดี๋ยวนี้แหละ เฮ้อ..พวกแกนี่นะฉันเพิ่งมาแท้ๆ เหล้าก็กินไปได้นิดเดียวเอง.. ฉันบ่นอย่างเสียดายก่อนจะวางสายไป
............................
เมื่อเดิน เอ่อ..น่าจะเรียกว่าวิ่งมากกว่านะ มาถึงหน้าห้องฉันก็เห็นยัยดากับหนามเตยยืนรออยู่หน้าห้อง เหอะๆนี่ฉันก็พยายามรีบกลับมาสุดชีวิตแล้วนะแต่ก็ฝนตกรถเลยติดนี่นา
ยัยพีช!!!แกรู้มัยว่าฉันรอแกนานแค่ไหนฮึ! ดารีบวีนใส่ทันทีที่ฉันไปถึง
โหยแกก็ฝนมันตกอ่ะรถก็โคตรติดเลย เอาน่าๆนี่ฉันก็รีบแล้ว ฉันตอบอย่างปัดๆพอเอาตัวรอด
ชิ ย่ะรีบก็รีบ งั้นฉันกลับล่ะนะ บายพีช บายหนามเตย ดารีบขอตัวกลับพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายให้ฉันกับหนามเตยหยอยๆ
เมื่อร่ำลากันเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันกับหนามเตยก็เดินเข้าห้อง เฮ้อ....ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรง...เสียดายจัง ยังไม่ทันเมาเลยเว้ยยยT.T
ไม่อาบน้ำหรอพีช หนามเตยมองอย่างงงๆ
เหอๆไม่ล่ะ ฉันอาบตอนจะออกไปแล้ว แป๊บเดียวเองยังไม่เหม็นหรอก จริงๆนะ ฉันพูดก่อนจะถอดเสื้อตัวนอกออกทิ้งลงข้างๆเตียงเหลือแต่เสื้อกล้ามสีขาวข้างใน
อ่าตามใจนะ พีชนอนไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันปิดไฟให้
อืม ขอบใจ
.......................................
...ครืด..ครืด..
=_= นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วนะ ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึกเมือ่รู้สึกถึงมือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง ใครวะโทรมาไม่รู้จักเวล่ำเวลา รู้งี้เอาออกจากกระเป๋าก่อนก็ดีหรอก
..โหล.. ฉันกรอกเสียงงัวเงียลงไปโดยไม่ทันได้ดูว่าใครโทรมา
พี่พีชหรอ..นี่แอมเองนะ ตอนนี้ไอ้แจนมันอาการหนักมากเลย พี่รีบมาดูมันหน่อยนะ เสียงปลายสายฟังดูร้อนรน ทำให้ฉันหายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง
ใจเย็นๆแอม มีเรื่องไรกัน ฉันพยายามพูดให้ปลายสายได้สติ
แจนมันกินพาราเข้าไปเยอะอ่ะพี่ ตอนนี้หมอกำลังช่วยอยู่ พี่พีชรีบมาดูมันหน่อย เมื่อปลายสายเล่าจบฉันก็เงียบไปพักนึงก็จะถอนหายใจและตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
อืม..ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย งั้นแค่นี้นะ
ฉันคงดูใจร้ายมากเลยสินะ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้เดี๋ยวเค้าก็ต้องทำร้ายตัวเองอีกอยู่ดี อีกอย่างแค่พาราคงไม่ถึงกับตายหรอก เหอะๆเพราะฉันเคยกินมาแล้วน่ะสิ เฮ้อ..ท่าทางคืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับอีกแน่ๆ เซ็งจริงๆเลย ฉันจึงค่อยๆลุกออกจากเตียงอย่างระวัง หยิบบุหรี่ออกไปจุดสูบที่นอกระเบียงห้อง
...นอนไม่หลับหรอพีช เสียงหนามเตยดังมาจากข้างหลัง สงสัยฉันจะทำเสียงดังจนหนามเตยตื่นล่ะมั้ง
อืมนิดหน่อยน่ะ แล้วเธอล่ะไม่นอนหรอ ฉันถามกลับบ้าง
นอนไม่ค่อยหลับน่ะ ..พีชสูบบุหรี่ด้วยหรอ ไม่เคยเห็นเลย
อืม ก็มีบ้างอ่ะแต่นานๆที เธอไปยืนไกลๆเถอะเหม็นเปล่าๆ
ไม่หรอก..เคยได้ยินว่าคนที่สูบบุหรี่นี่เค้าคงมีเรื่องเครียดๆเนอะ
เหอๆไม่นี่ ไม่มีอะไรหรอก...คืนนี้ดาวสวยนะ ฉันพูดพลางมองออกไป หลังจากฝนตกแล้วฟ้าก็เริ่มโปร่งจนมองเห็นดาวระยิบระยับ
อืม...นับกันมั้ยว่ามีกี่ดวง
เอาสิ...
Free TextEditor
| Create Date : 31 มกราคม 2553 |
| Last Update : 31 มกราคม 2553 13:54:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 333 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
