Les Zone #12

Les Zone 12

            @Supermarket

            วันสบายๆที่หลายครอบครัวออกมาเดินซื้อของกันที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตแบบนี้ทำให้คนดูจะเยอะเป็นพิเศษ ยิ่งตอนเวลาเข็นรถเดินซื้อของแล้วเดินชนกับชาวบ้านไปทั่วนี่สิ ฉันเองก็เพิ่งสังเกตุเหมือนกันนะว่าคนที่มาส่วนของซูเปอร์ส่วนใหญ่จะเป็นพวกครอบครัวหรือไม่ก็แม่บ้าน น้อยนักที่จะมีวัยรุ่นหรือสาวๆมาเดินขอยกเว้นฉันกับหนามเตยเอาไว้ก็แล้วกัน เหอๆ

                “พีช กินอะไรดีเย็นนี้” สาวร่างเล็กที่เดินนำหน้าหยิบนู่นหยิบนี่ใส่รถเข็นหันมาถามฉัน ท่าทางเธอจะดูมีความสุขกับการจับจ่ายเอามากทีเดียว

“อืม..อะไรก็ได้แล้วแต่เถอะ” ฉันตอบ ตาก็มองสำรวจไปทั่วห้าง

“เฮ้อ..เบื่อคำตอบแบบนี้จัง งั้นกินก๋วยเตี๋ยวปากซอยเอามะ ไม่ต้องซื้ออะไรแล้ว” หนามเตยหันมาทำหน้าเซ็งๆใส่ ฉันได้แต่ยิ้มน้อยๆให้

“โอเคๆ งั้นต้องถามคุณแม่ครัวดีกว่าว่าอยากทำอะไร ฉันกินอะไรก็ได้”

“เออจริงสิเนอะ พีชอยากทำอะไรอ่ะ” หนามเตยหันมาถามฉันที่ได้แต่ทำหน้าเหวอ

“อ้าวเธอไม่ได้จะเป็นคนทำหรอ?”

                .........................

                และแล้วอาหารเย็นก็ถูกนำมาวางอยู่บนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กด้วยฝีมือของฉันนั่นเอง คนที่ดูมีความสุขกับการซื้อของอยู่เมือ่ไม่กี่ชั่วโมงยังคงนอนดูทีวีรออย่างสบายใจเฉิบ

                ...โถ่เอ๊ยไอ้เราก็คิดว่าจะทำอาหารให้กินซะอีก... ฉันบ่นกับตัวเองในใจแต่คงไม่พ้นสายตาของหนามเตยที่ละจากหน้าจอทีวีมาจ้องอย่างจับผิด

                “ทำหน้าแบบนั้นอยากจะบ่นอะไรรึเปล่าอ่ะพีช”

“เปล่าซะหน่อย..” ฉันตอบแบบปัดๆ นี่ขนาดบ่นในใจนะเนี่ย รู้ทันซะได้

“พีชน่ะทำอาหารอร่อยจะตาย ถ้าให้ฉันทำนะมีหวังไม่ได้กินแน่ เพราะฉะนั้นอย่าคิดจะบ่น โอเค้”

“คร้า...”

                หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จและช่วยกันเก็บจานชามล้างเรียบร้อยแล้ว ฉันก็หายเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำและแต่งตัวด้วยเสื้อและกางเกงตัวโปรด วันนี้ไหนๆก็เจอเรื่องเซ็งๆแต่เช้าแล้วต้องไปหาสีสันให้กับชีวิตซะหน่อย จะให้มานอนดูทีวีเฉยๆเดี๋ยวจะยิ่งเซ็งเข้าไปใหญ่

                “อ้าวพีช วันนี้ไม่ต้องไปทำงานไม่ใช่หรอ” หนามเตยถามขณะที่ฉันกำลังยืนใส่รองเท้าอยู่ที่หน้าประตู

“อืมใช่ ว่าจะออกไปข้างนอกซะหน่อยน่ะยังไงก็ไม่ต้องรอนะอาจจะไม่กลับ ไปละเฝ้าห้องดีๆเดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก” พูดจบฉันก็เดินหายออกจากห้องมาทันทีโดยไม่ได้ฟังว่าหนามเตยจะพูดอะไรต่อ

                ............................

                ร้าน Les Zone

                เมื่อสาวเท่รูปร่างสูงโปร่งเดินก้าวเข้ามาในร้าน ก็สามารถทำให้สายตาของคนในร้านละความสนใจจากเวทีข้างหน้ามามองเธออย่างไม่วางตา บางคนก็ส่งยิ้มเชิญชวนมาให้ ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับเธออยู่แล้ว...

                ....................

                ฉันเลือกที่จะเดินไปนั่งด้านหน้าเคาท์เตอร์สั่งอะไรแรงๆมากระแทกปากซักหน่อย นั่งมองนักร้องบนเวทีและลูกค้าในร้านที่ล้วนแต่หน้าเดิมๆทั้งนั้น ถ้าอยากเจออะไรที่ตื่นเต้นจะไปหาได้จากที่ไหนนะ? ขณะที่ทำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นสาวสวยรูปร่างดีคนหนึ่งคงมาใหม่ล่ะมั้งเพราะไม่เคยเห็นหน้าเลย...ขาของฉันไม่รอช้าที่ก้าวไปทำความรู้จักกับเธอซะหน่อยแต่จะว่าไปเธอก็ดูจะหน้าตาคุ้นๆนะเหมือนเคยเห็นที่ไหนแต่จำไม่ได้...แต่ดูเหมือนคนอื่นๆในร้านก็จะจ้องเธอไม่วางตาเหมือนกัน

                “พี่พีช” ยังไม่ทันที่สองขาจะได้ก้าวไปไหนก็มีเสียงเรียกดังขึ้นซะก่อน

“แจน...” ฉันชะงักทันที

“หายไปเลยนะคะ ได้ข่าวว่าพี่ย้ายมาเล่นร้านนี้แล้วไม่เห็นบอกแจนซักคำ” แจนที่หายหน้าหายตาไปนานต่อว่ายอ่างน้อยใจ เกือบลืมเธอไปซะแล้วสิ

“พอดีช่วงนี้พี่ยุ่งๆน่ะ” ฉันตะโกนแข่งกับเสียงเพลงในร้าน

“ยุ่งแต่มีเวลามาเที่ยวเนี่ยนะ!”

“แจนตรงนี้เสียงดังพี่ว่าเราไปคุยกันข้างนอกดีกว่า” แล้วฉันก็ดึงมือเธอเดินออกไปทางหลังร้านตรงไปยังลานจอดรถทันที

                .........................

                “แจนพี่ว่าวันนั้นเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”

“รู้เรื่องหรอ ทำไมพี่พีชทำกับแจนแบบนี้อ่ะ แจนไม่ใช่พวกผู้หญิงที่พี่จะฟันแล้วทิ้งเหมือนคนอื่นๆนะ”

“แจนก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่เป็นยังไงพี่ไม่เคยหลอกใครนะ ไม่ใช่ฟันแล้วทิ้งแต่มันเป็นความเต็มใจของคนสองคนไม่ใช่หรอ”

“แล้วทำไมพี่พีชรักแจนไม่ได้ล่ะ คบกับแจนแบบจริงจังไม่ได้หรอ” แจนเริ่มร้องไห้ฟูมฟายซึ่งเป็นเรื่องฉันเองรู้สึกเบื่อมาก เพราะพูดเรื่องเดิมๆกันไปหลายครั้งแล้ว ว่าความจริงมันเป็นยังไง แต่เธอดูจะไม่ยอมเข้าใจเอาซะเลย

“พี่ยังไม่อยากคบใครจริงจังตอนนี้...”

 “แจนจะไปตายให้พี่พีชดู ให้พี่รู้สึกผิดไปตลอดชีวิต คอยดูสิ”

“....ถ้าคิดว่าทำแบบนั้นแล้วพี่จะสนใจก็เอาสิ เชิญตามสบาย”

                พูดจบฉันก็เดินกลับเข้าร้านมาอย่างเซ็งๆ มันอาจจะดูโหดร้ายกับเธอไปซะหน่อย แต่ฉันเองไม่พร้อมที่จะผูกมัดกับใครตอนนี้  และฉันก็เกลียดคนที่ไม่เห็นค่าของตัวเองที่สุด คิดว่าชีวิตตัวเองต้องอยู่เพื่อคนอื่น ขาดเค้าแล้วเราต้องตาย มันเป็นความคิดโง่ๆไร้สาระน่ะว่ามั้ย? เฮ้อ..แต่กว่าฉันจะเดินกลับเข้ามาในร้าน สาวสวยคนนั้นก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ เซ็งจริงๆเลย

                “มองหาใครอยู่หรอคะ” เสียงหวานๆดังขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม เมื่อหันไปมองฉันก้ต้องสะดุ้ง สาวสวยคนนั้นมาอยู่ตรงหน้าฉันซะแล้วสิ

“เอ่อ...” ฉันถึงกับพูดไม่ออก ให้ตายสิในชีวิตไม่เคยเขินใครขนาดนี้มาก่อนเลย

“^^ ชื่อพีชใช่มั้ยคะ วันนี้ไม่มีงานไม่ใช่หรอ” ยังไม่ทันจะหายอึ้งเธอก็ยิงคำถามที่ทำให้ฉันต้องอึ้งอีกรอบ ไม่คิดว่าเธอจะรู้จักฉันด้วย

“คะ..ค่ะ วันนี้มาเที่ยวน่ะค่ะ ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไง”

“อ๋อ มาบ่อยน่ะค่ะแต่พีชคงไม่ได้สังเกตุ” เธอยิ้มน้อยๆทำให้ใจละลายได้เลยทีเดียว แต่ดูท่าทางเธอจะเป็นลูกครึ่งนะเนี่ย แต่ฉันรู้สึกคุ้นหน้าเธอจริงๆนะไม่ใช่คุ้นเพราะเคยเห็นที่ร้าน แต่คุ้นเพราะเหมือนเคยเห็นแต่จำไม่ได้มากกว่า

“ค่ะ แล้วคุณชื่ออะไรหรอ” ฉันถามบ้าง เธอมองหน้าฉันงงๆก่อนจะหัวเราะเล็กน้อย นี่ฉันถามอะไรผิดหรือไงเนี่ย

“เอมมี่ค่ะ”

                เราคุยกันจนถึงเวลาร้านปิดก็ยังรู้สึกคุ้นหน้าเธอไม่หาย เอมมี่หรอ? เธอเป็นคนที่คุยสนุกทีเดียว และก็เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆซะด้วย รูปร่างได้สัดส่วน อกเป็นอก เอวเป็นเอว เป็นรูปร่างที่ผู้หญิงหลายคนอิจฉา

                “คืนนี้ไปต่อที่ห้องเอมมี่นะ” เธอกระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ แต่เป็นเสียงกระซิบที่ดูเซ็กซี่และเชิญชวนเป็นที่สุด มีหรอที่คนอย่างพีชจะปฏิเสธ 555

                .........................................

...........................................................

                แม้ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศจะแผ่ซ่านไปทั่วห้องขนาดไหน แต่ตอนนี้ร่างของฉันและเอมมี่กลับชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ เหมือนเพิ่งไปวิ่งมาซักสิบรอบสนามก็ว่าได้ เพิ่งรู้เมหอืนกันว่าเอมมี่เธอเป็นเลสที่นิยมของปลอม อาจจะเหมือนพวกเลสฝรั่งส่วนมากล่ะมั้ง แต่ฉันไม่เห็นจะชอบมันเลยซักนิด..แต่ถ้ากับคู่ขาบางคนที่เค้าต้องการฉันก็ไม่รังเกียจที่จัดการให้..

                “พีชลงลิ้นได้มั้ย...” เอมมี่ถามเสียงสั่น

                ฉันไม่ได้ตอบคำถามของเธอเพียงแต่ยิ้มมุมปากเท่านั้น ก่อนจะเลื่อนปากจากหน้าอกอวบอิ่มของเธอลงมายังพื้นที่สงวน ใช้ปลายลิ้นไล้วน ตวัดเลียน้ำรักรสธรรมชาติของเธอจนเกลี้ยงอย่างกระหาย เอมมี่ได้แต่เกร็งตัวส่งเสียงร้องยิ่งปลุกอารมณ์ได้ดี  ฉันโยนของปลอมนั่นลงข้างเตียง เอมมี่มองฉันอย่างงงๆ ฉันยิ้มให้เธอบางๆก่อนจะสอดใส่นิ้วเรียวๆทั้งสองเข้าไป ชักเข้า-ออกช้าๆ และค่อยๆเร่งจังหวะจนจบเกมส์แรก...

                .......................

                “จะกลับแล้วหรอคะ” เอมมี่กระดกหัวจากหมอนขึ้นมาถามฉันที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจก

“ค่ะ..” ฉันตอบสั้นๆพร้อมรอยยิ้มให้

“ไม่กลับไม่ได้หรอ..เอมมี่ชักจะติดใจพีชซะแล้วสิ..เหมือน...”

“เหมือนใครหรอ?”

“อ่อ เปล่าไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

“...ไว้วันหลังเราค่อยมาสนุกกันใหม่นะ”

“ได้หรอ...”

“ได้สิ..พีชเล่นประจำอยู่ที่ร้านนั้นอยู่แล้วนี่ แล้วเจอกันนะคะ”

                ..................................

                ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาเอารถของตัวเองที่จอดทิ้งไว้ที่ร้านเมื่อคืน ก่อนจะขับกลับห้อง ฉันแวะร้านสะดวกซื้อเล็กๆหน้าปากซอยแวะซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยพร้อมกับหาอาหารมื้อแรก เจ้าของร้านกำลังนั่งดูทีวีรายการบันเทองยามเช้าอยู่อย่างจริงจังมาก

                ‘ข่าวกับทอมไฮโซคนนั้นนี่จริงมั้ยคะน้องเอมมี่’

‘ไม่จริงหรอกค่ะ แค่รู้จักกันแบบพี่น้องเฉยๆ...’

                เสียงจากรายการบันเทิงทำให้ฉันต้องละสายตาจากชั้นวางขนมไปดู และมันก็ทำให้ฉันแทบจะร้องอ๋อ..ออกมาดังๆ ว่าแล้วเชียวทำไมถึงคุ้นหน้าเธอจัง ที่แท้ก็เอมมี่นางแบบคนดัง ที่เมื่อเดือนก่อนเคยตกเป็นข่าวทำ ‘แพท’ ทอมไอโซนั่นเอง...

Create Date : 31 มกราคม 2553		0 comments
Last Update : 31 มกราคม 2553 13:58:02 น.
Counter : 624 Pageviews.
Share Tweet