Les Zone 8

                .............(=๐๐=) หอมอะไรแต่เช้านะ ฉันสะลืมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะกลิ่นหอมที่ลอยมาเตะจมูก และเมื่อเดินมาที่ครัวก็เห็นพีชที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงวอร์มขายาว ขมวดผมขึ้นไปอย่างรวกๆ เผยให้เห็นลำคอยาวระหง เฮ้อ..จะดูดีไปไหนเนี่ย

                “ทำอะไรอ่ะพีช” ฉันถามพีชที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา

“ผัดมาม่าอ่ะ ไปอาบน้ำสิจะได้มากิน” พีชตอบโดยที่ไม่ได้หันมามอง

                ....................................

                วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันลางานที่ร้านอาหารเพราะตั้งใจว่าจะไปสมัครงาน นึกไม่ถึงเลยว่าอย่างพีชจะทำกับข้าวเป็นด้วย อิอิ

                “ค่ะแม่”

“....................................”

“พีชทำงานก็พอกินแล้ว แม่ไม่ต้องส่งมาหรอก เดี๋ยวพ่อรู้เข้าจะเป็นเรื่องอีก”

“..................................”

“ดูแลตัวเองด้วยนะแม่ ไม่ต้องห่วงพีชหรอก...บายค่ะ”

“อ้าว มายืนตั้งแต่เมื่อไหรนี่” พีชที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จหันมาถามฉันที่ยืนเช็ดผมแอบมองอยู่

“อ๋อเพิ่งมาน่ะ โทษทีนะแต่ฉันไม่ได้แอบฟังหรอกน่า” ฉันรีบแก้ตัว จะให้บอกได้ไงล่ะว่ามายืนแอบฟังอยู่ตั้งนานแล้ว 555

“อืมๆฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอซักคำเลยนะ ป่ะผัดมาม่าเสร็จแล้วไปกินกันเถอะ”

                แล้วมื้อเช้าของวันนี้ก็ถูกฉันฟาดจนเรียบ เกลี้ยงจาน วันนี้พีชทำให้ฉันแปลกใจสองรอบแล้ว 1.คือพีชทำกับข้าวเป็นด้วย 2.อร่อยซะด้วยสิ ไม่อยากจะเชื่อเลย

                “นี่แล้ววันนี้จะออกไปสมัครงานแถวไหนล่ะ” พีชถามหลังจากที่รวบช้อนไว้ข้างจาน

“อืม...ก็แถวปิ่นเกล้าน่ะ”

“อืมนี่ถ้าเธอได้งานก็คงไม่ได้ไปกับฉันสิเนอะ” พีชพูดพลางหยิบผ้าเช็ดตัวทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำไป

“ไปไหนหรอพีช” ฉันถามอย่างงงๆ ไม่เคยเห็นพูดว่าจะไหนไหนเลยนี่นา

“อ๋อนี่ฉันคงลืมบอกไปอ่ะ เฮ้อ...ก็ผับที่ฉันเล่นประจำอยู่น่ะหมดสัญญาแล้วเจ้าของที่เค้าไม่ยอมต่อให้ พวกฉันเลยตกงานกันอ่ะช่วงนี้” พีชบอกด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องปกติ เฮ้อนี่มันตกงานเลยนะเนี่ย - -*

“ฮะ! จริงหรอ แล้วนี่ไม่เครียดกันมั่งเลยหรอไง”

“ก็ไม่หรอก เพราะฉันหาที่ใหม่ได้แล้วน่ะ แต่เริ่มงานเดือนหน้า ช่วงนี้ว่างๆ เรย์มันเลยชวนไปเที่ยวบ้านมันที่อยุธยาอ่ะ ฉันเลยจะชวนเธอไปด้วยกันน่ะแต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร”

“ไม่ๆๆ ฉันว่าง ไปได้ๆให้ฉันไปด้วยนะ O.O”

“ได้สิ ฉันก็ชวนเธออยู่นี่ไง เหอะๆ”

                ...............................................

                O.O ตอนนี้ภาพด้านหน้าของฉันคือบ้านไม้สีขาว หลังคาสีน้ำเงิน ยกใต้ถุนสูง พื้นตั้งแต่ทางเข้าจนถึงใต้ถุนบ้านเทปูน ด้านหลังปล่อยโล่งเป็นพื้นหญ้า ไกลออกไปอีกหน่อยเป็นแม่น้ำ ส่วนข้างๆบ้านมีต้นไม้-ดอกไม้เล็กๆปลูกประดับไว้ น่าอยู่จัง ถ้าฉันมีบ้านแบบนี้ซักหลังก็คงจะดี

                “โป๊ก!”

“ขึ้นบ้านกันเหอะมัวแต่ยืนมองอยู่นั่นแหละ” มะเหงกที่เรย์ประทานมาให้ทำให้ฉันตื่นจากความเพ้อฝัน พูดจบเรย์ก็เดินน้ำขึ้นบ้านไปทิ้งให้ฉันยืนลูบหัวตัวเองป้อยๆ ค้นปะหลับปะเหลือกตามหลัง

“เจ็บมั้ยหนามเตย ป่ะ ขึ้นข้างบนกันเถอะ” เสียงนุ่มๆฟังดูอบอุ่นซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเกรซถามขึ้น ฉันจึงส่ายหัวให้อย่างยิ้มๆ

                เฮ้อ…ตั้งแต่ขึ้นรถมาจนถึงนี่ฉันก็เห็นพีชเอาแต่คุยงุ้งงิ้งๆอยู่กับดา ทำอย่างกับว่ามากันแค่สองคนงั้นแหละ ชิ ใช่สิฉันมันไร้ตัวตนนี่เนอะ จะชวนฉันมาทำไมก็ไม่รู้ ชวนมาแต่ก็ไม่เห็นจะคุยด้วยเลยซักนิด(mode : แอบน้อยใจ)

                เมื่อขึ้นมาบนบ้านฉันก็ต้องยืนตะลึงอีกครั้ง ฉันอยากมีบ้านแบบนี้จริงๆนะ บ้านหลังม่ใหญ่มากแบ่งเป็นสองห้องนอน มีครัว มีห้องน้ำ มีส่วนเอาไว้นอนดูทีวี โต๊ะเล็กๆน่ารักตั้งอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปก็เห็นแม่น้ำแล้ว ถ้าฉันมีบ้านแบบนี้ล่ะก็วันๆคงไม่อยากจะออกไปไหนเลยล่ะ

                “ชอบหรอหนามเตย” เกรซนี่เสียงน่าฟังจังเลยนะ อิอิ

“อื้ม น่าอยู่ดี” ฉันตอบสั้นๆ

“เอาของไปเก็บเถอะ” เรย์เดินมาบอกฉันกับเกรซที่ยืนมองวิวนอกหน้าต่างอยู่

“เดี๋ยวฉันนอนข้างนอกก็ได้เรย์” ฉันบอกเมื่อเห็นว่าบ้านหลังนี้มีห้องนอนอยู่แค่สองห้องมากัน5คน นอนห้องละสองคนก็คงพอดี ส่วนฉันก็ออกมานอนข้างนอก

“แต่ยุงเยอะนะตอนดึกๆน่ะ เดี๋ยวนอนห้องเดียวกับพีชกับยัยดาก็ได้เธอน่ะ” เรย์บอกแต่ฉันส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ

“ไม่เป็นไร ฉันอยากนอนข้างนอกน่ะ^^”

“งั้นก็ตามใจเธอละกัน เออนี่ไปล้างหน้าล้างตาแล้วออกไปหาอะไรกินกันเถอะ” เรย์บอก

                .................................

                หลังจากเก็บข้าวเก็บของกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราทั้งหมดก็ออกไปหาอะไรกินกัน บริเวณบ้านของเรย์ค่อนข้างเงียบสงบ มีบ้านปลูกกันอยู่ห่างๆ จะหาอะไรกินก็ต้องขับรถออกไปข้างนอก ไกลพอสมควรมีร้านก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตกอยู่พวกเราจึงตกลงกันว่าจะหาอะไรกินที่นี่

                ไม่นานก๋วยเตี๋ยวร้อนๆส่งกลิ่นหอมยั่วยวนก็มาวางอยู่ตรงหน้า ดูดิขนาดก๋วยเตี๋ยวยังสั่งเหมือนกันเลย เหอะๆรักกันดีจริงๆ ช่างเหอะอย่าไปสนใจเลย ฉันหันมาตั้งหน้าตั้งตากินก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ไม่ใส่ตับตรงหน้าของตัวเองต่อ อร่อยจัง แง่มๆ

                “อ๊ะ!!” เสียงร้องของดาทำให้พวกเราต้องหันไปดู  ดากำลังสะบัดมือด้วยความร้อนเพราะพนักงานเสิร์ฟไม่ทันระวังจึงทำให้เลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวจนน้ำในชามกระฉอกออกมาถูกมือดาเข้า

“เป็นไรป่ะ” พีชรีบดึงมือของดาไปดูด้วยความเป็นห่วง มือนึงก็เทน้ำเย็นแก้วของตัวเองลงบนมือของดา

“ขอโทษครับๆ” พนักงานเสิร์ฟรีบละล่ำละลักขอโทษ

“ไม่เป็นค่ะ”

                ฉันได้แต่นั่งมองการกระทำของทั้งคู่ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ท่าทางฉันจะบ้าไปแล้วมั้งเนี่ย นั่งฟุ้งซ่านอยู่ได้ เฮ้อ.....

Create Date : 31 มกราคม 2553
Last Update : 31 มกราคม 2553 13:53:14 น.		0 comments
Counter : 282 Pageviews.
Share Tweet