Les Zone 6

            คืนนี้ฉันออกมาทำงานตามปกติหลังจากได้พักซะหลายวัน ดูผู้คนจะเยอะกว่าทุกคืนจนแทบไม่มีที่ให้เดินคงเพราะเป็นคืนวันเสาร์บวกกับอัดอั้นมานานช่วงที่ร้านปิด วันนี้หนามเตยออกไปทำงานวันแรกพอกลับมาก็มีเรื่องมาเล่าให้ฟังเยอะแยะไปหมด ฉันก็ได้แต่ฟังไปขำไปตามเรื่องตามราว..

                “พีช...” เสียงหวานดังมาจากข้างหลังฉันที่นั่งดื่มอยู่หน้าเคาท์เตอร์

“อ้าว..เบส นั่งด้วยกันสิ” ฉันเอ่ยทักทายพร้อมกับส่งยิ้มบางๆให้

“คิดถึงจังเลยค่ะ เป็นไงไม่เจอเบสตั้งนานลืมกันรึยังเอ่ย” เบสเดินเข้ามาหอมแก้มฉันทีนึงก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ

“น่ารักซะขนาดนี้ใครจะกล้าลืม..หึหึ” นี่ฉันไม่ได้พูดเอาใจนะ แต่เบสเนี่ยเป็นคนที่น่ารักมากคนนึงเลยล่ะ ช่างเอาอกเอาใจ หน้าตาก็สวยหยดย้อย แถมรูปร่างนี่ไม่ต้องพูดถึงเข้าตำราขาว สวย หมาวย เอ็กซ์เชียวล่ะ

“แหม...ปากหวานจัง  งั้นคืนนี้...เลิกงานแล้ว ไปต่อที่คอนโดเบสนะคะ” เบสพูดพลางส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้ ฉันหยุดคิดเล็กน้อย ก็ตั้งแต่มีหนามเตยมาอยู่ด้วยฉันก็ไม่ได้ออกไปค้างข้างนอกเลย คงไม่ต้องห่วงหรอกมั้ง ยัยนั่นไม่ใช่เด็กๆแล้วนี่นาคงดูแลตัวเองได้อยู่แล้วล่ะ

“อืม..จ้ะ”

                ..............................................................

..............................................................................

                ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าห้องเบสก็ไม่ปล่อยเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์เธอจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยจนเหลือแต่ร่างที่เปลือยเปล่า แล้วหันมาจัดการกับเสื้อของฉันบ้าง...ดูท่าทางคืนนี้ยังอีกยาวนาน ฉันจึงไม่รีบร้อนมากนักเล้าโลมเธอไปเรื่อยๆ

                “พีช..ถามจริงๆเถอะที่มาทำแบบนี้กับเบส เคยรู้สึกอะไรกับเบสบ้างมั้ย” อยู่ๆเบสก็ถามคำถามที่ยากจะตอบสำหรับฉัน ทำให้ฉันต้องชะงัก

“ไม่เอาน่าเบส อย่าถามคำถามอะไรยากๆแบบนั้นสิ” ฉันรีบดึงเบสเข้ามาประกบปากเพื่อเลี่ยงที่จะตอบ ...จริงๆแล้วฉันมีคำตอบในใจอยู่แล้วล่ะ...ก็อย่างที่เคยบอกนั่นแหละว่าฉันน่ะเลิกศรัทธาในความรักไปตั้งนานแล้ว..

                ............................................................

                แม้ภายนอกอากาศจะเย็นเพราะฝนตกแต่มันช่างผิดกับอุณหภูมิในร่างกายของคนทั้งสองที่ยังคงนัวเนียกันอยู่บนเตียง..ในเวลานี้..

                “อืมม..” ร่างบางที่ถูกทาบทับอยู่ด้านล่างเริ่มส่งเสียงครางออกมาเบาๆ พร้อมกับนิ้วมือที่จิกลงบนไหล่ของหญิงสาวที่อยู่ด้านบนจนเลือดซิบ แต่ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่นั้นจึงไม่ได้ทำให้รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิด

“ตรงนั้นแหละพีช....” เบสส่งเสียงสั่นระริกเพราะความเสียวซ่าน เมื่อพีชเริ่มตวัดลิ้นไล้วนไปจนทั่วบริเวณ...มือทั้งสองกดหน้าของพีชให้แนบชิดมากขึ้นเหมือนกลัวว่าสัมผัสนั้นจะหายไป

“อา..........” เสียงครางกระเส่ายังคงดังต่อเนื่องท่ามกลางความเงียบสงัดยามค่ำคืน เวลาที่หลายๆคนพากันหลับใหล... แต่สำหรับบางคนกิจกามบนเตียงยังคงดำเนินต่อไป... นิ้วทั้งสองถูกสอดหายเข้าไปภายใจจนมิด ร่างบางสั่นสะท้านด้วยความเสียว...น้ำสีขาวขุ่นปริมาณมากไหลออกมาจนพีชต้องรีบใช้ลิ้นดูดกลืนมันเข้าไปอย่างหิวกระหาย...

“พีช...เบสไม่ไหวแล้ว..แรงๆหน่อยค่ะที่รัก....” เจ้าของนิ้วเรียวยาวไม่รอช้าเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปและกระแทกมันเข้าไปอย่างแรงและเร็ว ทำให้เจ้าของเสียงเมื่อสักครู่นี้ครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา...ก่อนที่คืนนี้จะจบลง...

                .................................................................

................................................................................

            “เบส...วันนี้ไม่มีเรียนหรอ” ฉันสะกิดถามคนข้างๆที่ยังคงหลับสนิทอยู่

“อืม...ตอนบ่ายอ่ะค่ะ พีชจะกลับแล้วหรอ..”

“อืม นี่ก็เที่ยงแล้วนะ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ” ฉันบอก เบสยันตัวลุกขึ้นนั่งและหันมาสบตาฉันครู่นึงก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

“พีช...เบสรักพีชนะ...”

“อย่าเลยเบส..อย่ามารักฉันเลยนะ” ฉันตอบมันอาจจะฟังดูโหดร้ายเกินไปหน่อย แต่ฉันคิดว่ามันคงดีกว่าไม่พูดอะไรเลยและปล่อยให้เบสมีความหวังต่อไป

“ทำไมล่ะพีช..เบสรู้นะว่าพีชมีใครให้เลือกมากมายแต่..ทำไม พีชไม่ลองคบใครสักคนแบบจริงๆจังๆดูบ้างล่ะ”

“ก็เพราะว่าฉันไม่เคยคิดจะรักใคร..”

                ....................................................

....................................................................

                ฉันกลับมาถึงคอนโดตอนบ่ายๆ เมื่อเปิดเข้าห้องก็พบหนามเตยกำลังนั่งดูทีวีอยู่  ใช่สิวันนี้วันอาทิตย์นี่นา..ยัยนั่นหันมามองฉันแวบนึงด้วยสายตาที่ดูเย็นชายังไงชอบกล ไม่มั้ง ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่ก็น่าแปลกที่ยัยนั่นไม่ทักไม่ทายไม่พูดอะไรเลยเอาแต่นั่งดูทีวีเงียบๆคนเดียว

            “นี่เธอ..จะไม่ถามหน่อยหรอว่าฉันไปไหนมา” ฉันแกล้งถามขึ้น

“ไม่ล่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของพีช” หนามเตยตอบเสียงเรียบตาเอาแต่จ้องทีวี เฮ้อ..แปลกๆแฮะวันนี้

“แล้วไม่อยากรู้มั่งหรอ” ฉันยังคงถามต่อ ก็มันแปลกใจนี่ที่วันนี้ยัยนี่ดูเงียบๆ

“ไม่ล่ะ ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ฉันจะไปอยากรู้เรื่องของพีชทำไม...”

“อืม นั่นสินะขอโทษทีละกันที่เซ้าซี้”

                แล้วห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรกันเลยแม้แต่คำเดียว ต่างคนต่างเงียบ หนามเตยยังคงนั่งดูทีวีอยู่ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนมองออกไปนอกระเบียง ทั้งๆที่ไม่มีอะไรน่ามองเลยซักนิดแดดก็ร้อนเปรี้ยงซะขนาดนี้  -*- เฮ้อ..อึดอัดชะมัดเลย

                ..............................................

                คืนนี้ฉันออกมาทำงานด้วยอารมณ์เซ็งๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเซ็งด้วย ก็แค่ยัยนั่นทำเป็นเย็นชาใส่ แล้วทำไมฉันจะต้องไปแคร์ความรู้สึกของยัยนั่นด้วยล่ะ ก็บอกเองนี่ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน..ใช่ ต่อไปฉันก็ไม่เห็นจะต้องแคร์เลยนี่  อยากทำอะไรฉันก็จะทำ

                “นี่แก เมื่อคืนฉันเห็นแกออกไปพร้อมยัยเบสไรนั่นอ่ะ ไปไหนกัน” อยู่ๆดาก็ถามขึ้น

“ก็...เออแกจะถามทำไมล่ะ” ฉันแกล้งถามกลับ ปกติฉันออกไปกับใครยัยนี่ไม่เคยถามเลยนี่นา

“ก็อยากรู้อ่ะ เมื่อคืนแกไม่ได้กลับห้องอีกแล้วใช่มั้ย” ดายังคงถามไม่เลิก

“เออ ทำไมล่ะ ปกติฉันออกไปไหนกับใครแกไม่เห็นเคยถามนี่”

“ก็ใช่ย่ะ แต่กับยัยเบสอะไรเนี่ยฉันไม่ไว้ใจเลย ” ดาตอบสีหน้าครุ่นคิด เบสเนี่ยนะไม่น่าไว้ใจ เหอๆ ท่าทางจะคิดมากไปแล้วมั้งยัยดาเอ๊ย

“ทำไมอ่ะ เบสเค้าน่ารักจะตาย แกอ่ะคิดมากแล้ว” ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก

“ไม่รู้สิ ฉันรู้ว่าแกไม่ได้คิดอะไรกับเค้า แต่สำหรับเค้าน่ะฉันว่าไม่แน่หรอก”

“เออ..ไม่หรอก ฉันไม่เล่นด้วยซะอย่าง แกก็รู้ว่าฉันน่ะไม่คิดจะคบกับใครจริงๆจังๆอยู่แล้ว”

“เออฉันจะคอยดู แล้วนี่เมื่อคืนแกปล่อยหนามเตยไว้คนเดียวงั้นสิ”

“อืม” เฮ้อ...นึกถึงหน้าตาท่าทางเย็นชาของยัยนั่นแล้วฉันยังอดเซ็งไม่หาย ปวดหัวชะมัด

“แล้วแกไม่เป็นห่วงหนามเตยมั่งหรอไง แกนี่แย่จริงๆเลย ชิ”

“จะห่วงทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...”

Create Date : 31 มกราคม 2553
Last Update : 31 มกราคม 2553 13:47:48 น.		0 comments
Counter : 238 Pageviews.
Share Tweet