ตอนจบของอิตาลี..... หลังจากผมห่างหายกันไปนาน ก็กลับมาเล่าซะที ถึงตอนจบของทริปอิตาลีในตำนานนนนนนน ก็นานอ่ะนะครับ นานเกือบ 4 เดือนแระ - -" ใครที่จำไม่ได้ก็ลองเข้าไปดูที่นี่นะครับ -->>> เวนิซ ในตำนาน (เที่ยวต่อ ภาค 1.2) ก็มาต่อกันเลยเนอะ ----------------------------------- หลังจากตื่นมาอีกวันนึง ซึ่งเป็นวันที่สองของทริปนี้ ก็ปวดเมื่อย และไม่ค่อยอยากไปไหน หลังจากเดินกันเยอะเมื่อวานนี้ ไอ้เพื่อนตัวดี ก็บอกว่า ไปๆ ไปปีนเขากัน ไอ้เราก็อะไรหว่า.... ปีนเขาเหรอ ดูไม่น่าสนใจสักนิด แต่ก็เอาว่ะ เอาใจเพื่อนกันหน่อย แต่วันนี้มีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีก 2 หน่อ รวมกันแล้วเป็น 3 Farangs (อ่านว่า ฝาหรั่ง นะจ๊ะ ) และอีก 1 กะเหรี่ยง ก่อนขึ้นก็ถ่ายรูปกะป้ายเป็นที่ระลึกก่อน จากนั้นเราก็เดินนำซะเลย ด้วยความที่ต้องเดินรอฝรั่งช้าๆ ก็เลยมีเวลาถ่ายวิว อากาศมันดีจริงๆ พวกฝรั่งนี่เดินกันช้าจริงๆ ไม่ไหวเลย แต่เดินๆ ไป อ้าว ทำไมมันเดินนำไปแล้วหว่า แล้วทิ้งกะเหรี่ยงอย่างผม มองจุดหมายอย่างเหนื่อยหอบ แต่เอาว่ะ จะให้เสียชื่อคนไทยไม่ได้ ก็หอบหิ้วกันไป จนในที่สุด เราก็มาถึงจนได้แล้วค้าบบบบบ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาถึงได้ จริงๆ ถ้าซูมรูปไปดูใกล้ๆ ก็จะเห็นว่า หน้าผมเต็มไปด้วยเหงื่อจริงๆ ดีใจสุดๆ (ในขณะที่เพื่อนฝรั่งก็ยังรู้สึกเฉยๆ - -") มันบอกว่า ยอดที่นี่เตี้ยมาก มันปีนเล่นประจำเลย ไอ้ผมก้ไม่สนใจ ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกไปอย่างเดียว ในใจก็คิดว่า ไม่รู้จะได้มาอีกเมื่อไหร่ (เบื้องหลังตอนที่ขึ้นมา หลังจากที่ผมทำเก่ง นำพวกฝรั่งมาทีแรก และโดนแซงไปในระยะไม่กี่เมตร ผมก็ค่อยๆ ห่างเพื่อนฝูงเรื่อยๆ และต้องมีเพื่อนฝรั่งสาวคนนึง คอยหยุดดูผมเป็นระยะๆ เพราะกลัวผมหลงป่า หลงเขา... คิดว่าถ้าไปเจอผีป่า ก็คงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะคงเป็นผีป่าฝรั่งด้วยเหมือนกัน ) ช่างเหอะ ยังไงตรูก็มาถึงแล้วหล่ะ 55555 เฮ้อ .... อากาศบนนี้มันสุดยอดจริงๆ ครับทุกคนนนนนน ว่าแล้วก็นอนซะหน่อย นอนไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ตื่นมาแล้ว ส่วนที่เจอแดดนั้นเป็นสีแดงหมดเลย แต่ฝรั่งชอบกันนะ ชอบจริงๆ แดดๆ เนี่ย (จริงๆ ผมแอบคิดวางแผนว่าจะไปนอนใต้ต้นไม้ แต่อยู่ดีๆ เพื่อนฝรั่งก็ปูผ้านอนกันกลางแดดเลย ไอ้เราจะทำสาวแตก หลบไปนอนก็จะเสียเชิง ก็เลยทำแมนนอนกลางแดดด้วย แต่ขอโทษ เอาผ้าคลุมอย่างรอบด้านเลย แบบว่ากลัวดำอ่ะ - -") และแล้วก็ถึงเวลาเดินทางกลับกันแล้วอ่ะคับ คุณชายอย่างผมก็ต้องค่อยๆ ลงนะครับ มันก็เลยต้องตามหลัง เหมือนตอนขาขึ้นไม่มีผิด พูดถึงเรื่องดำกันต่ออีกนิด จะสังเกตว่า เพื่อนฝรั่งของผมใส่เสื้อแขนสั้น เสื้อกล้ามกันหมด มีแต่กะเหรี่ยงอย่างผมนี่แหล่ะที่ใส่เสื้อแขนยาว (จริงๆ ก็ความผิดเพื่อนผมนี่แหล่ะ ที่บอกว่า ให้เตรียมเสื้อกันหนาวมาเยอะๆ นะ ไอ้เราก็ลงทุนไปซื้อใหม่เลยนะ แล้วจะไม่ใส่ได้ไงจริงป่ะ แต่ละรูปก็เลยออกมาแปลกๆ แบบว่า คนอื่นแทบจะถอดเสื้อกันหมด ไอ้ผมนี่ใส่เสื้อแขนยาวเลย ) ขากลับ นั่งรถลงเขา รู้สึกมีความสุขมาก รู้สึกคนละแบบกับตอนที่เพื่อนชวนเลย รู้สึกว่าการปีนเขาที่นี่มันให้บรรยากาศกว่าการปีนที่เมืองไทยมาก อากาศมันบริสุทธิ์ ฟ้าก็ใส (ซึ่งก็เป็นช่วงที่คนที่นี่รอคอยกันมากนะครับ เพราะอากาศแบบนี้จะมีก็เฉพาะฤดูร้อนเท่านั้น) สัญญากับตัวเองว่า ถ้ามีโอกาสอีก ก็จะมาปีนเขาอีกครั้ง คราวนี้จะขอไปให้ถึงยอดเขาคนแรกเลย (แต่สงสัยอาจจะต้องไปคนเดียวอ่ะนะครับ ถึงจะเป็นอย่างนั้นได้ ) กลับจากปีนเขาเสร็จ เพื่อนที่แสนดีของผม ก็ไม่อยากให้เสียเวลา พาไปเที่ยวชมเมืองอีก เพื่อนสาวชาวฝรั่ง เลยต้องทำหน้าที่ไกด์จำเป็น เพราะไม่รู้ตัวมาก่อน ด้วยความที่เพื่อนฝรั่งชายของผมนั้น เรียนทางด้านวิศวะมา ความเป็นมาของเมืองตัวเองก็เลยจะเก่งมากเป็นพิเศษ จนจำไม่ได้ว่ามันมีอะไรบ้าง เดือดร้อนเพื่อนสาวของมันต้องพาผมไปดูเมือง ซึ่งก็ด้วยความจำอันเก่งกาจของผมเช่นกัน ทำให้ผมลืมไปหมดแล้วครับท่านผู้ชม ไม่สามารถมาเล่าให้ฟังได้ว่า ที่นี่มันมีอะไรบ้าง ยังไงก็ดูรูปไปพลางๆ แล้วกันครับ ^^ เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆ นะครับ ดูสะอาดสะอ้านดี ทั้งเมืองมีมหา' ลัย อยู่ 1 แห่ง ดูเป็นเมืองที่สงบสุดๆ ผมชอบมากๆ หลังจากชมเมืองกันเสร็จ ก็เดินทางไปส่งสาวๆ ถึงบ้านกันเรียบร้อย หนุ่มๆ อย่างเรา ก็กลับบ้านเหมือนกัน ไปถึงบ้านก็มืดแล้ว ที่บ้านกินข้าวกันเรียบร้อย เพือนบ่นอยากกินต้มยำกุ้งอีก อีกอย่างเครื่องปรุงและของที่ผมเตรียมมาก็ยังเหลือ ก็เลยทำต้มยำกุ้งให้เพื่อนฝรั่งสุดเลิฟของผมกินอีกสักที ทั้งต้มยำกุ้งโลโบ และต้มยำกุ้งมาม่า เพื่อนฝรั่งก็ดีใจ ทั้งเผ็ด ทั้งหยุดกินไม่ได้กันใหญ่ ^^ กินเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอน และหลับไปด้วยความอ่อนเพลียในบ้านริมดอยของมัน ---------------------------------------- รุ่งเช้าอีกวัน ก็ต้องเดินทางกลับเบอร์ลินแล้ว รู้สึกว่ามันเร็วมาก แต่ก็เป็นการเดินทางมาเที่ยวที่ผมว่าคุ้มค่ามาก คุ้มทั้งในเรื่องที่ มันเป็นครั้งแรกที่ผมต้องเที่ยวคนเดียวในต่างแดน และเที่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่เป็นฝรั่งล้วนๆ ไม่มีคนไทยเลยแม้แต่คนเดียว จากความตั้งใจทีแรกที่จะมาเที่ยวหาเพื่อนเฉยๆ ก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวเวนิส ไปปีนเขากับฝรั่งๆ ทำให้เด็กบ้านนอก ที่แม้พูดภาษาอังกฤษ ก็ต้องลุ้น หรือภาษาเยอรมันก็ฟังแทบไม่ออกอย่างผมมีความสุขแบบเกินคาดจริงๆ สัญญาว่าถ้ามีโอกาสดีก็จะกลับมาอีกอย่างแน่นอน ขอบคุณตัวเองที่ใจกล้า และขอบคุณยอดชายนาย Lorenz เพื่อนที่แสนดีของผม ที่เอื้อเฟื้อทั้งเวลา และน้ำใจอันงดงามตลอดทริปนี้ ผมยังประทับใจ จนตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านไปไม่นานเลยนะครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ -------------------------------------------------------------- ปล. ขอบคุณและขอโทษมิตรรักแฟนเพลง(ที่อาจหายไปแล้ว ^^") สำหรับการติดตามอ่านชีวิตการเดินทางที่ไม่ค่อยปะติดปะต่อของผมนะครับ แล้วว่างๆ จะมาคุยถึงทริปที่เหลืออีกหลายทริป ตลอดเวลาที่อยู่เยอรมันครับ   Create Date : 30 กันยายน 2550 2 comments Last Update : 30 กันยายน 2550 23:46:45 น. Counter : 996 Pageviews. Share Tweet

เจ๋งว่ะ สุดยอดเลยหลวงพี่ อยากไปมั่งจัง เขาเขียวๆ ฟ้าใสๆ   โดย: แพนด้ามหาภัย 30 กันยายน 2550 23:52:45 น.

อยากไปมั่ง แต่ก็ดีเนาะถ่ายรูปไม่ต้องใช้ Flash รึว่า Reflex ป.ล.ก็ Log in อยู่ทำไมขึ้นว่าไม่ Log in ฟระ - -"   โดย: สตอเบอร์รี่นมเขย่า ขี้เกียจ Log in IP: 124.121.208.222 1 ตุลาคม 2550 0:37:39 น.