จากเพื่อนรัก กลายเป็นรักเพื่อน (ม.ปลาย ตอนที่3)
ต่อเลยครับ
อย่างที่ได้บอกไปแล้ว ว่าไม่รู้เพราะอะไร ไอ้กันกะผมถึงมาสนิทกันได้ แต่เรื่องของเรื่องมันจะคอยดูแลผมมากว่านะ อยู่โรงเรียนนี่เรียกว่า แทบจะตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เลยครับ
เรียนก็นั่งติดกัน,ไปห้องน้ำก็ไปพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน ,กลับบ้านพร้อมกัน
ปกติ เด็ก ม.4 ส่วนใหญ่ จะต้องเรียน รด. ใช่ป่ะครับ ผมไม่เรียน เพราะว่าไม่อยากเรียน ที่บ้านก็ไม่ว่าอะไร ไอ้กันมันก็ไม่เรียน พ่อมันเป็นทหาร มันอยากเป็นทหารอยู่แล้ว จบ ม.4 มันก็จะสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยอยู่แล้วด้วย มันก็เลยไม่เรียน
ในบรรดาเพื่อนผู้ชายก็เลยเหลือไม่เรียน รด.อยู่แค่ 4-5 คน
แล้วพอไม่ได้เรียน รด.ก็ต้องเลือกเข้าชมรม มันก็เลือกมาอยู่ชมรมเดียวกะผมอีก
ไม่รู้ว่ามันติดผม หรือผมติดมันนิ
จริงๆแล้วผมก็รู้สึกดีๆกะไอ้กันนะครับ ที่มันกลายมาเป็นเพื่อนสนิทผม
จนวันนึง มันมาบอกผมว่า มันแอบชอบเพื่อนผู้หญิงที่อยู่คนละห้องน่ะครับ
ผมก็รู้สึกแปล๊บๆไงก็ไม่รู้ แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก แค่ผมได้ใกล้ชิดกะมันทุกวัน แค่มันรักและไว้ใจผมเป็นเพื่อนสนิท แค่นั้นก็คงพอแล้วครับ
แต่จนแล้วจนรอดมันก็ไม่ยอมไปจีบเขาจริงๆจังๆซะที ได้แต่ไปคุยทำความรู้จักแบบเพื่อนทั่วไป แต่ดูท่าทางมันจะเขินมากๆเวลาได้คุยกะเขาคนนั้น
ผมก็แหย่มันเล่นตลอดว่ามันไม่แน่จริง แหยไม่เข้าเรื่อง ทีเรื่องอื่นละเก่งนัก สรุปแล้ว 3ปี มันก็ไม่ได้เขามาเป็นแฟน ผมละแอบดีใจลึกๆ แบบว่า อยู่กะกูเนี่ยแหละไม่ต้องไปจีบใครหรอก
แล้วมันก็ชอบยุให้ผมจีบคนนั้นคนนี้ ผมก็เฉยๆอ่ะ บางทีก็แกล้งๆจีบเอาใจมันอ่ะ มันยังเคยถามผมเลยว่า ทำไมมึงไม่เห็นจีบใครเป็นเรื่องเป็นราวเลยวะ แอบชอบใครป่าว เดี่ยวกูช่วย
ก็ชอบมึงนั่นละไอ้กัน !!!! เหอๆ ผมไม่ได้พูดนะครับ แค่นึกเอาเองในใจน่ะ
อย่างที่บอกมันอยากเรียนเตรียมทหารมาก จบม.4 มันก็ต้องสอบแล้ว มันพยายามอ่านหนังสืออย่างหนักและฟิตออกกำลังกาย วิ่งรอบสวนทุกวัน แต่สุดท้ายมันก็ยังอยู่เป็นเพื่อนผมจนกระทั่ง ม.6
ช่วงเทอมปลายของ ม.6 ผมกะเพื่อนในกลุ่ม 6 คนรวมไอ้กันด้วย ก็ไปเช่าบ้านอยู่ด้วยกันครับ เพื่อเตรียมตัวสอบโควต้า เข้า มหาวิทยาลัยชื่อดังในภาคเหนือ ซึ่งเป็นความหวังอันดับหนึ่งของพวกเรา จึงต้องรวมกลุ่มกันเพื่อช่วยกันติวหนังสือน่ะครับ ทั้งๆที่ทุกคนก็มีบ้านกันอยู่แล้ว แต่ก็จะมานอนอ่านหนังสือกันทุกวัน
ช่วงนี้ละครับ ที่ผมได้ใกล้ชิดไอ้กันมากเป็นพิเศษ เพราะมันจะมารับผมจากบ้านผมไปบ้านเช่าทุกเย็นแล้วตอนเช้าก็มาส่งที่บ้านเพื่อแต่งตัวไปเรียน ก็เป็นอย่างนี้ทุกวันอ่ะครับ
ช่วงนั้นอากาศหนาวพอดีด้วยครับ นั่งซ้อนท้ายมันไปก็กอดเอวมันไปด้วย แล้วก็บ่นดังๆให้มันได้ยินว่า หนาวชิบหาย เพื่อเป็นเหตุผลในการไปกอดมันอ่ะครับ มันก็ไม่เห็นว่าอะไร ผมอ่ะนะ นอกจากจะอุ่นกายแล้วยังอุ่นใจอีกต่างหาก
ตอนกลางคืนอ่านหนังสือที่บ้านเช่าเสร็จก็นอนข้างๆมันน่ะละ ห่มผ้าผืนเดียวกันด้วย แล้วก็นอนกอดมันทุกคืน
แล้วผมก็ตบะแตกจนได้ มีคืนนึง ด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านไงไม่ทราบ
ผมก็นอนกอดมันตามปกติอ่ะครับ แต่ใจผมอ่ะดิ มันสั่งให้มือผมเลื่อนไปกุมเป้ามันอ่ะ ผมละโครตจะตื่นเต้นเลยอ่ะ กลัวมันรู้สึกตัวนะ แต่ก็แค่วางไว้เฉยๆ ไม่ได้คลึงอะไรใดๆทั้งสิ้น กลัวมันตื่น แล้วผมก็ทำร้ายตัวเองซะงั้น เฮ้อ ทำไปได้นะกรู
แต่ก็เป็นแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว หลังจากนั้นผมก็พยามยามข่มใจแค่กอดมันเฉยๆอย่างเดียวก็พอแล้ว
กลัวว่าถ้าผมทำอะไรไป ความเป็นเพื่อนที่มีมาเกือบ 3 ปีมันจะพังลงไปอ่ะดิครับ
ช่วงเวลาที่ได้มาเช่าบ้านอยู้ด้วยกันน้น เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากๆเลยครับ เป็นช่วงเวลาของความเป็นเพื่อน ที่ได้ช่วยเหลือดูแลกัน หยอกล้อ พูดคุย ทุกๆวันที่ผ่านไปมันช่างมีความสุขนัก
เราต่างรอคอยวันที่จะสอบโควต้าอย่างใจจดใจจ่อ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ถึงวันนั้น
กลัววันที่พวกเราต้องจากกันไปไกลน่ะครับ
เดี๋ยวตอนนหน้าจะ มาสรุปเรื่องราว ม.ปลายครับ
ไปก่อนนะคร๊าบ !!!!
Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2549 |
|
12 comments |
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2549 20:07:29 น. |
Counter : 521 Pageviews. |
|
|
|