Bloggang.com : winter love song : เก็บตก ช่วงเด็กประถม-มัธยมต้น ตอนที่ 2

เก็บตก ช่วงเด็กประถม-มัธยมต้น ตอนที่ 2

มาต่อกันดีกว่าครับ

อย่างที่บอกไปว่าผมเรียนโรงเรียนชายล้วน
สอนตั้งแต่อนุบาล - ม.3 ครับ

อย่างที่บอกผมอ่ะโดนแกล้งโดนล้อเป็นประจำ
แล้วก็ไม่ค่อยสู้ใครอีกตะหาก
ไอ้คนที่แกล้งก็คนเดิมๆแหละครับ
เห็นผมไม่สู้มันก็ยิ่งได้ใจ

จับไปปล้ำมั่ง หอมมั่ง ผมก็ดิ้นๆหนีอย่างเดียว
โดนเข้ามากๆก็ร้องให้ซะ อ่อนแอจริงๆเลยกรู

แต่พอขึ้น ม.3 เริ่มเป็นวัยรุ่นกันแล้ว
ก็ไม่ค่อยโดนแกล้งแล้วครับ

เพราะจบม.3 ทุกคนก็ต้องย้ายโรงเรียนใหม่
ทุกคนเลยมุ่งกะเรื่องเรียนต่อเป็นพิเศษ

ตอน ม.3 เลยเป็นช่วงรอยต่อหรือทางแยกของชีวิตก็ว่าได้
ว่าจะเลือกเรียนสายสามัญคือต่อ ม.4
หรือไปเรียนสายอาชีพ เข้า เทคนิค อาชีวะกันแน่

ผมน่ะตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว ว่าจะเรียนต่อ ม.4 แน่นอน
แต่ก็อดจะลังเลไม่ได้ ก็เพื่อนที่ผมแอบชอบมัน มันจะเข้าเทคนิคอ่ะดิ

แล้วที่โรงเรียนผมก้มีโควต้าเข้า เทคนิคของจังหวัด
สำหรับคนที่ได้เกรดตั้งแต่ 2.5 ขึ้นไปซะด้วย
ผมก็ได้เกรด 3 กว่าๆ ถ้าจะเรียนก็ได้แน่ๆ
แถมได้สาขาที่คะแนนสูงอย่าง ไฟฟ้า,อิเล็ค ได้เลยละ

แล้วเพื่อนๆเกือบครึ่งห้องก็เลือกที่จะไปเทคนิคกันอีกอ่ะ
แล้วจะไม่ให้ผมลังเลได้ไง

แต่ว่าตอนนั้น ยังไงก็ต้องตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้า
เพราะอยากเรียน ม.4 มากกว่า

ก็เลยต้องไปเรียนกวดวิชาตอนเย็น เพื่อสอบเข้า ม.4 โรงเรียนประจำจังหวัดให้ได้

ปกติผมอยู่บ้านกะพ่อแม่ที่อ.รอบนอก และต้องเข้ามาเรียนในเมืองระยะทางประมาณ 40 กิโล ตั้งแต่ ป.3 นังรถไป-กลับทุกวันจนถึง ม.3 ครับ

ตอนเรียนกวดวิชาเลยต้องมาอยู่บ้านญาติในเมือง
นั่นเป็นครั้งแรกเลยครับที่ผมต้องจากพ่อกะแม่มาอยู่ข้างนอก
จำได้ชัดเจนเลยว่า ความเหงา ความคิดถึงบ้านมันเป็นยังไง
แต่ตอนนั้นน่ะผมมุ่งมั่นมากว่าต้อง สอบเข้า ม.4 ให้ได้
ช่วงนั้นชีวิตเลยไม่ได้คิดเรื่องอื่นๆเท่าไร นอกจากอ่านหนังสือ เพื่อสอบเข้าให้ได้อย่างเดียว

อีกเรื่องก็เพื่อนๆในห้องที่ดูจะกลมเกลียวกันมากขึ้น
เพราะอีกแค่ 2เดือนเท่านั้นที่จะได้เรียนด้วยกัน
ผมก็ไม่ได้อยู่กะเพื่อนๆกะเทยบ่อยเหมือนเดิมแล้ว

แต่ก็ยังคลายเครียดด้วยการไปซื้อหนังสือเกย์มาอ่านเหมือนเดิม
เริ่มไม่อายคนขายแล้ว รีบซื้อ รีบกลับมาเปิดอ่าน
แล้วก็ต้องหาที่ซ่อนอย่างมิดชิด

เพื่อนกลุ่มเดิมผมมักเอาหนังสือเกย์ไปโรงเรียนเพื่อแลกกันอ่านเป็นประจำ
พวกเพื่อนๆผู้ชายมันเลยเอาไปยืมดูด้วย
บางทีมันก็แกล้งเปิดของพวกมันให้ดูแว๊บๆ
แถมยังว่าพวกผมอีกว่า "ของพวกมึงไม่มีไงวะ ทำไมอยากดูจัง ไอ้ของผู้ชายน่ะ"

เอ้า ก็กรูชอบกรูงี้ ทำไงได้วะ

ในที่สุดผมก็สอบเข้า ม.4 โรงเรียนประจำจังหวัดได้สมใจอยาก
และนั้นเป็นจุดที่ผมตั้งใจไว้ว่า
ผมจะทิ้งชีวิตวัยเด็กที่ไม่ค่อยจะมีความสุข ไว้ข้างหลัง

ผมจะไปเริ่มชีวิตใหม่ ที่โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ๆ
ที่ไม่มีใครรู้เลยว่า ครั้งนึงผมเคยถูกล้อว่าเป็นกะเทย เคยถูกแกล้งไม่เว้นวัน

ผมจำไม่ได้แล้วว่า วันสุดท้ายของชีวิตนักเรียนม.ต้นเป็นยังไง
และไม่เคยได้ติดต่อเพื่อนๆ ม.ต้นอีกเลย

จะมีบังเอิญเจอกันตามที่ต่างๆ ในตัวจังหวัด
ก็ทักทายถามสารทุกข์กันธรรมดา

ย้อนกลับไปมองก็มีความสุขดีนะ
แต่ทำไมตอนนั้นมันทุกข์นักก็ไม่รู้

คราวหน้ามาต่อ ตอนม.4 ครับ ไม่โดนล้อเรื่องนี้แล้ว
ก็ยังไม่วาย มีเรื่องอื่นให้อับอายอีก

โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับผม