เดินกลับบ้าน หวั่นไหว ในคืนมืด
น้ำลายหนืด ยืดเท้า ก้าวขาสั่น
เดินผ่านทาง ข้างกำแพง แกล้งยักยัน
หลังแนวนั้น มันมี ที่คนตาย
ทางข้างวัด ลัดไป ให้รวดเร็ว
ใจดิ่งเหว เอวแข็ง แรงหดหาย
ตรงนั้นที่ เก็บกระดูก ถูกเรียงราย
เหมือนฝันร้าย ย้ายโยก สู่โลกจริง
ทำใจกล้า ฝ่าฝืน แม้ตื่นกลัว
ขนลุกทั่ว รัวเท้า เร้าใจยิ่ง
เส้นทางนี้ ไม่มีใคร ให้แอบอิง
ถูกทอดทิ้ง ชิงหนี ก้าวถี่เร็ว
ยินเสียงดัง ฟังแล้ว เป็นแมวดำ
เหมือนตอกย้ำ ทำหัวใจ ใกล้ล้มเหลว
แยกเขี้ยวขู่ อยู่ใกล้ ไอ้แมวเลว
มันวิ่งเร็ว แจวไป ฉันไล่ดัง
เลยวัดไป ใจชื้น ยืนหน้าซอย
ก้าวไม่ถอย ลอยหน้า ตามีหวัง
เจอหมาจร ร้อนเหงื่อหยด ลดพลัง
มันก็ยัง นั่งเฉย ฉันเลยจร
เดินเลยผ่าน มันเห่า เราตกใจ
หันกลับไป ใยมัน พลันเห่าหอน
ส่งเสียงนำ ทำให้ ใจสั่นคลอน
ลองนึกย้อน ก่อนหนา ตาเริ่มแดง
หรือมันเห็น เป็นใคร ไล่ตามหลัง
จึงหอนดัง หวังให้ ได้แขยง
อยู่ข้างหน้า ตามองไกลไม่แสดง
คล้อยหลังแกล้ง แข่งหอน หลอนเสียจริง
หรือวิญญาณ คลานไล่หลัง ตามทางเดิน
ฉันแกล้งเมิน เดินเด้ง เร่งรีบวิ่ง
เข้าบ้านไป ไม่หันมอง ต้องช่วงชิง
รีบตรงดิ่ง ทิ้งตัวนอน กอดหมอนกลัว
ผ่านหลายปี หนีมาสู้ อยู่บางกอก
ฟังเดอะช็อค หลอกจิตใจ ไฟสลัว
มีเรื่องหนึ่ง ทึ่งตาตื่น คืนมืดมัว
เรื่องใกล้ตัว หัวใจเต้น เป็นเสียงกลอง
เรื่องราวร้าย ยายสปีด จึ๊ดขึ้นหัว
ฟังน่ากลัว ขนหัวตั้ง ฟังสยอง
เกิดเรื่องนี้ ที่ทางเก่า เราช่ำชอง
ทางที่จอง ย่องกลับบ้าน วันนั้นเอง
เส้นทางนี้ มีส่วนท้าย เป็นไพรป่า
หญ้ารกหนา ป่าสูงใหญ่ ดูไม่เจ๋ง
ฉันเคยเพลิน เดินเข้าไป ใจนักเลง
ต้องดีดเด้ง เพราะเพ่งเห็น เป็นศาลพัง
ศาลพระภูมิ ถูกทุ่มทิ้ง อิงแอบป่า
ละลานตา หน้าเหี่ยว เสียวสันหลัง
ทั้งรูปปั้น กุมารทอง กองเป็นลัง
บ้างถูกฝัง บังไว้ ไสยเวทย์ดำ
ปากซอยบ้าน สั่นกายา เรื่องประหลาด
เดินนวยนาด มองปราดไป ต้องได้หัน
มีจุดธูป รูปคนตาย ให้เห็นกัน
ขอยืนยัน ฉันเห็นวาง ข้างเสาไฟ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [