๐๐ ..... สี่แยกไฟแดง ..... ๐๐

๐๐ ....... สี่แยกไฟแดง ....... ๐๐




ชายหนุ่มในสแล็คดำเชิ้ตขาวแขนยาวถือกระเป๋าสะพายเป้มาตามถนน จนถึงสี่แยกเขาลังเลว่าจะเดินต่อไปทางไหน พอดีแยกขวามือรถติดไฟแดงเขาจึงตัดสินใจข้ามถนน แล้วเดินไปเรื่อยๆ

เช้านี้อากาศไม่ร้อนไม่มีแดดจึงเบาแรงชายหนุ่ม ถนนที่ร่มรื่นสวยงามพอบรรเทาความเมื่อยล้าลงบ้าง แต่เพราะเดินมาตั้งแต่เช้ามืดและรองเท้าใหม่ที่กำลังแยกเขี้ยวกัดอยู่จึงทำให้ชายหนุ่มอดหน้ามุ่ยไม่ได้ ดูเหมือนเขากำลังจะไปทำงาน แต่ไม่ใช่หรอกเขากำลังเดินหางานทำต่างหาก...เดินมาหลายวันแล้วยังหาไม่ได้ เงินที่มีอยู่ก็ใกล้จะหมด

ชายหนุ่มคิดถึงบ้านคิดถึงพ่อแม่ที่บ้านนอกแต่ก็ต้องอดทน ใครๆ คิดว่ามากรุงเทพฯ จะพบกับสิ่งดีๆ สะดวกสบายและมีงานมากมายให้เลือกทำ แต่พอมาเข้าจริงๆ กลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย บางคนว่าอยู่กรุงเทพฯ ผิวจะขาว เขามาได้เดือนกว่าตัวดำกว่าอยู่ที่บ้านอีก ก็เดินตากแดดทุกวัน แต่ฟันยังขาวเหมือนเดิม

สู้ต่อไป...



แม่จ๋าหนูจะตกไหมนี่...เด็กน้อยคนหนึ่งเกาะเอวแม่แน่นทั้งๆ ที่ถือถุงขนมอยู่ด้วย มือเล็กๆ กดลงบนสีข้างแม่ที่ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร

การจราจรบนถนนใหญ่น่าหวั่นกลัว แต่จะทำอย่างไรได้ ชีวิตต้องดำเนินไป แม่กำลังดำเนินชีวิตอยู่ ลูกก็ต้องช่วยประคองชีวิตตัวเองเอาไว้ด้วย ไม่ใช่แม่ใจร้าย แต่ชีวิตทุกวันนี้เป็นอย่างนี้เอง

ลูกจ๋า เกาะแม่แน่นๆ นะ...



แม่ค้า...อ๊ะไม่ใช่...หญิงมีอายุคนหนึ่งวางหาบเศษไม้ฟืนลงข้างซอกตึกร้างริมถนน แกเดินดุ่มเข้าที่รกๆ ข้างตึกมองหาเศษไม้และเศษขยะสิ่งของ

หนุ่มรุ่นคนหนึ่งแอบสังเกตดูอยู่หลายวันแล้ว เขาเห็นหญิงคนนี้มาประจำแทบทุกวัน บางทีก็หาอะไรได้ บางทีก็ไม่ได้อะไรเลย...

วันนี้หญิงชราเดินเหี่ยวๆ ออกจากพงไม้ ไม่มีอะไรติดมือออกมา...กำลังจะย่อตัวเข้าใต้ไม้คานกลับก้มลงที่สาแหรกด้านหน้า เงยหน้าเหลียวมองซ้ายขวา มีรอยยิ้มที่มุมปาก หยิบธนบัตรที่วางอยู่บนเศษไม้ใส่กระเป๋าเสื้อวิ่นๆ เสยคานขึ้นบ่ารีบหาบสาแหรกเดินตัวปลิวข้ามไปอีกฟากถนน

หนุ่มน้อยแอบยิ้มอยู่คนเดียว...



ช่างจัดดอกไม้ร้านกระจกหัวมุมถนนกำลังง่วนอยู่กับงานโดยมีชายสูงอายุจู้จี้ออกคำสั่งแก้ไขผลงานให้ได้ตามต้องการซึ่งไม่ค่อยงามเท่าไหร่ในสายตาช่าง พร้อมบ่นกะปอดกะแปดไม่พอใจ

ชายคนนี้เป็นลูกค้าประจำของร้าน ไม่เคยพอใจกับอะไรง่ายๆ ร้านอาหารที่แกเป็นเจ้าของอยู่จึงขาดแคลนพนักงานอยู่บ่อยๆ เพราะความจู้จี้มีระเบียบเกินไปของแกนั่นเอง เช้านี้แกมายืนคอยอยู่ตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด ช่างยังไม่แม้จะเก็บกวาดจัดแจงร้านแต่ก็ต้องรีบให้บริการ

ช่างจัดดอกไม้ขยับขาเทียมอย่างอดทน ขาจริงข้างที่เหลือเริ่มล้าเพราะยืนแก้ไขผลงานอยู่นาน...ลุงจะรีบเอาดอกไม้ไปให้ใคร อายุก็มากแล้วแต่ใจรุ่มร้อนยิ่งกว่า...เจ็ดโมงเช้าช่างต้องไปรับดอกไม้ใหม่มาเข้าร้าน ลุงลูกค้าก็ไม่ยอมลงเอยสักที

คงไม่มีใครรู้ว่าลุงจะเอาดอกไม้ไปขอโทษสาวที่ลุงเบี้ยวนัด...ด้วยใจที่รีบลน หัวใจสูบฉีดเลือดกระชั้นถี่...ลุงทรุดฮวบลงริมถนนหน้าประตูร้าน

ลูกค้าคนใหม่สวนเข้าในร้าน ช่างกำลังลากขาเทียมเดินไปช่วยลุง แต่ต้องถอยกลับเพราะลูกค้าแทรกตัวเข้าขอรับบริการอย่างเร่งด่วน

หนุ่มบ้านนอกฟันขาวเดินมาถึงพอดีเข้าช่วยเหลือชายสูงอายุ เขาตัดพ้อช่างจัดดอกไม้ที่ไม่ช่วยเหลือลุงโรแมนติกคนนั้นพร้อมเข้าประคองด้วยอ้อมแขนของเชิ้ตขาวสะอาด รีบกดมือถือเข้าโรงพยาบาลที่เขาจดเบอร์มาเพื่อไปสมัครงาน...เชื่อว่าเขาจะได้งานที่ร้านอาหารมากกว่า



สาวใหญ่ตาคมโตประกายวิบวับ เสริมด้วยแผงขนตาปลอมและสีดำที่วาดระบายไว้อย่างโฉบเฉี่ยว ริมฝีปากสีชมพูสดพอๆ กับโหนกแก้มอิ่มปลั่ง เสื้อผ้าหดร่นอยู่กลางลำตัว ท่อนบนร่นลงมาข้างล่างก็หดขึ้นไป ดูเซ็กซี่สวยงามตามแนวทางชีวิตและอาชีพกลางคืนของเธอ

เธอยืนแกว่งโซ่ทองที่คล้องยาวจากจากลำคอขาวผ่องด้วยนวลแป้ง ตาหวานเหลือบประกายทางโน้นทีทางนี้ที หยาดเยิ้มเชิญชวนชายที่ผ่านไปมา แสงไฟกระพริบหลากสีจากผับข้างถนนสะท้อนสีสันส่องประกายให้เธองามสง่าเรืองรอง

จากลำคอยืดระหงเมื่อสี่ทุ่ม..ค่อยๆ โค้งลงเมื่อ 24 นาฬิกา..เข่าข้างหนึ่งงอลงเมื่อ 01.00 น. ..ใบหน้ามันเยิ้มก้มลงเล็กน้อยเมื่อ 02.00น. ..นั่งลงบนเก้าอี้หินริมถนนเมื่อ 04.00 น. ก้มหน้ากับฝ่ามือ..สลัดหัวเล็กน้อยแล้วกลับฮึดลุกขึ้นเดินย่องกะเพลกบนส้นสูงสี่นิ้ว ก๊อกๆ แก๊กๆ ไปตามถนนมืด...ตีห้ากว่าแวะซื้อโจ๊กที่ตลาด เดินกลับบ้าน ล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้า

ปลุกลูกตัวน้อยให้ตื่น อาบน้ำ กินโจ๊ก และไปโรงเรียน



หญิงกลางคนหน้าตาอิดโรยหมองคล้ำมีคราบดำๆ บนตาเหี่ยวย่น ใส่ผ้าถุงและเสื้อคอกระเช้าเดินจูงมือเด็กน้อยอยู่ริมถนน เด็กเดินไปวิ่งไปอย่างไร้เดียงสา จ๊ะจ๋ากับแม่ที่เดินโหยละเหี่ย

รถเก๋งคันหนึ่งวิ่งผ่านไป..รถพยาบาลเปิดไซเรนวิ่งผ่านไป..รถเมล์วิ่งผ่านไป..รถจักรยานวิ่งผ่านไป

รถจักรยานวิ่งมา เด็กน้อยที่นั่งซ้อนท้ายปล่อยมือข้างหนึ่งจากเอวแม่ทักทายเพื่อนที่วิ่งอยู่ข้างถนน...ยายแก่หาบสาแหรกใส่เศษไม้เดินยิ้มมา...ชายคนหนึ่งรีบเดินข้ามถนนให้ทันไฟแดงสะดุดขาเทียมข้างหนึ่งของตัวเองล้มลงบนฟุตปาท...เด็กน้อยวิ่งจูงมือเพื่อนหัวเราะเสียงดังเข้าโรงเรียนพร้อมกัน

หญิงตาช้ำบวมได้อาศัยซ้อนจักรยานของแม่เพื่อนลูกกลับบ้าน ค่อยบรรเทาความเมื่อยขบ



เสียงแม่ทั้งสองคุยกันเรื่องลูกของตัวเองจนลับสี่แยกไฟแดง...

 

Create Date : 02 มิถุนายน 2553		4 comments
Last Update : 2 มิถุนายน 2553 10:36:20 น.
Counter : 830 Pageviews.
Share Tweet