Bloggang.com : เลโอนิดาส : ~ "แขนไบโอนิค" ขยับได้ดังใจสั่ง ~

~ "แขนไบโอนิค" ขยับได้ดังใจสั่ง ~

คลาวเดีย มิตเชลล์ กับแขนชีวประดิษฐ์ชิ้นใหม่ล่าสุดของสถาบันฟื้นฟูสภาพชิคาโก แม้ยังเปราะบางต้องทะนุถนอมมากเป็นพิเศษ แต่เธอก็พอใจ เพราะสั่งให้แขนทำงานได้ดั่งใจ

เอเจนซี/ยูเอสเอทูเดย์ – อีกไม่นาน “คนเหล็ก” อาจไม่ใช่เรื่องที่อยู่ในภาพยนตร์หรือจินตนาการที่ล้ำสมัยเกินไปอีกแล้ว เมื่ออดีตนาวิกโยธินสาวมะกันโชว์ท่อนแขนของเธอที่ทำจากเหล็ก สามารถบังคับให้ทำงานได้ตามใจสั่ง เธอไม่ใช่ซุปเปอร์เกิร์ลที่ไหนแต่เป็น “ไบโอนิกวูเม็น” หญิงเหล็กของจริง

คลาวเดีย มิตเชลล์ (Claudia Mitchell) วัย 26 ปีสูญเสียแขนซ้ายเพราะอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ เมื่อ 2 ปีก่อน แต่วันนี้เธอกำลังใช้มือทั้ง 2 ข้างหั่นสเต็กโชว์แขกเหรื่อที่มาในงานแถลงข่าว พร้อมกับกล่าวขอบคุณ “ไบโอนิกอาร์ม” (bionic arm) ที่ทำให้เธอกลับมาใช้งานแขนได้อย่างเป็นปกติอีกครั้ง

หลังจากที่เธอต้องสูญเสียแขนซ้ายก็ได้พยายามดิ้นรนหาหนทางแก้ไข โดยเธอได้อ่านเรื่องราวของเจซซี ซูลลิแวน (Jesse Sullivan) ชายชาวเทนเนสซีที่ได้รับแขนไบโอนิกข้างแรกจากสถาบันฟื้นฟูสภาพแห่งชิคาโก (Rehabilitation Institute of Chicago) ในปี 2001 ผ่านทางนิตยสารปอบปูลาร์ไซน์ (Popular Science) ทำให้เธอหวังว่าจะได้แขนแบบนี้บ้าง

มิตเชลล์จับมือกับซูลลิแวนซึ่งติดแขนไบโอนิกไปก่อนหน้าหลายปี แต่เวอร์ชั่นของมิตเชลล์พัฒนาใหม่หมาดๆ

จนในที่สุดเมื่อปีกลายเธอก็ได้รับการผ่าตัดเพื่อใช้แขนไบโอนิกหรือแขนชีวประดิษฐ์ขึ้นที่ทันสมัยกว่าของซูลลิแวน มิตเชลล์เป็น 1 ใน 6 คนที่ทางสถาบันฟื้นฟูสภาพทดลองพัฒนาแขนประดิษฐ์ขึ้น โดยแขนของเธอมูลค่า 4 ล้านเหรียญสหรัฐฯ (ประมาณ 149 ล้านบาท)

ก่อนหน้านี้มิตเชลล์เคยใช้แขนเทียมมาแล้ว แต่ว่าแขนเทียมของมิตเชลล์ทำงานได้ทีละ 1 อย่าง แต่แขนชีวประดิษฐ์ที่ติดตั้งใหม่นี้เข้ากับร่างกายของเธอได้ดี ทำงานได้เหมือนแขนจริงๆ เพียงแค่ใช้สมองคิดสั่งการ ก็จะมีการส่งกระแสไฟฟ้าเป็นสัญญาณเชื่อมต่อไปยังอวัยวะเทียมชิ้นนี้

มิตเชลล์อดีตนาวิกโยธินหญิงมักจะทิ้งแขนเทียมชิ้นก่อนหน้านี้ไว้ ไม่นำออกไปใช้นอกบ้าน เหมือนผู้ที่มีอวัยวะเทียมอื่นๆ นั่นก็เพราะไม่สะดวก และดูเกะกะ แต่เมื่อเธอสวมใส่แขนชีวประดิษฐ์แล้วแม้ว่าจะมีขนาดใหญ่และเทอะทะกว่าแขนเก่า แต่มีฟังก์ชั่นการทำงานที่มากกว่าจึงทำให้เธอใส่มันได้ตลอดเวลา

บังคับให้ตั้งวางตรงไหนก็ได้เหมือนแขนปกติทั่วไป แต่อาจจะดูออกแนวคนเหล็ก

ดร.ทอดด์ ไคเคน (Dr. Todd Kuiken) ผู้พัฒนาแขนชีวประดิษฐ์ชิ้นนี้ เผยว่า แขนไบโอนิกหนักประมาณ 5 กิโลกรัม มีมอเตอร์ 1 ตัวอยู่ที่หัวไหล่เชื่อมต่อกับสายไฟและส่วนของเครื่องกล พร้อมทั้งมอเตอร์ขับเคลื่อนตามจุดต่างๆ อีก 6 ตัวด้วยกัน

“เมื่อคืนฉันหั่นเสต็กได้แล้วเป็นครั้งแรก ตั้งแต่ตัดแขนออกเมื่อ 2 ปีก่อน เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับฉันเหลือเกิน” มิตเชลล์เล่าความรู้สึก พร้อมกับอวดแขนชีวประดิษฐ์ที่ถูกคลุมด้วยปลอกสีเนื้อ สวมถุงมือยางหนา ในส่วนที่เป็นนิ้วมือยังเคลื่อนไหวแบบไม่คล่องตัว แต่ก็สามารถบังคับให้เคลื่อนไหวได้อย่างปกติ

ลักษณะพิเศษที่แขนประดิษฐ์ของมิตเชลล์คือตัวประสานระหว่างร่างกายและเครื่องกล ดร.ไคเคนทำงานร่วมกับ ดร.เกรกอรี ดูมาเนียน (Dr. Gregory Dumanian) แพทย์ศัลยกรรมพลาสติกจากโรงพยาบาลนอร์ธเวสต์เทิร์น เมโมเรียลในชิคาโก (Chicago's Northwestern Memorial Hospital) เพื่อผ่าตัดเคลื่อนย้ายประสาท 5 จุดที่ควบคุมแขนของเธอ ซึ่งเคยอยู่ที่หัวไหล่ นำไปปลูกต่อให้ปลายไปอยู่ที่หน้าอก

ดร.ดูมาเนียนติดขั้วไฟฟ้าลงบนหน้าอกของมิตเชลล์ เพื่อส่งสัญญาณควบคุมสู่แขน โดยไคเคนอธิบายเพิ่มเติมว่า สมองไม่รู้ว่าประสาทเหล่านี้เปลี่ยนที่เชื่อมต่อโดยใช้เนื้อเยื่อและกล้ามเนื้อที่เปลี่ยนไป

เมื่อมิตเชลล์คิดที่จะเคลื่อนแขนหรือมือ ประสาททั้ง 5 ก็จะส่งสัญญาณไปที่แขน ข้อศอก และนิ้วมือ สัญญาณดังกล่าวเคลื่อนที่ไปตามขั้วไฟฟ้าบนผิวหนัง และส่งเป็นคำสั่งให้แก่มอเตอร์ทั้ง 6 ของแบนอิเล็กทรอนิก

แขนชีวประดิษฐ์ของมิตเชลล์มีขั้วไฟฟ้าอยู่ในตัวควบคุมที่เป็นพลาสติกสวมเข้ากับหัวไหล่และหน้าอกของเธอได้พอดี แต่แขนดังกล่าวยังเปราะบางใช้ได้ดีระหว่างการทดลองในสถาบัน ซึ่งก้าวต่อไปคือการให้นิ้วของแขนประดิษฐ์สามารถส่งสัญญาณกลับเข้าสู่ประสาท เมื่อนั่นมิตเชลล์จะสามารถรับรู้ถึงแรงกด ความร้อน ความเย็น และความแหลมคมที่นิ้วสัมผัส

ทดสอบบังคับใช้แขน

นอกจากนี้ ยังมีทีมงานอื่นๆ ที่พยายามพัฒนาเครื่องมือควบคุมอวัยวะเทียมขึ้น โดยไม่ต้องผ่าตัดเคลื่อนย้ายเส้นประสาทใหม่ เช่นทีมจากไซเบอร์คิเนติกส์ นิวโรเทคโนโลยี ซิศเต็ม อิงค์ ในเมสซาซูเซ็ตต์ส (Cyberkinetics Neurotechnology Systems Inc in Massachusetts) พัฒนาชิปเข้าไปปลูกถ่ายในสมองของผู้ป่วย และให้เขาสามารถควบคุมทางคอมพิวเตอร์ได้

ส่วนทางศูนย์การแพทย์ทั้งจากมหาวิทยาลัยพิตต์เบิร์กจ (University of Pittsburgh Medical Center) และมหาวิทยาลัยดุกค์ (Duke University) ได้สร้างแขนเทียมขึ้นมา และทดลองกับลิงซึ่งสามารถใช้แขนทำงานได้ตามต้องการ

ทั้งนี้ ความพยายามพัฒนาแขนชีวประดิษฐ์ของสถาบันต่างๆ ในสหรัฐฯ นั้น ก็เพื่อนำไปใช้กับทหารผ่านศึกที่สูญเสียแขนหรือขาระหว่างการปฏิบัติหน้าที่ ...

โดย ผู้จัดการออนไลน์ 15 กันยายน 2549

วิทยาศาสตร์จะมีประโยชน์อย่างยิ่ง ถ้าถูกนำมาใช้ให้ถูกต้อง แต่จะเป็นโทษมหันต์ ถ้านำมาใช้ในทางที่ผิดๆนะครับ แต่ในกรณีเช่นนี้ ถ้ามีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องแล้วละก็ มันจะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้มากขนาดไหน จริงอยู่ที่มันราคาแพงมาก แต่นี่เป็นช่วงเริ่มต้น และมันเป็นแขนกลต้นแบบ ต่อไปถ้ามีการผลิตมากขึ้น ราคาต้องถูกลงแน่นอน

สุขสันต์วันจันทร์ครับ ...

Create Date : 09 ตุลาคม 2549

Last Update : 9 ตุลาคม 2549 10:02:57 น.

23 comments

Counter : 2019 Pageviews.

..

ดีจัง .. มีแขนกลแบบนี้
ช่วยเหลือผู้พิการได้อีกเยอะเลย

สบายดีนะคะ ..

โดย: ทิ .. (Ka - Ti

) วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:11:02:10 น.

แวะมาทักทายค่ะ
นั่นซิคะ ถ้านำมาใช้ช่วยเหลือคนพิการท่าจะดีเลยนะคะ

โดย: ทูน่าค่ะ

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:11:04:12 น.

ดีจังเลยนะค่ะ ที่มีการทำแขนเทียมแบบนี้ขึ้น

โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์

) วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:11:34:34 น.

ไม่มีอะไรที่มานุดทำมะได้

อีกหน่อยคงมีคนเทียมออกมาเป็นแน่แท้
บรรยายการเลี้ยงลูกซะเห็นภาพเลย 555 มันเหนื่อยเน๊อะแต่มีความสุขมาก
พ่อน้องบัวดีนะที่มีคนเปลี่ยนมือ แม่หนิงนี้คนเดียวเลยนะวันหยุดและทุก ๆ วันหลังเลิกงาน คือที่บ้านเค้าก็เหนื่อยกับงานเค้านะ แม่หนิงก็เลี้ยงลูกเอง

อ้อๆๆ มีเรื่องจะเล่าให้ฟังสะเทือนใจอีกแล้ว เมื่อวานดูละครทีวีเรื่องบ้านนี้มีรัก ซึ่งมันเป็นละครครอบครัว มีพ่อ แม่ ลูก ตัวละครในทีวีเค้าก็เรียกตัวเอง พ่อ แม่ ลูก นับสวนทันใด " พ่อไม่มี" แง แม่หนิงนั่งร้องไห้กอดลูกอีกแล้ว

แต่ก็เปลี่ยนช่องไปดูช่องอื่นนะจ๊ะ
เรื่องรถแม่หนิงไปเช็คแล้ว เมื่อกี้บึ้งมอไซค์กลับบ้านไปเอารถ ช่างบอกหม้อไฟมันเสื่อมเลยเปลี่ยนนะจ๊ะ

ช่วง3-4 วันนี้ แม่หนิงรับจ๊อบงานพิธีกรอีกแล้วนะคราวนี้รับ 4 วันเลย แล้วหลังจากนี้คงรับเรื่อย ๆ เพราะช่วงนี้เป็นไฮซีซั่นของภาคเหนือ เค้าจัดงานกันเยอะ คงเหนื่อยน่าดู แต่สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้แม่หนิงอย่างเดิมนะ

คิดถึงพ่อน้องบัวไม่แพ้กัน
รักเพื่อน

แม่หนิง

โดย: run to me

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:12:22:58 น.

มีครบ 32 ดีกว่ามากนะคะ
แต่..ถ้ามันเป็นเรื่อง จำเป็น ก็ต้องยอมรับ...
เอ...เอาไงดีเนี้ย ^^""

.....หวังว่าจขบ.คงสบายดีเหมือนกัน

รูปในเม้นต์..สวยจัง
โดน..มาก
โดนแดด

โดย: erol

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:13:45:06 น.

น่าตื่นเต้นมากเลยนะคะ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนู๋อาบิเกลค่า

โดย: Bee1st

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:14:54:49 น.

อืม วันก่อนดูข่าวอยู่ค่ะ
คนทำเก่งมากเลยนะนั่น แต่ท่าทางค่าใช้จ่ายสูงพอควร

โดย: ZAZaSassY

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:15:41:33 น.

สวัสดีค่ะ ไปทำบุญมา เอาบุญมาฝากค่ะ สุขกายสบายใจนะคะ

ป.ล กล่องเม้นท์สวยค่ะ

โดย: รวมการเฉพาะกิจ

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:16:17:07 น.

มนุษย์นี้เก่งจังเลยค่ะ...

น้ำทะเลสวยจังเลยค่ะ

ในคอมเมนต์นะ...

โดย: catt.&.cattleya.. (catt.&.cattleya..

) วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:16:53:30 น.

จ๊ะเอ๋ๆๆ ๆ
จำได้ว่าเคยดูรายการทีวีช่อง1
เธอเก่ง และมีความมานะมากๆๆ ๆ นะคะ

จขบ. สบายดีนะคะ

โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ

) วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:17:50:12 น.

มนุษย์เรานี่เก่งกันจริงๆ

โดย: stawahna (stawahna

) วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:19:24:54 น.

วิทยาศาสตร์ให้ความหวังยิ่งใหญ่เลยนะคะ

โดย: rebel

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:19:31:41 น.

แม่โสมโต้คลื่นชีวิต รุดปัดรังควาญ เสริมดวงชะตา

ทีมงาน แฉหลุดโลก แอกแล้วจ้า

เชิญอ่าน

โดย: โสมรัศมี

วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:20:12:02 น.

ดีใจแทนคนพิการด้วย ... มีเทคโนดีดีมาเปลี่ยนชีวิต

แหม่! เห็นตอนแรกนึกถึงคนเหล็กขึ้นมาเลย...

=)

โดย: hunjang

วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:8:17:04 น.

สวัสดีตอนเช้าค่า

โดย: รวมการเฉพาะกิจ

วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:9:12:11 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ..

อึ้งๆๆ...คนเหล็ก เก่งจริงๆ ขอให้มีความสุขนะคะเจ้าของแขนและประวัติศาสตร์ความก้าวหน้าทางการแพทย์..

คุณแม่สบายดีนะคะ..

โดย: ป่ามืด

วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:9:29:11 น.

ดีนะคะที่มีคนคิดค้นอะไรดีๆแบบนี้ให้ผู้พิการ
เค้าจะได้ใช้ชีวิตได้ปกติและเท่าเทียมกับคนที่มีครบ32คะ

ไม่ทราบว่าคุณแม่เป็นอย่างไรบ้างคะ
คงหายเป็นปกติแล้ว
ขอให้สุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆคะ

โดย: miz u so much

วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:13:18:32 น.