พรางหัวใจ ตอนที่ 4 part 1/3

“ฉันไม่เชื่อหรอก ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ” อัมพริกาลุกขึ้นกรีดร้องเสียงแหลมขึ้นหลังจากที่พุทธชาดเล่าเรื่องทั้งหมดจบลง

“แกต้องนัดผู้ชายไว้ข้างนอกนั่น ไปนอนกับมันมาหลายหนแล้วล่ะสิ จับไม่ได้ไล่ไม่ทันก็ไม่ยอมรับสารภาพนะนังพุดนังหน้าด้าน”

อัมพริกานึกถึงข้อมูลที่เพื่อนสาวประเภทสองบอกไว้ ส้มด่าทอหล่อนเสียมากมายจนดูไม่ออกว่าเป็นการเสแสร้งเพียงเพื่อบอกปัดการจ่ายเงินค่าตัวของพุทธชาด หล่อนจึงปักใจเชื่อเสียแล้วว่าพุทธชาดผ่านมือผู้ชายมาแล้วหลายคน แต่จะเป็นโอกาสไหนบ้างหล่อนก็นึกไม่ออก อาจจะเป็นช่วงที่พุทธชาดอยู่บ้านคนเดียวจึงแอบหลบไปคบหาผู้ชายก็เป็นได้

“พุดเขาก็บอกแล้วว่าโดนวางยา พี่อั้มยังจะมาคาดคั้นเอาอะไรอีก ผับบาร์อย่างนั้นก็ต้องมีพวกเลวๆแฝงมาอยู่แล้ว” ลลิตาบอกอย่างไม่พอใจ เชื่อเรื่องที่พุทธชาดเล่าทั้งหมดและรู้สึกโกรธจนแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่ ส่วนหนึ่งคือรู้สึกผิดที่ประมาทปล่อยให้พุทธชาดคลาดสายตาไปจนพบกับเรื่องเลวร้ายเช่นนั้น

“แต่มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่คนไม่รู้จักกันจะมาวางยานังพุดไม่ใช่หรือหนูลิตา” คำพูดของมารดาทำเอาอัมพริกาใจหายวาบกลัวว่าลลิตาซึ่งมีไหวพริบจะปะติดปะต่อเรื่องจนฉุกคิดสงสัยเธอ แต่ในสถานการณ์นี้ลลิตาไม่ได้นึกเฉลียวใจแต่อย่างใด หญิงสาวบอกเพียงว่า

“ลิตาก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเรื่องจะเป็นมายังไง แต่ลิตาเชื่อว่าพุดตกเป็นเหยื่อพวกมารสังคมนั่น พุดไม่ใช่คนที่จะแต่งเรื่องหลอกลิตาเพื่อหนีไปเที่ยวกับผู้ชายดึกๆดื่นๆแน่นอน”

“แล้วเรื่องที่มากอดจูบกันที่หน้าบ้านนั่นล่ะ จะอธิบายว่ายังไง นางทองเอาไปพูดทั่วตลาดเสียขนาดนั้น จะเข้าใจผิดกันขนาดนั้นเชียวเร้อ” นางเอมอรขึ้นเสียงสูงอย่างดูแคลน หล่อนนั้นปักใจเชื่อว่าพุทธชาดเก็บกดจนต้องหาทางระบายออกด้วยการคบหาผู้ชาย

“พุดไม่ได้กอดจูบกับใครนะคะ แค่ชุลมุนกันนิดหน่อย พุดก็แค่ป้องกันตัว คนไม่รู้เรื่องมาเห็นเข้าก็คงคิดไปต่างๆนาๆ” พุทธชาดบอกเสียงเพลีย หล่อนปวดเมื่อยตามเนื้อตัวและรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้หนัก

“พอก่อนเถอะค่ะ ลิตาจะพาพุดไปนอนก่อนนะคะ เรื่องอื่นเอาไว้ว่ากันทีหลัง” ลลิตารีบตัดบทก่อนที่จะมีใครค้าน รีบพยุงตัวพุทธชาดลุกขึ้นและพาไปยังห้องด้านหลัง

“แม่เชื่อนังพุดหรือเปล่า” เอมิกาที่นิ่งฟังอยู่ตลอดถามขึ้น

“ไม่เชื่อหรอกพี่อิ่ม ใครจะไปเชื่อ น้ำหน้าอย่างมันน่ะ เกิดมาไม่เคยเห็นแสงสีน่ะสิเตลิดไปกับผู้ชายจนถึงขั้นตามไปนอนด้วย ง่ายๆแค่นี้ใครก็ดูออก” อัมพริกาพูดสอด

“แต่วันๆมันไม่ได้ไปไหน มือถือก็ไม่มี จะไปรู้จักผู้ชายที่ไหนล่ะ”

“โอ้ยพี่อิ่ม นี่มันสมัยไหนแล้ว อินเทอร์เน็ตไงล่ะมันอาจจะเล่นที่โรงเรียนก็ได้นัดผู้ชายไปนอนตามโรงแรมก็ได้”

“อย่างที่แกทำบ่อยๆหรือไงอั้ม” เอมิกาสบโอกาสกระแนะกระแหนน้องสาว

“พี่อิ่ม!” สองพี่น้องมองตากันอย่างจะเอาเรื่อง

“พอก่อนเถอะอย่าเพิ่งมาทะเลาะกันเองเลย แม่ขี้เกียจฟัง”

“แม่จะทำไงกับนังพุดมันล่ะแม่ เดี๋ยวเกิดมันเรียกแฟนมันมายกเค้าบ้านเราเข้าล่ะ” อัมพริกาจับแขนกระซิบกระซาบมารดา

“แม่ก็คิดว่านังนี่มันคงเก็บกด อยากมีผัวจะได้ออกไปจากบ้านเรามากกว่า” นางเอมอรบอก

“ก็ดีเหมือนกันมีเรื่องแบบนี้แม่จะได้อ้างได้ว่าไม่ให้มันเรียนต่อแล้ว หางานคนรับใช้ตามบ้านให้มันทำคงจะดี”

ผลการเรียนของพุทธชาดไม่ได้ดีเด่นนัก แต่ก็พอสอบเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยเล็กๆอยู่ไม่ไกลจากบ้านได้ หล่อนอ้อนวอนขอนางเอมอรเรียนต่อโดยใช้ทุนเงินกู้เพื่อการศึกษา นางเอมอรจำใจยอมเพราะเกรงเสียงชาวบ้านนินทา อีกส่วนหนึ่งนั้นหวังผลภายหน้าว่าพุทธชาดที่มีการศึกษาเพิ่มกว่าชั้นมัธยมปลายจะทำรายได้ให้หล่อนได้ดีกว่า ถึงอย่างไรลึกๆในใจนางก็เกรงว่าหากพุทธชาดมีทางเลือกมากขึ้น อาจจะโผออกจากกรงไปใช้ชีวิตเอง แต่ก็จนใจที่ได้รับปากไปแล้ว

“อ้าว แล้วใครจะรับใช้อั้มล่ะแม่ ไม่เอานะอั้มไม่ทำเองหรอกงานบ้านพวกนี้เสียเวลา”

“ก็ให้มันทำเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่แม่จะพามันไปรับจ้างทำงานตามบ้านเป็นรายวัน พวกเจ้านายที่ทำงานแม่เขาอยากได้คนรับใช้กันหลายคน ทำความสะอาดอาทิตย์ล่ะสองครั้งคิดเป็นรายชั่วโมงก็ได้โขอยู่นา”

“แล้วเรื่องที่มันคบผู้ชายล่ะแม่”

“ช่างหัวมันปะไร จริงหรือไม่จริงก็ช่างเถอะ ใครที่ไหนเขาจะเอามัน โง่ก็โง่สมบัติติดตัวไม่มีสักอย่าง”

อัมพริกาขยับจะพูดบางอย่างแต่เห็นว่าพี่สาวยังอยู่จึงเก็บเอาไว้ก่อน ไว้มารดาอารมณ์ดีหล่อนจะเกลี้ยกล่อมให้ขายพุทธชาดไปเป็นเด็กในสังกัดของส้ม หากมีเสี่ยสักคนที่อยากได้เด็กสาวไว้บำเรออารมณ์ใคร่ชั่วครั้งคราว พุทธชาดก็น่าจะยังขายได้ แม่ของเธอไม่สนใจใยดีอะไรกับหลานนอกไส้คนนี้อยู่แล้ว หากมีผลตอบแทนก้อนงามนางจะต้องเออออไปด้วยอย่างแน่นอน

Create Date : 06 ตุลาคม 2554		1 comments
Last Update : 6 ตุลาคม 2554 19:37:13 น.
Counter : 495 Pageviews.
Share Tweet