กว่าจะมาเป็น อสูรน้อย

โกโก้การละคอน ถอนใจเสนอ ... (เฮือก) ... ตำนาน อสูรน้อย
ให้เสียงภาษาไทยโดย พันธบัตร ... เปิดหมวกวางแล้ว ใส่ตังค์ได้เลยค่า

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงของคนเขียนเท่านั้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์จริง คนจริง และสถานที่จริง จริงๆ น้า
ผู้ใดมาอ่านแล้วรู้สึกคุ้นๆ ตะหงิดๆ ก็อย่าไปคิดมากเลย
รูปลักษณ์ หน้าตา ก็เป็นของนอกกาย วาดได้เท่าที่ปัญญามีอ่ะ แหะๆ
ปล่อยมันผ่านไปเถอะนะจ๊ะ แหะๆ โดยเฉพาะปาป้า และมามี่ แหง่บๆ

based on true story ในมุมมองเบี้ยวๆ ของโกโก้ค่า

เชิญรับชมได้ ตะเร๊ง เตรง เต่ง เตร๊งงงงงงง เตง เต่ง เต๊ง เตง เต่งงงงงง
(ตกลงมันจะชาติไหนนี่ เป็นลิเกทำไมต้องพากษ์ด้วย แหง่บ แหง่บ)




ภาษาวิบัติค่า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



เรื่องมันมีอยู่ว่า ...

เมื่อคุณตาคุณยายของมามี่ได้ยอมรับความรักของปาป้า และมามี่
ซึ่งมามี่เล่าว่า ปาป้าพิสูจน์ตัวเองโดยความอดทนสม่ำเสมอของปาป้า
ที่มานั่งเฝ้ามามี่ที่บ้าน แต่ไม่ได้คุยกับมามี่หรอกนะ คุยกับพี่ชายมามี่แทน
แล้วมาทุกวัน วันละสองสามชั่วโมง ทั้งๆ ที่บ้านปาป้าก็ไกลจากบ้านมามี่มากๆ
ปาป้ามาหาอยู่นาน ทุกวัน จนที่บ้านมามี่ยอมรับความจริงใจ เปิดไฟเขียวให้

แต่แล้ว ก็มีเคราะห์หามยามซัดให้ปาป้าได้ทุนไปเรียนต่อที่เมืองนอกเมืองนา
พร้อมกับคำสัญญาว่า จะหาทางพามามี่ไปด้วย
ปาป้าไม่รู้หรอกว่า เคราะห์มันจะมาถึงตัวแล้วเน้อ 555

ตอนปาป้า ได้ทุนมาเรียนต่อเมืองนอก ต้องทิ้งมามี่อยู่เมืองไทยคนเดียว
แต่ปาป้าไม่ลืมสัญญาหรอกนะ ปาป้าไปเดินเรื่องติดต่อโน่นนี่
จนในที่สุด มามี่ก็ได้ทุนตามมาคุมความประพฤติของปาป้า ที่เมกา

555 ปาป้าจ๋า ซวยแล้วงัย อยู่คนเดียวดีๆ ไม่ชอบ อิอิ

ทั้งปาป้า และมามี่ ได้ทุนมาเรียนต่อทั้งคู่
แถมมามี่ยังโชว์พาว คว้าทุน Rockefeller มาได้อีกอันตอนมาเรียนแล้ว
ก็พยายามเข้าใจว่า บางสิ่งบางอย่างมันก็ถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ไม่ได้ ฮือ ฮือ



ปาป้าของโกโก้ เป็นหนุ่มฮอต เป็นประธานเชียร์ด้วย สาวๆ เพียบ
ขนาดตอนโกโก้เรียนมัธยมแล้วไปเที่ยวบ้านเพื่อน คุณแม่เพื่อนยังเดินมาทักเลย
ว่าเป็นลูกปาป้าหรือเปล่า เหมือนจัง ปาป้าหนูดังมากนะ แล้วก็มีเอาอัลบั้มมาให้ดูด้วย
ส่วนมามี่ของโกโก้ เป็นอะไรไม่รู้ 555 แต่ขาสวย ผมสวยมากๆ
เป็นสาวที่ฝรั่งชอบมากๆ ในสมัยนั้น แหม อีกนิดโกโก้ก็ได้เป็นลูกครึ่งแล้วนะ พลาดๆ อิอิ

ทั้งคู่เจอกันยังงัยรู้ แล้วจีบกันยังงัยก็ไม่เห็น ก็มันเกิดไม่ทันนี่นะ
แต่ที่แน่ๆ โกโก้แอบเห็นในอัลบั้มเก่าๆ ที่ปาป้าแอบๆ ไว้ กลัวโกโก้ล้อ
ว่าทั้งคู่เป็นหนุ่มสาว Hippy ขนานแท้ ปาป้าผมยาว มีที่คาดหัวใส่กางเกงยีนส์ขาระฆัง
ส่วนมามี่เป็นสาวเปรี้ยว ใส่แว่นกันแดดพลาสติกใหญ่ๆ สีชา ใส่ฮอตแพนต์ เสื้อกล้าม
มามี่เล่าว่า เคยให้โกโก้ดูรูปในอัลบั้ม ตอนโกโก้เด็กๆ
โกโก้ถามว่า คนนี้ใคร แล้วชี่ไปที่รูปปาป้า มามี่ก็บอกว่าปาป้างัยลูก
โกโก้ก็ร้องไห้โฮ ด้วยความเข้าใจว่า ปาป้าในบ้านไม่ใช่ปาป้าโกโก้ -_-"
เด็กหนอเด็ก เดี๋ยวนี้ ปาป้า กะมามี่ ก็ยังล้อว่า เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงอยู่เลย

ก็แหม ใครจะไปรู้ว่า ปาป้า กะมามี่ จะสุดยอดได้ขนาดนั้นเล่า

สมัยที่ปาป้า กับมามี่ไปเรียน อะไรๆ ยังไม่สะดวกสบายเหมือนอย่างสมัยนี้
ปาป้าไปก่อน ก็ย้ายเข้าหอเรียบร้อยแล้ว มามี่เพิ่งไปก็ต้องไปอยู่กับ host family ก่อน
family ของมามี่น่ารักมากๆ เป็นคนแรกที่จะส่งการ์ดวันเกิดมาให้มามี่ทุกปี จนถึงปัจจุบัน
โกโก้เสียใจที่ไปเยี่ยม dad ของมามี่ไม่ทัน ตอนนี้เหลือแต่ mom ของมามี่
มามี่ก็ว่าจะมาเยี่ยม mom เองอยู่เหมือนกัน

ตอนมามี่มาอยู่ที่เมกานี่มีปัญหาใหญ่หลวงอยู่หนึ่งอย่างคือ มามี่เป็นคนขี้แพ้
แพ้ทุกอย่างที่เค้าบัญญัติไว้ โดยเฉพาะพวกฝุ่น เกสร ดอกไม้ และขนสัตว์
มามี่เลยกลายเป็นคนที่รักสะอาดมาก นอกเหนือไปจากเป็นคนที่มีระเบียบสุดๆ
อันเป็นสิ่งที่หาไม่ได้ในพันธุกรรมอีกแล้ว เพราะโกโก้ไม่มีเลยอ่ะ 5 5 5

แต่ทว่า ที่ family เลี้ยงแมวอยู่หลายตัว เพราะ mom กับ dad รักแมวมากๆ
โกโก้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า มามี่รอดมาได้งัย (หรือจริงๆ ต้องถามว่าน้องแมวๆ รอดมาได้งัย)
ที่น่าแปลก น้องแมวตัวนึงติดมามี่มากๆ มามี่ก็คิดว่าเป็นลูก ทั้งๆ ที่ตัวเองโดนไม่ได้
น้องแมวชื่อน้องส้ม ติดมามี่มาก เดินไปไหนจะเดินตาม ผิดวิสัยแมว
(ตอนมามี่บอกก็ไม่ได้คิดอะไร มาตอนนี้งงๆ มันชื่อ orange หรอ ทันสมัยมาก อิอิ)
มามี่เองก็รักน้องส้มมากๆ รักทั้งๆ ที่แพ้ๆ อย่างนั้นแหละ ภูมิแพ้ ก็แพ้ความรักเหมือนกันนะ



น้องส้มเป็นตัวผู้คู่บ้าน family มาตลอด เป็นที่รักของมามี่มากๆ ลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด
ตัวของน้องส้มสีส้ม ถ้ามามี่บอกว่าชื่อน้องฟ้า ก็คงตัวสีฟ้า ก็นะ ตั้งชื่อบ่งสรรพคุณ
น้องส้มมีนิสัยขี้อ้อนมาก แต่รู้ว่ามามี่แพ้ ก็จะไม่โดดขึ้นตักเหมือนชาวบ้าน
แต่ชอบมาอ้อนๆ ออเซาะมามี่เป็นประจำ ถึงแม้มามี้จะย้ายไปแล้วก็ตาม
เวลามามี่กลับไปเยี่ยม น้องส้มก็มารับทุกที (เป็นหมาหรือนี่ -_-")

แต่แล้ว วันนึง มามี่ก็ได้รับโทรศัพท์ว่า น้องส้มอาการไม่ดี
กว่ามามี่จะไปถึง น้องส้มก็จากไปก่อนแล้ว



มามี่เล่าว่า มามี่เสียใจมากๆ ที่น้องส้มตาย เพราะเป็นแมวตัวแรกของมามี่
(ก็แหงอ่ะ ปกติแพ้แมวนี่นา นี่ยังแปลกใจอยู่เลย)
มามี่เลยขอน้องส้มว่า ให้กลับมาเกิดเป็นลูกของมามี่
แล้วมามี่ก็ขยี้หัวโกโก้ บอกว่า นี่แหละ น้องส้มกลับมาเกิด

มามี่ขา เท่าที่โกโก้จำได้ น้องส้มมันตัวผู้ไม่ใช่หรอคะ
หรือว่าโกโก้เป็น ... อ๊าย ต่อดีกว่า ไม่อยากคิดเลย 5 5 5

หลังจากนั้นไม่นาน มามี่ก็ย้ายไปอยู่กับปาป้า ออกมาอยู่ Apt กันสองคน
มามี่ว่า สนุกมาก รักกันปานจะกลืนกิน จนปาป้าเตะผนังห้องทะลุไปเลย -_-"
ก็ที่เมกาเค้าใช้ผนังสำเร็จเหมือน ยิปซั่มแผ่นอ่ะ (เอาค่าโฆษณามาซะดีๆ แน่ะ ยังอีก)
มันเลยบางๆ ทะลุง่าย ปาป้า กับมามี่เดินสะดุดโน่นนี่พลาด มันก็บุบเป็นประจำ
ปาป้าเลยได้ตำแหน่งเพิ่มนอกเหนือไปจากเป็นคนขับรถคือ เป็นช่างซ่อมบ้าน 555

สิ่งนี้ถ่ายทอดมาถึงโกโก้ผ่านทางความซุ่มซ่าม ปาป้าเลยต้องคอยสอนให้ซ่อมโน่นนี่ประจำ
ครั้งหลังสุดจำได้ว่าสอนซ่อมถังเก็บน้ำ กับปั๊มน้ำ -_-"
ปาป้าชอบทำเป็นลืมว่าโกโก้เป็นลูกสาว อิอิ ลูกสาวที่ขาม่วงเข่าแตกเป็นประจำ

ปาป้ากับมามี่ย้ายมาอยู่ด้วยกันได้ไม่นาน ก็รู้สึกว่าต้องทำให้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อย
ไม่ใช่จัดบ้านเน้อ เรื่องอยู่ด้วยกันน่ะ
ปาป้ากับมามี่ก็จัดแจงติดต่อที่บ้าน แล้วก็บอกว่า จะแต่งงานละนะที่นี่
จะได้ไม่มีใครครหานินทาได้ น่าเบื่อจริงๆ พวกนี้อ่ะ ไม่รู้แล้วชอบพูด
เอ่อ อันนี้ปาป้า กับมามี่ไม่ได้พูดนะ โกโก้พูดเอง ปาป้ากะมามี่น่าร๊ากกก ไม่ว่าใครหรอก
คุณตาคุณยายก็อ้าว แล้วจะมาร่วมงานยังงัย ปาป้ากะมามี่บอกว่าไม่ต้องหรอก เพราะไม่จัด
แค่ไปแต่งที่โบสถ์แล้วก็จดทะเบียนก็พอ อย่างอื่นไว้ไปทำทีหลังละกัน
ให้มันถูกต้องตามกฎหมายก่อน ... เอากับเค้าซิ มามี่โกโก้นี่ Hip จริงๆ

วันแต่งมามี่บอกว่าใส่เสื้อขาวกางเกงยีนส์ทั้งคู่ เพราะจะไปเที่ยวต่อเลย ฮามาก
เพื่อนๆ กับคนสนิทมาร่วมงานสองสามคน มามี่บอกว่าแค่คนสำคัญๆ มาก็พอและ
โกโก้ไม่เคยเห็นรูปช่วงนี้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าไม่มีหรือไม่ให้ดูกันแน่
เลยคิดๆ เอาจากปาป้า และมามี่ที่โกโก้รู้จัก ว่ามันต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ เลย อิอิ



หลังจากแต่งงานแล้ว ปาป้ากะมามี่ก็อยู่เรียน ทำงานต่อ จนเค้าจะให้ใบเขียว
(สมัยนั้นเห็นบอกว่า ใครจบเอก หรือทำงานสาขาที่เค้าต้องการ เค้าจะให้ง่ายอ่ะค่ะ)
ด้วยความรักชาติอันแรงกล้า ปาป้ากับมามี่ก็เลยไม่เอา บอกว่า ยังงัยก็ต้องกลับบ้าน
แล้วก็มี ฤกษ์ให้กลับจริงๆ เมื่อน้องส้มกลับมาเกิด อิอิ ก็จะใครล่ะ โกโก้เองนี่แหละ
พอปาป้ารู้ว่ามามี่ท้องโกโก้ ปาป้าบอก ป่ะ กลับบ้านเรากันเถอะ
แล้วปาป้า ก็พามามี่เหิรฟ้ากลับมาบ้านเกิดเมืองนอนมามี่ว่า ดีใจกันมาก เพราะรอนาน
คุณย่าคุณตาคุณยาย ดีใจกันมากๆ เพราะไม่ได้เจอปาป้า กะมามี่นานแล้ว
อีกอย่างยังพกของแถมน่ารักหนักหลายกิโลกลับไปด้วย โกโก้ว่า ที่ดีใจ เพราะ ...

ปาป้ากะมามี่ยังไม่รู้ว่าอสูรน้อยไม่ได้เลี้ยงง่ายเหมือนน้องส้ม นะ จะ บอก ให้ อิอิ



แต่จนบัดนี้โกโก้ยังแอบงอนปาป้าอยู่เลย ว่าทำไมไม่รอคลอดก่อนแล้วค่อยกลับ
ดูซิ โกโก้ต้องมาลำบากที่เมกานี่อีกทีอยู่ดี ถ้าคลอดที่นี่ ก็สบายไปแล้น 5 5 5
ปาป้าได้แต่ขำ บอกว่า ใครมันจะไปรู้ ตอนนั้นอยากกลับบ้านจะตาย
ก็เข้าใจเนอะ ตอนนี้โกโก้เองยังอยากกลับบ้านจะตายมั่งเลย
ขนาดยังมาไม่นานเท่าปาป้า กะมามี่เลยนะเนี่ย

แอบมาเติม จริงๆ แล้ว ที่ต้องกลับอาจจะเป็นเพราะของที่มามี่อยากทานตอนแพ้ท้องมันหาไม่ได้ก็เป็นได้นะ เพราะมามี่บอกว่า แพ้ท้องโกโก้ มามี่อยากทานทุเรียนเป็นที่สุด 555 โกโก้เลยชอบทานทุเรียนตามมามี่เลย พูดแล้วก็น้ำยายไหย เอื้อก

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แถมท้าย
คุณน้าเล่าว่า มามี่กลับมาบ้านหลังจากไม่ได้กลับมานานในชุด แต่น แตน แต๊น ...

เสื้อกล้าม ฮอตแพนต์ รองเท้าบูท -_-"



คุณตาคุณยายกรี๊ดไม่ให้เข้าบ้านจนกว่าจะเปลี่ยนชุด แหม มามี่นี่ เปรี้ยวจริงๆ
ก็เพราะความขาสวย ใส่ฮอตแพนต์ ใส่กระโปรงไมโครมาตลอดนี่แหละ
ทำให้เวลาโกโก้ไปซื้อกางเกงขาสั้น หรือกระโปรงสั้นแล้วต้องเถียงกับมามี่ทุกที
โกโก้ว่ามันสั้นไป มามี่บอกว่ามันยาวไป -_-"
คนอื่นฟังคงแปลกๆ นะ คุณแม่อยากให้ลูกใส่สั้นๆ แต่คุณลูกอยากใส่ยาวๆ 555
รอขาสวยเหมือนมามี่ก่อนเถ๊อะ จะใส่สั้นๆ ให้ดู ... เฮ่อ


จบการถอนใจเฮือกที่หนึ่ง

Create Date : 20 เมษายน 2548 Last Update : 11 กันยายน 2548 4:36:39 น. Counter : 552 Pageviews.		41 comments
Share Tweet