About Love : 3 ภาษารักไม่เว้นวรรค ไม่ได้ดูหนังมานานแล้วหละ (นานของเรา คือ แค่ 1 อาทิตย์เอง...เหอๆ) อยากไปดูหนังมากๆ ก็เลยตั้งใจไปดูเรื่อง About love ที่ฉายที่ลิโด้ เห็นเพื่อนโปรโมทมากๆ ก็เลยอยากไปดูนิดหน่อย ไม่ค่อยรีบร้อนออกไปเท่าไร เพราะเวลาสบายๆ หนังฉาย 18.30 ทันจ๊ะทัน เหอๆ ฤดูใบไม้ผลิ ต้นฤดูร้อน... โตเกียว.... เมืองที่มีแต่การแข่งขัน ผู้คนส่วนมากไม่ค่อยรู้จักกัน ยิ่งเด็กต่างชาติอย่าง เยา นักเรียนชาวไต้หวันแล้ว เค้าไม่ค่อยผูกพันกะเมืองอย่างโตเกียวเท่าไร ในเมื่อญี่ปุ่นเป็นเมืองแห่งการ์ตูนแล้ว ความใฝ่ฝันในจะเป็นนักเขียนการ์ตูนดิจิตอลที่มีชื่อเสียงของเยาทำให้เค้าอยู่ในเมืองใหญ่ๆ นี้ได้ด้วยจักรยาน 1 คัน ในการเดินทาง วันหนึ่งเขาพบกับ มิชิโกะ สาวทำงานศิลปะที่หัวใจแตกสลาย แม้จะไม่สามารถพูดคุยกับเธอให้เข้าใจได้ แต่สำหรับเยาแล้ว มันดูเหมือนว่า เธอมีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ เค้าอยากจะปลอบใจมิชิโกะ ที่เศร้า โดยวิธีการของเยาทำให้มิชิโกะมีชีวิตชีวาขึ้น และ................ (ตอนนี้เราชอบตรงที่หนังบอกว่า ใช้เวลา 3 ปีในการคบ แต่ใช้เวลาเพียงแค่ 4 วินาทีในการบอกเลิก และใช้เวลาเพียงแค่ 5 วินาทีในการขอเริ่มคบกันใหม่ ) ไทเป ในกลางดึกคืนหนึ่ง อา-ซุ กำลังบ้าๆ ง่วนๆ กับการทำหิ้งวางหนังสือ ทำเสร็จก็ไม่สามารถยกได้ เพราะหนักเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับสาวร่างบางอย่างเธอแล้ว ในที่สุดอาซุก็ตัดสินใจโทรศัพท์หา เทคคัง หนุ่มชาวจากญี่ปุ่น เพื่อขอความช่วยเหลือ ในขณะที่เทคคังเองก็ตื่นเต้น ในการที่จะมาพบอาซุ ด้วยความหวังจะมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน แต่ติดตรงที่พูดภาษาจีนไม่ได้ เทคคังรีบไปหาอาซุ โดยที่จริงๆ คืออาซุให้เขาช่วยยกชั้นวางหนังสือให้เท่านั้น ช่วยกันไปช่วยกันมา ก็เล่นละเลงสีกันแบบเด็กๆ โดยต่างฝ่ายต่างเฮฮามัน จนเกือบเผลอใจ แต่แล้วก็หยุดได้ (เกือบเรทอาร์หละ) โดยที่ทั้งคู่ก็เสียใจ และเข้าใจสภาพว่า ต่างคนก็ใช้ร่างกายคนอื่นมาทดแทนสิ่งที่ตัวเองขาดหายไป แล้วอาซุก็ขอร้องให้เทคคังช่วยเหลือเรื่องหนึ่ง ............ ทำให้เรารู้ว่าจริงๆ ความรักเราก็เหมือนอุโมงค์ เซี่ยงไฮ้ ชุนเฮ หนุ่มญี่ปุ่นผู้ตัดสินใจมาเรียนที่เซี่ยงไฮ้ มาอาศัยอยู่บนชั้นสอง ของร้านขายของชำแห่งหนึ่ง ที่เป็นของแม่ลูกชาวเซี่ยงไฮ้คู่หนึ่ง ยุน ลูกสาวเจ้าของร้านที่ตกหลุมรักชุนเฮตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น หน้าตาซื่อๆ ของยุนไม่ได้ทำให้ชุนเฮประทับใจเท่าไร เพราะชุนเฮมีคนรักที่ญี่ปุ่นอยู่แล้ว แต่ยุนก็พยายามเรียกร้องความสนใจ เช่น ดัดผมหยิก เพราะชุนเฮชอบสาวผมหยิก จนกระทั่งถึงวันที่ชุนเฮต้องกลับบ้านตัวเอง ยุนก็มาร่ำลาโดยใช้ภาษาสเปนในการลา แต่................. 1 ปีผ่านไป ชุนเฮอจะรับรู้ความรู้สึกของยุนทันหรือไม่.. เราว่าตัวละครของสามเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกันนะ คุณครูที่สอนภาษาญี่ปุ่นเยานักเรียนไต้หวันที๋โตเกียวก็คือ ชุนเฮ พระเอกของตอนเซียงไฮ้ (จริงหรือเปล่าเนี่ย หรือเราคิดมากเอง) เราว่าเราคาดหวังกับหนังเรื่องนี้มากไปหน่อยนะ รู้สึกว่าจบยังไม่โดนเท่าไร เหมือนไม่เต็มอีกแล้วเรา   Create Date : 30 สิงหาคม 2548 7 comments Last Update : 30 สิงหาคม 2548 0:41:00 น. Counter : 874 Pageviews. Share Tweet

..........อ่านแล้วเหมือนมีแต่เนื้อเรื่องย่อเลยแฮะ..........   โดย: joblovenuk 30 สิงหาคม 2548 1:05:16 น.

ชอบหนังเรื่องนี้มากๆ ครับ ตอนเฉพาะตอนที่ 2 เขียนถึงหนังไว้ที่นี่ลองอ่านดูนะครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=merveillesxx&month=08-2005&date=28&group=1&blog=1   โดย: merveillesxx 30 สิงหาคม 2548 1:24:33 น.

ยังไม่ได้ดู จึงยังไม่อ่านนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 สิงหาคม 2548 11:05:34 น.

จะลองตามไปอ่านนะคะ   โดย: แก้มยุ้ย (หมวยแก้มป่อง ) 30 สิงหาคม 2548 16:12:18 น.

ประมาณว่าอัพเดทหนังเรื่องนี้ไม่รู้เรื่องเท่าไร เพราะไปเน้นเรื่องเที่ยวภูเก็ตมากกว่า เหอๆ   โดย: หลังจอ IP: 202.183.197.9 30 สิงหาคม 2548 16:53:56 น.

ดูแล้ว ถ้าให้คิดเอาเอง คงคิดว่า ความรักไม่แบ่งแยกภาษามั้ง (นะ) เพราะดูแล้ว แต่ละคู่ไม่ใช่คนประเทศเดียวกัน แต่ก็เป็นเพื่อนบ้านกัน ดูแล้วก็คิดได้อีกอย่าง(คิดเอาเองอีกนั่นแหละ) ความรักมักจะแสดงออกมาได้หลายรูปแบบ อาจจะเป็นรูปวาด(ตอนแรก) ฯลฯ ดูแล้วก็คิดว่า ถ้าเป็นเราเกิดไปรักคนที่ไม่ได้พูดภาษาเดียวกับเราแล้ว สื่อสารกันค่อนข้างลำบาก เราจะสื่อยังไงให้เค้ารู้สึกว่าเรารักเค้าน่ะ ท่าทางยากเหมือนกัน   โดย: Nunobi.... 8-D IP: 202.183.197.9 2 กันยายน 2548 7:57:21 น.

ไอ้เพื่อนที่บอกว่าโปรโมทมากๆ นี่ ดูคุ้นๆ เน๊อะ 555+ เราอ่ะไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชอบหนังเรื่องนี้มากๆ ถึงแม้จะชอบป๋อหลิน ซึ่งเป็นพระเอกของตอนโตเกียว มากที่สุด แต่เราก็ชอบตอนไทเป เพราะรู้สึกว่าทำออกมาได้ฮาๆ แต่แฝงด้วยอะไรน่ารักๆ ดี ส่วนเนื้อเรื่องชอบตอนที่เซี่ยงไฮ้ แอบโดนนิดนึง   โดย: ต่าย* (Nessa) ขี้เกียจล็อกอิน IP: 203.155.48.66 2 กันยายน 2548 12:09:12 น.