ทุกอย่างต้องมีครั้งแรก.....Part 3

กราบสวัสดีค่ะ...ท่านพ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย
บัวอ้วนกลับมาแล้ว..... มาด้วยด้วยความมึนงง  หลังจากที่หายไปต่อสู้กับเอกสารงานต่างๆที่มากมายเหลือเกิน...เล่นเอาบัวอ้วนกลายเป็นบัวเน่าไปในบัดดล...
แต่ บ่ เป็น หยัง...หลังจากเห็นข้อความแซว+ประชดประชัน ของคุณสมถึกแล้ว แรงบ้า เลยมาเพียบ เหอเหอ

สำหรับ Part 3 เป็นเรื่องเกี่ยวการทำงานครั้งแรกของบัวอ้วน (งานจริงจริ๊ง)

บัวอ้วนเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความรับผิดชอบอะไรมากมายเท่าไหร่...พอต้องมาทำงานจริงๆจังๆ...มันก้อเลยทำให้บัวอ้วน เซ็งเป็ด มากมาย

ที่ทำงานที่แรกของบัวอ้วน....เป็นโรงพิมพ์ค่ะ...ชื่อ ณ ภัทร..

วันแรกที่เข้าทำงาน....ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่ไม่รู้อะไรเล๊ยยยจริงๆ...พี่ๆเค้าก็เลยยกตำแหน่ง นางแบบเดินเอกสาร...ให้กับบัวอ้วน...งานระยะแรกมีดังนี้ค่ะ
เอางาน ก. ไปส่งที่โต๊ะ พี่ ข.
เอางาน จ. ไปส่งที่โต๊ะ พี่ น.

2-3 วันแรก...ก้อคิดว่า เออดีเว้ยยย จ้างกรูมาเดินโพสท่าทั้งวัน เดินยิ้มไปหาคนนู้นที เดินยิ้มไปหาคนนั้นที...แหล่มเลยกรู (ไม่ได้รู้เลยว่าเค้าอยากให้เอ๊งนะรู้จักพวกพี่เค้าให้หมด เวลาประสานงานกันจะได้ไม่ลำบาก 555)

พอวันที่สี่เริ่มแล้วจ้า.....เริ่มมีอาการงานเข้า....เนื่องจากว่าบัวอ้วนต้องเอาเอกสารไปให้ช่างอาร์ต ทำแบบงานให้...

พี่ที่เค้าสอนงานบัวอ้วนเค้าโทรมาบอกว่าให้เอาเอกสารไปให้พี่ช่างอาร์ตชื่อพี่"เมย์"

พอบัวอ้วนเอาเอกสารไปที่ชั้น 2 ห้องอาร์ต....บัวอ้วนก้อไปแอบยืนมองๆผ่านกระจกอยู่สักพัก...เพื่อดูลาดเลาก่อนค่ะ.....ที่ออฟฟิตมีช่างอาร์ตอยู่ 2 คนค่ะ  ...คนนึงเป็นผู้หญิงตัวขาวๆ หัวฟูๆๆๆๆๆๆ .... อีกคนเป็นผู้ชายหนวดยาวว ผมยาววว ฟันเหยินๆ..(ตอนนั้นคิดว่าที่นี่มานร้านเพื่อชีวิตป่าวหว่ะ มีเพลงคาราบาว เปิดคลอ ตลอดเลย) โหยยยย  พอเห็นพี่ช่างอาร์ต แต่ละคนแล้วบัวอ้วนอยากจะเป็นลม....แมร่งจะฆ่ากรูไม๊หน้อ....เอาหว่ะเป็นไงเป็นกัน

ก๊อกๆๆๆๆๆๆ   แอร๊ดดดดดดดดดดดดดดด

บัวอ้วน ..... พี่ค่ะ...(กรุณาทำเสียงแอ๊บแบ๊วด้วย เพื่ออรรถรสในการจินตนาการ)

พรึ่บๆๆ...หันมามองกรูกันหมดเลย...โห สายตามัน ทั้งสอง แม่เจ้า อย่าทำไรกรูนะ

พวกพี่....มี'ไร....เสียงมันน่ากลัว โฟ้ดดด

บัวอ้วน...พี่หน่อยให้เอาเอกสารมาให้พี่ "เน" ค่ะ....

พี่อาร์ต ญ....ที่นี่ไม่มีคนชื่อ "เน" ไปหาที่อื่นไป๊......โอ้ววว กรูทำผิดอะไรเนี้ยยย

บัวอ้วน...ค่ะ....ฟิ้ววววววววววววววววววววว  ตึ๊กๆๆๆๆ  รีบวิ่งออกมาจากห้องไอ้พี่สองคนนั้นแทบไม่ทัน....คนไรฟร่ะ ดุยังกะแมงกุ๊ดจี่

พอวิ่งกลับลงมาตั้งหลักที่ชั้นล่างได้...รีบโทรไปหาพี่หน่อย...ว่าพี่ชื่อ"เน" เนี้ยเค้าคือใคร...แล้วเค้าอยู่ชั้นไหน....ผลสรุปว่า พี่ผู้หญิงเค้าชื่อ"เมย์"แต่ด้วยความเอ๋อ ของบัวอ้วน..ดันได้ยินไปว่า พี่ช่างอาร์ตชื่อ "เน"...หึหึหึ

เอาหล่ะสิค่ะ...คราวนี้ต้องกลับขึ้นไปที่ดินแดนเพื่อชีวิตนั้น....อีกครั้งบัวอ้วนยืนทำใจอยู่ตั้งน๊านนนนนกว่าจะยอมขึ้นไป..กลัวพวกพี่ท่านจะกริ้วที่เห็นหน้าบัวอ้วน

ก๊อกๆๆๆ แอร๊ดดดดดดดด

พี่ช่างอาร์ต ช....จะเคาะประตูทำด๋อยไร กรูเห็นแล้วว่าเมิงเดินมาอ่ะ....อ้าว ไอ้นี่ กรูมีมารยาทเฟ้ย

บัวอ้วน....หนู อะเอา งะงานมาให้พี่เมย์ค่ะ....ติดอ่างเลยกรู

พี่เมย์....อ้าวสรุป ของพี่เหรอ หึหึ  เห็นบอกว่าให้คนชื่อ "เน" ก้อนึกว่าไม่ใช่ หึหึ บอยเมิงหยิบงานจากน้องมันมาดิ...แหน้ ยังจะมาตอกย้ำความบื้อของกรูอี๊ก  หน้อยนี่มันหัวเราะเยาะกรูช่ายไม๊ 

พี่บอย....ส่งมาดิ หึหึ....นี่พวกเมิงช่วยกันตอกย้ำกรูเหรอ อิพี่พวกนี่

ทีนี้รู้หล่ะ พี่ผู้ ญ ชื่อ เมย์........พี่ผู้ ช ชื่อ บอย.....และทั้ง 2 คนเป็นแฟนกัน..ตอนนั้นในใจคิดว่า กรุจะจำชื่อพวกเมิงไว้จนวันตายเลยคอยดู....ไอ้พวกพี่บ้า...

จากนั้น...ด้วยหน้าที่การงานก้อเลยต้องเจอกันกับพวกพี่เพื่อชีวิตบ่อยๆ...แหม้ เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง  ก้อเลยตัดสินใจทำเนียน ไปทำตัวใกล้ชิด ตีซี้กะเค้าซะงั้น...เหอเหอ

หลังที่สนิทกันแล้ว พวกพี่มันก้อเลยเล่าให้ฟังว่า...มันหมั่นไส้บัวอ้วน...ที่บัวอ้วนทำเป็นพูดไพเราะ...ทำเป็นมีมารยาท...ทั้งที่ตัวตนจริงๆไม่ค่อยจะมีเล๊ย...เลยทำการรับน้องสยองขวัญ ให้เป็นตำนานไว้ประจานน้องคนนี้ ให้คนอื่นฟังได้อีกยาวไกล ... แล้วบัวอ้วนก้อได้จำชื่อพี่พวกนี้ไว้ในสมองจนแน่นไปหมด เอาไม่ออกไปแล้ว 555

ถึงตอนนี้บัวอ้วนจะไม่ทำงานที่นั้นแล้ว...แต่ก้อยังติดต่อกับพี่เมย์ พี่บอย อยู่บ่อยๆ

ถึงเวลานี้บัวอ้วนรู้สึกขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้น้องคนนี้ได้เจอกับคนดีๆ คนเจ๋งๆ อย่างพวกพี่เมย์ พี่บอย

เพราะพี่เมย์ ทำให้น้องคนนี้ กล้าคิด กล้าทำในสิ่งต่างๆมากขึ้น ขอบคุณสำหรับการที่สอนน้องให้มองบวกไว้เสมอๆและก้อเปิดโลกกว้างๆ ให้กับบัวดอกนี้

เพราะพี่บอย ทำให้น้องคนนี้ได้ทำตามความฝันของตัวเองอีกครั้ง ขอบคุณที่ทำให้น้องได้กลับมาถ่ายรูป ได้กลับมาจับกล้องอีกครั้ง

ซึ้งๆๆๆอ่ะ  5555

ปล.อีกเรื่องที่พี่บอย ทำให้น้องจำไปจนวันตาย....เรื่องปากพล่อย  บัวอ้วนมักจะติดปากกับคำว่า พ่อเมิงดิ แม่เมิงดิ...ประมาณนี้ คือพูดแบบไม่คิดอะไร...วันนั้นบัวอ้วนหลุดปากไป ว่าพ่อเมิงดิ โดนนนนนเลยคร้าบพี่น้อง โดนบุหรี่ดีดใส่เลย ดีดใส่ขาอ่ะ ตกใจมากๆๆๆ....เจ็บๆแสบๆ แล้วพี่บอยก้อสอนว่า พูดถ่อยอะไรกรูก้อว่าหรอก แต่พ่อกรูไม่เกี่ยว จำไว๊...เวลาไปพูดกับใครอย่าให้มีหลุดปากออกมาอีก มันไม่ดี....อืมมม ตั้งแต่นั้น หายขาดไปเลย...ไม่พูดอีกเลย 555 ความเจ็บยังฝังใจ

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2553		5 comments
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2553 1:11:30 น.
Counter : 373 Pageviews.
Share Tweet