ทุกอย่างต้องมีครั้งแรก.....Part 1 ทุกอย่างในชีวิตต้องมีครั้งแรก วันนี้เลยมานั่งนึกดูว่า อะไรบ้างที่เราทำครั้งแรก แล้วความรู้สึกมันเป็นยังไงน้า ตอนนี้ถ้าเรานั่งเครื่องย้อนเวลากลับไปได้ เราจะกลับไปแก้ไขมันรึป่าวน้า ความทรงจำตอนเด็ก.... ครั้งแรกที่ไปโรงเรียน.....บัวอ้วนเป็นเด็กดีค่ะ ตอนเด็กบอกกับแม่ว่าอยากไปโรงเรียน เห็นพี่ข้างบ้านเค้าแต่งตัวไปโรงเรียน สวยจัง ผูกโบด้วย อยากได้มั้งจังเลย แม่เลย อนุเคราะห์ลูกอ้วนคนนี้ด้วยการพาไปสมัครเรียนค่ะ เรียนโรงเรียนเดียวกับพี่ข้างบ้านเลยค่ะ ชื่อ โรงเรียนจักรพงษ์พิทยาลัยฯ โรงเรียนเนี้ยเรียนตั้งแต่อนุบาล-ป.6 เลยค่ะ) จำได้เลยว่าวันแรกที่ไปถึงโรงเรียน ลัลล้า มากมาย เดินจูงมือพี่ข้างบ้านไปดูห้องเรียน ดูสนามเด็กเล่น ไปเข้าแถวกับพี่ หนุกหนานจังเล๊ยยยย...พอกริ่งเข้าเรียนดังพี่ก้อพาไปส่งที่ห้องเรียน ..เท่านั้นแหละ ชักแหง่กๆๆๆๆๆ ร้องไห้และเกาะขาพี่ข้างบ้านไม่ยอมไปไหนเล๊ย ครูกับพี่ช่วยกันแกะมือออกจากขาพี่เค้า... แกะมือซ้ายออกได้ เอามือขวาเกาะต่อ แกะมือขวาออกได้ เอามือซ้ายเกาะอีก รวบทั้ง 2 มือ ไม่เป็นไร กรูเอาขาเกี่ยวไว้ก้อได้ฟร่ะ... ผลจากการชักแหง่กครั้งนี้คือ.....ได้ไปเรียนกับพี่ข้างบ้าน 1วัน ไชโย้ หิ๊วววว ข้าชนะมีความสุขจริงจริ๊ง ตอนเย็นกลับบ้านกับพี่ สบายใจ เชิ้บๆๆ วันต่อมา...การไปโรงเรียนวันที่ 2 พี่ข้างบ้านไม่พาไปที่ห้องของเรียนอนุบาล แต่พาไปที่ห้องเรียนพี่เค้าแทน...ไอ้เรารึก้อดีใจ ยังไง วันนี้ก้อได้อยู่กะพี่เค้าอีกแน่นอน........คอนเฟิร์ม แต่น..แตน..แต๊น...ไปถึงห้องพี่ เราก้อเกาะพี่เราแจเลย เพื่อนพี่ 2 คน เป็นเด็กผู้ชายตัวใหญ่ๆ ถึกๆ (ตอนนี้บัวอ้วนก้อคงถึกพอๆกัน อ่ะ ) ยืนยิ้มรออยู่ แล้วก้อเข้ามาทัก แล้วพี่ผู้ชาย 2 คนนั้น ยื่นลูกอมให้ แล้ว บอกว่า อ่ะพี่ให้ แล้วพอเราปล่อยมือจากพี่ ไปรับลูกอม แล้วตัวบัวอ้วนก้อลอยขึ้นจากพื้น ไปพาดบ่า เพื่อนพี่ แล้วพวกมันก้อวิ่ง ตึก..ตึก..ตึก พาบัวอ้วนไปส่งที่ห้องอนุบาล โดยมีพวกพี่มันตามกันมาเป็นพรวนเลย (นี่มันคงกะว่าถ้าบัวอ้วนร้องไห้ มันคงรุมกระทืบบัวอ้วนแน่นอน) แล้วบัวอ้วน ก้อลงมานั่งอยู่ที่พื้นห้อง มีอาการ งง จุก อึ้ง แล้วพวกพี่มันก้อจากไป ตอนนั้นพอนึกได้ก้อสายเสียแล้ว พวกพี่มันวิ่งหนีกันกระจายไปแล้ว ตามไม่ทัน...ขาสั้นหง่ะ แถมมีคุณครูถือก้านมะยมดักรออยู่ตรงประตูอีกต่างหาก ยอมอยู่แต่โดยดีก้อได้ฟร่ะ เป็นอย่างนี้อยู่ 1 สัปดาห์ แต่วันต่อๆมา มีของแถมด้วย เป็นพวกงูยาง จิ้งจกยาง นึกแล้วมันแค้น ฮึ่ยยยย แค้น แค้นใจตัวเองที่เห็นแก่กิน.... แล้วสุดท้ายบัวอ้วนก้อไม่ยอมไปที่ห้องเรียนของพี่อีกเลย...เพราะไอ้พี่ที่มันแบกบัวอ้วนวิ่ง...มันขู่จะเตะบัวอ้วนถ้าไปอีก.... ไม่ไปห้องพวกมันหล่ะ ไปห้องเรียนเค้า ดีฟ่า มีนมให้กินด้วย แถมไม่ใครมาคอยแกล้งอีก 555 เชอะ เป็นไงค่ะบัวอ้วนตอนเด็กน่ารักไม๊หล่ะ ใส ซื่อ มากมาย (แต่มีคนบอกว่าเพราะแกตะกละ ต่างหากหล่ะ ) สรุปได้ ว่า ต่อให้มีเครื่องย้อนเวลา ก้อจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเด็ดขาด ยอมรับในสิ่งที่เป็น (ยอมรับว่า ซื่อบื้อ มาตั้งแต่เด็ก 555) พอก่อนดีฟ่า...อู้งานมาเขียนบล็อกเนี้ย...คิดอะไรไม่ค่อยออกเล๊ย ไว้พรุ่งนี้ค่อย..มาเขียนต่อ... เอารูปหลานชายสุดที่รักมาปิดท้าย....เพื่อที่จะบอกว่า..หน้าตาดี ทั้งครอบครัว   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2553 8 comments Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2553 17:40:40 น. Counter : 511 Pageviews. Share Tweet

ฮาเรย...เดินยิ้มแฉ่งไปโรงเรียน พอเข้าเรียนชักแหง๊กๆ ทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็ดเหมือนกันเลยอ่ะ แต่นานมากมาย   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 8 กุมภาพันธ์ 2553 16:47:46 น.

ก็พยายามคิดว่า มันหายเพราะเรา ไม่ใช่หายเพราะคนอื่น มันทำให้สบายใจกว่ากันเยอะเลยค่ะ ^^ ของของเรายังไงก็เป็นของเรา แต่เห็นของหายไม่เคยกลับมาเลยซะครั้งเลยค่ะ Y^Y อย่าลืมไปทานข้าวนะค่ะ   โดย: นางฟ้าจำแลง...ตะแคงเดินดิน (1stUpon ) 8 กุมภาพันธ์ 2553 20:02:27 น.

ฮ่าๆ..กรี๊ด.... ใช่เลย..ตอนเด็กๆน่าตาดี..แต่ทำไมตอนนี้ หน้าเหี่ยวงี้ฟร๊ะ...ฮา... สงสัยแพ้แอลกอฮอล์ อิอิ   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 9 กุมภาพันธ์ 2553 0:34:57 น.

ฮาๆ จำวันแรกที่เข้าเรียนอนุบาลไม่ได้แล้วงะ >.< ทำไมรู้สึกว่าตัวเองแก่จัง หลงๆลืมๆซะและ จำได้อย่างเดียวว่าแสบแต่เด็ก ฮาๆ เป็นหัวโจ๊กตั้งแต่อนุบาล แหย่เพื่อน แต่เวลาอยู่ต่อหน้าครูเป็นเด็กดี >.< คุณครูรัก เด็กดี เด็กฉลาด ไม่ได้ประจบนะ มันเป็นเองโดยธรรมชาติ กับผู้ใหญ่เรามะกล้า งิงิ   โดย: Sky (2ndStory ) 9 กุมภาพันธ์ 2553 2:53:09 น.

พาร์ทสองขอเป็นเรื่องความรักครั้งแรกได้ปะ ตอนอนุบาลครั้งแรก ของเค้าเรื่องมันเศร้านะ เพระาเค้าร้องไห้ กระจองอแงจนไม่เรียนอนุบาลเลย ไปขึ้น ป.หนึ่งเลเมือ่ถึงเกณท์ เชื่อมะ ยังร้องไห้อยู่เล๊ย   โดย: ซซ 9 กุมภาพันธ์ 2553 9:42:31 น.

5 5 5 เรื่องตอนเป็นเด็กน่ารักดีจังอ่า ขำดีด้วย   โดย: สมถึก 9 กุมภาพันธ์ 2553 13:25:34 น.

หวัดดีจ้าบัวอ้วน เที่ยงกว่าแล้วนะ กินข้าวรึยังบัวอ้วน มากินส้มตำกับสมถึกไหม   โดย: สมถึก 10 กุมภาพันธ์ 2553 12:41:09 น.

อ่านตั้งแต่เมื่อวานแหละ ไม่ได้เม้นท์ งานยุ่งอ่า เชื่อไหมว่า เท่าที่จำได้ ไปโรงเรียนไม่เคยร้องไห้เลยอ่า จะร้องก็ตอนที่แม่ทิ้งให้อยู่บ้าน ตอนไปจ่ายตลาด เราดูหนังจนจบไปเป็นชาติแล้ว แม่ก็ยังไม่กลับมา แถมอยู่คนเดียวด้วย ร้องไห้ทุบประตูใหญ่เลยอ่า เขินจัง แต่นั่นมันก่อนเข้า ป.1 นะตัวเอง   โดย: butbbj 10 กุมภาพันธ์ 2553 15:14:01 น.