ความลำพอง.... ของนายคนใหม่
" ครั้นเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มสัปทน อย่าได้ลืมคนจนผู้แห่นำตีนช้าง "
เสี่ยงดังลั่นร้องตวาด ถามทางให้รู้กันทั่วไป " รู้มั๊ยว่าผมเป็นใคร รองผู้อำนวยของที่นี่ ใครข้องใจอะไร ให้มาพบผมได้ทุกเวลา " เสียงนายคนใหม่ของที่นี่ หงุดหงิดบอกถึงอารมณ์ที่ปรารถนา ไม่บรรลุตามวัตถุประสงค์บ่าวไพร่อย่างพวกเราก็คงต้องกลัวกันลนลาน เท่าที่อ่านประวัติศาสตร์ของสยามได้เลิกทาสกันมานานแล้วมิใช่หรือ คนทำงานด้วยตำแหน่งด้อยวิทยะฐานะอย่างพวกเราก็ไม่แตกต่างกับทาสในยุคสองพันห้าร้อยห้าสิบเอ็ดกระมังในใจนึกจักโต้ตอบกลับไปว่า ถึงในสายตาของท่านจะมองเราต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แต่ในจิตใจก็หาได้ต่ำ ให้โทสะฉุดคร่าแสดงอำนาจบาทใหญ่ได้เยี่ยงนี้
นางป่วน บ่าวของแม่บุญมีเรื่องนางทาส กล่าวว่ากริยาเยี่ยงนี้ คือ อาการลำพอง มาวันนี้ข้าพเจ้าและบ่าวของนายท่านคนใหม่จึงได้เข้าใจน่าเสียดายนายคนใหม่ของบ่าวมิได้ดูละครย้อนยุคโบราณให้เสียเกียรติด้วยใฝ่ในผลงานต่างประเทศ ต่างภาษา ต่างรากเหง้าบิดามารดาผู้ให้กำเนิดนายคนใหม่จึงมิได้รู้ความลำพองเป็นเยี่ยงไร จึงมิได้นำพา >
ความสำนึกเรื่องตัวตน บุคคลผู้เป็นนายหาได้มองลงไปลึกถึงจิตใจคนผู้อยู่ภายใต้อำนาจไม่ อาการลำพองทำให้มีแต่การยกเอาอำนาจหน้าที่อันเป็นเรื่องอุปโลกมาใส่ศีรษะให้บดบังความเป็นจริงของโลกใบนี้เสียสิ้น โลกธรรม8 ประการของโลกใบนี้ห่างหายไปจากจิตใจของท่านหมดสิ้นแล้วหรือ มีสิ่งใดที่จะอยู่กับเราอย่างเที่ยงแท้และจริงจังเรื่อยไปไม่ ความสูญสลายและความเสื่อมย่อมเกิดขึ้นตามเหตุและปัจจัยทุกผู้ทุกนามไม่ว่านาย ไม่ว่าบ่าว แล้วท่านจะลำพองหลงลืมตัวข่มท่านไปเพื่อเหตุใด.........มานะที่คิดว่าตัวเราสูง คนอื่นต่ำจะลดละไป ไม่เหลือความลำพอง ข่มคนอื่นได้แต่อย่าลืมข่มความรู้สึกตนเอง......
Create Date : 07 พฤษภาคม 2551 |
|
2 comments |
Last Update : 7 พฤษภาคม 2551 23:27:24 น. |
Counter : 3032 Pageviews. |
|
|
|