....zz--ผจญภัยในรั้วมอดินแดง--zz วู้ๆๆ....บร้าๆ...วู้ฮ่าๆ ออกอาการประสาทหลอนนิดๆ เจอข้อสอบตั้งแต่ANAL ยัน PHYCHEM มันเปรียบเสมือนได้รับยาหลอนประสาทยังงายมะรู้ ช่วงนี้ร้อนๆ...เกิดอาการเครียดๆ แถมยังเอ๋อรับประทานตั้งแต่เจอข้อสอบ มะวานทั้งวันเป็นจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ล่องลอยไปหาพระสหายทั้งหลาย คิดถึงเพื่อนๆสมัยมัธยมขึ้นมาแปลกๆ....พอมาเรียนหมาลัยแล้วมันเหมือนตูมาตายเอาดาบหน้าคนเดียว บรื้อ!!! ทุกคนก็แยกย้ายกันไป เริ่มมีมุมเป็นของตัวเอง จากปี 1 ที่โทรคุยกันทุกวี่ทุกวัน จนทุกวันนี้ยังไม่แน่ใจว่าพวกมันทั้งหลายยังมีชีวิตกันอยู่ไหม จะว่าฝนละเลยเพื่อนหรือเพื่อนมันละเลยฝนก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ พอนับวันยิ่งโตก็ยิ่งห่างหายกันไป ปกติพอจะสอบทีไรเป็นต้องมีโทรไปเม้าส์พอให้หายคันปากพอให้อยากมีแรงสู้เถือกไถต่อ แต่สอบครั้งนี้ไม่ได้โทรหาหน้าไหนทั้งน๊าน เนื่องจากเงินไม่มีด้วย แล้วก็รู้ๆกันว่าเพื่อนมันก็มีสภาพไม่ต่างจากเรา....พออ่านหนังสือไปเลยคิดถึงเรื่องราววันวานยังหวานอยู่สมัยมัธยมกับผองเพื่อนตัวป่วนขึ้นมา แล้วอดอมยิ้มไม่ได้ อันที่จริงเรื่องของเราๆมันก็มีมากมาย....วันนี้คิดถึงเพื่อนอยู่ มข. ขึ้นมาเลยคิดถึงสภาพตอนเราๆไปใช้ชีวิตในรั้วมอดินแดงกัน มอดินแดงก็คือมหาวิทยาลัยขอนแก่นนั่นแหละ อิอิ ไอ้ที่ว่าไปใช้ชีวิตคือ ไปเตรียมเอนท์กันตอนสมัยอยู่ ม.5 ช่วงปิดเทอมหน้าร้อนอย่างนี้แหละ ในรั้วสีอิฐแห่งนี้....ฝนเคยมีความคิดที่จะไปลัดเลาะให้ทั่งทุกอณูตารางเมตร แต่ก็ดีแล้วที่ได้แค่คิด ไม่ลงมือทำจริง เพราะถ้าขืนไปทัวร์มันหมดด้วยจักรยานที่เรามีอยู่ ณ ตอนนั้น ฝนคงจบชีวิต ณ ซอกมุมใดมุมหนึ่งใน มข. แน่ มออะไรว๊า กว้างโคตรๆ จากที่มีคนเคยคิดว่า มข น๊านมันกันดาร....แห้งแล้ง อยากจะบอกว่าคุณคิดผิดถนัด.....ตั้งแต่นั่งสองแถวเข้ามอนี้ นับต้นไม้ไม่เคยถูกซะที มอไรวะ...ยังกะป่า 55555 ดีก็ตรงที่มันยังไม่มีสัตว์ป่าสงวนออกมาเดินเพ่นพ่าน การผจญภัยครั้งนี้ มีเพื่อนๆโรงเรียนไปอยู่หอตรงข้ามกับพวกฝนเยอะแยะ มันเลยไม่ค่อยจะเหงา ออกแนวมาครื้นเครงกันซะงั้น ห้องที่ฝนอยู่ อัดแน่นกันด้วยสาวงาม 4 นาง คือไอ้หมอกิ๊ก (พอลล่าคนงาม) ไอ้หน่อย ไอ้โอ แล้วก็มู๋ฝนตัวกลมคนนี้แหละ ห้องก็เล็กๆนะ...แต่ 4 นางก็อัดกันอยู่ได้ มีอยู่เตียงเดียว มู๋ฝนกับโอขี้เกียจนอนเบียดคนอื่นเลยขอนอนมันที่พื้นเลยละกัน ชีวิตเราจะเริ่มด้วยเสียงนรกของไอ้กิ๊ก...มันจะเป็นรูปแบบการตื่นนอนของพวกเรา คือจะรู้ๆกันคือ ไอ้กิ๊กจะลุกไปอาบน้ำคนแรก พอได้ยินเสียงไอ้กิ๊กอาบน้ำประดุจดังเสียงนรกกลายๆ รายต่อไปก็เป็นฝน แล้วก็โอ ปิดท้ายด้วยหน่อย จะเป็นรูปแบบอย่างนี้ทุกวัน เราๆจะเดินผ่านหอชายหลังมอกันเพื่อไปกินข้าวที่โรงชาย แต่มันดั๊นอยู่ตรงข้ามหอหญิง อิอิ......การกินก็กินแบบเดิมๆซ้ำๆ บางวันคึกหน่อยก็ปั่นจักรยานไปกัน มีอยู่ 2 คัน ต้องกระเตงซ้อนกันไป บางวันเกิดอาการอยากชมวิวก็เดินผ่านหอชายไปกินข้าวโรงชายกัน โหย....อากาศยามเช้าว่าดีแล้ว บวกกับเห็นผู้ชายนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวยิ่งดีกันไปใหญ่ เอิ๊ก ออกแนวหื่น พอได้เวลาเรียน....จำได้ว่าช่วง 8 โมงเช้าคือวิชาชีวะ โอ้วแม่เจ้ามันฆ่ากันชัดๆ..คือแบบว่าเอาแต่ร่างไปเรียน วิญาณยังนอนแน่นิ่งสงบอยู่ที่นอน เหอะๆ...กว่าเราๆจะเรียนกันเสร็จครบทุกstep ก็ปาเข้าไป 5 โมงเย็น แต่ช่วงหน้าร้อนแบบนี้มันก็ยังพอมีแสงสว่างแลดูไม่เย็นมาก บางวันฝนกับโอก็จะมีความคิดบรรเจิดกัน คือการปั่นจักรยานทัวร์มอหลีบ่าวไปซะงั้น 5555 จับจักรยานได้คนละคันก็ขยับแข้งขาปั่นๆๆๆๆๆๆ....เป้าหมายแรกคือหอพักแพทย์ เหตุผลง่ายๆคือฝนชอบเด็กแนวนี้ ปั่นๆไป ได้เห็นห้องนายก็ยังดี บรื้อๆ ใจรักขนาดบางวันก็มุ่งตรงไปทางคณะพยาบาล...เพราะไอ้โอใฝ่ฝันจะเรียนเลยพามันไปดูลาดเลา (สุดท้ายปัจจุบันนี้ไอ้โอเรียนพยาบาลอยู่ มมส.) บางวันบ้าๆ.....ออกแนวรักสัตว์ก็ปั่นไปทางคณะสัตวแพทย์ โอ้ว สมชื่อจริงๆ มีวัวผูกอยู่หน้าคณะด้วย มันเป็นคณะที่ฝนใฝ่ฝันอยากเรียน ( ณ ตอนนั้นไม่มีคณะวิทย์ในหัวเลย เมินซะเถอะ คณะวิทย์นี่ไม่เคยก้าวเข้าไปเหยียบเลยหละ)...บางวันก็ไปจอดให้ไอ้โอลงไปเต้นแอโรบิคที่คณะศึกษา....แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีปัญญาปั่นไปทางสถาปัตย์คร๊า กลัวตายกลางทาง ไกลเกิ๊น....พอเริ่มเย็นๆ ฝนกับโอก็จะปั่นกลับ ไอ้ขากลับนี้ทรมานสังขารชะมัด ถึงมันจะมีจักรยานก็เหอะ แต่ทางงี้โอ๊ย เดี๋ยวขึ้นเนิน เดี๋ยวลงเนิน เล่นเอาวีแข้งใหญ่เลย(วีแข้ง=หน้าแข้งค่ะ) ขากลับแทบจะทิ้งจักรยานแล้วกลิ้งกลับกันเลย....พอปั่นๆผ่านสวนแถวสะพานขาวมาได้ไม่ไกล จะได้ยินเสียงจิ้งหรีด นั่นแสดงว่าท่านได้เข้าสู่คณะเกษตรแล้ว.....สบายใจได้ว่าอีกไม่ไกลก็จะถึงหอเราแล้ว อิอิ ชีวิตในรั้วมอดินแดงเรื่องเรียนนี่วนเวียนซ้ำๆเดิม.....พอตกเย็นก็ออกหากินกัน ตลาดเจ๊พรคือแหล่งรวมทุกอย่าง ไอ้ที่ไปๆเดินดูเนี่ยไม่ได้กะจะดูของเล๊ย แอบไปเดินดู extern โหย ขาวๆตี๋ๆ หลังจากทุ่มสุดตัวปั่นจักรยานไปดูถึงหอพักแล้วไม่ค่อยได้ผล เราก็แอบดักรอดูมันที่ตลาดเจ๊พร สิ่งที่ได้กลับมาไม่มีอะไรนอกจากของกิน อีกเรื่องที่น่าประทับใจแล้วก็ไม่เคยพบเคยเจอที่ไหนมาก่อน หาดูได้จากมอดินแดงคือ มีช่วงนึงก่อนสงกรานต์.....ฝนกับผองเพื่อนอีก3คน พอเรียนช่วงบ่ายเสร็จ ประมาณ บ่าย 3 ได้ ก็ทำการเดินลัดเลาะผ่านไปทางหอชายเช่นเดิม บรรยากาศช่วงสงกรานต์ก็จะเงียบๆ เพราะพี่ๆนักศึกษากลับบ้านกัน ไอ้เราๆก็เดินกันสบายใจมาก เพราะคงไม่มีใครมันมาเล่นสาดน้ำกันแถวหอในมอแบบนี้หร๊อก พอเดินๆเม้าส์ๆกันถึงหอชายหอหนึ่ง จำไม่ได้ว่าหอที่เท่าไหร่ ก็มีเสียงร้องแซวลงมา "ผู้สาวๆ ไปไสครับ" มองขึ้นไป....โอ้วชั้นสาม ผู้ชายนั่งสังสรรกันอยู่ ไอ้เราก็ไม่คิดอะไร คงแค่แซวกันเล่นๆ ที่ไหนได้......สาดน้ำลงมาเต็มๆ อะจ๊าก!!! ยิ่งร้อนๆแล้วพี่ดั๊นมาเพิ่มความหงุดหงิดให้หนูอีก....คือพี่แกเล่นสาดน้ำลงมาจากชั้นสาม...โหย...ตอนนั้นคือปรี๊ดแตกมาก อุตส่าห์คิดว่าจะไม่มีไอ้บ้าที่ไหนมาเล่นสาดน้ำกันในเขตหอพักแล้วนะเนี่ย...ก็ทำอะไรไม่ได้ พี่แกทั้งหลายเล่นหัวเราะกันอย่างสะใจ สนุกสนานที่แกล้งสาวๆได้ ไอ้สาวไอย่างเราก็ได้แต่บ่นๆกันไป...วันดีคืนดี กินข้าวที่โรงชายเบื่อแล้วเราก็จะย้ายฐานที่มั่นไปกินที่ complex เป็นศูนย์รวมอาหารและบริการ...และแหล่งติวของเด็ก มข. ที่สำคัญ อันนี้ชอบสุดๆ แหล่งกระจายข่าว ติดประกาศ อะไรหายก็มาติดแหมะอยู่ที่นี่หมด ตั้งแต่ หมาหาย ขายหมา ออกค่าย สามีหนีออกจากบ้าน....อะไรๆจิปาถะ บางทีอ่านไปก็ขำไป คิดได้เนาะคนเรา มีอยู่คืนนึง นอนๆอยู่ดีๆ...ไอ้โอก็เลยคิดจะจัดที่นอนใหม่...ฝนก็ไม่ขัดศรัทธามัน ขอมาจัดให้ พอมันเอาที่นอนขึ้นเท่านั้นแหละ ร้องกรี๊ดๆกันวุ่นวาย จะอะไรซะที มีตะขาบนอนอยู่ใต้ที่นอนฝนหนะสิ ไม่รู้ว่ามันมาเป็นเพื่อนนอนของฝนได้กี่วันแล้ว นี่ถ้าโอมันไม่คิดจะจัดที่นอนใหม่ มีหวังฝนได้อยู่กินกับตะขาบไปอีกนาน แต่มันก็น่ารักนะ อยู่กันอย่างสันติ ไม่มากัดฝนเลย บรื๊อๆ คืนวันอันโหดร้ายยังไม่หมดสิ้น....มีช่วงนึงพายุเข้า...ฝนตกฟ้าผ่ากันสุดๆ(แต่ในห้องมันก็ยังเล่นไพ่กันอย่างจริงจัง ไม่สนฟ้าฝน) ฝนกับเพื่อนรีบปิดมือถือนั่งแน่นิ่งอยู่ในห้องไอ้หลิน เพื่อนที่อยู่หอตรงข้าม เปรี้ยง!! เสียงฟ้าผ่าดังใกล้ๆ เห็นจังๆฟ้าผ่าลงต้นมะยมหน้าหอ จังหวะเดี๋ยวก่าไอ้อิกมันเปิดประตูพอดี ฝนหละเห็นจังๆ.....พอฝนซา 4 สาวกะจะเดินกลับหอกัน ซึ่งมันมี 2 ทางที่จะกลับได้คือ ทางที่หนึ่งเดินมาตามถนน และอีกทางคือปีนรั้ว.....พอฝนกับเพื่อนเดินมาทางถนน เหตุเกิดจากฟ้าผ่าต้นฉ่ำฉาล้มลงขว้างกันถนน ทำให้เดินผ่านไม่ได้ ก็เหลือทางเดียวแบบไม่มีทางเลือก คือต้องปีนรั้วกลับหอตัวเอง เฮือก นี่ถ้าไม่ได้มาอยู่ มข. คงไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ร๊อก เรื่องราวในรั้วมอดินแดงของฝนมันก็มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี ทแต่ก็ออกแนวสนุกซะมากกว่า มันอยู่ที่มุมมองด้วย ไม่ว่าเรื่องจะร้ายยังไง มีเพื่อนอยู่ร่วมชะตากรรมด้วยกันก็กลายเป็นเรื่องสนุกไปได้....ช่วงมัธยมเป็นช่วงชีวิตที่ดีของฝนเลยหละ ได้เจอเพื่อนดีๆ น่ารักๆ ได้เกาะติดใช้ชีวิตกับเพื่อน...ได้ร่วมกันทำอะไรต่างๆมากมาย ถึงแม้มันจะเป็นช่วงเวลา แค่ 2 เดือนในมข.ก็ตาม ทุกวันนี้ถึงต่างคนต่างไป ถึงไม่ค่อยได้เห็นหน้า หรือแม้แต่เสียงกันก็เหอะ ก็พยายามเข้าใจว่าต่างก็มีสิ่งที่ต้องทำเยอะแยะ....เก็บภาพความทรงจำของวันวาน เอามานั่งยิ้มในวันนี้ที่เหนื่อยล้าก็พอจะมีแรงขึ้นมาบ้าง สำหรับ 4 สาว ตอนนี้มู๋ฝนก็เหลือแต่ซาก สู้เถือกไถที่ภาคเคมี มมส. ไม่รู้ว่ามาถูกทางไหม ไม่รู้ว่าถนนสายนี้จะเป็นยังไง ไม่แน่ใจกัยสิ่งที่ตัดสินใจทำไปแล้ว.....แต่ก็ต้องทำมันอยู่ดี ก็เลือกมันแล้วนี่นา วันนี้ไปเอาหนังสือส่งตัวไปฝึกงาน อีกยาวไกลเหลือเกิน...ฝนเอ๋ยกับถนานสายนี้ ไม่รู้จะมีแรงสู้ต่อไปได้แค่ไหนกันนะกับเคมี....จะจบลงตรงนี้ หรือจะไปต่อดีหละ หมอกิ๊ก....ที่คิดมาตลอดว่าจะเรียนเคมี ฉันว่าแกคิดถูกแล้วที่ไปเรียนหมอ....ถ้าแกมาเคมีก็คงเหลือแต่ซากเหมือนฉัน....แต่ฉันคิดๆแล้วว่าถึงแกจะเรียนหมอ แม้แต่ซากแกอาจจะไม่เหลือ.....ทุ่งมศว.คงไม่ต่างจากทุ่ง มมส. แหมตูดำเป็นเมี่ยงอยู่เนี่ย เชอะไอ้พวกเด็กเทพ ไอ้หน่อย...แกเป็นพวกแน่วแน่ ถึงแกจะไม่ถึงฝั่งที่ฝันไว้ว่าจะเป็นคุณหมอ แต่แกก็ได้เป็นนางฟ้าสีขาว........ฉันว่าใส่ชุดพยาบาลก็ดูดีไม่นอนกว่าหมอหร๊อก....หายไปเลยนะ ตั้งแต่ปีใหม่ ไม่ได้ยินเสียงแกเล๊ย... ส่วนไอ้โอ ที่เห็นกันบ่อย คุยกันบ่อย เพราะอยู่ทุ่ง มมส. คือกัน แต่ทำไมตูดำเป็นเมี่ยงอยู่คนเดียววะ....ไม่ต้องมีคำบรรยาย.....ถึงแกจะอยากเรียนเกษตร แต่แกก็อยากทำให้ฝันของพ่อแกเป็นจริงโดยการมาเรียนพยาบาล แต่ฉันว่าแกก็ทำมันได้ดีมากๆว่ะ....คุณพยาบาลตัวเล็ก ทุกวันนี้ คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหส่างเราแล้วก็ยังมีรอยยิ้มเสมอ....วันเวลามันผ่านไปเร็วจังนะ จากวันนั้นที่รั้วมอดินแดง จนถึงวันนี้ 4 ปี เข้าให้แล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้กลับไป มข. เลย ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง   Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2552 20 comments Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2552 20:19:11 น. Counter : 852 Pageviews. Share Tweet

ยังสอบไม่เสร็จอีกเหรอ... กว่าจะหมดเทอมนี่เหนื่อยเนอะ^^   โดย: เป็นสมาชิกเมื่อวาน 27 กุมภาพันธ์ 2552 21:06:04 น.

อ่านไปยิ้มไป ศิษย์เก่า มข. อย่างเรา คิดถึงความหลังอย่างแรง มข. มีพื้นที่ประมาณ 5000 ไร่เศษๆ (ห้าพันไร่จ้ะ) ไม่มากเท่าไรเนาะ มีรถเมล์วิ่งภายใน ม. สองสาย   โดย: redclick 27 กุมภาพันธ์ 2552 21:12:37 น.

แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ   โดย: ป้าตุ้ย (amornsri ) 27 กุมภาพันธ์ 2552 21:57:19 น.

มาแว่วมุขเฮฮา หมิงๆกะอินชอน ตอน แม่ปูเหนื่อยมาก คลิกที่ภาพได้เยย ตอน หมิงๆน่าจะเปลี่ยนชื่อนะ คลิกที่ภาพได้เยย ....................... รอพบกับตอนใหม่ ตอน ของเล่นของหมิงๆ ตอน ชื่อเกาหลีของอินชอน ตอน ตรวจAND และตามมาเรื่อยๆตราบเท่าที่ยังมีคนดู อิๆๆๆๆ   โดย: พลังชีวิต 27 กุมภาพันธ์ 2552 22:26:09 น.

สวัสดีครับน้องฝน ตอนนี้ขอให้รู้อย่างเดียวว่าชีวิตคืออะไร แล้วก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้อย่างไร พี่ก๋าว่ารู้สองอย่างนี้ก็พอ อิอิอิ (สำหรับตอนนี้นะ)   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 28 กุมภาพันธ์ 2552 7:20:29 น.

มข.พื้นที่เยอะขนาดนั้น เดินหลงกันคงร้องไห้แน่ๆ อ่ะฝน ขนาดเดินหลงที่จตุจักรยังหาทางออกไม่ถูเลย   โดย: เป็นสมาชิกเมื่อวาน 28 กุมภาพันธ์ 2552 12:17:11 น.

ซาหวัดดีตอนเย็นวันอาทิตย์จ๊าน้องฝน เป็นงัยมั่งแล้วน๊า สอบเสร็จยังเนี่ย แล้วตกลงจะไปฝึกงานที่ไหนกันเนี่ย ยังไงก็ขอให้การสอบผ่านไปได้ด้วย A และก็ขอให้การไปฝึกงานไม่มีปัญหาใด ๆ น๊า ส่วนเรื่องเพื่อน ๆ พี่ก็คิดถึงพวกมันเหมือนกัน แต่วันหยุดปีใหม่ ไม่ก็สงกรานต์เราจะกลับบ้านและได้เจอกันที เรียนจบ ทำงาน ต่างคนก็ต่างมีชีวิตของตัวเอง แต่เมื่อมองย้อนกลับมาดูวันเก่า ๆ ก็มีทั้งน้ำตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ เป็นสิ่งน่าจดจำ และทำให้เราโตขึ้นเสมอ แต่ก่อนที่ มมส. จะมีต้นไม้เยอะ ไม่มีตึกมากมายแบบเดี๋ยวนี้ พี่ชอบแบบเดิมมากกว่า ตอนนั้นตรงตึกคณะเภสัช จะมีต้นไม้เยอะ พวกเราชอบเรียกว่า ป่าเย็น เพราะผ่านตรงนั้นทีไร ก็จะรู้สึกเย็นยะเยือก เหมือนกับที่ มข. พี่ก็ชอบเหมือนกันจ๊ะ เพราะต้นไม้เยอะ กว้างด้วย พี่เคยขับรถมอไซต์เล่น ชมวิว (ชมหนุ่ม ๆ )ไปเรื่อย ๆ เพลินดี ขอให้หายเหนื่อย แล้วตักตวงพลังกลับมาให้เต็มที่นะจ๊า สู้ ๆ เป็นกะลังใจให้จ๊า   โดย: minporee 28 กุมภาพันธ์ 2552 16:04:09 น.

พี่ก๋าสะดุ้งตื่น แล้วก็ร้อง "เฮ้ยยยยย" เฮ้ยจนมาดามตกใจครับ 55555 มาดามมาบอกตอนหลังว่า เห็นหน้าพี่ก๋าแล้วเสียววาบเลย นึกว่าลูกเจ็บหนักมาก 5555 คือแบบพี่ก๋าตกใจสุดๆไปเลยครับน้องฝน โหยยย...2เดือนน้องฝนตกเตียงนี่ยิ่งน่ากลัวเลยครับ เพราะยังเด็กมากเลย เอ๊ะ --- หรือว่าเพราะตกเตียงนี่เอง เลยเรียนเก่งเลย 5555   โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) 28 กุมภาพันธ์ 2552 21:28:49 น.

เพื่อชาติ....เพื่อชาติอีกสัอตั้ง!!! มู๋ฝนยังเหลือสอบอีก 2 วิชาค่ะ คือแลฟฟีเค็มกับหัวข้อพิเศษทางชีวเคมี ซึ่งมันก็เกี่ยวโยงกับโปรเจ็ค โปรจบที่ฝนต้องทำตอนอยู่ ปี 4 ค่ะ ตอนนี้เรื่อยเปื่อนไร้แก่นสารในชีวิตอยู่ค่ะ ยังไม่ได้อ่านเลย เหตุเพราะเนื้อหาที่จะต้องอ่านมันดั๊นเป็นภาษาอังกฤษหมด พอเปิดจะอ่านเห็นทั้งหน้ทั้งเล่มมีแต่ภาษาอังกฤษฝนเลยทำการปิดมันลงซะ แล้วก็มาอัพบล็อกล่องเน็ตอยู่นี่แหละค่ะ ยังหาแรงบันดาลใจอ่ามันไม่เจอค่ะ จิตตกนิดๆ ขี้เกียจสุดๆ.....พอสอบเสร็จฝนก็ต้องอบรมที่คณะเป็นเวลา 2 วันก่อนจะไปฝึกงานค่ะ แถมต้องปั่นงานแปลงานวิจัยกับทำรายงานวิชาชีวเคมีคลินิคอีก อน๊าถๆชีวิต ยังไม่ทันจะได้หายใจเต็มปอดก็ต้องแพ็คของเก็บกระเป๋าไปฝึกงานที่สมุทรปราการค่ะ คงไม่ค่อยได้เข้าบล็อกแล้วหละ ไม่รู้ชีวิตจะเป็นตายร้ยดียังไงค่ะ.....ขอบคุณทุกๆคนคร๊าที่แวะเข้ามาเยี่ยมกันตลอด....แล้วถ้าสอบเสร็จจะมาอัพบล็อกอีกค่ะ...หลับฝันดี นิทราสวัสดิ์กันทุกคนคร๊า   โดย: น้ำเคียงดิน 28 กุมภาพันธ์ 2552 23:05:09 น.

สะพานยาวไกลนะคะ กลั่นใจไหวหรือคะ   โดย: redclick 28 กุมภาพันธ์ 2552 23:40:40 น.

สู้ๆนะคะ GET A จ้าา   โดย: ผักบุ้งจ้าา (silent_world ) 1 มีนาคม 2552 1:02:44 น.

สวัสดีค่ะพี่ฝน ถ้าหนูเรียนเคมีหนูต้องแย่แน่ๆเลยค่า พี่ฝนนี่เก่งจังเลยนะคะ หนูเนี่ยเกิดมาเพื่อไม่เก่งวิทย์โดยเฉพาะเลยมั้งคะเนี่ย 55 ตอนประถมเคยฝันอยากเป็นเภสัชค่ะ พอขึ้นม.1มา มาอยู่ห้องวิทย์แล้ว โห่...ไปเรียนอย่างอื่นเฮ้อ ขนาด ม.ต้นยังเอาไม่อยู่เลย คิดดู *0* เศร้าค่ะ อยากเก่งวิทย์กับเค้ามั้ง แต่สมองมันไม่ไบรท์เลยสักนิด   โดย: Fai_Cotton_lonely 1 มีนาคม 2552 11:08:08 น.

มาเยี่ยม+เที่ยวคับ หุๆๆๆ เชิญชวนพี่น้องแลกลิงค์กะพลังชีวิตฮับ วางเสร็จจะหน้าตาแบบนี้คับ ส่วนลิงค์ที่จะให้วางเชิญฝากไว้หลังไมค์คับ หรือจะให้ทำให้ก็ล่ายฮับ กรุณา copyทั้งหมดคับไม่งั้นจะไม่ติด หุๆๆๆ <a href ='//powerup.bloggang.com/' target='_blank'><img src = https://www.bloggang.com/data/powerup/picture/1221811107.gif></a> วิธีวาง LINK พลังชีวิต แบบละเอียด คลิกตรงนี้จ้า สะดวกไม่สะดวกไม่ว่าอะไรคับ แค่อยากผูกผัน อิๆๆๆ ถ้าวางบอกด้วยน้า ลุ้นๆๆๆๆจะวางไม๊น๊า555   โดย: พลังชีวิต 1 มีนาคม 2552 14:51:35 น.

หวัดดีตอนเย็นจ๊าน้องฝน พี่มาเรียกให้ไปรับ tag จ๊า ลองเข้าไปอ่านที่บล็อกพี่ดูน๊า สอบเสร็จก่อนค่อยทำก็ได้จ๊า ขอให้มีความสุขมาก ๆ น๊า สู้ ๆ   โดย: minporee 1 มีนาคม 2552 16:00:40 น.

มข. ยังกว้างเหมือนเดิม 555 ตอนเรียน ครูเรดฯ อยู่หอ 2 แล้วย้ายไปหอ17 แล้วย้ายอีกที ไปอยู่ที่หอ19 ถ้าไม่เรียนจบซะก่อน ว่าจะย้ายอีก 555   โดย: redclick 1 มีนาคม 2552 20:51:27 น.

ตอนแรกพี่ก๋าก็กังวลนะครับ ว่าเมื่อมีลูกจะยังได้เล่นบล็อกอยู่หรือเปล่า คำตอบก็อย่างทีเ่ห็นครับน้องฝน นอกจากอัพได้ทุกวัน บางวันเล่นซะ 4 บล้อกซะเลยครับ 5555   โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) 1 มีนาคม 2552 21:41:56 น.

สอบคราวนี้ A ทุกวิชานะจ๊ะ... ฝันดีจ้า   โดย: เป็นสมาชิกเมื่อวาน 1 มีนาคม 2552 23:36:12 น.

พูดถึง มข. ก็คิดถึง มข. ค่ะ แบบว่าตอนนั้นเนี่ยมหา'ลัยที่อยากเข้ามากที่สุดก็หนีไม่พ้นขอนแก่นนี่แหละค่ะ ที่หนึ่งในใจ ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่นะ ถึงจะไม่มีโอกาสไปเรียนที่นั้นก็เหอะ เป็นกำลังใจในการสอบนะคะ   โดย: candleberry 2 มีนาคม 2552 17:13:17 น.

มาให้กำลังใจค่ะ ขอพี่ฝนได้ เอ หลายๆตัวเลยนะคะ ที่จริงหนูก็ไม่ค่อยรู้ว่าถ้าได้เกรดเยอะเกรดน้อยแล้วจะมีผลกับการสมัครงานมากมั้ย แต่ถ้าได้เยอะไว้ก่อนก็ชื่นใจเนอะ สู้ๆนะคะพี่ ตอนนี้หนูไม่มีอะไรทำเลยค่ะ ว่างจัดค่ะ   โดย: Fai_Cotton_lonely 2 มีนาคม 2552 21:24:21 น.

เชื่อมะคับ เด๋วจะคิดถึงช่วงเวลาดี ๆ แบบนี้ เฮ้อ ๆ ผมก็คิดถึง   โดย: EDDY_TG 3 มีนาคม 2552 18:36:42 น.