เพชรบูรณ์ เขาค้อ ภูทับเบิก น้ำหนาว หนาวได้ใจ ตอนที่ 1

เมื่อวันที่ 8 - 10 ทางโรงเรียน พาคณะครูไปทัศนศึกษา
ผ่อนคลาย หลังสอบที่เพชรบูรณ์ค่ะ
เดินทางด้วยรถบัส 2 ชั้น ออกจากโรงเรียน
เวลา ตี 3


ไปถึงเพชรบูรณ์ เวลา 7 โมงกว่าๆ
แวะทานอาหารและเปลี่ยนรถ เพื่อขึ้นเขาค้อ
และภูทับเบิก


แวะกันที่แรกที่ ร้านกาแฟเขาค้อ
อยากบอกว่า สองข้างทาง
ระหว่างเดินทางสวยมาก


ร้านกาแฟก็สวย แต่แม่ภูมินี่ อย่างโทรม
เลยอาจดูดำไปนิด อันนี้ ต้องโทษ กล้อง
โทษแสง โทษตากล้อง 5555

พักดื่มชา ดื่มกาแฟ (จ่ายเอง)
แล้วก็ไปต่อ ไปสักพัก
รถหยุด ง่า ๆๆๆ ใจหาย ใจหาย
แล้วรถก็ไหลขึ้น เง้ยยยยยย
คนขับรีบบอกว่า นี่เค้าเรียก "เนินมหัศจรรย์"
จอดแล้วจะเห็นว่า รถไหลขั้น ทั้งที่ต้องไหลลง
อ้อ โล่งใจ



ไปต่อที่ พระตำหนักเขาค้อ
ซึ่งชมได้แต่ด้านนอก
ซึ่ง ก็สวยมาก บรรยากาศดีมาก
แม่ภูมิหล่ะ นึกถึง พี่ต๊อก จริงๆ
ประมาณว่า ถ้าวิว สวยๆ นี่ พี่ต๊อก
จะถ่ายภาพเก่งมากก
แต่แม่ภูมิไปคราวนี้ ไม่มีกล้องค่ะ
ซึ่งทำให้เห็นความสำคัญ ของการไม่มีกล้องว่า
ไม่มีกล้องได้เป็นนางแบบ คนมีกล้องต้องเป็นช่างภาพ
เพราะพอกลับมาโรงเรียน พวกไม่มีกล้อง รูปเพียบ

ที่พระตำหนักเขาค้อ มีดอกไม้สวยๆ มีวิวดีดี
ให้ถ่ายรูปมากมายค่ะ
แต่เราแวะที่นี่แค่แป็บเดียวค่ะ


ก็ไปต่อเพื่อไปทานข้าวเที่ยงที่น้ำตกศรีดิษฐ์
เป็นน้ำตกหินปูน (ถ้าจำไม่ผิด)
แบบว่า แม่ภูมิไปเที่ยวทีไร
ลืมสมองไว้ที่ทำงานทุกทีซิหน่า
เวลาไกด์เค้าบอก ก็ฟังอยู่นะคะ
แต่ความจำสั้น.............เพราะรักชั้นยาววววววว



น่าน พอไปโหลดรูป เพิ่งนึกออก ก่อนไปทานข้าว
ที่น้ำตกศรีดิษฐ์ ไปท้องร้องอยู่ที่ หอสมุดนานาชาติเขาค้อ
กะ ฐานทัพทหารอะไรเนี่ยค่ะ ดูรูปแล้วกันเนอะ


ไม่แน่ใจว่าไปที่ไหนก่อนที่ไหนนะคะ
แต่ทั้งสองที่ ต้องเสียค่าเข้าชมค่ะ
ที่นี่ก็ดอกไม้สวย (เค้าถ่ายทั้งนั้น)



พิพิทธภัณฑ์ ก็มีของเก้า เก่า
โบราณมากกกก


ภาพนี้ขอร้องเพื่อนให้เก็บมาฝากพ่อภูมิโดยเฉพาะ
เพราะถ้าไม่มี ไหนี้ พ่อภูมิไม่โตมาได้ทุกวันนี้
ดมแล้ว ห้อม หอม ชื่นใจแท้เด้



อีกที่นึง เป็น ถ้าจำไม่ผิด เหมือน ชื่อฐานทัพอิทธิค่ะ
เป็นชื่อท่านนายทหารท่านหนึ่ง ที่มาปราบ
คอมมิวนิสต์ ที่นี่ค่ะ (ถ้าข้อมูลผิดข้ออภัย)


ที่นี่มีรถถัง เครื่องบิน เก่าด้วยค่ะ
ไปแล้วนึกถึงเจ้าภูมิเลย ถ้ามาเห็น มีหวัง
กรี๊ด แน่นอน เอะ ไม่ใช่ซิ ดีใจ ก็พอเนอะ
ลูกชาย จ้ะ ลูกชาย


ออกจากที่นี้ แล้วก็ไปอนุเสาวรีย์ วีรบุรุษ
(ถ้าจำไม่ผิด อีกแล้ว)


แล้วก็ไปทานข้าวที่น้ำตกศรีดิษฐ์
แล้วก็ไปต่อที่ แก่งบางระจัน
เพื่อนั่งเรือ ตามหาแมงกะพรุนน้ำจืด
และชมเกาะผีเสื้อ



ข้างทางสองฝั่งลำน้ำ เข็ก สวยมากค่ะ
เป็นป่า อุทยาน ที่อุดมสมบูรณ์
พี่เค้าบอกว่า ที่มีแมงกะพรุนน้ำจืดเพราะน้ำที่นี่สะอาด
แม่ภูมิเลยลงเล่นน้ำซะ ไปกัน 4 ลำเรือ
ลงเล่นน้ำอยุ่ 5 คน ที่สำคัญ คนถ่ายรูปมาลงเล่นน้ำ
ซะงั้น เลยไม่มีคนถ่ายรูปให้เลย


พอขึ้นมา พายกลับ ถึงที่
พี่ที่อยู่อีกลำบอกว่า
"เก่งจังกล้าลง"

แม่ภูมิตอบไปด้วยความภูมิใจว่า
"โธ่พี่ มีเสื้อชูชีพ กลัวอะไร"
"ว่าแต่พี่หน่ะ ครูสอนว่ายน้ำแท้ๆ ทำไมไม่ลง"

พี่เค้าตอบอย่างนอบน้อมว่า
"โห พี่รู้ว่า 9 เมตร ไม่กล้าวะ น้ำนิ่งๆ นึกถึงอนาคอนด้า"

แม่ภูมิหน้าซีด "จริงๆดิ 9 เมตร จริงเหรอ"

พี่เค้ารีบถาม "นี่แกไม่รู้เหรอ"
แม่ภูมิ "โธ่พี่ ถ้ารู้หนุก็ไม่กล้าหรอก"
กลับมาถึงบ้านยัง เล่าให้พ่อภูมิฟัง
ยัง งง ลงไปได้ ไง



จากลำน้ำเข็ก ก็มาที่ ที่พักค่ะ
เป็นที่พัก ประมาณ ของทางราชการ
ศูนย์พัฒนาการท่องเที่ยว อะไรซักอย่าง
มาถึง ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง
โดดดดดดดด


กว่าจะโดดได้จังหวะ
ทั้งคนโดด คนถ่าย ก็เล่นเอา หอบบ แห็กกกก

มื้อเย็น ที่นี่ อิ่มหนำสำราญ อาหารอร่อยมากค่ะ
มีเวทีให้ร้อง รำ ทำ เพลงด้วยนะเนี่ย

ต่อกันตอนจบที่นี่ค่ะ
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=artagold&month=17-03-2010&group=8&gblog=23

Create Date : 16 มีนาคม 2553		7 comments
Last Update : 17 มีนาคม 2553 21:47:06 น.
Counter : 2979 Pageviews.
Share Tweet