กันยายน 2554

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
10
11
12
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
ตํ า ก ร ะ ท้ อ น ร้ อ น รั ก





ตำกระท้อน



เมื่อวานป้าเดซี่ออกไปทำธุระแถวหว่านจ๋าย (Wanchai)
เสร็จธุระก็แวะร้านไทยแถวนั้นกันสักนิด
ว่ามีอะไรให้กระเหรี่ยงไกลบ้านซื้อหา







ได้หน่อไม้ฝอย โหระพา และโอเลี้ยงโคฟี่
กำลังหันรีหันขวางจะควักสตางค์จ่ายค่าเสียหาย
ก็เหลือบไปเห็นกระท้อนอยู่หนึ่งกระจาด
เปลือกชักจะดำ คงมาส่งหลายวันแล้ว แต่อ่ะนะ..คว้ามา 2 ลูก







อิชั้นไม่ได้อยากกิน ไม่ได้ชอบกินกระท้อนแต่อย่างใด
แต่พอมาอยู่ไกลบ้าน อะไรที่เป็นของหายาก
ถ้ามันโผล่มาให้เห็น เป็นต้องซื้อไว้ก่อนค่ะ







พี่เค้าคิดราคากระท้อน 2 ลูก 36 เหรียญ
อย่าคิดเป็นเงินไทยให้ปวดตับค่ะ
มีให้กระเหรี่ยงกินก็เป็นบุญแล้ว






พอได้ของดีมาแล้ว ก็ต้องคิดเมนูให้สมน้ำสมเนื้อกันหน่อยเนอะ
แค่ปอกเปลือกจิ้มพริกกะเกลือ แหม..กระจอก !!
หรือจะทำ 'กระท้อนทรงเครื่อง' ก็คงจะกินเวลาทั้งวัน ไม่เอา !!!
อย่ากระนั้นเลย ทำเมนูง่าย ๆ แต่ไม่สะเพร่ากันดีกว่า
เลยกลายเป็น ตำกระท้อน จานนี้ขึ้นมาค่ะ







ด้วยความที่ซื้อกระท้อนมา 2 ลูก ก็ทำกินมื้อเย็นวานไป 1 ลูก
แสงไม่พอ แต่ก็แอบถ่ายรูปด้วยมือถือ
ไปโพสท์ในวอลล์เฟสบุ๊คของตัวเองด้วยนะ







มาเห็นรูปที่โพสท์ไปแล้วภายหลัง ถุยส์มาก !!
หน้าตาเหมือนอาหารน้องแมวอ่ะ
แต่เพื่อน ๆ เค้ามาทิ้งคอมเมนท์กันเยอะจนอิชั้นงง
และหนึ่งในคอมเมนท์ที่ชนะใจกรรรมกรคือ ....








ตำกระท้อนร้อนรัก

ชวนมาทำ ตำกระท้อน ให้ร้อนรัก
กุ้งแห้ง กะปิ พริก ผัก อย่าตักปูหลาย








มะนาวเติม กระท้อนตาม น้ำตาลทราย
คลุกเคล้าให้ เข้ากัน จนมันนัว








เรียกผู้บ่าว มาชิม ลิ้มรสก่อน
ช้อนตักป้อน ถึงปาก แบบอยากยั่ว








อีกมือกุม สากไว้ ไม่ห่างตัว
ตำเบา ๆ เอาให้ชัวร์ ว่าทั่วครก








แล้วเอื้อนเอ่ย เปรยถาม ความอร่อย
มากหรือน้อย คอยคำตอบ อย่างตระหนก








ค่อย ๆ ละ มือจากสาก ลากจากครก
แล้วทาบลง ตรงยอดอก จกเบา ๆ








เครดิต : คุณแมว Felis Catus ค่ะ
ขอขอบพระคุณคุณเพื่อนไว้ ณ. โอกาสนี้








ตำกระท้อน





พบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ








Create Date : 08 กันยายน 2554
Last Update : 9 กันยายน 2554 9:51:06 น.
Counter : 2275 Pageviews.

6 comments
  
ชอบมว้ากกกกกอ่ะ "ตำกระท้อนร้อนรัก"

ชอบทั้งฝีมือคนทำที่สรรสร้างออกมาได้น่าอร่อยโฮก
ชอบทั้งวาทะของคนแต่งกลอนบทนั้น เธอเริ่ดในสามโลกค๊า ^^

ปล.จะเม้นท์ว่า "หิว หิว หิว...อยากกินจัง" แต่ก็กลัวถูกเจ้าของบ้านด่า ฮี่ๆ
โดย: เด็กหญิงเต่อศรี IP: 180.183.109.135 วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:15:14:55 น.
  
ยัยเต่อ .. มาทันก่อนปิดเม้นท์ได้ไงเนี่ย เร็วมากอ่ะ !!!
โดย: Oops! a daisy วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:15:21:49 น.
  
ไม่ได้อยู่ต่างแดน
แต่เห็นเมนูตำกระท้อนร้อนรักของป้าเดซี่แล้ว
อดที่จะแอบกลืนน้ำลายไม่ได้อ่ะ

ป๊าด!!!!!!!!!! 2 ลูก 36 เหรียญ
โอ้ว!!!!!!!!! แม่เจ้า
ไม่อยากจะคำนวณเป็นเงินไทยเหมือนกันค่ะ

เป็นเมนูที่สมน้ำสมเนื้อจริงๆ
ทำออกมาได้น่ากินสุดๆ เลยค่ะ

ป.ล.
ตอนนี้หนึ่งปิด FB ค่ะ
แอบแว๊บมาหาป้าที่บล็อคอยู่เรื่อยๆ
จนวันนี้เห็นป้าเปิดเม้นต์
ก็เลยไม่รอช้า
ทิ้งร่องรอยไว้ซะหน่อย
โดย: chenyuye วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:15:32:02 น.
  
เอ .. หนึ่งเข้ามาได้ยังไงอีกแล้ว ?? ก็ป้าปิดเม้นท์ไปแล้วหนิ หรือเพราะว่า 'ลักปิด-ลักเปิด'

อ่ะ .. เปิดเม้นท์แล้วค่ะ

นั่นดิ เห็นแล้วหละว่าเพื่อนหายไปหนึ่งหน่อ แต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร 555

เดี๋ยวป้าไปเยี่ยมจ้าหนึ่ง xx
โดย: Oops! a daisy วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:15:42:47 น.
  
ปิดยังไงคะป้า
หนูยังมาส่งข้อความหาได้อยู่เลยยยยย

รูปงามตามเคย และ กลอนคุณพี่เพื่อนป้า เด็ดดวงมากค่ะ ซี้ดดดด

^_^
โดย: iamsquid IP: 192.168.1.175, 61.7.143.234 วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:15:54:12 น.
  
อ๊าวววว อ่านผิด
ตกลงเปิดละใช่มะ แหะๆๆๆ ^^
โดย: iamsquid IP: 192.168.1.175, 61.7.143.234 วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:15:55:16 น.

ป้าเดซี่
Location :
堅尼地城  Hong Kong SAR

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]





เจ้าของบล็อกนี้มีชื่อไซเบอร์ว่า "ป้าเดซี่" ค่ะ ย้ายตามครอบครัวมาปักหลักและทำงานที่ฮ่องกงเป็นปีที่ 8

เป็นมนุษย์เงินเดือนไทยในต่างแดนมาก็หลายงาน ตั้งแต่เลขานุการผู้บริหาร พนักงานติดตามเร่งรัดหนี้สิน นักแปล ล่าม ฯลฯ

ปัจจุบันเป็นนักแปลอิสระสัญชาติไทยประจำบริษัทรับจองห้องพักออนไลน์สัญชาติดัตช์มากว่า 4 ปี เป็นผู้จัดการชุมชนออนไลน์สัญชาติไทยประจำบริษัทศึกษาวิจัยทางการตลาดสัญชาติฝรั่งเศสมากว่า 3 ปี และเป็นจิตอาสาทำงานแปลเอกสารให้กับมูลนิธิเด็กอ่อนในสลัมฯ ประเทศไทยมากว่า 4 ปีค่ะ

บล็อกนี้ก็เป็นบล็อกเกี่ยวกับการใช้ชีวิต และอาการวิปริตทางความคิดและจิตใจของผู้หญิงไทยสายสามัญคนหนึ่ง ซึ่งมาใช้ชีวิตแบบสุขบ้าง ทุกข์บ้างในฮ่องกง

หวังว่าทุกท่านที่พลัดหลงเข้ามาในบล็อกนี้คงได้รับความไร้สาระกลับออกไปบ้างตามยถากรรมนะคะ