องค์รักษ์....พิทักษ์..."หีบ" .... ..สวัสดีค่ะเพื่อนที่รักนักบล็อคเกอร์ทั้งหลาย วันนี้คอมพิวเตอร์ที่ออฟฟิศ...กลับมาทำหน้าที่ได้ตามเดิมแล้ว... เลยระหว่างว่างของวันทำงาน...ก็เลยขออนุญาติอัพบล็อคซะหน่อย ก็สืบเนื่องจากสัปดาห์ที่แล้ว ไปต่างจังหวัดมาสามสี่วัน... ตอนนี้ก็กลับมาพร้อมกับความสุข และอิ่มเอิบไปด้วยบุญค่ะ ที่ไปก็เพราะไปงานศพคุณยาย (ของคุณที่รัก) นะคะ.... การเดินทางไป ก็สนุกสนานดีค่ะ ไม่เคยไปไหนคนเดียว โดยเฉพาะการนั่งรถทัวร์ไปไกลเกือบ 900 กิโล...ไกลมากกกกก เลือกการเดินทางเป็นตอนเช้าของวันศุกร์ที่ผ่านมา.... ส่วนใหญ่คนเดินทางไปทางใต้ของประเทศมักจะเดินทางกันตอนกลางคืน แต่เราไม่คุ้นเคยกับภูมิประเทศ ก็เลยเลือกเดินทางกลางวัน อย่างน้อยๆ หลงทางก็ยังมองเห็นอะไรบ้าง.. ก่อนเช้าวันศุกร์ นอนไม่หลับเลย...นั่งเล่นบล็อคอยู่จนถึงตีหนึ่ง แล้วก็พยายามข่มตาให้หลับ....ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตีห้า กระเป๋าเดินทางไม่ต้องห่วง จัดไว้ตั้งแต่วันจันทร์แล้วค่ะ..ไม่ค่อยเห่อเลยเนอะ แต่ยังไม่วาย คืนก่อนเดินทาง ยังรื้อออกมาดูอีกว่า ลืมอะไรบ้าง...วิตกจริตจริงๆ พอตีห้านาฬิกาปลุก ก็ลุกขึ้นแต่งตัวเลย เพราะอาบน้ำก่อนนอนเรียบร้อยแล้ว.. ดีไม่แต่งตัวไว้ตั้งแต่ก่อนนอนเน้อะ.... ใช้เวลาในการแต่งตัว เตรียมตัวเองไม่เกิน 10 นาที ก็เรียบร้อย ออกจากบ้าน (คอนโด) ล็อคประตู 2 ชั้น แล้วกดลิฟท์ลงไปเรียกแท็กซี่ ถึงสายใต้ในเวลายังไม่หกโมงเช้าเลย ขึ้นไปบนอาคารเพื่อซื้อตั๋ว จำได้ว่าเคยไปส่งคุณแม่(คุณที่รัก) เมื่อต้นปีว่าซื้อตั๋วที่ช่องนี้ แต่พอไปเจอ คนขายตั๋วเป็นกระเทยตะโกนเรียกลูกค้าอยู่ เลยเข้าไปบอกจุดประสงค์อย่างมั่นใจ..."ตั๋วไปพัทลุง 1 ที่นั่งค่ะ" นังนู๋กระเทยที่กำลัง่ตะโกนเรียกลูกค้า หยุดในทันทีที่ได้ยินเสียงเราบอก แล้วก็ทำหน้าเซ็งๆ .... ลอยหน้าลอยตา "ไม่มีตั๋วไปพัทลุง..." อ๋าวววววว...."ก็โทรมาถามแล้วนี่ค่ะ ว่ามีตั๋วไป แล้วต้องไปซื้อที่ไหนละ" นังนู๋กระเทย ทำหน้าไม่มันส์....แล้วพยักเพยิดหน้าไปทางซุ้มขายตั๋วอีกบริษัทหนึ่งข้างหน้า เรามองตาม แล้วก็เดินไป...โดยรู้สึกอารมณ์ขุ่นๆ กับมารยาทของหล่อนเหลือเกิน หลังจากซื้อตั๋วเรียบร้อย ก็รีบลงไปที่ชานชาลา เพื่อรอขึ้นรถ ระหว่างนั่งรอ....เห็นรถมาเทียบจอดรับผู้โดยสาร ก็ไปเข้าคิว เอากระเป๋าโหลดใต้ท้องรถ ส่งตั๋วให้พนักงานสาวคนนึงที่ยืนอยู่บนรถ เธอฉีกตั๋ว แล้วบอกให้ไปนั่งตามเลขที่ที่ระบุ พอถึงที่นั่ง ก็อดวิจารณ์ในใจไม่ได้ว่า เบาะดูเก่า หมอนใบจิ๋วก็ดูไม่ค่อยจะสะอาดนัก ผ้าม่านก็ไม่ค่อยสวย... แต่ก็ต้องทำใจ ซื้อตั๋วมาแล้ว ก็ต้องนั่ง...จริงมั้ย สักพัก....ก็ได้ยินเสียงพนักงานตั๋วคนสวยเรียกชื่อเราเสียงดังเลย...."คุณเกล้าจิต" รถทีคุณต้องขึ้นไม่ใช่คันนี้.... อ้าวววว....เป็นครั้งที่สอง...."อ๋อเหรอ" รีบลุกเพื่อจะลงจากรถ แล้วไปรับกระเป๋าคืน พร้อมกับได้ยินเสียงพนักงานสาวดังตามหลังมา "ผู้โดยสารที่จะขึ้นรถ กรุณาดูเวลาและหมายเลขรถด้วย" น้ำเสียงมันกระชาก ยังไงไม่รุ๊.... นั่งรออีกสองสามคัน ก็ถึงคันที่เราต้องเดินทางไปแล้ว พนักงานสาวคันนี้ ไม่สวยเท่าคนที่แล้ว แต่น้ำเสียง จิตใจดีจัง ค่อยยัง่ชั่ว พอผู้โดยสารนั่งกันครบ พนักงานเค้าจะมาถามว่า จะลงที่ไหน โดยไล่ถามมาตั้งแต่แถวหน้าสุด พอถึงเรา ก็รีบบอก ที่หมายทันที เค้าก็จดในกระดาษไว้ สักครู่ เราก็นึกได้ว่า ไอ้ที่เราบอกว่าจะลงตรงไหน เราไม่รู้จักอะดิ แล้วจะรู้มั้ยละ ว่าถึงแล้ว...ตัดสินรีรออยู่สักพัก...ก็เลยเรียกพนักงานสาวอีกครั้ง "พี่ค่ะ...พี่จะเป็นคนบอกใช่ไหมว่าถึงแล้ว" เธอหันมามองเรา พร้อมกับคนบนรถทั้งคัน "ไม่รู้ใช่ไหม..." "ไม่รู้ค่ะ"......เธอยิ้ม...แล้วก็เดินไปถามคนอื่นๆ ต่อ การเดินทางระยะไกล เค้าก็มีจอดรถให้ผู้โดยสารทานอาหารด้วย... แวะพักทานที่ร้านอาหาร "คุณสาหร่าย"...โดยจัดห้อง วีไอพี ให้ไปนั่งทาน ด้านนอก ก็เป็นร้านอาหารที่สามารถซื้อทานได้เลย มีอาหารเยอะมาก มีขายของฝาก มีกาแฟ ผลไม้ มากมาย นั่งในห้องวีไอพีเนี่ย ต้องทานอาหารรวมกับผู้โดยสารคนอื่นๆ โต๊ะที่เรานั่ง ก็มีผู้หญิงแค่ 3 คน นอกนั้นก็เป็นผู้ชายทั้งหมด อาหารที่มาเสริฟ ก็มีน้ำพริกกะปิพร้อมผักจิ้ม จัดมาสวยงามเหมือนกัน ดูน่าทาน แกงส้ม ใส่ผักรวม เสริฟมาร้อนๆ เลย ข้าวผัดกุ้ง ปลาทอดกรอบ ผัดวุ้นเส้น และอย่างอื่นอีกสามอย่าง อร่อยค่ะ แต่โกรธอีตาผู้ชายที่นั่งข้างๆ เราอ่ะดิ ไม่ใช้ช้อนกลาง....เซ็งเลย... แถมไม่ใช่คนไทยด้วย ... ฟังจากสำเนียง...คาดว่าจะเป็นชาวพม่า... ถึงพัทลุงใกล้ค่ำ...คุณที่รักมารับ.... วันเสาร์ไปเตรียมพร้อมกันที่วัดแต่เช้า.... วันนี้เรามีหน้าที่ เป็นองค์รักษ์พิทักษ์หีบ....ใส่เงินทำบุญของคุณยาย เมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจ....เดินทางกลับกรุงเทพฯ คุณที่รักไปจองตั๋ว 2 ที่นั่ง แต่ไม่มีที่ติดกันเลย แต่ได้ขอให้เจ้าหน้าที่ขายตั๋วช่วยจัดให้ เมื่อรถมาถึง...พี่เจ้าหน้าที่ขายตั๋ว ไปบอกพนักงานสาวบนรถให้ช่วยย้ายผู้โดยสารบางท่านไปนั่งคู่กัน เพื่อให้เราได้เก้าอี้คู่...เธอก็จัดให้..... พอเราขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อย....รถกำลังจะเคลื่อนออกไป พนักงานสาวบนรถ ตะโกนออกไปบอกเจ้าหน้าที่ขายตั๋วก่อนที่ประตูจะปิด "ทีหลังจะเปลี่ยนที่นั่งตามใจอย่างนี้ไม่ได้นะ" ด้วยน้ำเสียงกระชากๆ ยังไงไม่รุ๊ คุ้นคุ้นหรือยังละ....ไอ้คันที่เราต้องนั่งกลับมากรุงเทพฯ มันคือคันที่เราถูกเรียกให้ลงตอนอยู่ที่สายใต้งัย.....555 แถมรถคันนี้แอร์เสียงดังกว่าเสียงท่อไอเสียรถอีก และต้องจอดเปลี่ยนสายพานแอร์มาตลอดทาง...แอบมองทางหน้าต่างระหว่างที่ซ่อม เห็นคนขับรถถือสายพานที่มีสำรองไว้เกือบ 5 อัน..... กว่าจะถึงกรุงเทพฯ .... เกือบสามทุ่ม.... แต่ดีหน่อยที่เราไม่ได้กลับคนเดียว....ถึงบรรยากาศรอบข้างจะเลวร้าย แต่มี "คุณที่รัก" อยู่ใกล้ๆ อะไรๆ มันก็ไม่สามารถมาทำลาย "ความสุข" ของเราให้ลดลงไปเลยแม้แต่น้อย   Create Date : 20 มีนาคม 2551 11 comments Last Update : 24 พฤษภาคม 2552 23:41:29 น. Counter : 793 Pageviews. Share Tweet

อ่านไปด้วยใจลุ้นระทึกว่าจะมีเหตุการณ์อะไร เกิดขึ้นหนอ เพราะหนก่อนคุณเอ็กซ์บอกว่าจะมี เรือ่งตื่นเต้นอะไร และแล้วก็ด้วยเรามีเหตุบังเอิญ ดั๊นมาเจอกับรถ คันเดียวกับที่นั่งแหมะๆ สายใต้ เฮ้อ แปลกดีนะค่ะ ยังมีโอกาสได้เจอกันด้วยช่างบังเอิญแท้ๆ เลย นี่ๆ บางทีเราเจอพวกกริยามารยาทไม่ค่อยดีนะค่ะ เราก็โมโห เหมือนกันคะ แต่คิดไปคิดมา ก็เอาอ่ะ เราก็คิดว่า ก็เพราะว่าเค้าเป็นซะแบบนี้ เค้าเลยได้ ทำงานแค่นี้ เอาอะไรมากเน๊าะ ทำใจค่ะ ปล. คุณเอ็กซ์น่ารักจัง .. สวยอ่ะ ไม่น่ารักหรอก ไม่ได้แอบชม แต่ว่าชมกันซึ่งๆ หน้าเลยเด้อ   โดย: JewNid 20 มีนาคม 2551 19:14:20 น.

more Goodnight Comments..here คุณเอ๊กซ์เล่าเรื่องสนุกดีค่ะ เห็นภาพของความลำบากใจเลย ระวังเรื่องการกินอาหารกับคนอื่นหน่อยก้อดีนะคะ เดี๋ยวจะติดไวรัสตับอักเสบบีจากคนแปลกหน้า ถ้าไงเจอ case อย่างว่าอีกแนะนำให้อดดีกว่าค่ะ อิอิ   โดย: หอมกร 20 มีนาคม 2551 19:54:47 น.

เออ สวยจริงๆ ด้วยอย่างคุณพู่ชม อิอิ   โดย: หอมกร 21 มีนาคม 2551 10:37:37 น.

อิอิ 5555555555 ตลกดี   โดย: เกียงป้อง IP: 124.120.34.83 21 มีนาคม 2551 13:17:39 น.

เขียนอ่านแล้วลุ้นตามเลยค่ะ.. นั่งรถนานๆนี่น่าเบื่อมากค่ะ..ถ้าต้องเดินทางคนเดียว..แล้วต้องเจอสิ่งแวดล้อมเสื่อมๆ..เซ็งคอดๆ (เวลาลงดอยแล้วต้องใช้บริการขนส่งมวลชน..มีลุ้นยังกะซื้อหวยแน่ะ) ปล.เค้าป่าวเล่นหวย..กลัวตำนวดจับ   โดย: uncha 21 มีนาคม 2551 15:34:42 น.

เนี่ยแหละพี่เวลานั่งรถไปใต้ อิอิ ตอนเปิ้ลกลับนะโทรมาจองพอมาถึงบอกหมด เปิ้ลอะเกือบจะมีตีกะคนขายตั๋วหลายทีละ แต่ทำใจเย็นเพราะยังต้องเจอกะมานอีกอะเลยไม่อยากมีเรื่อง   โดย: opleee 21 มีนาคม 2551 22:04:39 น.

อ่านแล้วเห็นภาพเลยครับ... ผมก็เคยนั่งรถทัวร์ไปพังงา แวะทานอาหารที่ร้านคุณส่าหร่ายเหมือนกัน ตอนนี้จิตตกมากๆๆๆ คนขับขับรถทัวร์ประมาณว่าขี่มอไซย์ขับแซงเร่งแรงแซงทางโค้ง เมามันส์ในอารมณ์จนผมทนไม่ไหว..เดินไปบอกเค้าให้เบาๆหน่อยไม่รีบ กลัวตายในวันที่ไปเที่ยวซะด้วย...ไม่สนุกเลย คนพวกนี้เอาแต่ตัวเองรีบๆ...ไม่สนใจความปลอดภัยของผู้โดยสารเลย รถทัวร์สายใต้...ผมจดจำไปอีกนานเลยครับ ลองขึ้นรถทัวร์ทางเหนือซิคับ...ต่างกันราวภูเขากะทะเลเลยจริงๆ ผู้คนต้องรับ..เหมือนกับเราซื้อตั๋วไปขึ้นเครื่องบินเลย พนักงานต้องรับสุภาพมากๆ ของแจกเยอะจะประมาณว่าขี้เกียจรับแล้ว รถถึงปลายทาง...เดินเอาของแจกลงจากรถเหมือนไปช๊อบจากร้านสะดวกซื้อมาเลย   โดย: Little Knight 22 มีนาคม 2551 8:25:01 น.

แวะมาขอแสดงความเสียใจ กับคุณยายของน้องเบ็นด้วยจ๊ะ ฝากบอกเบ็นด้วยนะหยอย   โดย: อุ้มสี 23 มีนาคม 2551 21:43:02 น.

หวัดดียามเช้าจ้า   โดย: หอมกร 24 มีนาคม 2551 8:07:08 น.

ใครๆ ก้อชมว่าสวย เลยต้องค้างบล็อกไว้นานๆ เหรอจ๊ะ   โดย: หอมกร 25 มีนาคม 2551 7:40:47 น.

สวัสดีครับแวะมาทักทายให้กำลังใจครับ   โดย: ลุงหย๋อย IP: 117.47.15.150 25 มีนาคม 2551 14:31:05 น.