บทกวีทิพย์ :: วันอาสาฬหบูชา

"วันอาสาฬหบูชา"

                                      พุทธญาณ แสงทิพย์

๐ วัน“อาสาฬหบูชา”…”สิบห้าค่ำ”….. ข้าง”ขึ้น”นำ”เดือนแปด”วันพระสงฆ์”…..

ทรงโปรด”ปัญจวัคคีย์”มี”ห้า”องค์…… แคว้นเมืองตรง”พาราณสี”ไพร…..

ณ “ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน”….. พระทรงธรรม์ประกาศธรรมล้วนคำไข….

“ธัมมจักกัปปวตตนสูตร”พูด”ธรรมใน-….. ธรรม”ย่อได้เพียงนับ”รูปกับนาม”….

“รู้ในรู้”…”กายในกาย”ทั้งชายหญิง…… ทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นธรรมตอบคำถาม….

สอน”นามธรรม”เป็น”รูปธรรม”ใช่ต่ำทราม…. “รูปธรรม”ตามเป็น”นามธรรม”กลับทำนอง…

“สสารแปรสภาพเป็นพลังงาน”….. สภาพการเปลี่ยนกลับอยู่เป็นคู่สอง….

“พลังงานเป็นสสาร”ผ่านคัลลอง…… ล้วนคงครอง…ไม่สูญหายกลับกลายคืน…

“ปัญจวัคคีย์”รูปธรรมนั้นแทน”ขันธ์ห้า”….. “พุทธศาสนา”โปรดสัตว์ไม่ขัดขืน….

เพื่อ”ดวงตาเห็นธรรม”ทุกค่ำคืน….. ให้สัตว์ชื่นชม”พุทธะ”เหมือนพระองค์…..

เดือน”แปด”คือ”มรรค”ทางที่ปฏิบัติ….. เมื่อเห็นชัดใครทำได้เลิกใหลหลง….

“รูปธรรมสี่”…”นามธรรมสี่”ที่ยืนยง….. “ต้นธาตุ”ตรงกับ”ต้นธรรม”ชี้นำทาง…..

“ต้นธาตุคือรูปธรรม”…”ดิน-น้ำ-ไฟ-…. ลม”พัดไปจากทิวาค่ำฟ้าสาง….

“ต้นธรรมคือนามธรรม”ไม่อำพราง…… “รู้สึก”ทาง”จำ””คิด”จิตวิญญาณ…..

“เวทนา-สัญญา-สังขาร-วิญญาณ”สี่….. สถานที่…ไปสู่ความรู้ฐาน…..

คือรู้แจ้งเห็นจริง….ทุกสิ่งการ….. “พระนิพพาน”ใช่อยู่ไกล…อยู่ในตัว…..  

๐ ถอดรหัสอัศจรรย์…เป็นอันเอก…. คือตัวเลข”หนึ่งถึงศูนย์”เทิดทูนหัว….

ทรงวางหลักให้คนคิดสะกิดตัว…… ความรู้ทั่ว…จากตัวเลขเหมือนเสกมนตร์..

หลักของโลก…”เลขคือหลักของจักรวาล”….. เพื่อคิดอ่านเป็นพิเศษด้วยเหตุผล….

มิให้”หลงโลก-หลงทาง”ขัดขวางตน…. ทรงออกค้นความจริงให้ยิ่งยง…..

ทรงบรรพชาอายุที่”ยี่สิบเก้า”…… คนสองเท้าเดินถูกผิดเพราะจิตหลง….

“คิดผิด-ถูก”ผูกพันเป็นมั่นคง……. ก็อยู่ตรง…”สิ่งแวดล้อม”ที่น้อมนำ…..

ลองผิด-ถูก….”ประสบการณ์”ผ่านสั่งสอน…. ฝ่าหนาว-ร้อนเวียนว่ายกายถลำ….

“สัตว์-เทพ-คน”วนวัฏฏะในพระธรรม….. ตามบุญกรรมที่สร้างสมอบรมมา…..

“ยี่สิบเก้า”เลขรับ”สอง”กับ”เก้า”…… เราหรือเจ้าก็พ้องมี”สอง”ขา…..

“สอง”สิ่งคือ”กายกับใจ”วิไลตา….. “สุข-ทุกขา”…”ดีกับชั่ว”มีทั่วไป…

“มีกับว่าง”….”ผิดกับถูก”ผูกก็แก้….. “โลกธรรม”แท้”แปดประการ”จักขานไข…

“รูปธรรมสี่””นามธรรมสี่”นี่ยังไง…… อีกหนึ่งไซร้บวก”ตัวเรา”เป็น”เก้า”เลย….

“โลกธรรมแปด”…”มีลาภ-เสื่อลาภ”หมด…… “ยศ-เสื่อมยศ”ไม่คงทนทุกคนเผย….

อีก”สรรเสริญ-นินทา”โดนด่าเคย….. “สุข-ทุกข์”เลยคล้อยเคลื่อนแท้”เหมือนกัน”…

“รู้แจ้ง”จาก”มรรคแปด”ทางสว่างจิต…… “ปัญญา”คิดออกจากโลก…สิ้นโศกศัลย์….

“ก้าวคือเก้า”ออกจากโลก…ออกจากธรรม์…. สู่”ศูนย์”นั้น”สุญญตา”บารมี….  

๐ ตัวเลขมี”เก้าตัว”ใช้ทั่วโลก…… อุปโลกน์….แจ่มจรัสรัศมี……

รวม”ความว่าง”คือ”ศูนย์”ด้วยช่วยชีวี….. เป็น”สิบ”ที่”ว่าง”จากเหตุกิเลสมวล….

“สามสิบห้า”ชนมายุบรรลุธรรม… ที่งามล้ำสดใสฤทัยหวน…..

ทรง”ตรัสรู้โพธิญาณ”ผ่านกระบวน……. เลขนี้ควรสนใจ…ฉันใดกัน?…..

“เลขสามคือพระไตรลักษณ์”ตระหนักจิต…… คือ”อนิจจัง”ไม่เที่ยงเหมือนเพียงฝัน….

“ทุกขัง”ทนไม่ได้….ในตัวมัน…… อีกหนึ่งนั้น”อนัตตา”ไร้ตัวตน…..

คือ”เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-แล้วดับไป”….. เปลี่ยนแปลงได้ในท่ามกลางวางเหตุผล…

ทุกสิ่งล้วนซื่อตรงไม่คงทน….. ไม่ว่า”คน-สัตว์-สิ่งของ”ล้วนต้องพัง!!….

อีก”สาม”คือ”คิด-พูด-ทำ”กรรมดี-ชั่ว….. ย่อมติดตัวไปตลอดเป็นยอดขลัง….

“ทำดีได้ดี”กับตัว”ทำชั่ว”พัง…… ย่อมพลาดพลั้ง”ได้ชั่ว”ติดตัวเอง…..

ตายแล้วยังติดตัวไปชั่วอีก…. สุดหลบหลีกต้องรับเคราะห์โดยเหมาะเหม็ง

ต้องยอมรับ…เพราะกรรมเจ้าทำเอง…… น่ากลัวเกรงเป็นที่สุดยุติธรรม….

“กฎแห่งกรรม”ทำแล้วไม่แคล้วคลาด….. จิตสะอาดจะช่วยชุบอุปถัมภ์….

“บุญกุศล”ผลมีจะชี้นำ…. ไม่ตกต่ำขึ้นไปสูงดั่งยูงทอง…..

เลข”สาม”คือ”พระพุทธ-พระธรรม-พระสงฆ์”… ทั้ง”สาม”องค์เป็น”หนึ่ง”ที่ไม่มี”สอง”….

สูงที่สุด…ในโลกสาม…งามดั่งทอง…… ท่วงทำนอง”ไตรสรณาคมน์”….

“สามสิบ”คือ”บารมีสามสิบทัศ”……. บำเพ็ญวัตรบารมีราศีสม……

“คุณความดี”มีเต็มเปี่ยมยอดเยี่ยมชม….. น่านิยม…เป็นครูสอนดับร้อนรน…..

ด้วย”รู้แจ้งเท่าทันในขันธ์ห้า”….. เลขบอกว่า”ระยะทาง”ข้างถนน….

กัน”หลงทาง”ศึกษาศัพท์ไม่อับจน….. สอนให้คน…”ไม่หลงโลก”โชคทวี…..

เมื่อ”ตรัสรู้”แล้วทรงสอนสุนทรสวัสดิ์… เวไนยสัตว์กำหนดบทศรี…..

สอนยาวนานถึง”สี่สิบห้าปี”…….. พระคุณมีเหลือจะนับประทับทรวง….

“สี่”นั้นหรือคือ”อริยสัจจ์สี่”…… “ทุกข์”ที่มีแก้ได้แม้ใหญ่หลวง…..

“สมุทัย”…เหตุแห่งทุกข์บุกทะลวง…… ทุกข์ให้ล่วง”นิโรธ”ดับย่อยยับไป….

ด้วย”มรรค”แปดประการประทานโลก….. ช่วยดับโศกเปิดหนทางสว่างใส…

รื้อขนสัตว์…ทุกตนให้พ้นภัย…… จากทุกข์ใหญ่เวียนว่ายในสายธาร….

มหาสมุทรสุดกว้างใหญ่ไกลสุดเนตร…… ดงกิเลสแน่นหนามหาศาล……

ว่ายอย่างไรจึงจะพ้นต่างลนลาน…… พระประทาน…แนะวิธีที่แยบคาย….

“สี่สิบ”คือ””วิธีทำกรรมฐาน”….. แห่งการงานจะเรืองรุ่งตามมุ่งหมาย….

ให้”ชนะตัวตน”พ้นความตาย…… “ห้า”ความหมายคือ”ขันธ์ห้า”คำว่า”คน”…

วางหลักเกณฑ์ไว้ลุ่มลึกให้ศึกษา…. พิจารณาวินิจฉัยหวังในผล…..

หาก”ตีปัญหาแตก”…เลิกแบกตน….. ก้าวล่วงพ้น”กฎแห่งกรรม”ก็ชำนะ…..

ทรงทิ้งขันธ์พรรษามีที่”แปดสิบ”….. สู่โลกทิพย์”นิพพาน”เห็นเป็นสัจจะ…..

พระพุทธเจ้ายังต้องตายทิ้งกายละ….. คือธรรมะ…ชี้ชัด”อนัตตา”…..

“แปด”…”รูปธรรมสี่-นามธรรมสี่”จำไว้…. “สิ่งของ”ใด”สัตว์-มนุษย์”แทงปุจฉา….

ล้วน”เกิด-ดับ”สับสนวนไปมา……. ตลอดเวลาไม่มีสิ่งจีรัง……

แล”แปด”คือ”หนทาง”สว่างแจ้ง….. ต้องลงแรงทุ่มหัวใจให้แข็งขลัง

สู่”ความว่างคือศูนย์”พูนพลัง….. จักสมหวัง…หากปฏิบัติเร่งรัดเอยฯ……

Create Date : 10 กรกฎาคม 2557		0 comments
Last Update : 10 กรกฎาคม 2557 11:23:20 น.
Counter : 1188 Pageviews.
Share Tweet