บทกวีทิพย์ :: พระนิพพานไม่มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย
๐ อัน"เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย"ทั้งชาย-หญิง สรรพสิ่ง"ใต้ไตรลักษณ์"ประจักษ์เห็น "ตั้งแต่เกิดจนถึงตาย"ไม่วายเว้น แสนทุกข์เข็ญ"เป็นทุกขัง"ทุกครั้งคราว เริ่มเกิดมาจากท้อง...ร้อง"อุแว้"!!! หิวนมแม่...ผิวหนังเจ็บเพราะเหน็บหนาว ลำบากจังทั้งเยี่ยว-ขี้ราคีคาว "ดูดน้ำข้าว-กล้วยบด"ยังจดจำ!!! "หัดคลานคืบ"กระดืบไปใกล้ๆเบาะ "อยากหัวเราะ-ยิ้มไม่ออก"ช้ำชอกขำ หัด"ตั้งไข่"ยืนล้มก้มคะมำ "หัดพลิกคว่ำ-พลิกหงาย-กายตะแคง"!!! แล้ว"หัดเดิน-กินข้าว"ทั้งคาว-หวาน อาศัย"มารดา"เปรอปรนทุกหนแห่ง โต..."เข้าเรียนหนังสือ"ร่ำลือแรง เรียนจบ...แข่งเข้า"มหาวิทยาลัย"!!! จบ..."ทำงานเลี้ยงชีวี"ไม่มีหยุด "มีครอบครัว-มีบุตร"ไม่หยุดได้ "ลูกมีลูก...ก็เลี้ยงหลาน"บานตะไท ทุกข์แค่ไหน?ไม่มีพัก...หนักจริงๆ!!! ๐ จะ"แบกทุกข์"แบกกันไปทำไมเล่า? หาก"วางลงก็เบา"ไยเขลายิ่ง!!! "นิพพาน-ไม่เกิด แก่ เจ็บ ตาย"สบายจริง โยนทุกข์ทิ้ง"กลับโลกทิพย์พระนิพพาน"!!! ด้วย"ศีล-สมาธิ-ปัญญา"อุตสาหะ "ไม่ลดละ....เร่งปฏิบัติตัดสังขาร- ขันธ์ห้า"ลง"เหลือเพียงจิต"เป็นนิจกาล "กลับนิพพานในชาตินี้"สุดดีจัง!!! "คิดถึงพระและนิพพาน"ตระการจิต แสนโสภิตงดงามเปี่ยมความหวัง "แผ่เมตตาไปสามโลก"โชคดีจัง "จิตมีพระ-นิพพานัง"สมหวังเอยฯ....
ชัย แสงทิพย์ พุทธกวีทิพย์ chaisangthip.com@gmail.com www.buddha-dhamma.com
Create Date : 17 พฤศจิกายน 2557 |
|
0 comments |
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2557 11:22:03 น. |
Counter : 1233 Pageviews. |
|
|
|