มาให้กำลังใจ

แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะ บล๊อคสวยจัง

หยาดน้ำหยดรดไล้ใจเปียกชื้น
สะบัดขืน..ขืนข่มระทมล้า
ยามเจ้าหยาด..หยาดรดหยดลงมา
เจ็บปวดพร่า..พร่าเลือนเหมือนเตือนใจ

หยาดน้ำเอยมิเคยเลยหนอเจ้า
ล้างใจเหงา..เหงาก่อนตอนสดใส
ยามรักจาก..จากอุ่นกรุ่นลึกใน
หยาดรดใจ..ใจคลอนย้อนเจ็บเตือน...

มาเยื่ยมครับ

เข้ามาอ่านครับ

๐ หยาดดังเกล็ดเพชรงามในยามเช้า
ลมยั่วเย้าพลิ้วสั่น..ดุจหวั่นไหว
ก่อนหล่นลิ่วร่วงดินกลางถิ่นไพร
รอเพียงน้ำหยาดใหม่จักไหลมา

๐ หนาวยะเยือกโรยรินกลางถิ่นที่
ฤๅจะมีอุ่นไหนพอให้หา
หวังเพียงเนื้อความไขผ่านในตา
หนาวคงล้าเลือนลับลงกับใจ

๐ สิ้นมืดมนปลายค่ำต่อย่ำรุ่ง
จึงหมายมุ่งจันทราคืนมาใหม่
ถวิลจึงเหว่ว้าด้วยอาลัย
เกรงผ่านไปแล้วจะลับไม่กลับคืน ?

๐หัวใจเสี้ยวนี้ใคร่............หวังถาม
วันผ่านความหลังทาม....อยู่รื้น
ฤๅคล้ายหยาดน้ำงาม.....พร่าวพร่าง
ร่วงสู่ดินแผ่นพื้น............ผ่านสิ้นแล้วเอย ฯ

สวัสดีค่ะ คุณMr.Vop คุณอพันตรี คุณเกรียงไกร ขอบคุณค่ะที่แวะมา

๐หยาดเจ้าเอยห่อนสิ้น.......แสงพราว
ยังพร่างพร้อยสกาว...........สง่าแล้
คือขวัญมิ่งใจคราว...............อรุณรุ่ง เรืองนอ
งามเมื่อต้องสุรีย์แม้..............ร่วงพื้นละลายหาย ฯ

สวัสดีค่ะ คุณดวงสมร สอบเสร็จแล้วหรือเจ้าค่ะ

๐เช้านั่นเมลื่องเรื้อง......แสงทอง
หยาดเพชรกลั่นตัวกรอง..กากแก้ว
รินจากยอดผกาผอง........พันธ์พฤกษ์
สู่แผ่นพื้นพรมแผ้ว...........ผ่านหล้าชื่นหลาย ฯ

สวัสดีค่ะพี่สดายุ แว๊บชั่วโมงเรียนมาตอบเจ้าค่ะ

สวัสดีครับ
น้องหนู




๐ มาลีชูช่อช้อย.........ชวนชม
อวลกลิ่นหอมร่ำรมย์....รื่นล้ำ
สูงเกินเหนี่ยวลงดม.....ดอมดอก
เกรงกลีบบางบอบช้ำ...ชอกเนื้อควรถนอม ฯ

๐งามศักดิ์เกรงกลีบช้ำ.........ควรถนอม
สงวนแม่นวลพะยอม........กิ่งฟ้า
หาอื่นเทียบใดออม............เองอด
หวังชื่นหมายเชยคว้า........ชอกเนื้องามไฉน ฯ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่สดายุ ตื่นเช้าจังเลยค่ะ

ตื่นเช้าจะมาอ่านโคลงน้องหนู
เรียนชั้นไหนแล้วนะนี่
เด็กอักษรศาสตร์ รึเปล่า คะ?

๐ สูงส่งงามศักดิ์เจ้า...โดยใจ
แปรสู่สายเยื่อใย........ยึดยื้อ
ครรลองคะนึงใคร.......คอยสู่ นะแม่
เวียนอยู่ทุกช่วงมื้อ.....หยุดได้ฉันใด ฯ

๐ใครคำนึงหนึ่งนั้น......รอยแข
แรมห่างสุดาแด..........ดื่นเศร้า
เพียงดาวกระพริบแล....โลมปลอบ
พรายพร่างดังหมายเฝ้า.ฝากฟ้าเฟือนเหงา ฯ

ตีห้าสวัสดิ์ค่ะพี่สดายุ

มาลีเรียนปี 3 ค่ะ เด็กรัฐประศาสนศาสตร์ค่ะ

รัฐประศาสนศาสตร์
เรียนการเมืองระหว่างประเทศเหรอ
พี่ชอบนะ
สนใจมาแต่เด็ก...แต่ไม่มีโอกาสเรียน
น่าอิจฉาจริง

๐ การเวกหอมหวนแต่จวนค่ำ
อบร่ำสายเสน่ห์กลิ่นเกสร
ท่ามกลางเหลืองอำพันแห่งจันทร
ที่ส่องย้อนงามซาบซึมอาบทรวง

๐ ระบัดกรุ่นกรองหอมมาล้อมร่าง
จึงพรายพร่างปริศนาท่ามภา-สรวง
เมื่อลมร่ำเพ็ญเดือนเริ่มเลื่อนดวง
ก็เมื่อห่วงเคยเร้น...เริ่มเห็นรอย

๐ แนบคำนึงน้อมสู่.......สายสมร
ฝ่าม่านมุ้งบรรจถรณ์.....เทียบเจ้า
สายธารแห่งอาทร.......โถมท่วม แล้วเอย
จันทร์ดั่งคอยรุกเร้า......ร่วมฟื้นระบัดฝัน

๐การเวกกลิ่นเรื้อเรียงสาย
โพยมร่ายแสงจันทร์รายรอบคุ้ง
หอมคะนึงกรุ่นขจายฤๅพรุ่ง
ลางรุ่งจันทร์เฟือนฟุ้งลับฟ้าฟองสลาย ฯ

๐การเวกกลิ่นเรื้อ............เรียงสาย
โพยมร่ายแสงจันทร์ราย..รอบคุ้ง
หอมคะนึงกรุ่นขจาย........ฤๅพรุ่ง
ลางรุ่งจันทร์เฟือนฟุ้ง..........ลับฟ้าฟองสลาย ฯ

สวัสดีค่ะพี่สดายุ

อ่า มาลี ฯไม่ได้เรียนการเมืองระหว่างประเทศค่ะ
ส่วนของรัฐประศาสนศาสตร์ที่มาลีเรียน เกี่ยวกับการบริหารรัฐกิจ ค่ะ

อ้อ..
พี่ลืมไป
รัฐประศาสนศาสตร์นี่เคยทราบมาว่า
เด็กนักเรียนนายร้อยตำรวจสามพราน
เขาได้ปริญญานี้เมื่อจบออกมา

บริหารรัฐกิจ...คืออะไรคะน้องหนู

๐ โกสุมเพียงกระผีกริ้น..ดำรู
หวานฤอาจเปรียบตรู.....ต่างหน้า
หอมฤอาจเชิดชู...........ชวนจ่อม จิตเนอ
พักตร์หนึ่งทุกเหว่ว้า......วาบแล้วยากสลาย ฯ

สวัสดีน้องหนู
ไม่รู้ภาพใครเห็นน่ารักดี
เลยเอามาประกอบสำนวนกลอน





๐ ร้อยความหมายยากถึงสักครึ่งภาพ
กับงามทาบอกแทรกแต่แรกเห็น
หวังร้อยกรองสำนวนที่ควรเป็น
กลับยากเค้นงามนั้นด้วยพรรณา

๐ เพียงหนึ่งคำควรเปรียบงามเทียบเจ้า
ก็สุดเศร้าเฝ้าครวญแต่หวนหา
จักร้อยเรียงเพียงความว่างามตา
ก็เหมือนว่าจะไม่ถึงสักครึ่งงาม.

สวัสดีค่ะพี่สดายุ
หนีไปเรียนมาสองวัน เพิ่งได้มาตอบเจ้าค่ะ
บริหารรัฐกิจ หรือรัฐประศาสนศาสตร์ จะเป็นการศึกษาเกี่ยวกับการบริหารงานภาครัฐ หรือ ระบบราชการนั่นเอง รวมทั้งองค์กรของรัฐ เช่น รัฐวิสาหกิจ และองค์กรมหาชนต่างๆ โดยส่วนใหญ่มักเน้นเรื่องกรอบแนวความคิดด้านการบริหารองค์การและการจัดการ การบริหารทรัพยากรมนุษย์
การบริหารงานคลังและงบประมาณ การบัญชีรัฐบาล นโยบายสาธารณะ อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ

อ้อมอธิบายซะยืดยาวเลยค่ะ อิอิ หวังว่าพี่คงพอจะเข้าใจนะค่ะ

๐งามเอยงามละม้าย.......ละไมดาว
งามแจ่มแซมแสงพราว...ศศิแพร้ว
งามเช่นรักยามหนาว.......ลมโศก
งามเกิดในใจแล้ว.............ไป่สิ้นคะนึงหา ฯ

ภาพที่พี่สดายุนำมานั้น เป็นภาพตัวเป็น ๆ ของมาลี ฯ เองค่ะ อิอิ

อ้อ...
ดูแต่งตัวทันสมัยอยู่นะ
หากเจอกันพี่คงคิดไม่ถึง
ว่าสาวน้อย..คนนี้..ลักษณะเยี่ยงนี้
จะมีสำนวนโคลง...สำนวนคำ
ที่เขียนคลับคล้ายคำโบราณ
ได้งดงามจนน่าทึ่งเช่นนี้

ทำไมไม่เลือกสักรูปมาแปะที่
หัวบล็อคล่ะคะ

เห็นน้องหนูขึ้นโคลงด้วย
งาม...แล้ว
พี่ต่อด้วยโคลงสองก็แล้วกัน

๐ งามแม่เอย ๐
โคลงสองสุภาพ

๐ ฝนหายทิพกลั่นแกล้ง
ขาดช่วงผืนดินแล้ง
หมู่ไม้เหี่ยวเฉา

๐ ร้างร่มเงาหลีกลี้
ล่วงแผดก็แดดนี้
เร่าร้อนเหงื่อไหล

๐ ร้อนฤๅไหนดั่งข้า
ยามพิศวิจิตรหน้า
ซ่านซึ้งตรึงสมร

๐ อาวรณ์ก็พลุ่งคว้าง
สุดเอ่ยแลสุดอ้าง
พ่างเพี้ยงเสน่หา

๐ โฉมวิภาแม่นั้น
ภาษทั่วไผทคั้น
ยากแท้เทียบถึง

๐ ล่วงคำนึงจากถ้อย
ล่วงอักษรปราชญ์ร้อย
ยิ่งน้อยเปรียบโฉม

๐ ฤๅภาคโสมจากฟ้า
จรปลีกประพาสหล้า
แผ่ล้ำสะคราญศรี

๐ ให้ตูปรี่ไขว่คว้า
เกลือกแก่นิวรณ์กล้า
หวั่นว้างเพียงฝัน

๐ ร้อนแดดนั้นล่วงสิ้น
ปฏิพัทธ์เมื่อเดือดดิ้น
อกเพี้ยงพังภินท์

๐ ฝนเอยรินหล่นบ้าง
ราดรดคนอ้างว้าง
ห่างห้วงปวงเข็ญ

๐ สายชลเย็น..กลบแล้ง
สายเนตรเหือด..อกแห้ง
อย่างนั้นเจียวสมร……..แม่นา

๐แม้นฉ่ำปานหยาดฟ้า
รินหลากสู่ผืนหล้า
อุทกทั้งนาคร

๐ฤๅฟอนไฟอกร้อน
แดดับตะกอนก้อน
มอดไหม้มลายสูญ ฯ

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สดายุ
บางทีสิ่งที่เราคิดก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็น จริงไหมค่ะ (อิอิ)

๐ทุรนอุระร้อน..........ลำเค็ญ พ่อเอย
กว่าฉ่ำพิรุณเย็น.......เยือกหล้า
ไปชื้นสักกระเซ็น......ซ่านอก
เมื่อรุ่มเสน่หาหน้า....เนื่องใกล้เขนยนอน ฯ


พี่สดายุตื่นเช้ามาก ๆ เลยนะค่ะเนี่ย

๐ ใครนั่นดูแน่งน้อย......รอถนอม
ควรแต่น้ำใจหลอม.......หลั่งให้
ยากรู้แต่ร่วมยอม..........รับเยื่อ ใยนา
หวังทิพล้างบอดใบ้......บ่งแจ้งใจสมร ฯ

พี่ตื่นเช้าจนเป็นนิสัย
น้องหนูเรียนใกล้บ้านหรือคะ

๐งามงอนเมื่อค่ำนั้น.....นวลทรง
พิมานมาศผันผจง........แจ่มน้ำ
เหมือนนาฎนุชพักตร์สง.ผาดผ่อง
ประทับหว่างทรวงก้ำ....กึ่งฟ้าชลาลัย ฯ

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สดายุ

มาลีไปเรียนเสาร์อาทิตย์ค่ะ
แล้วที่เรียนก็ไม่ไกลจากที่พักสักเท่าไหร่ค่ะ

น้องหนู
เรียนเฉพาะเสาร์-อาทิตย์
แล้ววันธรรมดาทำงานหรือคะ

๐ หอมโมกโรยกลิ่นเร้า….….รึงใจ
ฤๅเปรียบหอมกรุ่นไอ…....…อ่อนเนื้อ
วาวเนตรเปล่งแววไข..........ความสู่ พี่แม่
โลกก็ดังอุ่นเอื้อ.................เอ่อล้นระลอกหลง ฯ

๐โฉมโสภิณผ่องแพ้....จันทร์นวล ไฉนฤๅ
พักตร์จึ่งโศกไห้หวน....ห่มหน้า
แก้มปรางหม่นทุกมวล..หมายหม่น ราแม่
ขจรค่ำคืนมาสหม้า.......ไป่หม้าแม้นฉาย ฯ

สวัสดีค่ะพี่สดายุ

ถูกต้องแล้วค่ะ มาลี ฯ เรียนเสาร์อาทิตย์
วันธรรมดาก็ไปทำงานค่ะ

ไม่ได้พักเลยสิ
เรียนโทเพิ่มเหรอ

๐ จันทร์ฤๅโสภิตเพี้ยง.....พิมพ์พาล
เพียงลักษณ์พอล่มลาญ...ศศิแล้ว
สร้อยโศกส่วนทรมาน......เสมือนสู่ แขเนอ
แต่ประกายเนตรแพร้ว.....พร่างฟ้าพรายฝัน ฯ

๐อันดวงเนตรพร่างแพร้ว..ไฉนเพียง
รัตติกรรายเรียง..............อร่ามฟ้า
นิลกนกฉายเคียง...........วาวเนตร นาพ่อ
หนอเท่าใดจุ่งท้า..............ตอบต้องตาเอง ฯ


มีเวลาพักบ้างเท่าที่จำเป็นค่ะ
มาลีเพิ่งจะเรียนปริญญาตรีเท่านั้นค่ะ

๐ วาวเนตรเวียนแนบเคล้า...คลอใจ
แต่ประณีตนิวรณ์ใคร...........เคลื่อนเค้น
กลบฤๅรหัสใน...................ประนังสู่ พี่แม่
เยียวรหัสลอบเร้น..............เรื่อแจ้งโดยใจ ฯ

ขยันจัง
ทำงานเหนื่อยไหมคะ

ตาดูรูปคนครึ่งหน้า...
คงต้องเอากระจกตั้งตรงกลาง
จะได้เห็นเต็มตา...

สมัยพี่เรียนหนังสือ
ผ่านมหาวิทยาลัยที่น้องหนูเรียนบ่อยนะ
แวะเข้าไปที่โรงอาหารครั้งหนึ่ง..ก็
ละลานตา..ละลานใจ

๐ พิศนวลพลันนึกย้อน........ก่อนยาม
ผุดผาดบริสุทธิ์ทราม-.........สวาดิแก้ว
เชิงชม้ายชม้อยตาม..........ต่อเลศ นัยเนอ
อกพี่ย่อมพร่างแพร้ว..........ผ่านแล้วฤๅเลือน ฯ

น่ารักดีค่ะ บล็อกสวยดี