BlogGang.com : : เที่ยงคืนเราพบกัน :

เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนเด็กๆนั้นใครๆก็บอกว่าน่ารัก กร๊ากๆ เด็กนี้ 5-6 ขวบนะจ๊ะ แต่ไฉนกาลเวลาผันเปลี่ยนหน้าตาของเราเปลี่ยนไป หยิบรูปถ่ายตอนเด็กๆมาดู มันใช่คนเดียวกับตรูหรือป่าวฟร่ะ -*-

เวลามีคนเห็นรูปตอนเด็กๆ มักจะพูดว่า ตอนเด็กๆดูดีนิ ทำไมโต.....โหดจังเออ..ไม่รู้จะตอบยังไง หน้าตาแบบผมนี้มันถึงขั้นประมาณจะเป็นโจรดีๆได้เลย ไม่รู้ว่ากินอะไรเข้าไป ถึงผิดสำแดงทำให้หน้าตาเปลี่ยน ฮ่าๆ

จะว่าเป็นเรื่องฮ่าก็ได้นะ ผมไม่ซีเรียส แค่แอบน้อยใจบางเป็นบางครั้งบางคราว หรือบ่อยก็ได้ว่างั้นเถอะ ทำไมคนโหดขี้งอลไม่ได้ไง อิอิ

เวลาไปเที่ยวไหนเข้าห้างเดินทาง เวลาต้องผ่านรปภ. คนอื่นก็เดินเข้าไปปกติ พอมาถึงตาเรา โอ้่แม่เจ้า รีบเดินมาอย่างไว ขอตรวจกระเป๋าทันที แม้ๆพี่ครับ ที่คนอื่นไม่เห็นตรวจเห็นหน้าผมเหมือนจะเป็นโจรเท่านั้นละ รีบเลยนะพี่ อิอิ

ไปไหนใครๆก็เรียกพี่ ไม่ได้ใหญ่มาจากไหนนะ เพียงแต่ว่าหน้าตามันเกินกว่าวัย ฮ่าๆ หลายครั้งบอกอายุเท่านี้ โดนด่าหาว่าอย่ามาแอ๊บเด็ก เวงกรรมจริงๆเลยซิ เลยจำเป็นต้องควักบัตรประชาชนให้ดู ที่ไหนได้หัวเราะอีก บอกว่ารูปเหมือนตำรวจจับผู้ร้ายแล้วให้ถ่ายรูปยังไงเลย

เวงกรรมของตรูแท้ๆ -*-

ก็พอตอนเราจะเปลี่ยนลุคให้มันดีขึ้น โกนหนวดโกนเคราออก พอคนเห็นคนก็บอกว่า มันไม่ใช่อะ แบบนี้ดูไม่เหมาะเลย ไว้หนวดเหมือนเดิมดีแล้ว เวงกรรมของตรูจริงๆเลย ฮ่าๆ

ที่จริงไม่ชอบโกนหนวดออกเลย มันไม่เหมือนไม่ใช่ตัวเราอะ จะบอกว่าถ้าโกนหนวดออกแล้วจะรู้สึกหมดความั่นใจ ฮ่าๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรนะ ที่เป็นอยู่ใครจะมองว่าเหมือนใจรเหมือนผู้ร้ายยังไง เราก็ไม่สนเพราะมันเป็นตัวเรา ว่ากันมากๆ ระวังนะจ๊ะ จะกลายเป็นโจรปล้นใจไป กร๊ากๆ

ผลสุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า ถึงหน้าตาจะร้ายๆ แต่ไม่เป็นคนใจร้ายก็พอ ทำไงได้คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่คนเราเลือกที่จะเป็นไ้ด้ ใช่ป่ะละครับผม

ขอหยิบเนื้อเพลงสักประโยค มากระแทกใจตัวเองสะหน่อย เพื่อใครจะสะดุดคนหน้าร้ายๆคนนี้ อิอิ

อยากเกิดเป็นตัวพระ แต่เค้าลิขิตให้เป็นตัวร้าย

ใครจะรู้ว่าทศกัณฑ์รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่

ทุกๆครั้งที่เปิดดูละคร มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี

ในละครมีผู้ชายดี๊ดี คงเป็นใครคนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน

แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร

ใครๆ ก็มองเราไม่ดี

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย

งั้นผู้ชายอย่างฉันก็ต้องเจ็บใจไปทุกราย

เพราะผู้ชายดีๆ นั้นมีแค่ในนิยาย

ฉันก็แค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย

สุดท้ายเค้าได้เธอไปครอง

ใครว่าชีวิตเหมือนในละคร

ชีวิตน่ะมันยิ่งกว่าละครอีก ฟังกันนะ ฟังละวะ

ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ

หน้าตาเป็นตัวกำหนดเทวดาเขียนบทยังไงกันวะ

อยากเกิดเป็นตัวพระ แต่เค้าลิขิตให้เป็นตัวร้าย

ใครจะรู้ว่าทศกัณฑ์รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่

ถึงร้ายก็รักจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้สตั้น

เหนื่อยใจก็เล่นโผนางเอกร้องโฮสั่งงานศพครั้น

อกหักมาทีไม่มีคนดูเห็นใจ

จะเปิดศึกชิงนางก็คงต้องแพ้เรื่อยไป

จะมองทางซ้ายจะมองทางขวาเฮ้ยมันก้อโกงนี่หว่า

มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เคราเขาหาว่าโจรป่า

โรมรันพันตูความรักของกูชักมัน

ขีดๆเขียนๆกันไปเฮ้ยเด๋วเล่นไม่ทัน

จะรีบไปไหนสงครามยังไม่จบยังต้องรบอีกครั้ง

คุณคิดว่าผมรักเธอเท่าไหร่มากกว่าพันครั้ง

จะยอมตายพลีกายช่วยให้ละครขายดี

เกิดชาติหน้าฉันใดขอเป็นพระเอกสักที

แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร

ใครๆ ก็มองเราไม่ดี

โลกของฉันมันต่างจากละคร

มันเป็นตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง

ความเป็นจิงที่ต้องเจออีกครั้ง

ความเป็นจิงที่คู่กันกับตัวร้าย

แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร

ใครๆ ก็มองเราไม่ดี

งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย

งั้นผู้ชายอย่างฉันก็ต้องเจ็บใจไปทุกราย

เพราะผู้ชายดีๆ นั้นมีแค่ในนิยาย

ฉันก็แค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย

สุดท้ายเค้าได้เธอไปครอง

ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง