ฝน...
สายฝนตกเทลงมาตั้งแต่เช้า เรานั่งมองออกจากหน้าต่าง สูดดมไอดิ่นกลิ่นต้นไม้ที่ขึ้นมาจากฝนที่ตกเทลงมา
หลายวันก่อนเรายังคงบ่นว่าร้อนๆ แต่แค่ไม่กี่วันความร้อนที่เคยมีมาก็แทนที่ด้วยฝนที่ตกหนัก
เลยคิดไปว่า ความแน่นอนบนโลกใบนี้หามีไม่ คนเราก็คงจะเหมือนสภาพอากาศที่จะต้องหมุนวนเปลี่ยนกันไป
สภาพอากาศที่ชวนหวั่นไหว อาจจะทำให้ใจของบานคนนึกถึงใครสักคน บนโลกใบนี้ ความหวั่นไหวนี้ มันสั่นคลอนได้ มันไม่มีฤดู มันมีแต่โอกาศ โอกาศที่คาดไม่ได้ว่า จะมาเมื่อไร..หรือบางทีใจของบางคน สั่นคลอนอยู่ข้างในแต่ข้างหน้าฉาบไว้ด้วยความแข็งกระด้าง...ดั่งเช่นตัวเรา
ฝนที่ตกอยู่ในอกมันร้ายกว่าฝนที่ตกอยู่ข้างนอก ฝนที่ตกอยู่ข้างนอกมันนำพาความชื่นฉ่ำมาให้ แต่ฝนที่ตกอยู่ในอกก็คงจะเปรียบเสมือนน้ำตาตกใน..ใครเล่าหนอจะมากลางร่มในจิตใจดวงนี้...
จะมีหรือไม่ คงแล้วแต่พรหมลิขิต
ท้องฟ้ามันครึ้มลงอีกแล้ว แต่ดวงแก้วตอนนี้เจ้าอยู่ไหน
แม้วันนี้ท้องฟ้าอาจเปลี่ยนไป ให้รู้ไว้ว่าใจของใครยังมั่นคง
อารมณ์ที่สั่นไหวตามสภาพอากาศ เวลามีฝนตกทีไรจะมีอารมณ์นั่งเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย
อย่าไปคิดว่ามันจริงจังทั้งหมด มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวของความรู้สึกเท่านั้น
เพราะว่าพรุ่งนี้เช้า อากาศแจ่มใส อาการหวั่นไหว มันคงจะเปลี่ยนไป
ฉันคิดว่ามันคงเป็นเช่นนั้น....
| Create Date : 17 พฤษภาคม 2555 |
| Last Update : 17 พฤษภาคม 2555 13:44:41 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 863 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เลยเนาะ (แซว) อิอิอิ
ทักทายกันยามบ่าย ๆ ค่ะ ที่นี่ก้อคลึ้ม ๆ ค่ะ
เพลงนี้ไม่ได้ฟังนานแล้ว เพราะมาก