มาลัยลายคราม

เรื่องนี้จริงๆอ่านจบไปนานแล้วนะ ตั้งแต่ก่อนปีใหม่เห็นจะได้ แต่เพิ่งมีโอกาสเอามาลงบล็อค  ซึ่งมาลัยลายครามนี้เป็นผลงานเรื่องเยี่ยมอีกเรื่องของของอ.วินิตา ที่พิมพ์กับสำนักพิมพ์แพรว ถ้าใครกำลังลังเลว่าอ่านดีไม่อ่านดี จะซื้อดีไม่ซื้อดี แนะนำเลยว่า อ่านเถอะค่ะ ซื้อเถอะค่ะ ของอาจารย์เขาดีจริงๆ

มาลัยลายคราม เป็นเรื่องราวชีวิตของหญิงวัยเกษียณ 8 คนที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนชั้นประถม โดยมีศรีอัมพร หนึ่งในแปดคนเคยสาวเป็นผู้เล่าและถ่ายทอดความรู้สึก ด้วยศรีอัมพรเป็นเสมือนตัวกลางคอยเชื่อมความสัมพันธ์ของเพื่อนทุกคนเอาไว้ สำหรับเรื่องนี้ในเชิงคุณค่าถือว่าดีมาก เพราะได้ถ่ายทอดความคิด ชีวิต ความรู้สึกของผู้ที่ผ่านโลกมาแล้วกว่าหกสิบปีได้อย่างกินใจ แต่ละเรื่องราวของแต่ละคน ล้วนมีมุมมอง และแง่คิดให้ได้ตระหนักแตกต่างกัน เช่นบางคนภายนอกดูลำบากยากแค้น แต่รายละเอียดข้างในชีวิตกลับทำให้เรารู้สึกเป็นสุข ตรงกันข้าม ชีวิตของคนที่ภายนอกดูสุขสบาย แท้จริงก็มักจะมีเรื่องให้ชวนประหลาดใจ และสังเวชใจอยู่เสมอ เสมือนจะบอกว่า ไม่มีชีวิตของใครที่ไม่ต้องผ่านร้อนผ่านหนาว ทุกคนล้วนต้องเผชิญกับความทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น ต่างกันเพียงแค่ความทุกข์จะเข้ามาในรูปแบบใด แ ละใครจะมีวิธีรับมือกับทุกข์เหล่านั้นอย่างไร

โดยส่วนตัวชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วเหมือนมีไกด์ให้ชีวิต ทำให้คิดถึงวันข้างหน้า คิดไปว่าอีกสี่สิบห้าสิบปีเราจะเป็นอย่างไร เพราะทุกสิ่งล้วนมีที่มาที่ไป การกระทำในวันนี้ย่อมส่งผลถึงวันข้างหน้า อีกทั้งด้านสำนวนภาษา รางวัลศิลปินแห่งชาติของอาจารย์ย่อมการันตีความไพเราะและสุนทรียรสได้อย่างดีเยี่ยมจนไม่ต้องกล่าวชมอะไรอีก อ่านลื่น สะเทือนอารมณ์

 มาถึงชีวิตของเพื่อนทั้งแปด (SPOIL นะ) ที่แม้จะมีจุดเริ่มต้นคล้ายคลึงกัน แต่ชีวิตก็เล่นตลกให้แต่ละคนมีชีวิตผกผันกันไป (บางคนต้องเรียกว่าต่างกันฟ้ากับเหวทีเดียว) เรื่องนี้คิดว่าถึงอ่านเรื่องย่อแล้วไปอ่านของจริงก็ไม่เสียอรรถรส มันไม่ใช่เรื่องต้องลุ้น มันดราม่า ความมันส์ ความสนุกอยู่ที่ความสะเทือนใจที่เรารู้สึกกับชีวิตต่างๆในเรื่องมากกว่า

คนแรก..ศรีอัมพร คนเดินเรื่อง เป็นคนที่มีชีวิตที่สุขสบายที่สุดเลย เพราะความรู้จักปลง รู้จักใช้ชีวิตวัยเกษียณอย่างมีความสุขและมีคุณค่า โดยศรีอัมพรนี้ไม่มีครอบครัว ทั้งที่สมัยสาวๆ ทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งเก่ง และมีคนมาจีบมากมาย แต่เธอกลับไปมีความรักต้องห้าม และหักห้ามใจได้ จึงครองตัวเป็นโสดมาจนถึงปัจจุบัน และคอยเป็นที่ปรึกษาให้กับเพื่อนๆ จนกระทั่งถึงลูกหลานได้อย่างดี เพราะเป็นคนไม่ดูถูกใคร ไม่ริษยาใคร และเข้าใจผู้อื่น

คนที่สอง..อรุณ คนนี้เป็นทั้งเพื่อนและพี่สะใภ้ของศรีอัมพร ชีวิตเป็นทุกข์เพราะครอบครัว สามีเจ้าชู้ ลูกๆเองที่อรุณเคยมีความหวังอยากให้มาอาศัยร่วมชายคาเดียวกันให้เธออบอุ่นใจ ก็ค่อยๆแยกย้ายจากกันไป ซ้ำยังมีเรื่องของลูกสาวให้คอยปวดหัวใจอยู่เสมอ

คนที่สาม..สายสมร เป็นคนขี้เหร่ เจ้ายศเจ้าอย่าง ขี้เหนียวด้วย แต่ลูกชายรักแม่มาก เพราะเห็นแม่ลำบากมาเสมอเพื่อลูก จนแม้กระทั่งจะเอาลูกเอาเมียเข้าบ้านก็ไม่กล้า เพราะสายสมรไม่ยอมรับ และคอยจะเล่นละครเรียกร้องความสนใจจากลูกอยู่เสมอๆ

คนที่สี่..ฉัตรกนก เป็นคุณหญิง ร่ำรวยใหญ่โต แต่หาความสุขไม่ได้ วันๆเอาแต่ออกงาน รับหน้ากับสังคม แต่กลับบ้านแล้วโดดเดี่ยว อ้างว้าง (โรคคนรวย) อ่านแล้วรู้สึกว่า เงินไม่ช่วยอะไรเลย...

คนที่ห้า..ประพิณ ชีวิตตรงข้ามกับคุณหญิงฉัตรกนกอย่างสิ้นเชิง บ้านอยู่สลัม ยากจน สามีเป็นคนดี แต่ก็เจ็บป่วย ลูกสาวก็พิการ ชีวิตระหกระเหินมาก แต่สุดท้ายก็ได้อยู่สุขสบายขึ้นเพราะลูก อ่านแล้วอารมณืวงเวียนชีวิตช่องสามมากๆ (ชีวิตของคนนี้ทำเอาเราร้องไห้เลย มันสงสารจับหัวใจ ไปพร้อมๆกับยินดีไปกับความสุขทางใจของตัวละครไปพร้อมๆกัน)

คนที่หก..(จำชื่อไม่ได้ แต่อะไรจิตๆนี่หล่ะ) คนนี้นี่ชีวิตคาดไม่ถึง เรื่องมันหักมุมเล็กๆ ทั้งลูกสาว..ต้องตาที่ไปเป็นพยาบาลอยู่เมืองนอก แล้วบอกจะมารับแม่ไปเยี่ยมแต่ก็ไม่มาสักที แล้วก็เรื่องชีวิตคู่ที่เหมือนๆจะดีก็ไม่ดี จะแย่ก็ไม่แย่ แต่คนแบบนี้ก็พบเห็นได้ทั่วๆไป อยากให้ลองอ่าน ว่าทำอะไรควรจะคิดหน้าคิดหลัง

คนที่เจ็ด...(จำชื่อไม่ได้จริงๆ) คนนี้เป็นหลานครูในโรงเรียนประถมที่เรียนมาด้วยกัน ชีวิตที่กลางๆไม่สูงไม่ต่ำทำให้เธอพลาดคู่ครองดีๆไปหลายครั้ง แต่ละครั้งผู้ชายเหล่านั้นก็มักจะไปได้ดิบได้ดี จนทำให้เธอหดหู่ใจเสมอ จนเธอตัดสินใจแต่งงานกับชาวสวนทุเรียนขี้เหนียวคนหนึ่ง ซึ่งทำให้เธอต้องทุกข์หนักมากขึ้นไปอีก แต่สุดท้ายฟ้าก็ยังใจดีกับชีวิตของเธอ ที่ทำให้จุดจบยามชราของเธอ เริ่มเข้าใจชีวิต และเริ่มต้นที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้

คนที่แปด..ผุดผาด ผุดผาดสมชื่อ เป็นคนสวย เรียกว่าคุณย่ายังสาวก็ว่าได้ เพราะผู้เขียนบรรยายไว้ว่า สาวกว่าลูกสาวลูกชายเสียอีก ชีวิตที่แปดนี้ทำเราร้องไห้ยกใหญ่เลย ไม่ใช่เพียงเพราะตอนจบ(ที่ไม่ควรเล่า) แต่มันทำให้เราคิดย้อนไปถึงเรื่องราวทั้งหมดก่อนหน้า แล้วย้อนมาถามตัวเรา ว่าชีวิตของเราได้ทำอะไรที่มีความสุขรึยัง?? เป็นคำถามที่สะเทือนใจมาก และคิดว่าหลายๆคนคงเคยถามตัวเองมาแล้ว

สรุปแล้วชอบทุกตัวละครเลย แต่เล่าได้ไม่ละเอียดเพราะอ่านนานมากแล้ว จำไม่ค่อยได้ แต่ที่จำได้ดีคือความรูสึก และอรรถรสของเรื่องขณะอ่าน อยากแนะนำคอนิยาย โดยเฉพาะแนวดราม่า และคนที่ชอบนิยายให้ข้อคิดได้ลองอ่าน มันสอนอะไรเราได้จริงๆ โดยไม่รู้สึกว่าหนักเกินไปจนบีบคั้น

 ถ้าอยากให้ลงเรื่องอะไรก็โพสไว้ได้นะคะ ถ้ามีหนังสือหรือเคยอ่านแล้วจะได้เอามาลงไว้ อยากให้ทุกคนที่ชอบอ่านิยายเหมือนกันมาคุย มาแลกเปลี่ยนมุมมองกันเยอะๆค่ะ ขอบคุณนะคะ

Create Date : 17 เมษายน 2552
Last Update : 27 เมษายน 2552 19:57:37 น.		7 comments
Counter : 2165 Pageviews.
Share Tweet