• เล่าเล่นเป็นเรื่อง
• หลังอาน
• อะไรๆในเชียงใหม่
• ไปเที่ยว
• เย็บ-ปัก-ถัก-ร้อย
• ผลงาน
• เรื่องของเด็กๆ
• 2008

I miss U by Beverly Craven ...And i don't know how much i can bear... Here in the silence i wait There's nothing else i can do It feels like my heart's gonna break And all i can think of is you And how my aching arms long to hold you And show you how much i care But i'm counting the hours without you And i don't know how much i can bear Cos i miss you More than words can say And i need you here In my life always Yeah i miss you And i'll always be Waiting here for you Til you're back with me You found a place in my heart From the first moment i saw you And you are my light in the dark And i would do anything for you Cos you're everything i've ever wished for The answer to all of my dreams And i want you back Home is here with me Oh i miss you More than words can say And i need you here In my life always Yeah i miss you And i'll always be Waiting here for you Til you're back with me Yes i, would be right there beside you If i only knew where you are Cos it feels like i'm dying without you My whole world falling apart And i miss you More than words can say And i need you here In my life always Yeah i miss you And i'll always be Waiting here for you Til you're back with me BEVERLY CRAVEN   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 1:48:19 น. Counter : 562 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Time In A Bottle by Jim Croce เวลาเป็นความรู้สึกแบบสัมพัทธ์ 5 นาทีอาจจะยาวหรือสั้น ขึ้นอยู่กับว่าเราทำอะไร อยู่กับใคร เวลาในแต่ละวันที่ต้องอยู่ห่างจากกันช่างยาวนานเหมือนไม่มีวันจบสิ้น ห้วงเวลาของการรอคอยเคลื่อนไหวเชื่องช้า เหมือนวันนั้นจะไม่มีวันมาถึง ความคิดถึงมันทรมานเช่นนี้ ความเศร้าที่อ่อนหวาน ความบาดใจที่ก่อกำเนิดบทกวี If I could save time in a bottle The first thing that I'd like to do Is to save every day Till Eternity passes away Just to spend them with you If I could make days last forever If words could make wishes come true I'd save every day like a treasure and then, Again, I would spend them with you But there never seems to be enough time To do the things you want to do Once you find them I've looked around enough to know That you're the one I want to go Through time with If I had a box just for wishes And dreams that had never come true The box would be empty Except for the memory Of how they were answered by you But there never seems to be enough time To do the things you want to do Once you find them I've looked around enough to know That you're the one I want to go Through time with   Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 1:48:31 น. Counter : 394 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Bhutan..My dream My destiny (Paro) སྤ་རོ་རྫོང་ཁག་ วันนี้อัพบล็อกอย่างบ้าพลังมาก ระดมปล่อยของหมักดอง รอรับของใหม่ ฉลองตรุษจีน อิอิ เกี่ยวมั้ยคะ.. ภาพชุดนี้ถ่ายตั้งแต่พ.ยปีก่อน ชุดแรกเคยตั้งทู้ในพันทิพไปครั้งนึงแต่ก็นานแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่เคยมีทู้สองตามมาด้วยเหตุผลหลายประการ อันสุดแต่จะอ้าง ครั้งนี้จะพยายามสานต่อให้จบค่ะ ============================================== ภูฏาน..เมืองในฝัน (และเจ้าชายในฝัน) ของใครหลายๆคน ตั้งอยู่อย่างสงบเสงี่ยม เล็กๆ เจียมเนื้อเจียมตน ขนาบด้วยพี่เบิ้มอินเดียและจีน การเดินทางไปให้ถึงภูฏานใช้เวลาเพียง 3 ช.มกว่าๆ ด้วยสายการบินเพียงสายเดียวที่สามารถเข้าประเทศภูฏานได้นั่นคือ Druk Air แต่ก็สะดวกสบายเพราะบินจากกรุงเทพฯได้ทุกวัน แค่เผลอหลับไปแป๊บนึง ตื่นมาก็พบว่าตัวเองตกอยู่ท่ามกลางวงล้อมของขุนเขา หนีไปไหนไม่รอดแล้ว "เสร็จ" ภูฏานเข้าแล้วจริงๆ สนามบินที่นี่เป็นอาคารแบบท้องถิ่น หลังเล็กๆ ดูเกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้าน ปราศจากส่วนเกิน และกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมรอบข้าง อากาศที่นี่เย็นชื่น หอมสะอาดจริงๆค่ะ ยังไม่ต้องโผล่ไปไหนไกล ก็เห็นหนุ่มๆ (และแก่) มากมายในชุดโกห์ (เสื้อคลุมอาบน้ำสุดเท่ห์แบบเจ้าชาย) เต็มไปหมด แค่นี้ก็กรี๊ดดดดแล้วค่ะ ^^ ให้ดูภาพเครื่องบินลำเล็กๆน่ารักนิดนึงค่ะ ลายที่หางคือธงชาติรูปมังกรของภูฏาน น่ารักมั้ยคะ ภายในเครื่องบินค่อนข้างแคบ อึดอัดอยู่บ้าง แต่รักแล้วก็อภัยได้ทุกอย่างค่ะ สิ่งแรกที่ทำเมื่อไปถึงก็คือแวะเอาของไปเก็บที่โรงแรม จิบน้ำชา กาแฟ พอคลายความเหน็ดเหนื่อย ภาพที่เห็นเป็นวิวจากโรงแรมซึ่งเป็นวังเก่าตั้งอยู่บนเนินเขา มองเห็นเมืองพาโรเล็กกระจิ๊ดริดน่ารักอยู่ไกลๆ ฉันพักอยู่ที่พาโรทั้งหมดสามคืนด้วยกัน และเก้าอี้เขียวๆตัวนี้ก็ได้กลายมาเป็นที่สิงสถิตดูดาวทุกคืน หลังจากนั้นเราก็ออกเดินทางไปเกริ่นเรียกน้ำย่อยที่ซ็องเก่าแก่ และไม่ได้รับการบูรณะ Drukgyel Dzong ทางเดินขึ้นเป็นเนินน้อยๆพองาม แบบพอเตือนสติน่ะค่ะว่าต่อจากนี้ไปมีแต่ภูเขาแล้วนะเฟ้ย สองข้างทางเดินเป็นป่าสนโปร่ง มีธงภาวนาแขวนอยู่พอหอมปากหอมคอ ทางเดินหินเข้าสู่ลานด้านในซ็อง ป้อมยามประจำซ็องที่ตั้งแยกออกมาต่างหากจากตัวอาคารใหญ่ วันนี้ฟ้าสีสวยใสเหมือนกระจกทาสีฟ้าเลยค่ะ นับว่าเป็นวาสนาอย่างยิ่งที่ได้มาเยือนเมืองในฝันในช่วงเวลาที่อากาศดีๆแบบนี้ อุณหภูมิตอนกลางวันก็ไม่จัดว่าหนาวเลย คนกรุงเทพฯตายใจค่ะ หารู้ไม่ว่าตกกลางคืนมันจะหนาวเยียบจับขั้วหัวใจยิ่งนัก ออกจากซ็องหนึ่งเราก็ไปสู่อีกซ็องหนึ่ง แน่นอนอยู่แล้วค่ะ คนรักภูฏาน ถ้าไม่ใช่รักศิลปะวัฒนธรรม ก็ต้องรักธรรมชาติ ด้านใดด้านหนึ่ง ส่วนฉัน...รักอย่างอื่น และธรรมชาติค่ะ (ไม่ต้องถามต่อนะ) ทริปนี้เราจะตามล้างตามเช็ดซ็องให้เบื่อกันไปข้าง แล้วทริปหน้าไปลุยป่าตามล่าทะเลสาปกัน (ไม่รู้เมื่อไหร่นะ) Paro Dzong ค่ะ โลเกชั่นถ่ายหนังเรื่อง Little Buddha ว่าแล้วก็คิดถึงพี่คีนู ต้องไปขุดหนังขึ้นมาดูอีกแล้ว มาถึงก็ตะกายบันไดกันก่อนเลย บันไดประเทศนี้ทั้งแคบทั้งชัน ยิ่งเป็นบันไดซ็องยิ่งสูงอลังน่ากลัวตกอย่างยิ่งค่ะ คนภูฏานเวลาจะเข้าไปภายในซ็อง ซึ่งมีสถานะเป็นทั้งวัดและสถานที่ราชการ จะต้องเอาแถบผ้ามาสะพายอย่างที่เห็นขาวๆในรูปนะคะ แถบผ้านี้มีหลากหลายสี แต่ละสีก็บ่งบอกสถานะที่แตกต่างกัน ประชาชนตาดำๆ ไม่มีศักดินาก็ใช้ผ้าขาวอย่างอิตานี่(ในภาพ) แหละค่ะ ด้านในซ็อง สีสันสวยงาม ตัดกับฟ้าโชะเชะ อีกซักมุมซิ ความจริงมีอีกหลายมุมค่ะ แต่ถ่ายซ็องมาหลายเมือง หน้าตาเหมือนแบบนี้หมด ก็เลยคิดว่าลงซ็องละนิดละหน่อยจะดีกว่า ก่อนคนอ่านจะเอือมระอา ออกจากซ็องเราก็ลัดเลาะลงเขามาข้ามสะพานเดียวกับพี่คีนู จากสะพานเดินชมนกชมไม้ไปอีกนิดเดียวก็เข้าเขตกลางใจเมืองแล้วค่ะ บอกแล้วว่าเล็กๆน่ารักจริงๆ ระหว่างทางโชคดีเจอพี่ๆในชุดคลุมอาบน้ำกำลังยิงธนูกันอย่างเมามันส์ เลยแวะไปเชียร์และเก็บภาพ ใกล้ค่ำแล้ว ก็เลยชวนกันเดินต่อไปเพื่อเข้าเมือง ระหว่างทางผ่านต้นไม้กลุ่มนี้ วันแรกไปยังเขียวดีอยู่เลย วันกลับบ้านผ่านมาอีกที ใบเหลืองทิ้งใบเกือบหมดต้น คนใจเสาะอย่างฉันเห็นแล้วเศร้าจนหงอยไปเลยค่ะ เย็นนั้นเราก็ไปเดินเตร็ดเตร่อยู่ในเมืองกันจนมืด เดินดูข้าวของเรื่อยเปื่อย แต่เท่าที่เห็นยังไม่เจออะไรน่าช้อปค่ะ เครื่องประดับก็จะดูออกแนวเนปาล มีสแตมป์ที่น่ารักน่าซื้อสำหรับคนสะสม คนที่นี่ดูเหมือนจะรู้จักกันหมดประเทศค่ะ เดินไปไหนมาไหนทักทายกันเจี๊ยวไปหมด ก็ดูอบอุ่นดี พอฟ้าค่ำและเริ่มหิวได้ที่เราก็ไปกินอาหารเย็นกันที่ร้านใกล้ๆแม่น้ำแห่งหนึ่ง เมนูประจำวันนี้คืออาหารแพนด้าค่ะ อิอิ อาหารภูฏานก็มีประมาณเอ็มมาดาร์ซี หรือพริกผัดคอตเตจชีส ดอกกะหล่ำผัดชีส และอะไรๆชีสอีกหลายอย่างค่ะ ทานกับข้าวแข็งๆหน่อย ถ้าเป็นคนชอบการผจญภัยทางรสชาติ ก็น่าจะเพลิดเพลินดี อาหารแพนด้าก็รสชาติดีค่ะ โดยเฉพาะเมื่อรวมกับบรรยากาศ.. ทานอาหารค่ำเสร็จก็กลับโรงแรมนอน ไม่ต้องถามถึงเรื่อง hang out นะคะ สถานบันเทิงพบได้ในทิมพูนครหลวงเท่านั้น (อีกสองวันจะเล่า) อยู่ที่นี่หลายวัน นอนหัวค่ำ ตื่นเช้าตลอด สดชื่นมากๆค่ะ จบวันแรกในพาโรแล้ว ลืมไปว่ามีอีกรูปที่อยากอวด ถ่ายมาจากหลังพาโรซ็องค่ะ เป็นช็อตประทับใจส่วนตัวประจำวันนี้จ้า...   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 1:48:46 น. Counter : 915 Pageviews.   6 comment Share Tweet

จากเป็น..จากตาย ตั้งชื่อหัวข้อแถกไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้เจตนาในการดูถึงเพียงนั้น แต่เนื้อเรื่องของหนังก็เป็นอย่างนั้นจริงๆนะ The Brave One (2007) Director:Neil Jordan อยากดูหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนเห็นหนังตัวอย่าง เพราะเป็นแฟนป้าโจดี้อย่างเหนียวแน่นมาตลอด ไม่รู้เป็นไง ชอบไซส์กระทัดรัดแต่ล่ำของป้ามาก ดูเซ็กซี่น่ารักบอกไม่ถูก แม้ว่าหลังๆป้าจะเล่นแต่หนังหลอนๆจนดูแก่ไปมาก (จริงๆป้าก็แก่แล้ว) ก็ยังรักป้าไม่เสื่อมคลาย บทหนังออกจะดูแกนๆและจับยัดไปเล็กน้อย แต่ฝีมือของป้าก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง และทั้งๆที่รู้โดยไม่ต้องมีใครบอกว่าแฟนป้าต้องตายแหงแก๋ แต่เก็อดเสียน้ำตาไปหนึ่งแหมะไม่ได้ ส่วนที่ชอบที่สุดในหนังคือบทพูดทางวิทยุของป้าโจดี้ ชอบทุกตอน แต่หาลอกมาได้นิดเดียว เหอะๆ I always believed that fear belonged to other people. Weaker people. It never touched me. And then it did. And when it touches you, you know... that it's been there all along. Waiting beneath the surfaces of everything you loved. การทำร้ายร่างกาย ไม่ว่าจะอย่างไร้เหตุผลโดยคนแปลกหน้าหรือความรุนแรงในบ้าน ล้วนแล้วแต่ทำให้เกิดความกลัวขั้นหลอกหลอน เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้ว่า มนุษย์นั้นมีความสามารถที่จะโหดร้ายทารุณได้อย่างคาดไม่ถึง และมันอาจจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้ ในวันธรรมดาๆวันหนึ่ง Taglines ของหนังเรื่องนี้ถามว่า How many wrongs to make it right? ถ้าจะเอาคำตอบแบบถูกต้องตามหลักการ ไม่มีวันที่ความผิดจะนำมาซึ่งความถูกต้อง การแก้แค้นไม่ได้ช่วยแก้ไขอะไร แต่ใครจะกล้าบอกว่าตัวเองสามารถให้อภัย หากยังไม่เคยตกอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ เรามักจะพูดกันเสมอว่า เส้นแบ่งระหว่างขาวกับดำเป็นเพียงเส้นบางๆ แต่ฉันกลับรู้สึกว่าบ่อยครั้งที่ระหว่างสีขาวกับดำเป็นเพียงรอยเลอะเลือนของสีเทา ที่ยากจะจำแนกรูปรอยได้ชัดเจน และเราอาจจะใช้ชีวิตส่วนใหญ่ของเรา อยู่ในความพร่าเลือนนั้นก็ได้ อ้อ..อีกอย่างที่ชอบคือเพลงเพราะ ไปฟังได้ที่นี่จ้า เมื่อวานนี้ดู In the Mood for Love Fa yeung nin wa (2000) Director: Wong Kar Wai ช่วงนี้กำลังใช้ชีวิตอยู่แถวๆศาลาคนเศร้า ก็เลยไปเอาหนังบีบหัวใจเรื่องนี้มาดูอีกที ความรักที่ขึ้นต้นด้วยความเจ็บปวดและลงเอยด้วยความเจ็บปวด ในสถานการณ์ที่คนสองคนไม่ควรจะรักกันมากที่สุด ความรักก็ยังเกิดขึ้นได้อย่างละเมียดละไมและตราตรึง ดูแล้วแสบๆคันๆในหัวใจเหมือนเคย ชอบ... He remembers these vanished years. As though looking through a dusty window pane, the past is something he could see but not touch. And everything he sees is blurred and indistinct อดีตคือสิ่งที่มองเห็นแต่จับต้องไม่ได้ ความทรงจำจางสี เลือนหายไปตามวันเวลา ที่น่าแปลกใจคือความรู้สึกที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง และเพลงในหนังเรื่องนี้ก็โดนใจอีกแล้ว โดยเฉพาะเนื้อเพลง Quizás, Quizás, Quizás Siempre que te pregunto Que, cuándo, cómo y dónde Tú siempre me respondes Quizás, quizás, quizás Y así pasan los días Y yo, desesperando Y tú, tú contestando Quizás, quizás, quizás Estás perdiendo el tiempo Pensando, pensando Por lo que más tú quieras ¿Hasta cuándo? ¿Hasta cuándo? Y así pasan los días Y yo, desesperando Y tú, tú contestando Quizás, quizás, quizás Perhaps, Perhaps, Perhaps I am always asking you When, how and where You always tell me Perhaps, perhaps, perhaps The days pass this way And I am despairing And you, you always answer Perhaps, perhaps, perhaps You are wasting time Thinking, thinking That which you want most Until when? Until when? The days pass this way And I am despairing And you, you always answer Perhaps, perhaps, perhaps   Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 1:49:00 น. Counter : 622 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Answer by Sarah McLachlan I will be the answer At the end of the line I will be there for you While you take the time In the burning of uncertainty I will be your solid ground I will hold the balance If you can't look down If it takes my whole life I won't break, I won't bend It will all be worth it Worth it in the end Cause I can only tell you what I know That I need you in my life When the stars have all gone out You'll still be burning so bright Cast me gently Into morning For the night has been unkind Take me to a place so holy That I can wash this from my mind The memory of choosing not to fight If it takes my whole life I won't break, I won't bend It will all be worth it Worth it in the end 'Cause I can only tell you what I know That I need you in my life When the stars have all burned out You'll still be burning so bright Cast me gently Into morning For the night has been unkind เพลงบรรยากาศเหงาเปล่าเปลี่ยวแต่ให้ความรู้สึกเข้มแข็งสุดใจ เสียงร้องของ Sarah เข้ากับอารมณ์ของป้าโจดี้ใน The Brave One มากมาย ไม่ได้ปลื้มหนังมากนัก แต่ปลื้มเพลงนี้จัง ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไง โหยหาความเจ็บปวดเหลือเกิน ^^   Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 1:49:13 น. Counter : 346 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• วดี
• ปูขาเก เซมารู
• maxpal
• พ่อพเยีย
• GIS_MAN
• แค่ฟ้ามีดาว ^^
• ge-or-ge
• yadegari
• classhopper
• แม่เจ้าก้อนดิน
• KOok_k
• Hobbit
• aston27
• แม่สลิ่ม
• ดำรงเฮฮา
• ป้ามด
• JewNid
• amykittenish
• Q.NUH
• นู๊นู
• Webmaster - BlogGang

• Now Magazine
• thaiMTB
• BlogGang.com