แฟนฉัน..ภาพแห่งอดีต จริงๆแล้วมันไม่เคยจากไปไหน ภาพแห่งอดีต จริงๆแล้วมันไม่เคยจากไปไหน มันอาจจะซุกอยู่ที่ซอกหนึ่งของลิ้นชักความทรงจำ และอยู่อย่างนั้นมาตลอด จนความทรงจำใหม่ๆเข้ามาทับ เข้ามาซ้อน ดันมันไปจนสุดลิ้นชัก แต่เมื่อใดก็ตามที่ได้ยินเพลงเก่าๆแว่วมา หรือเห็นรูปภาพสีเหลืองๆ แดงๆ เก่าๆ ความทรงจำในครั้งนั้น ก็เหมือนถูกมือซนๆหยิบมันออกมาปลุกให้กลับมามีชีวิต ........... อีกครั้งหนึ่ง ไม่รู้ว่าในความตั้งใจของผู้กำกับทั้งหก...ต้องการสื่อสารอะไรให้กับผู้ชม แม้ประเด็นหลักของเรื่อง จะเป็นเรื่องของความรักในวัยเด็ก ความรักที่เกิดจากความสนิทสนมระหว่างเพื่อนในวัยเด็ก เป็น "รักครั้งแรก" ที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างบริสุทธิ์ และไม่ว่ามันจะลงเอยเช่นไร ผมคิดว่า "รัก" นั้นจะเป็นความทรงจำที่ดีของเราอยู่เสมอ ไม่ว่าเวลาต่อมา หัวใจเราจะ "เติบโต" ขึ้นสักเท่าไหร่ก็ตาม การดำเนินเรื่องราวในวัยเด็ก ระหว่าง "น้อยหน่า" กับ "เจี๊ยบ" หนังถูกสร้างขึ้นมา.....โดยการดึงเราให้ย้อนกลับเข้าไปนั่งอยู่ในภาพอดีตที่แสนสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นบทเพลงอันโด่งดังในยุคสมัยนั้น ที่ใช้เป็นตัวแทนการบอกเล่าอารมณ์ของหนังในแต่ละช่วง ฉากที่ดูแสนจะธรรมดา แต่เรียกความสุขความทรงจำวันเก่าๆมาได้ไม่ยาก หลายครั้งเชื่อว่าหลายคนแอบน้ำตาซึมกับฉากโดนๆ... ไม่ว่าจะเป็นฉากในห้องเรียนที่มีการทำความเคารพครู การจดชื่อคนที่คุยในห้อง การแย่งกันอ่านหนังสือการ์ตูน การแอบกินขนมในห้อง การเคาะแปรงลบกระดานดำ การแสดงงานวันเด็กแห่งชาติ การออกมาเชิญธงชาติหน้าเสาธง เสียงระฆังเลิกเรียน... ฉากการเล่นแบบเด็กๆระหว่างเพื่อนในกลุ่ม ทั้งการเล่นเป่ากบ การเล่นกระโดดยาง การเล่นต่อสู้กำลังภายใน การเล่นขายของ การเล่นตุ๊กตากระดาษ การเล่นละครเป็นพ่อเป็นแม่เป็นลูก... นั่นเป็นความสุขของชีวิตวัยเด็กประถม และดูจะเป็นเด็กประถมต่างจังหวัดเสียมากกว่า... ผมแอบขอบคุณคนที่มีส่วนทำให้หนังเรื่องนี้เกิดขึ้น เข้าใจว่ามาจากบันทึกสั้นๆก่อนจะไปสะกิดต่อมโหยหาอดีตของทีมผู้กำกับ และถูกปั้นออกมาเป็นบทภาพยนต์ที่เสนอเรื่องราวแบบเรียบง่าย หากสร้างความสุขให้กับผู้คนที่มีภาพอดีตอยู่ในลิ้นชักความทรงจำตั้งมากมาย.... ผมแอบอิจฉาทีมผู้กำกับและทีมงาน ที่คงจะมีความสุขพิลึกในการได้มีโอกาสรำลึกอดีต ระดมสมองดึงเรื่องราวเก่าๆออกมาต่อเติมจนหนังเล็กๆเรื่องนี้ กลายเป็นหนังที่ยิ่งใหญ่ด้วยความหมายที่เพียบพร้อมอยู่ในตัวของมันเอง... เป็นความหมายของชีวิตในวัยเด็กที่เราทุกคนต่างมี เราต่างเก็บมันไว้.... เราต่างอาจหลงลืม... ทั้งความจริง..ความหมายของชีวิตในวัยที่ผ่าน อาจสำคัญตรงที่ว่า เราต่างมีเวลากลับมานั่งดูมันบ้างหรือเปล่าเท่านั้นเอง.... Create Date : 25 ตุลาคม 2551 Last Update : 25 ตุลาคม 2551 20:32:41 น. 0 comments Counter : 245 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet